Scott Ritter: 90 seconden voor middernacht?

Het Russische geleideraketfregat, de Admiral Gorshkov, bevindt zich midden in de Atlantische Oceaan, ogenschijnlijk op weg naar de oostkust van de Verenigde Staten, als onderdeel van een geplande reis die begon op 4 januari 2023 en die naar verwachting door de Atlantische en Indische Oceaan en de Middellandse Zee zal voeren. De Admiral Gorshkov is uitgerust met 16 verticale lanceerbuizen, die elk, in theorie, bewapend kunnen worden met hypersonische Zircon-raketten die in staat zijn 1000 kilometer af te leggen in minder dan 10 minuten, schrijft Scott Ritter.

Kortom, binnenkort zal Rusland zich in een positie bevinden waarin één enkel schip binnen enkele minuten 16 nucleair bewapende hypersonische raketten op de Verenigde Staten kan afvuren, die niet alleen door niets in het Amerikaanse wapenarsenaal kunnen worden onderschept, maar ook hun respectievelijke doelen zouden treffen voordat een zinvolle evacuatie kan worden uitgevoerd. Het is letterlijk een onthoofdingswapen.

De huidige Russische nucleaire doctrine staat een nucleaire eerste aanval niet toe; de Russische president Vladimir Poetin heeft zelfs duidelijk gemaakt dat Rusland niet de eerste natie zal zijn die kernwapens gebruikt in een toekomstig nucleair conflict. Maar hij benadrukte ook dat Rusland ook niet de tweede zou zijn, wat betekent dat Rusland zijn kernwapenarsenaal zou inzetten zonder te wachten op een eerste Amerikaanse aanval op Russisch grondgebied.

De admiraal Gorshkov geeft een duidelijk signaal af aan het Amerikaanse leiderschap dat er geen overlevenden zullen zijn bij een eventuele nucleaire uitwisseling tussen de VS en Rusland.

Te midden van dit spierballenvertoon heeft de Science and Security Board van het Bulletin of the Atomic Scientists, een groep die opkomt voor ontwapening en in 1945 is opgericht door Albert Einstein en wetenschappers van de Universiteit van Chicago die hebben geholpen bij de ontwikkeling van de eerste atoomwapens in het Manhattan Project, en die momenteel de zogenaamde “Doomsday Clock” bijhoudt die het risico van een nucleair conflict weergeeft, besloten om de wijzers van de klok tien seconden vooruit te zetten van de huidige 100 seconden tot middernacht. In een verklaring waarin dit besluit werd aangekondigd, “Een tijd van ongekend gevaar: het is 90 seconden voor middernacht”, verklaarde het bestuur het volgende:

De onwetendheid van deze verklaring is duidelijk. Wat de Board “de oorlog van Rusland tegen Oekraïne” noemt, gaat voorbij aan de op feiten gebaseerde historische waarheid dat het conflict in Oekraïne uitsluitend het bijproduct was, en is, van een gezamenlijk plan van de Verenigde Staten en de NAVO om Oekraïne te gebruiken als een decor voor een conflict dat bedoeld is om de regering van de Russische president Vladimir Poetin ten val te brengen.

Dit plan bestaat al minstens sinds 2008, toen de voormalige ambassadeur van de VS in Rusland (en huidige directeur van de CIA), William Burns, waarschuwde dat elke poging van de NAVO om Oekraïne in haar gelederen op te nemen een eventuele Russische militaire interventie zou bespoedigen. Ondanks deze scherpe waarschuwing heeft de NAVO Oekraïne in november 2008 uitgenodigd, waarmee duidelijk een bekende oorzaak-gevolgrelatie werd ingezet die het NAVO-beleid ten aanzien van Rusland definieerde als een beleid dat streefde naar een proxy-conflict met gebruikmaking van Oekraïne als stand-in voor de NAVO.

Dit beleid werd bevorderd doordat de VS, de EU en de NAVO allemaal samen optraden om in februari 2014 een staatsgreep in Oekraïne te plegen om de grondwettelijk verkozen president, Victor Janoekovitsj, af te zetten en te vervangen door een nieuwe, ultranationalistische regering, gedomineerd door aanhangers van de verfoeilijke ideologie van Stepan Bandera. De staatsgreep slaagde en in april verklaarde de nieuwe Oekraïense regering de oorlog aan de etnisch Russische bevolking van de Donbas. Deze actie leidde tot de Russische annexatie van de Krim en de verlening van militaire steun door Rusland aan de Donbas, wat precies de militaire interventie op gang bracht waarvoor William Burns zes jaar eerder had gewaarschuwd.

Oekraïne en zijn NAVO-bondgenoten eisten vervolgens vrede en startten onderhandelingen die leidden tot de goedkeuring van het Minsk-akkoord, dat voorzag in een staakt-het-vuren in ruil voor garanties met betrekking tot de Oekraïense soevereiniteit over de Donbas en relatieve autonomie voor de etnische Russen in de Donbas, waarbij hun taal, religie, cultuur en tradities werden beschermd.

De Minsk-akkoorden hebben acht jaar gefaald, waarbij Oekraïne er niet in slaagde de vereiste grondwetswijzigingen door te voeren om de rechten van de etnische Russen in de Donbas te waarborgen. De redenen voor deze vertraging zijn vandaag bekend, dankzij de openbare bekentenissen van de voormalige Oekraïense president Petro Porosjenko, de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en de voormalige Franse president François Hollande, die alle drie de akkoorden hebben ondertekend. Deze drie nationale leiders hebben toegegeven dat de Minsk-akkoorden gewoon een schijnvertoning waren, ontworpen door Oekraïne om tijd te winnen voor de opbouw van een NAVO-proxy-leger dat zowel de Donbas als de Krim kan heroveren.

Het besluit van Rusland om Oekraïne op 24 februari 2022 binnen te vallen was geen onuitgelokte daad van agressie, maar veeleer een legitieme uitoefening van zijn recht, samen met de pas onafhankelijke republieken Lugansk en Donetsk, op preventieve collectieve zelfverdediging in het licht van de dreigende agressie door het pas opgeleide leger van Oekraïne, dat volgens plan weinig meer was dan een NAVO-proxy.

Het feit dat de gewaardeerde leden van het Bulletin of Atomic Scientists – met onder andere tien Nobelprijswinnaars – niet op de hoogte lijken te zijn van deze geschiedenis, kleurt hun vermogen om de ware aard van de dreiging waarmee de wereld vandaag wordt geconfronteerd te begrijpen, en waar die dreiging vandaan komt.

De Verenigde Staten, die opzettelijk een conflict met Rusland hebben uitgelokt, proberen nu een tweesporenbeleid uit te voeren dat bedoeld is om in Moskou een Maidan-achtig moment teweeg te brengen (genoemd naar het Maidanplein in Kiev, waar door de VS gesteunde neonazi’s een gewelddadige staatsgreep pleegden tegen de voormalige Oekraïense president Victor Janoekovitsj), waarbij de Russische bevolking in opstand zou komen tegen de regering van president Vadimir Poetin, hem omver zou werpen en een pro-westerse leider zou installeren die Rusland zou terugbrengen naar het koloniale bestaan van de jaren negentig, toen Boris Jeltsin het collectieve westen toestond Rusland economisch te verkrachten en politiek te domineren.

De twee sporen van dit beleid zijn het opleggen van economische sancties in verband met de beslissing van Rusland om militair in te grijpen in Oekraïne, en de vervolging van een proxy-conflict in Oekraïne, bedoeld om Rusland leeg te bloeden. Het doel van dit beleid is massale onrust te zaaien onder een gedemoraliseerde Russische bevolking, die op haar beurt in opstand zou komen en president Poetin uit de macht zou zetten.

De waanzin van een dergelijk plan is onbegrijpelijk. Stelt u zich eens voor dat Rusland een actieplan opstart om Mexico te onttrekken aan de invloedssfeer van de VS en daarbij een conflict uitlokt dat tot doel heeft Mexico met geweld het grondgebied van de staten Californië, Arizona, New Mexico en Texas te laten heroveren. Het idee dat de Verenigde Staten bij een dergelijke dreiging werkeloos zouden toekijken is belachelijk. Hetzelfde geldt voor het idee dat Rusland hetzelfde zou doen.

Een korte geschiedenisles voor het Bulletin of Atomic Scientists:

• Het waren de VS, niet Rusland, die zich terugtrokken uit de Anti-Ballistic Missile en Intermediate Nuclear Forces verdragen.
• Het zijn de VS, niet Rusland, die de besprekingen over de verlenging van het Nieuwe Strategische Wapenverdrag hebben bevroren.
• Het zijn de VS, niet Rusland, die onlangs een nuclear posture policy hebben afgekondigd die het preventieve gebruik van kernwapens in een niet-nucleair scenario mogelijk maakt.
• Het zijn de VS, niet Rusland, die een low-yield (d.w.z. “bruikbare”) kernkop (de W-76-2) hebben geplaatst op ballistische raketten die door een Trident-onderzeeër worden gelanceerd, en oorlogsspelletjes hebben gehouden waarbij de minister van Defensie de communicatieprocedures heeft geoefend die nodig zijn om dit wapen te lanceren wanneer Rusland het genoemde doelwit van de raket is.
• Het zijn de VS, niet Rusland, die een Oekraïens proxy-leger opbouwen dat is ontworpen om grondgebied te kunnen veroveren dat Rusland als het zijne beschouwt (de vier voormalige Oekraïense provincies die Rusland in september 2022 heeft geannexeerd, en de Krim), goed wetende dat een van de triggers voor het vrijkomen van Russische kernwapens elk conventioneel militair geweld is dat het existentiële voortbestaan van Rusland bedreigt.

Het Bulletin of Atomic Scientists zou doof, stom en blind moeten zijn om deze onderliggende feiten niet te kennen, en ze niet als waarheid te zien.

Dat betekent dat ze medeplichtig zijn aan de nucleaire terreur van de Verenigde Staten en onverschillig staan tegenover de gevolgen daarvan.

Het Bulletin of Atomic Scientists heeft het daarom fundamenteel bij het verkeerde eind met zijn uitspraak dat het nog 90 seconden tot middernacht duurt.

De waarheid is dat de wereld één seconde voor middernacht is, en de klok kan elk moment slaan, iets wat de aanwezigheid van de Admiral Gorshkov voor de kust van de Verenigde Staten maar al te goed bewijst.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Het Jaar van de Gaslichter

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: