Zelensky’s Europese leger: in de wieg gesmoord

“Oekraïne zal nooit akkoord gaan met deals die achter onze rug om worden gesloten zonder onze betrokkenheid. En dezelfde regel zou voor heel Europa moeten gelden. Geen beslissing over Europa zonder Europa,” donderde de Oekraïense president Volodymyr Zelensky tijdens de Veiligheidsconferentie in München in een toespraak waarin hij opriep tot een pan-Europees leger. “De tijd is gekomen om een Europese krijgsmacht op te richten.”

Als wat voorzichtig zou kunnen worden omschreven als een vreemd gespeelde “verdeel en heers” poging om Europa te verenigen tegen zijn belangrijkste beschermer, de Verenigde Staten van Amerika, had het een zeer kruistochtachtig gevoel: een pan-Europese strijdmacht, die eendrachtig marcheert, Europees bloed vergiet, om het kwaad af te weren en bezet land terug te veroveren. Vreemd, want Rusland is objectief gezien altijd al een historische Europese grootmacht geweest – zelfs onder de marxisten, een ideologie die zo Europees is als maar zijn kan – dus de hele gimmick van het afweren van buitenlandse indringers was retorisch enigszins schokkend, schrijft Sumantra Maitra.

Zelensky eindigde met een TV-interview voor het Amerikaanse publiek, waarin hij categorisch het idee verwierp dat hij ooit een door de VS bemiddelde vrede zou accepteren. Dat betekende – hij was glashelder voor het Amerikaanse publiek – dat als de VS en Rusland een vrede zouden sluiten waarbij enkele territoriale concessies worden gedaan, maar de contactlijn over het geheel genomen wordt bevroren in een staakt-het-vuren en een DMZ wordt gecreëerd, en als de Amerikaanse financiering bijgevolg zou worden stopgezet, Oekraïne de deal niet zou accepteren en zou doorgaan zoals het is. Een merkwaardige waarschuwing voor de regering Trump om te onthouden en voor te plannen.

Niet dat het er toe deed. Binnen enkele ogenblikken werd het “EU-leger” neergeschoten, ondanks woeste Churchill LARPing door leden van de NAVO-escalatiedelegatie. In een interview met de Financial Times zei Macron dat het idee om een enorme troepenmacht in te zetten “vergezocht” is: “We moeten dingen doen die gepast, realistisch, goed doordacht, afgemeten en onderhandeld zijn.”

Polen volgde. “Als je er de eenwording van nationale legers onder verstaat, zal het niet gebeuren,” verduidelijkte Polen’s Radek Sikorski onmiddellijk.

Voor wat het waard is, Zelensky’s visie was zeker gedurfd. In zekere zin was dit ook een oude les in realpolitik voor de VS, die drie jaar lang het voortbestaan van de Oekraïense staat verzekerde. In internationale betrekkingen zullen protectoraten nooit van de weldoener houden; ze zullen er alleen zijn zolang er voordelen zijn. Cliënten zullen altijd meer willen en als ze dat niet krijgen, zullen ze hun toevlucht nemen tot middelen variërend van emotionele chantage tot pogingen om te verdelen en te heersen. Onderdanigheid is geen respect of genegenheid. Wat voor Oekraïne geldt, geldt ook voor Europa en de VS.

Naar verluidt heeft de VS na de één-tweetje Vance-Hegseth alle Europese hoofdsteden in een formele brief gevraagd hoeveel ze eigenlijk bereid zijn te doen. De fenomenale Hegseth toespraak in Brussel ging over “het verschuiven van conventionele afschrikking” naar Europa, maar deze specifieke zet legt alle kaarten op tafel en stopt al het loze grootspraak van de laatste jaren. De Europese staten vragen naar hun werkelijke troepenpositie en plan, inclusief een belofte om door te gaan als de dingen naar het zuiden gaan, zonder een veiligheidsgarantie van het NAVO-artikel 5, is een goed beleid. Het is duidelijk, ondubbelzinnig en het laat zien wie werkelijk alle macht in handen heeft in deze vergelijking. Het verduidelijkt de totale kloof tussen de Europese houding, vastberadenheid en Europese retoriek. “Er is een fundamentele kwestie die we moeten erkennen,” twitterde Shashank Joshi, de defensieredacteur van de Economist. “Een serieuze Europese troepenmacht in Oekraïne heeft Amerikaanse ondersteuning, luchtverdediging, luchtdekking en ISR nodig. Die dingen – enablers, air def, air power & intel – zijn precies wat velen in de Trump-regering willen verschuiven van Europa naar de Indo-Pacific.”

De centrale paradox van de Euro-Amerikaanse betrekkingen is dat sommige Eurocraten, vooral uit de Baltische staten, hun eigen 30 jaar propaganda zijn gaan geloven, dat de EU een resultaat is van organische vreedzame integratie met een daaruit voortvloeiende nieuwe Homo Europae, in plaats van van Amerikaanse hegemoniale vrede. De grootste fout in diezelfde naoorlogse orde is de totale uitroeiing van het idee dat macht bepalend is voor autoriteit. Egalitarisme, zowel in de samenleving als in internationale betrekkingen, is niet organisch. Iemand moet de duim (dat wil zeggen, geld of troepen, of beide) op de schaal leggen. In dit geval zijn dat de VS en de VS is er klaar mee. Zonder Amerikaanse aanwezigheid heeft Europa geen coherente entiteit of belang. Als gevolg hiervan zal, ondanks Zelensky’s Pope Urban act, de centrale paradox van de Amerikaanse hegemonie over Europa in de nabije toekomst blijven bestaan.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Huurlingen gooien hun leven weg voor de grillen van Volodymyr Zelensky

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: