Ze logen over Afghanistan. Ze logen over Irak. En ze liegen over Oekraïne

Het draaiboek dat de oorlogspooiers gebruiken om ons in het ene na het andere militaire fiasco te lokken, waaronder Vietnam, Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en nu Oekraïne, verandert niet. Vrijheid en democratie worden bedreigd. Het kwaad moet overwonnen worden. Mensenrechten moeten beschermd worden. Het lot van Europa en de NAVO, samen met een “op regels gebaseerde internationale orde” staat op het spel. De overwinning is verzekerd, schrijft Chris Hedges.

De resultaten zijn ook hetzelfde. De rechtvaardigingen en narratieven worden ontmaskerd als leugens. De rooskleurige prognose is vals. Degenen namens wie we zogenaamd vechten zijn net zo verraderlijk als degenen waartegen we vechten.

De Russische invasie van Oekraïne was een oorlogsmisdaad, hoewel die werd uitgelokt door de NAVO-uitbreiding en door de steun van de Verenigde Staten aan de “Maidan”-coup van 2014, die de democratisch verkozen Oekraïense president Viktor Janoekovitsj afzette. Janoekovitsj wilde economische integratie met de Europese Unie, maar niet ten koste van de economische en politieke banden met Rusland. De oorlog kan alleen worden opgelost door onderhandelingen die ervoor zorgen dat de etnische Russen in Oekraïne autonomie en bescherming van Moskou krijgen, en door neutraliteit van Oekraïne, wat betekent dat het land geen lid kan worden van de NAVO. Hoe langer deze onderhandelingen worden uitgesteld, hoe meer Oekraïners er zullen lijden en sterven. Hun steden en infrastructuur zullen verder tot puin gestampt worden.

Maar deze proxy-oorlog in Oekraïne is ontworpen om de belangen van de VS te dienen. Het verrijkt de wapenfabrikanten, verzwakt het Russische leger en isoleert Rusland van Europa. Wat er met Oekraïne gebeurt, is irrelevant.

“Ten eerste is het uitrusten van onze vrienden aan het front om zichzelf te verdedigen een veel goedkopere manier – zowel in dollars als in Amerikaanse levens – om het vermogen van Rusland om de Verenigde Staten te bedreigen, te verminderen,” gaf Republikeins Senaatsleider Mitch McConnell toe.

“Ten tweede leert de effectieve verdediging van het Oekraïense grondgebied ons hoe we de verdediging van partners die door China bedreigd worden, kunnen verbeteren. Het is geen verrassing dat hoge ambtenaren uit Taiwan de inspanningen om Oekraïne te helpen Rusland te verslaan zo steunen. Ten derde gaat het meeste geld dat is uitgetrokken voor veiligheidshulp aan Oekraïne niet echt naar Oekraïne. Het wordt geïnvesteerd in Amerikaanse defensieproductie. Er worden nieuwe wapens en munitie voor het Amerikaanse leger mee gefinancierd, ter vervanging van het oudere materiaal dat we aan Oekraïne hebben geleverd. Laat ik duidelijk zijn: deze hulp betekent meer banen voor Amerikaanse arbeiders en nieuwere wapens voor Amerikaanse soldaten.”

Zodra de waarheid over deze eindeloze oorlogen in het publieke bewustzijn doordringt, verminderen de media, die deze conflicten slaafs promoten, de berichtgeving drastisch. De militaire debacles, zoals in Irak en Afghanistan, blijven grotendeels buiten beeld. Tegen de tijd dat de VS hun nederlaag toegeven, herinneren de meesten zich nauwelijks nog dat deze oorlogen gevoerd worden.

De oorlogspooiers die deze militaire fiasco’s orkestreren, migreren van regering naar regering. Tussendoor zijn ze ondergebracht in denktanks – Project for the New American Century, American Enterprise Institute, Foreign Policy Initiative, Institute for the Study of War, The Atlantic Council en The Brookings Institution – die gefinancierd worden door bedrijven en de oorlogsindustrie. Zodra de oorlog in Oekraïne zijn onvermijdelijke einde nadert, zullen deze Dr. Strangeloves proberen een oorlog met China te ontketenen. De Amerikaanse marine en het Amerikaanse leger zijn China al aan het bedreigen en omsingelen. God helpe ons als we hen niet tegenhouden.

Deze oorlogspooiers lokken ons het ene conflict na het andere in met vleiende narratieven die ons afschilderen als de redders van de wereld. Ze hoeven niet eens vernieuwend te zijn. De retoriek komt uit het oude draaiboek. We slikken naïef het aas en omarmen de vlag – deze keer blauw en geel – om onwetende agenten te worden in onze zelfverbranding.

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft de regering 45 tot 90 procent van het federale budget aan militaire operaties in het verleden, het heden en de toekomst uitgegeven. Het is de grootste aanhoudende activiteit van de Amerikaanse overheid. Het maakt niet meer uit – althans voor de oorlogspooiers – of deze oorlogen rationeel of verstandig zijn. De oorlogsindustrie raakt uitgezaaid in de ingewanden van het Amerikaanse imperium om het van binnenuit uit te hollen. De VS wordt in het buitenland verguisd, verdrinkt in schulden, heeft een verarmde arbeidersklasse en gaat gebukt onder een vervallen infrastructuur en slechte sociale voorzieningen.

Moest het Russische leger – vanwege het slechte moreel, slechte generaalsschap, verouderde wapens, deserties, een gebrek aan munitie waardoor soldaten gedwongen zouden zijn om met schoppen te vechten, en ernstige bevoorradingstekorten – niet maanden geleden al instorten? Moest Poetin niet van de macht verdreven worden? Hadden de sancties de roebel niet in een doodsspiraal moeten storten? Moest het afsluiten van het Russische banksysteem van SWIFT, het internationale geldtransfersysteem, de Russische economie niet verlammen? Hoe komt het dat de inflatie in Europa en de Verenigde Staten hoger is dan in Rusland, ondanks deze aanvallen op de Russische economie?

Moest de bijna 150 miljard dollar aan geavanceerde militaire hardware, financiële en humanitaire hulp die door de VS, de EU en 11 andere landen was toegezegd, het tij van de oorlog niet hebben gekeerd? Hoe komt het dat misschien wel een derde van de tanks die Duitsland en de VS ter beschikking stelden, al snel door Russische mijnen, artillerie, antitankwapens, luchtaanvallen en raketten werden veranderd in verkoolde stukken metaal aan het begin van het zo geroemde tegenoffensief?Was het niet de bedoeling dat dit laatste Oekraïense tegenoffensief, dat oorspronkelijk bekend stond als het “lente-offensief”, door de zwaar versterkte frontlinies van Rusland zou breken en enorme stukken grondgebied zou heroveren? Hoe kunnen we de tienduizenden Oekraïense militaire slachtoffers en de gedwongen dienstplicht van het Oekraïense leger verklaren? Zelfs onze gepensioneerde generaals en voormalige functionarissen van de CIA, FBI, NSA en Binnenlandse Veiligheid, die als analisten optreden op netwerken als CNN en MSNBC, kunnen niet zeggen dat het offensief geslaagd is.

En hoe zit het met de Oekraïense democratie waarvoor we vechten? Waarom heeft het Oekraïense parlement drie dagen na de staatsgreep van 2014 het officiële gebruik van minderheidstalen, waaronder Russisch, afgeschaft? Hoe rationaliseren we de acht jaar durende oorlog tegen etnische Russen in de Donbass-regio vóór de Russische invasie in februari 2022? Hoe verklaren we het vermoorden van meer dan 14.200 mensen en de 1,5 miljoen mensen die verdreven werden, voordat de Russische invasie vorig jaar plaatsvond?

Hoe kunnen we het besluit van president Volodymyr Zelenskyy verdedigen om elf oppositiepartijen te verbieden, waaronder het Oppositieplatform voor het Leven, dat 10 procent van de zetels had in de Hoge Raad, het Oekraïense eenkamerparlement, samen met de Shariy Partij, Nashi, Oppositieblok, Linkse Oppositie, Unie van Linkse Krachten, Staat, Progressieve Socialistische Partij van Oekraïne, Socialistische Partij van Oekraïne, Socialistische Partij en Volodymyr Saldo Blok? Hoe kunnen we het verbieden van deze oppositiepartijen – waarvan er veel links zijn – accepteren, terwijl Zelenskyy fascisten van de Svoboda– en Right Sector-partijen, evenals het Banderite Azov Bataljon en andere extremistische milities, laat floreren?

Hoe gaan we om met de anti-Russische zuiveringen en arrestaties van vermeende “vijfde colonnisten” die door Oekraïne razen, gezien het feit dat 30 procent van de inwoners van Oekraïne Russischtalig is? Hoe reageren we op de neonazigroepen die gesteund worden door de regering van Zelensky, die de LGBT-gemeenschap, de Roma-bevolking en antifascistische protesten lastigvallen en aanvallen, en die gemeenteraadsleden, media, kunstenaars en buitenlandse studenten bedreigen? Hoe kunnen we het besluit van de VS en haar westerse bondgenoten goedkeuren om de onderhandelingen met Rusland over het beëindigen van de oorlog te blokkeren, ondanks het feit dat Kiev en Moskou blijkbaar op het punt staan om over een vredesverdrag te onderhandelen?

In 1989, tijdens het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, deed ik verslag vanuit Oost- en Centraal-Europa. We gingen ervan uit dat de NAVO achterhaald was. President Michail Gorbatsjov stelde veiligheids- en economische overeenkomsten met Washington en Europa voor. Minister van Buitenlandse Zaken James Baker van de regering van Ronald Reagan verzekerde Gorbatsjov, samen met de West-Duitse minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher, dat de NAVO niet verder uitgebreid zou worden dan de grenzen van een verenigd Duitsland. We dachten naïef dat het einde van de Koude Oorlog betekende dat Rusland, Europa en de V.S. niet langer massale middelen aan hun strijdkrachten hoefden te besteden.

Het zogenaamde “vredesdividend” was echter een hersenschim.

Als Rusland niet de vijand wilde zijn, zou Rusland gedwongen worden om de vijand te worden. De oorlogspooiers ronselden voormalige Sovjetrepublieken voor de NAVO door Rusland als een bedreiging af te schilderen. Landen die zich bij de NAVO aansloten, waaronder nu Polen, Hongarije, Tsjechië, Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije, Slovenië, Albanië, Kroatië, Montenegro en Noord-Macedonië, herconfigureerden hun legers, vaak met behulp van tientallen miljoenen aan westerse leningen, om compatibel te worden met de militaire hardware van de NAVO. Dit leverde de wapenfabrikanten miljarden winst op.

Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd in Oost- en Centraal-Europa algemeen begrepen dat NAVO-uitbreiding onnodig en een gevaarlijke provocatie was. Het had geopolitiek gezien geen zin. Maar commercieel was het wel logisch. Oorlog is business.

In een geheim diplomatiek telegram – verkregen en vrijgegeven door WikiLeaks – van 1 februari 2008, geschreven vanuit Moskou en geadreseerd aan de Joint Chiefs of Staff, de NAVO-Europese Unie Coöperatie, de Nationale Veiligheidsraad, het Rusland Moskou Politieke Collectief, de minister van Defensie en de minister van Buitenlandse Zaken, was er een ondubbelzinnig begrip dat uitbreiding van de NAVO een conflict met Rusland riskeerde, vooral over Oekraïne.

“Rusland ziet niet alleen een omsingeling [door de NAVO], en pogingen om de Russische invloed in de regio te ondermijnen, maar het vreest ook onvoorspelbare en ongecontroleerde gevolgen die de Russische veiligheidsbelangen ernstig zouden schaden,” zo staat in het telegram te lezen. “Deskundigen vertellen ons dat Rusland zich vooral zorgen maakt dat de sterke verdeeldheid in Oekraïne over het NAVO-lidmaatschap, waarbij een groot deel van de etnisch-Russische gemeenschap tegen lidmaatschap is, zou kunnen leiden tot een grote scheuring, met geweld of in het ergste geval een burgeroorlog. In dat geval zou Rusland moeten beslissen of het tussenbeide moet komen; een beslissing die Rusland niet onder ogen wil zien…”

“Dmitri Trenin, adjunct-directeur van het Carnegie Moskou Centrum, uitte zijn bezorgdheid dat Oekraïne op lange termijn de meest potentieel destabiliserende factor was in de Amerikaans-Russische relaties, gezien het niveau van emotie en zenuwpijn dat werd veroorzaakt door zijn streven naar NAVO-lidmaatschap …”, luidde het telegram. “Omdat het lidmaatschap verdeeldheid bleef zaaien in de binnenlandse politiek van Oekraïne, creëerde het een opening voor Russische interventie. Trenin uitte zijn bezorgdheid dat elementen binnen het Russische establishment aangemoedigd zouden worden om zich ermee te bemoeien, waardoor de VS openlijke aanmoediging van tegengestelde politieke krachten zou stimuleren en de VS en Rusland in een klassieke confronterende houding zouden blijven.”

De Russische invasie in Oekraïne zou niet hebben plaatsgevonden als de westerse alliantie haar beloften om de NAVO niet buiten de grenzen van Duitsland uit te breiden, was nagekomen en Oekraïne neutraal was gebleven. De oorlogspooiers kenden de mogelijke gevolgen van NAVO-uitbreiding. Oorlog is echter hun enige doel, zelfs als het leidt tot een nucleaire holocaust met Rusland of China.

De oorlogsindustrie, niet Poetin, is onze gevaarlijkste vijand.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Tijd voor nog een vernederende mislukking voor het verdwijnende Amerikaanse Imperium

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: