Amerikanen zijn over het algemeen fatsoenlijke, gemoedelijke mensen. Maar als het op geschiedenis aankomt, hebben de meesten het geheugen van een Alzheimerpatiënt. Sam Cooke sprak voor de meeste Amerikanen toen hij zong: “Don’t know much about history …”. Dus ik zal het eenvoudig houden – de haat van Amerika tegen Rusland heeft zijn wortels in de omarming van de nazi’s door de Amerikaanse regering na de Tweede Wereldoorlog, schrijft Larry Johnson. Tim Weiner schrijft hierover in zijn essentiële boek Legacy of Ashes (Erfenis van as). In de onmiddellijke nasleep van de val van Berlijn rekruteerde de inlichtingendienst van het Amerikaanse leger de Duitse generaal Reinhard Gehlen en vertrouwde op hem:
“Tijdens de Tweede Wereldoorlog had generaal Gehlen geprobeerd de Sovjets te bespioneren vanaf het oostfront als leider van de Abwehr, Hitlers militaire inlichtingendienst. Hij was een strenge en terughoudende man die zwoer dat hij een netwerk van “goede Duitsers” had om achter de Russische linies te spioneren voor de Verenigde Staten.
“Vanaf het begin”, zei Gehlen, “werd ik gemotiveerd door de volgende overtuigingen: Een krachtmeting tussen Oost en West is onvermijdelijk. Iedere Duitser is verplicht zijn steentje bij te dragen, zodat Duitsland in staat is de taken te vervullen die het moet vervullen voor de gezamenlijke verdediging van de westerse christelijke beschaving.” De Verenigde Staten hadden “de beste Duitse mannen als medewerkers nodig… om de Westerse Cultuur te beschermen”. Het inlichtingennetwerk dat hij de Amerikanen aanbood was een groep van “uitstekende Duitse staatsburgers die goede Duitsers zijn maar ook ideologisch aan de kant van de Westerse democratieën staan.”…
“Maar in juli 1949, onder niet aflatende druk van het leger, nam de CIA de Gehlen groep over. Gehlen was gehuisvest in een voormalig nazi-hoofdkwartier buiten München en verwelkomde tientallen prominente oorlogsmisdadigers in zijn kring. Zoals Helms en Sichel al vreesden, drongen de Oost-Duitse en Sovjet inlichtingendiensten op de hoogste niveaus door in de Gehlen groep. De ergste mollen doken op lang nadat de Gehlen-groep zichzelf had omgevormd tot de nationale inlichtingendienst van West-Duitsland. Gehlen’s voormalige chef contraspionage had al die tijd voor Moskou gewerkt.”
In het kielzog van dit debacle slaagde de CIA er niet in om belangrijke bronnen in de Sovjetregering aan te werven en te beheren. De CIA had heel weinig officieren die Russisch spraken en slikte als een bezetene de overtuiging dat de Sovjets van plan waren om de wereld te veroveren en dat het aan de Verenigde Staten was – zwaar steunend op de CIA – om de Sovjets tegen te houden. Dat werd de hoeksteen van het Amerikaanse buitenlandse beleid en verklaart de obsessie van de CIA voor regimeverandering. Niemand in de inlichtingenhiërarchie werd aangemoedigd of toegestaan om de alternatieve visie naar voren te brengen – d.w.z. dat de Sovjets uit angst voor een Westerse invasie de Europese naties aan hun westelijke grens stevig in handen namen en regeringen installeerden die het Sovjetbelang dienden. De CIA begon haar leven als een nieuwe bureaucratie in Washington die vastbesloten was om de Sovjet-Unie te vernietigen.
Eén van haar eerste projecten was het rekruteren en financieren van een opstand onder Oekraïners die de kant van de Nazi’s hadden gekozen. Hoewel die poging door de Sovjets werd verpletterd, diende het om Stalin en anderen in de Sovjet-hiërarchie er nog meer van te overtuigen dat het Westen in bed lag met de Nazi-overlevenden en niet te vertrouwen was.
Het falen van de CIA om cruciale wereldgebeurtenissen te voorspellen was al vanaf het begin een onderscheidend kenmerk van de CIA. De Sovjets brachten hun eerste atoombom tot ontploffing op 29 augustus 1949. Drie weken later ontdekte een bemanning van de Amerikaanse luchtmacht tijdens een vlucht uit Alaska stralingssporen die boven het normale niveau lagen. Weiner vertelt wat er daarna gebeurde:
“Op 20 september verklaarde de CIA vol vertrouwen dat de Sovjet-Unie nog minstens vier jaar lang geen atoomwapen zou produceren.”
De leiders van de CIA hadden het ook mis toen ze geen acht sloegen op waarschuwingen dat China in 1950 namens Noord-Korea zou gaan ingrijpen. Hier is het verslag van Weiner:
“De president vertrok op 11 oktober 1950 naar Wake Island. De CIA verzekerde hem dat het “geen overtuigende aanwijzingen zag van een werkelijke Chinese communistische intentie om over te gaan tot een grootschalige interventie in Korea… tenzij de Sovjet-Unie zou besluiten tot een wereldwijde oorlog.” Het agentschap kwam tot dat oordeel ondanks twee alarmsignalen van zijn drie man tellende station in Tokio. Eerst meldde de chef van het station, George Aurell, dat een Chinese nationalistische officier in Mantsjoerije waarschuwde dat Mao 300.000 troepen had verzameld bij de Koreaanse grens. Het hoofdkwartier besteedde er weinig aandacht aan. Toen drong Bill Duggan, de latere chef van het station in Taiwan, erop aan dat de Chinezen binnenkort Noord-Korea zouden binnenvallen. Generaal MacArthur dreigde Duggan te laten arresteren. De waarschuwingen bereikten Wake Island nooit.
Op het hoofdkwartier bleef het agentschap Truman adviseren dat China zich niet op grote schaal in de oorlog zou mengen. Op 18 oktober, toen MacArthur’s troepen noordwaarts trokken naar de Yalu Rivier en de Chinese grens, rapporteerde de CIA dat “de Koreaanse onderneming van de Sovjet-Unie op een mislukking was uitgelopen.” Op 20 oktober zei de CIA dat Chinese troepen die bij de Yalu waren ontdekt daar waren om waterkrachtcentrales te beschermen. Op 28 oktober vertelde de CIA het Witte Huis dat deze Chinese troepen verspreide vrijwilligers waren. Op 30 oktober, nadat Amerikaanse troepen waren aangevallen en zware verliezen hadden geleden, bevestigde de CIA opnieuw dat een grote Chinese interventie onwaarschijnlijk was. Een paar dagen later ondervroegen Chinees sprekende CIA-officieren verschillende gevangenen die tijdens het treffen waren meegenomen en stelden vast dat zij Mao’s soldaten waren. Toch beweerde het CIA-hoofdkwartier nog een laatste keer dat China niet met geweld zou binnenvallen. Twee dagen later vielen 300.000 Chinese troepen aan met een aanval die zo bruut was dat het de Amerikanen bijna de zee in duwde.
Begin je hier een patroon te zien? Hoewel het waar is dat er een aantal solide inlichtingenofficieren in de gelederen van de CIA zaten, werd elke poging om een waarschuwing af te geven die indruiste tegen de conventionele wijsheid of tegen wat de leiders wilden horen, genegeerd of bestraft. Het falen van de CIA-leiding om correct te voorspellen dat de Sovjets een kernbom zouden produceren en de Chinese invasie van Korea zijn geen op zichzelf staande incidenten. Als het aankomt op grote, kritieke kwesties – zoals de Cubaanse Raket Crisis, het Tet offensief, de Sovjet invasie van Afghanistan in 1979, de val van de Sjah van Iran en de opkomst van de Ayatollah Khomeni, Saddam’s invasie van Koeweit in 1990, de ineenstorting van de Sovjet-Unie, het 9-11 complot, massavernietigingswapens in Irak en het vermogen van Rusland om westerse sancties te overleven en zijn defensie-industrie op te voeren om de VS en NAVO-landen samen te overtreffen – heeft de CIA ze allemaal gemist.
Het falen van de CIA en haar leiders om een accuraat en evenwichtig beeld van Rusland te geven, draagt bij aan het afglijden van de VS naar een oorlog met Rusland. Het is vooral schokkend dat de huidige CIA-directeur Bill Burns, die zichzelf onderscheidde, een telegram van de Amerikaanse ambassade in Moskou onder zijn handtekening verstuurde. Ik weet niet of hij deze telegram persoonlijk heeft geschreven, maar hij heeft er zijn handtekening onder gezet, wat betekent dat het zijn toenmalige standpunten vertegenwoordigde. Hier is de samenvatting (let op: volgens de regels van het State Department wordt de “samenvatting” in de eerste paragraaf gezet van elk telegram dat van of naar Main State gaat):
Samenvatting. Na een gematigde eerste reactie op het voornemen van Oekraïne om een NAVO Membership Action Plan (MAP) aan te vragen tijdens de top in Boekarest (ref A), hebben minister van Buitenlandse Zaken Lavrov en andere hoge functionarissen hun sterke verzet herhaald, waarbij ze benadrukten dat Rusland verdere uitbreiding naar het oosten als een potentiële militaire bedreiging zou zien. De uitbreiding van de NAVO, in het bijzonder met Oekraïne, blijft “een emotionele en neuralgische” kwestie voor Rusland, maar strategische beleidsoverwegingen liggen ook ten grondslag aan de sterke oppositie tegen het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en Georgië. In Oekraïne wordt onder meer gevreesd dat de kwestie het land in tweeën zou kunnen splijten, wat zou kunnen leiden tot geweld of zelfs, volgens sommigen, een burgeroorlog, waardoor Rusland zou moeten besluiten om in te grijpen. Daarnaast blijven de GOR en deskundigen beweren dat het Oekraïense NAVO-lidmaatschap een grote impact zou hebben op de Russische defensie-industrie, de Russisch-Oekraïense familiebanden en de bilaterale betrekkingen in het algemeen. In Georgië vreest de GOR aanhoudende instabiliteit en “provocaties” in de separatistische regio’s. Einde samenvatting.
Dat was toen. Nu verkondigt hij pure onzin, los van de werkelijkheid. In een recent artikel in Foreign Affairs – Spycraft and Statecraft: Transforming the CIA for an Age of Competition – schreef hij het volgende:
Het na-Koude Oorlog tijdperk kwam tot een definitief einde op het moment dat Rusland Oekraïne binnenviel in februari 2022. Ik heb de afgelopen twintig jaar veel geprobeerd om de brandbare combinatie van wrok, ambitie en onzekerheid te begrijpen die de Russische president Vladimir Poetin belichaamt. Eén ding dat ik heb geleerd is dat het altijd een vergissing is om zijn fixatie op het controleren van Oekraïne en zijn keuzes te onderschatten. Zonder die controle is het volgens hem onmogelijk voor Rusland om een grote mogendheid te zijn of voor hem om een groot Russisch leider te zijn. Die tragische en brutale fixatie heeft Rusland al te schande gemaakt en zijn zwakheden blootgelegd, van zijn eendimensionale economie tot zijn opgeblazen militaire kracht en zijn corrupte politieke systeem. De invasie van Poetin heeft ook geleid tot een adembenemende vastberadenheid en wilskracht van het Oekraïense volk. Ik heb hun moed met eigen ogen gezien tijdens frequente reizen naar Oekraïne in oorlogstijd, onderbroken door Russische luchtaanvallen en levendige beelden van Oekraïense vasthoudendheid en vindingrijkheid op het slagveld.
De oorlog van Poetin is voor Rusland op veel vlakken al een mislukking. Zijn oorspronkelijke doel om Kiev in te nemen en Oekraïne te onderwerpen bleek dwaas en illusoir. Zijn leger heeft enorme schade geleden. Ten minste 315.000 Russische soldaten zijn gedood of gewond geraakt, twee derde van de vooroorlogse Russische tankinventaris is vernietigd en Poetins decennialange militaire moderniseringsprogramma is uitgehold. Dit alles is een direct gevolg van de moed en vaardigheid van de Oekraïense soldaten, gesteund door Westerse steun. Ondertussen lijdt de Russische economie onder langdurige tegenslagen en bezegelt het land zijn lot als economische vazal van China. De overdreven ambities van Poetin hebben ook op een andere manier averechts gewerkt: ze hebben de NAVO ertoe aangezet om groter en sterker te worden.
Bill Burns is niet dom (ook al doet wat hij in de vorige twee paragrafen schreef anders vermoeden). Hij zet de lange traditie voort van eerdere CIA-directeuren, die door Tim Weiner tergend gedetailleerd is beschreven, van het negeren van feiten en het zich vastklampen aan het politieke tij dat Washington en de rest van Amerika naar de afgrond van een ramp duwt. En we zijn weer terug waar we in 1949 begonnen – met de CIA die een stel nazi-schurken bijeenbracht en steunde. Alleen dragen de Oekraïense nazi’s van vandaag, in plaats van een SS-tatoeage van de bloedgroep van de SS’er in zijn linker oksel, flamboyante tatoeages van verschillende nazi-symbolen.
Ergens in de nabije toekomst zullen er ernstige rekeningen vereffend worden…🤔♥️🇷🇺🌹💪
Ik vecht mee met rusland tegen het cabal en tapettengespuis
In het CIA hoofdkwartier in Washington DC.
Zijn er van elk land van de wereld, mensen aan het werk om vertalingen te doen voor de CIA.
Dit zijn niet de Echte Geheimagenten, waar wel hoogopgeleide en goed betaalde buitenlandse CIA medewerkers.
Zo zitten er Russen, Chinezen, Vietnamezen etc., en ook Nederlanders, van alle landen uit de hele wereld, vertaal werk voor de Amerikaanse geheim diensten, en afluister programma’s te vertalen.
Eén schatting van ca. 3000 buitenlanders, die voor de CIA in Washington DC op kantoor zitten.
Deze mensen zijn voor altijd gebonden aan de CIA.
Waar bijv. boodschappen doen en vakantie’s zijn door de CIA bepaald.
Je bent voor de rest van je leven, in BEZIT van de CIA.
Anders denken en doen dan de opgelegde CIA regels, eindigt in dodelijke ongelukken..!!
Denk aan Edward Snowden, medewerker voor de geheime dienst in Amerika.
Kon met een omweg vluchten naar Rusland.
Heeft nog net een dodelijk ongeval kunnen voorkomen…!!!!