Washington duwt China in de armen van Rusland, duwt Iran in de armen van Rusland

Alle discussies in het buitenlands beleid van Washington over hoe de oorlog in Oekraïne Rusland in de armen van China heeft gedreven en het land tot een ‘junior partner’ heeft gemaakt, zijn volslagen onzin. Mijn stelling is dat een overmoedig Amerikaans buitenlands beleid dat geen aandacht schenkt aan wat tegenstanders zeggen omdat dat ‘desinformatie’ is, China in de armen van Rusland heeft gedreven.

Het heeft tijd gekost om dit te bereiken: twee jaar plus de Speciale Militaire Operatie, om precies te zijn. En dit is niet alleen te wijten aan blunders van de incompetenten die de topposten in de Nationale Veiligheidsraad en het ministerie van Buitenlandse Zaken bemannen. Nee, de tweepartijenmeerderheid in het Congres heeft ook de aankomende ramp voor het aanzien van de VS in de wereld mogelijk gemaakt door haar volmondige goedkeuring van strafsancties op Chinese goederen en goedkeuring van wat kinetische oorlogsplannen tegen Peking zijn, evenals de vorming van een militaire alliantie gericht tegen China in de buurt, schrijft Gilbert Doctorow.

Dat is het teken aan de wand. Beijing moet de nieuwe robuuste nucleaire doctrine van Rusland steunen om de overwinning van zijn buurland op de door de VS geleide coalitie ter ondersteuning van Oekraïne veilig te stellen.

Op dezelfde manier heeft de onvoorwaardelijke steun van de VS, inclusief actieve deelname aan de laatste gruweldaden van Israël in Libanon die resulteerden in de dood van de hoge leiding van Hezbollah, Iran in de armen van Rusland gedreven. De liberale nieuwe president van Iran is teruggekomen op zijn onlangs uitgesproken bereidheid tot dialoog met de ondertekenaars van het nu opgeschorte Joint Comprehensive Plan of Action over kernwapens. Het bewijs daarvan zagen we gisteren toen Iran van de afwachtende modus overging op de vergeldingsmodus voor de vernederingen die Israël heeft toegebracht aan de As van Verzet. Honderdtachtig ballistische raketten werden afgevuurd op Israëlische militaire doelen en het lijkt erop dat ze door zowel de Iron Dome als de luchtverdediging van de Amerikaanse vloot en Franse luchtafweersystemen zijn gekomen.

Ik stel dat de Iraanse raketaanval op Israël van tevoren was goedgekeurd door Moskou toen Vladimir Poetin zijn gezant een paar dagen eerder naar Teheran stuurde. Het is ondenkbaar dat Iran Netanyahu zo direct zou uitdagen zonder de zekerheid dat Russische luchtafweersystemen het de beste bescherming bieden die we op deze planeet kennen.

Na tientallen jaren als een betrouwbare, zij het niet erkende garant van de staat Israël te hebben gediend, is Rusland duidelijk van kant veranderd.

Er zijn ook andere belangrijke conclusies die we uit bovenstaande observaties kunnen trekken.

Een daarvan heeft betrekking op de open discussie die ik voer met John Helmer over de inzet van Vladimir Poetin om de nationale belangen van Rusland te verdedigen. Heeft hij ruggengraat of niet? Ik blijf erbij dat de steun van Rusland aan Iran, die de aanval van gisteren zeker mogelijk heeft gemaakt, het positieve bewijs is dat de Russische president klaar is voor een gevecht met Washington dat hij eerder koste wat het kost uit de weg ging. Het is onvermijdelijk dat de steun van Rusland aan Iran zal leiden tot een directe confrontatie met Washington.

Wie zal het eerst met zijn ogen knipperen? Gezien de kwetsbaarheid van alle Amerikaanse middelen in de West-Aziatische regio, te beginnen met de vliegdekschip-task force, denk ik dat Washington als eerste met zijn ogen zal knipperen.

Ik ben van plan om deze punten verder uit te werken naarmate de situatie zich de komende dagen ontwikkelt.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: