
Het voorspellen van de toekomst van internationale betrekkingen is altijd een riskante onderneming. De geschiedenis laat zien dat zelfs de meest zelfverzekerde voorspellingen kunnen mislukken. Het laatste propagandapamflet van het Pentagon over ‘Sovjet Militaire Macht’ werd bijvoorbeeld gepubliceerd in 1991 – het jaar waarin de USSR ophield te bestaan. Ook in het scenario van de RAND Corporation uit Washington uit 1988 over een nucleaire oorlog was opgenomen dat de Sovjet-Unie in 2004 Pakistan zou aanvallen in verband met Afghanistan. Toch is de drang om op de toekomst te anticiperen natuurlijk, zelfs noodzakelijk. Wat volgt is geen voorspelling, maar een poging om redelijke verwachtingen te schetsen voor de toestand van de wereld in 2025.
Oekraïne
De poging van de Amerikaanse president Donald Trump om een staakt-het-vuren langs de Oekraïense gevechtslinies te bewerkstelligen zal mislukken. Het Amerikaanse plan om “een einde te maken aan de oorlog ” negeert de veiligheidsbelangen van Rusland en gaat voorbij aan de diepere oorzaken van het conflict. Ondertussen blijven de vredesvoorwaarden van Moskou – geschetst door president Vladimir Poetin in juni 2024 – onaanvaardbaar voor Washington, omdat ze in feite de capitulatie van Kiev en de strategische nederlaag van het Westen zouden betekenen, schrijft Dmitry Trenin.
De gevechten zullen doorgaan. Als reactie op de afwijzing van zijn plan zal een gefrustreerde Trump extra sancties opleggen aan Moskou. Hij zal echter elke serieuze escalatie vermijden die Rusland zou kunnen provoceren om NAVO-strijdkrachten aan te vallen. Ondanks de sterke anti-Russische retoriek zal de Amerikaanse hulp aan Oekraïne afnemen, waardoor een groot deel van de last op de schouders van West-Europese landen komt te liggen. Hoewel de EU bereid is om bij te springen, zullen de kwaliteit en de omvang van de westerse materiële steun aan Oekraïne waarschijnlijk afnemen.
Op het slagveld zal het tij in het voordeel van Rusland blijven keren. Verwacht wordt dat Russische troepen Oekraïne uit belangrijke regio’s zoals Donbass, Zaporozhye en delen van de Koersk-regio zullen verdrijven. Oekraïne zal jongere, onervaren rekruten mobiliseren om de opmars van Rusland af te remmen, maar deze strategie zal tot beperkt succes leiden. Kiev zal steeds meer vertrouwen op verrassingsoperaties, zoals grensinvallen of symbolische aanvallen diep op Russisch grondgebied, in een poging de Russische bevolking te demoraliseren.
In eigen land zullen de VS en hun bondgenoten misschien aandringen op verkiezingen in Oekraïne, in de hoop Vladimir Zelensky – wiens ambtstermijn medio vorig jaar afliep – te vervangen door generaal Valery Zaluzhny. Hoewel deze politieke herschikking het leiderschap van Kiev tijdelijk zou kunnen versterken, zal het de onderliggende problemen van economische ineenstorting en verslechterende levensomstandigheden voor gewone Oekraïners niet aanpakken.
Verenigde Staten
Ondanks een vreedzame machtsoverdracht zal de tweede termijn van Trump beladen blijven met spanningen. Het risico van aanslagen op zijn leven blijft bestaan. Trumps buitenlands beleid zal, hoewel minder ideologisch dan dat van Biden, gericht zijn op pragmatische doelen. Hij zal:
– De NAVO intact houden, maar hogere financiële bijdragen van de Europese leden eisen.
– Een groot deel van de financiële verantwoordelijkheid voor Oekraïne afschuiven op de EU.
– De economische druk op China opvoeren en de kwetsbaarheden van Beijing gebruiken om ongunstige handelsovereenkomsten af te dwingen.
Trump zal zich ook nauw aansluiten bij Israël en zijn inspanningen tegen Iran steunen. Teheran, dat al verzwakt is, zal te maken krijgen met strenge voorwaarden voor een nucleair akkoord en een weigering kan leiden tot Amerikaanse militaire aanvallen op Iraanse nucleaire faciliteiten.
Trump zal Poetin waarschijnlijk ontmoeten in 2025, maar dit zal geen dooi betekenen in de betrekkingen tussen de VS en Rusland. De confrontatie tussen de twee machten zal diep en blijvend zijn. De strategie van Trump zal voorrang geven aan Amerika’s wereldwijde dominantie en de last van de Amerikaanse verplichtingen verschuiven naar bondgenoten en partners, vaak ten koste van hen.
West-Europa
Europese landen, op hun hoede voor de terugkeer van Trump, zullen uiteindelijk in de pas lopen. De afhankelijkheid van de EU van de VS voor militair en politiek leiderschap zal toenemen, zelfs als de Europese economieën blijven fungeren als donoren van de Amerikaanse economie. In de afgelopen drie decennia zijn de West-Europese elites veranderd van nationale actoren in aanhangers van een transnationaal politiek systeem met Washington als middelpunt. Echte verdedigers van nationale belangen, zoals Alternative für Deutschland of het Franse Rassemblement National, blijven politiek gemarginaliseerd.
Russofobie zal een bindende kracht blijven in de West-Europese politiek. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, wordt dit sentiment niet opgelegd door de VS, maar actief omarmd door elites in de EU en het VK als een instrument voor cohesie. De Russische militaire operatie in Oekraïne wordt gezien als de eerste fase van een vermeende Russische poging om Europa te “ontvoeren.”
In 2025 zal de nieuwe Duitse coalitieregering zich nog harder opstellen tegenover Moskou. De angst voor een directe militaire confrontatie met Rusland zal andere Europese landen er echter van weerhouden troepen naar Oekraïne te sturen. In plaats daarvan zal West-Europa zich voorbereiden op een nieuwe Koude Oorlog door de militaire uitgaven te verhogen, de productie uit te breiden en de oostflank van de NAVO te versterken.
Dissidentie binnen Europa zal worden onderdrukt. Politieke tegenstanders van de confrontatie met Rusland zullen worden gebrandmerkt als “nuttige idioten van Poetin ” of regelrechte agenten van Moskou. Hongarije en Slowakije zullen uitschieters blijven in hun benadering van Rusland, maar hun invloed op het EU-beleid zal te verwaarlozen zijn.
Midden-Oosten
Na belangrijke militaire overwinningen in 2024 zal Israël, met steun van de VS, proberen zijn overwinningen op Iran te consolideren. De Amerikaans-Israëlische strategie zal bestaan uit gecombineerde druk, inclusief militaire acties, tegen Iraanse proxy’s zoals de Jemenitische Houthi’s en pogingen om de banden met Arabische monarchieën in de Golf te verdiepen in het kader van de Abraham-akkoorden.
Hoewel Rusland in januari 2025 een verdrag met Iran ondertekende, verplicht het Moskou niet om militair in te grijpen als Teheran wordt aangevallen. Een grootschalige oorlog in het Midden-Oosten waarbij Rusland en de VS betrokken zijn, blijft dus onwaarschijnlijk. Binnen Iran heerst onzekerheid nu opperste leider Ayatollah Khamenei, nu 86, het einde van zijn leiderschap nadert.
De invloed van Rusland in het Midden-Oosten zal afnemen naarmate zijn militaire aanwezigheid afneemt. Logistieke routes die Rusland met Afrika verbinden blijven echter een strategische prioriteit.
Oost-Azië
De spanningen tussen de VS en China zullen blijven toenemen, aangewakkerd door Amerikaanse inspanningen om China’s economische en technologische ambities in te dammen. Washington zal de allianties in Azië versterken, vooral met Taiwan en de Filippijnen, om Peking tegen te werken. Hoewel een gewapend conflict over Taiwan of de Zuid-Chinese Zee mogelijk blijft, is het onwaarschijnlijk dat het in 2025 tot een uitbarsting komt.
Het partnerschap van Rusland met China zal sterker worden, hoewel het niet zal komen tot een formele militaire alliantie. Vanuit Westers perspectief zal deze relatie steeds meer gaan lijken op een anti-Amerikaanse coalitie. Samen zullen Rusland en China zich verzetten tegen de wereldwijde dominantie van de VS op geopolitiek, militair en economisch gebied.
Het nabije buitenland van Rusland
Verwacht wordt dat de Wit-Russische president Alexander Loekasjenko in januari 2025 een nieuwe ambtstermijn krijgt, waarmee hij zijn banden met Moskou verstevigt. Ondertussen zal Rusland werken aan het stabiliseren van de relaties met Kazachstan, hoewel het gebrek aan een overtuigende visie van Moskou op Euraziatische integratie een terugslag kan hebben.
Het jaar 2025 zal worden gekenmerkt door strategische instabiliteit, aanhoudende conflicten en verhoogde geopolitieke spanningen. Hoewel Rusland de afgelopen jaren opmerkelijke successen heeft geboekt, moet het oppassen voor zelfgenoegzaamheid. De overwinning is nog lang niet verzekerd en de wereld is nog lang niet in evenwicht. Voor Moskou is veerkracht nodig en een duidelijke focus op langetermijndoelen. Vrede zal er komen, maar alleen door voortdurende inspanningen en een uiteindelijke overwinning – misschien in 2026.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Gevaarlijker? Een status quo dus.
Als je opgelet hebt zie dat Rutte de VS uit de NAVO wil trappen en een eigen EU leger wil opzetten.
Ik denk dat Trump daar wel van schrikt.
Anarchist, Ik denk dat Trump nergens van schrikt. Maar wij toch ook niet meer, met die grandioze gek als baas vd NAVO.
Welk leger wil hij dan?? Nee, Rutte wil alleen maar JATTEN, zoveel als mogelijk via allerlei wegen die de levensstandaard van ons, de bevolking, totáál zal vernietigen. Dat is zijn WEF opdracht! Dubbele agenda, zoals bekend!
“Ga maar alvast water inslaan en voor paal staan klootjesvolk, want IK, ik ben Mark Rutte en bedonder lachend de hele kluit!”
Ik wil hiermee niet zeggen dat ZIJN oorlog, niet ook de onze zal worden! Met dit verschil dat wanneer het onze oorlog wordt, deze gestoorde gek nooit meer lacht!!
Kan het nog gevaarlijker? Wel weet ik dat de E.U. een geweldige klap te wachten staat. Als de oorlog in Oekraïne stopt, wie gaat dat land overeind houden? heropbouwen? investeren? Diegenen die al tien jaar dat land met alle middelen binnen Europa aan ’t trekken waren, en nu in eigen land de lippen al niet kunnen boven water houden?
Rusland, want Rusland wint de oorlog en ze zijn al begonnen. Marienpol, waar dat AZov tuig zat is al bijna helemaal hersteld.
En Rusland heeft dan ook alle resources die het westen graag wil en verkoopt dat gewoon, gas gaat dan ook gewoon weer stromen, alleen wie heeft dan de Nordstream in bezit ? Want een zakenman uit de VS wil die kopen, kan je nog steeds duur betalen en wet je meteen wat je hebt aan je ‘bondgenoten’ .
Alleen maar oorlogsvoorspellingen en andere deigonzin!
Kan die man niet wat beters bedenken.?
Ivm wil ik hier ook iets kwijt raken…Wat je hier vrij vaak lees is soort van gelijkwaardigen vergelijken..dus super machten links en rechts en eigenlijk met massa van bla bla bla..Ik zie en zeker niet op deze moment enige mogelijkheid om te Rusland met Amerika vergelijken..geen een. Rusland staat voor principes die einde en ruimte loos zijn. Amerika is niks anders als doodgaande ooit gevaarlijke beest…Triest maar wel waar…Amerika in de kader van Grote Plan is all lang geleden opgegeven..!
Veel geschreven…veel vermoeden..veel bla bla….
Slechte kennis van en inzicht in….voor wat betreft Rusland; en te positief over Amerika dat feitelijk failliet is en de rest,…….ach wel zullen zien
Vergeet in deze hierboven beschreven discussie ons “ jonge tot secr. Gen van de NAVO “ gepromoveerde “ oorlogshengstje “ niet. Hij snuift en schiuimbekt en krauwt met zijn hoeven om zijn ambities in de wereld te verwezenlijken.