“Russische propaganda” betekent gewoon ongehoorzaamheid

U kunt altijd zien hoe belangrijk de controle over het narratief is door te kijken naar de manier waarop mensen reageren wanneer hun controle over het narratief in gevaar komt. De apologeten van het Imperium zijn woedend op Amnesty International, omdat zij haar agressieve facilitering van het westers imperialisme onderbreekt om een korte kritiek te leveren op de manier waarop de Oekraïense strijdkrachten het leven van burgers in gevaar brengen met hun oorlogstactiek tegen het Russische leger, schrijft Caitlin Johnstone.

Amnesty is lang niet de eerste die deze uitvoerig gedocumenteerde kwestie aan de orde stelt; dat de Oekraïense strijdkrachten zich doelbewust in burgerbevolkingen hebben opgesteld zonder de nodige maatregelen te nemen om de niet-combattanten te beschermen is een punt van zorg dat sinds het begin van de oorlog herhaaldelijk is geuit en waarover zowel door de grote westerse nieuwszenders als door de Verenigde Naties verslag is uitgebracht.

Niettemin heeft de bewering van Amnesty dat “de Oekraïense strijdkrachten de burgerbevolking in gevaar hebben gebracht door bases te vestigen en wapensystemen te gebruiken in dichtbevolkte woongebieden, waaronder scholen en ziekenhuizen” het vuur geopend van Oekraïense functionarissen, van de massamedia opiniemakers, van de gehersenspoelde achterban op social media, en van president Zelensky zelf.

Een veelgehoorde kritiek die onder de verontwaardiging circuleert, is dat Amnesty Russische propaganda faciliteert, zich door Russische propaganda heeft laten beïnvloeden, of zelf een instrument van Russische propaganda is geworden.

Het hoofd van de Oekraïense afdeling van Amnesty International heeft naar aanleiding van het rapport ontslag genomen en gezegd dat “de organisatie materiaal heeft gemaakt dat klonk als steun voor Russische narratieven” en dat in een poging om burgers te beschermen, “dit onderzoek een instrument van Russische propaganda is geworden.”

“Het is een schande dat een organisatie als Amnesty meedoet aan deze desinformatie- en propagandacampagne,” twitterde Zelensky-adviseur Mykhailo Podolyak.

“Amnesty International kan naar de hel lopen voor deze rotzooi,” twitterde voorzitter Garry Kasparov van de Human Rights Foundation. “Of ga naar Oekraïne, dat Poetin met zijn oorlog in een hel probeert te veranderen. Net als bij hun acties tegen Navalny, riekt het naar Russische invloed om Kremlin-propaganda in Amnesty-verklaringen te veranderen.”

De Daily Mail noemde het Amnesty-rapport “een coup voor de propagandamachine van Vladimir Poetin.”

“De organisatie geeft een enorme hulp aan de Russische propaganda,” twitterde Oleksiy Sorokin, chief operating officer van het NAVO-propaganda nieuwsorgaan Kyiv Independent.

“Schandelijke slachtoffer-blaming. Rusland is Oekraïne binnengevallen en begaat daar onuitsprekelijke oorlogsmisdaden. Versterk de Russische leugens alstublieft niet,” twitterde Paul Massaro van de Helsinki-commissie van de Amerikaanse regering.

De onderliggende premisse achter deze klachten is natuurlijk dat het de taak van Amnesty International is om Oekraïne te helpen een propagandacampagne tegen Rusland te winnen. Wat vreemd is, want de berichtgeving van Amnesty over de oorlog is eigenlijk al die tijd overweldigend partijdig geweest ten gunste van Oekraïne.

“De woede die op Amnesty gericht is, is verrassend, aangezien dit het eerste kritische stuk is dat de groep over Oekraïne geschreven heeft sinds de oorlog begonnen is,” meldt Unherd. “In de afgelopen zes maanden heeft Amnesty 40 artikelen over Oekraïne gepubliceerd, die bijna allemaal de invasie van Rusland veroordelen, met slechts één uitzondering – haar laatste – die denkbaar als kritisch over Oekraïne kan worden omschreven.”

Zelfs het Amnesty-rapport dat momenteel alle verontwaardiging oproept, bevat herhaalde veroordelingen van het optreden van Rusland in Oekraïne, waarbij melding gemaakt wordt van “willekeurige aanvallen door de Russische strijdkrachten” en “oorlogsmisdaden” waaraan Rusland zich volgens Amnesty schuldig gemaakt heeft, en waarbij het gebruik van “inherent willekeurige wapens, waaronder internationaal verboden clustermunitie” veroordeeld wordt.

Maar zelfs negenennegentig procent trouw aan de officiële lijn is niet genoeg voor de imperiale spindoctors en de nuttige idioten van het imperium. Alles wat minder is dan 100 procent naleving telt als Russische propaganda.

Maar dat is nu juist de notie die sinds 2016 met steeds grotere vurigheid in het westerse bewustzijn is getrommeld: dat elke afwijkende mening over het buitenlands beleid van de VS Russische propaganda is. Steun je het westerse interventionisme in Syrië niet? U spuugt Russische propaganda. Maakt u zich zorgen over een kernoorlog? Russische propaganda. Vindt u de strijd om de unipolaire overheersing van de VS al die gevaarlijke schermutselingen niet waard? Russische propaganda. Houdt u niet van het idee van een dure proxy-oorlog zonder exit-strategie, waarvan de economische gevolgen het leven van steeds meer mensen over de hele wereld steeds moeilijker maken? Russische propaganda.

Ikzelf word er vele malen per dag van beschuldigd een marskramer van Russische propaganda te zijn, en dat ben ik al jaren. Dit ondanks het feit dat ik bijna nooit Russische media consumeer, nooit een cent van Rusland heb ontvangen, en nooit voor de Russische regering of welke andere regering dan ook heb gewerkt. Russische media hebben soms uit eigen initiatief gekozen om mijn werk te publiceren, omdat ik een permanente uitnodiging heb voor iedereen om dat te doen, maar ik ben letterlijk gewoon een Australische vrouw die haar mening online met haar Amerikaanse man schrijft. Ik kwalificeer alleen als “Russische propaganda” omdat ik het niet eens ben met het buitenlands beleid van de VS.

Vraag iedereen die zegt dat kritiek op het Oekraïne-beleid van het westerse imperium “Russische propaganda” is om een criticus van het westerse Oekraïne-beleid te noemen die zij niet als een Russische propagandist beschouwen. Dat zullen zij niet kunnen. Voor hen is het oneens zijn met iemands regering over Oekraïne zelf Russische propaganda.

Voor de apologeten van het imperium heeft de maatstaf van wat “Russische propaganda” over Oekraïne is, niets te maken met de vraag of wat gezegd wordt al dan niet waar of geldig is; het is letterlijk gewoon een kwestie van gehoorzaamheid aan iemands regering over de beslissingen die die regering ten aanzien van die natie genomen heeft.

Als de maatstaf of iets als propaganda geldt, volledig bepaald wordt door de vraag of men het eens is met zijn regering, dan is die maatstaf zelf propaganda.

Dat is precies wat er gebeurt met de kritiek op het interventionisme van het westen in Oekraïne. Iets hoeft niet uit Rusland te komen om als Russische propaganda beschouwd te worden, en de bron ervan hoeft geen enkele band met de Russische regering te hebben. Het hoeft zelfs niet vals te zijn. Het hoeft alleen maar ongehoorzaam te zijn.

Wij zagen dit afgelopen juni geïllustreerd toen The Guardian een door de NAVO gesteunde bewering publiceerde dat journalist Aaron Maté “de meest productieve verspreider van desinformatie” was onder een “door Rusland gesteund netwerk van Syrië-complottheoretici“, ondanks het feit dat ze geen enkel vals ding in de Syrië-verslaggeving van Maté kon aanhalen, en ondanks het feit dat The Guardian hun “door Rusland gesteunde” bewering haastig moest schrappen.

Wij zagen dit afgelopen juni ook geïllustreerd in een briefing paper van de Universiteit van Calgary over “desinformatie” over de oorlog in Oekraïne, waarin gewaarschuwd wordt voor “vijf primaire narratieven” die online verspreid worden:

Voor elk van die punten zijn argumenten van verschillende sterkte aan te voeren, maar wat belangrijker is, het spreekt vanzelf dat het allemaal opiniekwesties zijn en dat geen van die punten voldoet aan enige zinnige definitie van “desinformatie”. Ze kunnen op zichzelf ook niet met recht “Russisch” of “propaganda” genoemd worden.

Russische propaganda bestaat zeker, en de Russische regering heeft er zeker belang bij om het westerse denken in haar strategische voordeel te beïnvloeden, voor zover zij daartoe in staat is. Maar haar vermogen is zeer, zeer beperkt, vooral in vergelijking met de exponentieel grotere invloed die de westerse instellingen op onze gedachten hebben.

Rusland heeft een paar trollen en een paar media nieuwsorganen die nauwelijks door westerlingen bekeken werden, zelfs voordat ze verboden werden; het gecentraliseerde imperium van de VS heeft de miljardairs in de media, Silicon Valley, Hollywood, en het onderwijssysteem. Die twee vergelijken is als een kaars met de zon vergelijken, en de zon is niet Rusland. Maar dat is wel degene over wiens invloed op onze geest wij ons zorgen moeten maken.

In werkelijkheid zwemmen wij ons hele leven in propaganda die gunstig is voor het VS-imperium; het is zo alomtegenwoordig dat de mensen het niet eens merken. Beweren dat uw steun voor het buitenlands beleid van de VS in een bepaalde kwestie niets te maken heeft met het feit dat u gepropagandeerd wordt, is net zoiets als iemand die in de Westboro Baptist Church is opgegroeid, laten beweren dat het puur toeval is dat hij het toevallig met de kerk eens is over de zondigheid van homoseksualiteit. Het doordringt onze geest en vormt onze samenleving, maar zij willen dat wij ons allemaal druk maken over het vrijwel niet-bestaande probleem van de “Russische propaganda”.

Dit is een gedachtendodende dynamiek, en het is een groot probleem. Het is niet goed dat er propaganda in onze hoofden wordt geduwd die instemming fabriceert voor gevaarlijke escalaties tussen de twee grootste kernmachten ter wereld, terwijl iedereen die zich er ook maar een beetje tegen verzet, wordt afgedaan als een Russische propagandist of een nuttige idioot van het Kremlin.

Wij zouden ons verstand meer moeten gebruiken in dit kritieke tijdsgewricht, maar deze dynamiek, die door de imperiale narratieve managers in het leven is geroepen, heeft er juist voor gezorgd dat wij ze veel minder gebruiken.

Oude mop:

Een Rus en een Amerikaan stappen in Moskou op een vliegtuig en raken aan de praat. De Rus zegt dat hij voor het Kremlin werkt en dat hij op weg is om Amerikaanse propagandatechnieken te leren.

“Welke Amerikaanse propagandatechnieken?” vraagt de Amerikaan.

“Precies dat,” antwoordt de Rus.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De Globalistische wereldorde is nu eindelijk en echt aan het afbrokkelen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: