President Joe Biden gaf blijk van een krankzinnige overtuiging ‘de leider van de wereld’ te zijn. Hij koesterde de verlenging van het ‘unilaterale moment’ toen de VS, na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, wereldwijd konden optreden zonder beperkingen en zonder angst voor consequenties.
In het buitenland bestaat enige vrees dat president Donald Trump, met zijn lompe veeleisende stijl van onderhandelen, ook die visie zal volgen, schrijft Bernhard.
Maar Trumps keuze als minister van Buitenlandse Zaken, voormalig senator Marco Rubio, biedt een ander perspectief. In een uitgebreid interview met Megyn Kelly rekent Rubio af met het unilaterale moment en begint hij multipolariteit te onderschrijven.
Hij wordt gevraagd naar zijn overzicht:
VRAAG: Het is zo’n lastige tijd om minister van Buitenlandse Zaken te zijn, vooral als Republikein, want als je naar de Republikeinse Partij kijkt, zie je dat ze intern verdeeld is over waar we moeten staan op het gebied van buitenlands beleid. Dus hoe – geef me eens een blik op 30.000 voet hoogte over hoe je door die breuk gaat navigeren.
Rubio lijkt hier goed over nagedacht te hebben. Hij zegt dat het buitenlands beleid, zoals dat de afgelopen jaren is gevoerd, zijn focus heeft verloren:
Ik denk dat de missie van het Amerikaanse buitenlandse beleid – en dit klinkt misschien voor de hand liggend, maar ik denk dat het verloren is gegaan. Het belang van het Amerikaanse buitenlands beleid is het bevorderen van het nationale belang van de Verenigde Staten van Amerika, toch? [..]
Zo heeft de wereld altijd gewerkt. De manier waarop de wereld altijd heeft gewerkt is dat de Chinezen doen wat in het belang van China is, de Russen doen wat in het belang van Rusland is, de Chilenen gaan doen wat in het belang van Chili is, en de Verenigde Staten moeten doen wat in het belang van de Verenigde Staten is. Waar onze belangen overeenkomen, daar heb je partnerschappen en allianties; waar onze verschillen niet overeenkomen, daar is het de taak van de diplomatie om conflicten te voorkomen en toch onze nationale belangen te bevorderen en te begrijpen dat zij die van hen zullen bevorderen. En dat is verloren gegaan.
Erkennen dat de andere partij haar eigen (ten minste subjectief legitieme) belangen nastreeft, is inderdaad wat verloren is gegaan aan de basis van de Amerikaanse diplomatie.
Rubio gaat hier verder op in:
En ik denk dat dat verloren is gegaan aan het einde van de Koude Oorlog, omdat we de enige macht in de wereld waren, en dus namen we deze verantwoordelijkheid op ons om in veel gevallen een soort wereldregering te worden die elk probleem probeert op te lossen. En er gebeuren vreselijke dingen in de wereld. Die zijn er. En er zijn ook vreselijke dingen die een directe impact hebben op ons nationaal belang, en die moeten we opnieuw prioriteren. Dus het is niet normaal voor de wereld om simpelweg een unipolaire macht te hebben. Dat was het niet – dat was een anomalie. Het was een product van het einde van de Koude Oorlog, maar uiteindelijk zou je terugkeren naar een punt waar je een multipolaire wereld had, met meerdere grootmachten in verschillende delen van de planeet. Daar hebben we nu mee te maken met China en tot op zekere hoogte Rusland, en dan heb je nog schurkenstaten zoals Iran en Noord-Korea waar je mee te maken hebt.
Dat is een geweldig (zij het erg laat) inzicht van een Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken.
De regering Biden had het unilaterale moment overschat door Rusland te onderschatten. Ze was de proxyoorlog in Oekraïne begonnen omdat ze dacht dat Rusland zwak was. Ze beperkte de technische export naar China omdat ze dacht dat dat haar ontwikkeling zou belemmeren. Het was zo blind dat het ging geloven dat het hierin succesvol was.
In een exit interview met de Financial Times doet Biden’s nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan nog steeds deze beweringen (gearchiveerd):
“Onze allianties zijn sterker dan ze in een zeer lange tijd zijn geweest. Onze concurrenten en tegenstanders zijn ook zwakker op manieren die de verwachtingen hebben getart, zeker met China. En we hebben die zeer sterke Amerikaanse hand geproduceerd zonder verstrikt te raken in een oorlog overzee,” stelt Sullivan.
Mensen met heldere ogen hebben een andere kijk. Sinds de VS begonnen met hun proxyoorlog in Oekraïne, die dat land aan het verliezen is, heeft Rusland zijn strijdkrachten bijna verdrievoudigd. De voormalige Britse commodore Steve Jermy beweert dat de NAVO zou verliezen in een conflict met Rusland:
Samengevat positioneert de NAVO zich als Europa’s verdediger, maar mist ze de industriële capaciteit om peer-to-peer oorlogsvoering te ondersteunen, is ze volledig afhankelijk van Amerikaanse strijdkrachten voor de kleinste kans op succes, is ze niet in staat om haar communicatielijnen over zee afdoende te verdedigen tegen Russische onderzeeërs, of haar trainings- en industriële infrastructuur tegen strategische ballistische bombardementen, bestaat ze uit een diverse mix van conventionele bloedloze strijdkrachten , en mist ze de capaciteit om strategisch te denken en te handelen.
Er kan niet worden uitgegaan van een gemakkelijke NAVO-overwinning en ik vrees dat het tegenovergestelde mij veel waarschijnlijker lijkt.
Sullivans ‘succes’ in het beperken van China’s vooruitgang heeft ook zichzelf verslagen (gearchiveerd):
Het China-beleid, voegt Sullivan eraan toe, was een andere prestatie. “Amerika bevindt zich in een aantoonbaar betere positie in de langetermijnconcurrentie met China dan we waren, en toch hebben we het gedaan terwijl we de relatie stabiliseerden en gebieden vonden om samen te werken.”
Hij zegt dat de VS en China zich in een “beslissend decennium” bevinden dat zal bepalen wie er voorop komt op belangrijke gebieden zoals kunstmatige intelligentie en de overgang naar een schone energie-economie. “Vier van die 10 jaar in het beslissende decennium … hebben zich op een echt significante manier in het voordeel van Amerika gekeerd,” zegt Sullivan en voegt eraan toe dat de exportcontroles die de VS heeft opgelegd op geavanceerde chips en productieapparatuur een ‘aantoonbare impact’ hebben gehad.
Ze hebben inderdaad een aantoonbare impact gehad. Omdat China geen toegang had tot in de VS gemaakte gereedschappen, ging het zelf betere gereedschappen maken:
Enkele dagen na onze lunch verbaasde het Chinese bedrijf DeepSeek Silicon Valley met de onthulling van een AI-model dat lijkt te kunnen wedijveren met Amerikaanse modellen. Nadat het nieuws bekend werd, heb ik Sullivan gemaild voor zijn reactie. Hij zegt dat het laat zien dat de VS “bij de les moeten blijven,” maar hij heeft “nog steeds vertrouwen in de Amerikaanse voorsprong” op het gebied van AI. Hij benadrukt dat het zijn mening over het belang van exportcontroles “alleen maar versterkt.”
China heeft in feite het Amerikaanse idee opgeblazen om dure AI-modellen in privébezit te hebben die zijn afgeschermd van openbaar onderzoek. Het heeft zijn eigen betere modellen, die nu voor een habbekrats kunnen worden gebruikt, open gesourced. Er is niet langer een ‘Amerikaanse voorsprong’ op dit gebied.
Rubio lijkt te hebben begrepen dat unilateraal gedrag heeft gefaald en dat een multilaterale wereld pragmatische compromissen vereist:
Dus nu meer dan ooit moeten we onthouden dat buitenlands beleid altijd moet gaan over het bevorderen van het nationale belang van de Verenigde Staten en dat we daarbij, voor zover mogelijk, oorlog en gewapende conflicten moeten vermijden, waarvan we in de vorige eeuw twee keer hebben gezien dat ze zeer kostbaar waren.
…
Nu kun je een kader hebben waarmee je niet alleen diplomatie analyseert, maar ook buitenlandse hulp en met wie we samenwerken en de terugkeer van pragmatisme. En dat is geen opgeven van onze principes. Ik ben geen fan of duizelingwekkende aanhanger van een gruwelijke mensenrechtenschender ergens in de wereld. Tegelijkertijd heeft diplomatie en buitenlands beleid altijd van ons geëist dat we werken in het nationaal belang, soms in samenwerking met mensen die we niet zouden uitnodigen voor een etentje of mensen door wie we niet noodzakelijkerwijs ooit geleid zouden willen worden. En dus is dat een evenwicht, maar het is het soort pragmatisch en volwassen evenwicht dat we moeten hebben in het buitenlands beleid.
Rubio’s lange interview bevat veel punten over buitenlands beleid waar ik het hartgrondig mee oneens ben.
Maar ik ben blij om te zien dat hij de basisprincipes goed begrijpt: de VS heeft belangen; anderen ook(!); overleven vereist compromissen.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
China’s DeepSeek-bom brengt Trump’s $500 miljard AI-plan aan het wankelen
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Wie probeert Rubio in de maling te nemen? Zichzelf?
WE ZULLEN ZIEN …..ZEI DE BLINDE TEGEN DE DOVE ….
Schurkenstaat Iran? Wat heeft Iran ooit gedaan in de geschiedenis? Syrie geholpen, Irak geholpen, Libanon gesteund. Voorlopig is de VS met te grote schoenen door de wereld porseleinkast aan het schoppen geweest. En nog steeds met hun buitenlands beleid en de misdadige CIA moordenaars als een situatie ze niet bevalt. Zie Oekraine b.v. en talloze stiekeme staatsgrepen en of hulp aan z.g. oppositie partijen. Er is maar één schurkenstaat die de ranglijst aanvoert.
….en WAT heeft Rusland misdaan behalve zijn legitieme, bovendien aangrenzende , invloedsfeer beschermd ?!
Mahmoud Ahmadinejad (1956) was president van Iran in de periode 2005 – 2013 én vrijmetselaar.
Niets is wat het lijkt.
Zijn ambtstermijn begon & eindigde op 03.08 (3 + 8 = 11) en 11 is sinds de oprichting vd vrijmetselaars in 1717 hun laagste meestergetal.
‘Ron Swart,
Ik heb inmiddels het boek van B.Izar gelezen over geld,de zwarte adel en de zionisten, bijzonder boek, denk goed werk van die Nederlander, op enkele puntjes na dan, het boek van David Icke heb ik inmiddels ook, de droom, die ga ik later deze maand beginnen, ik ga daar de tijd voor nemen want het is voor mij zware kost, je weet ik ga het gevecht aan, nieuwsgierig als ik ben, hopelijk kan ik het begrijpen, desnoods herlees ik het natuurlijk, jouw nogmaals dank voor het delen van die kennis met mij, in dat boek van B.Izar staat ook veel over die adellijke families, wat een tuig zit daar toch bij, je hebt gelijk de wereld is zo anders dan wat we denken, maar zoals met alles Ron, blijf in balans, geniet, wees blij met wat je hebt en soms hard lachen dat helpt mij wel hoor, misschien jou ook wel, hou je haaks, groet aan jou van mij!
Hier is weer nieuw leesvoer flardinga.
‘Revolutie door schuld’ van Rein de Vries en ‘Bij gebrek aan beter’ van Diedert de Wagt.
De Wagt heeft een luchtige schrijfstijl en 9/11 ontgaat hem grotendeels, maar desondanks van harte aanbevolen.
Tenslotte ‘Het Grote Eindspel’ van Hans Siepel.
Veel leesplezier.
Hij bedoelde echter israel, maar kon niet op de naam komen.
Over een ander punt blijkt hij ook niet op de hoogte:” omdat China geen toegang had tot de in de vs gemaakte gereedschappen” moet zijn: omdat de in europa gemaakte gereedschappen (ASML) van de vs niet meer mogen uitgevoerd worden naar China, waarbij een onderliggende reden is om dit bedrijf ( europees, nederlands) van wereldklasse ASML ook in de grond moet ingeboord worden. China heeft de laatste 3 jaar de technologische achterstand van 5 jaar gereduceerd naar 2 jaar !
Sedert 2012 eiste de NSA van Huawei dat deze software zou inbouwen in hun apparatuur, om de gebruikers gemakkelijk te bespioneren. Huawei weigerde dit, en dit leidde tot woede van de vs en boicot van Huawei, en zelfs tot kidnapping van haar ceo. Het resultaat is dat de vs nog meer en meer achterop loopt.
Barry,
Natuurlijk heb je gelijk met wat jij schrijft, dat Rubio toch positieve dingen zegt is prima, zij beginnen echt in te zien dat de hegemonie voorbij is, samenwerken met andere landen en accepteren dat er anderen nu meespelen, maar hij is een keiharde zionist dus op andere onderwerpen heb ik geen illusies, indien je als gekozene in hun senaat komt en afwijkt dan kom je er niet in vanwege de corruptie, dat weet jij en ik toch wel, toch hoopvol, gezond verstand komt gedeeltelijk terug en dat is iets positiefs, nu nog daden i.p.v. blablabla!
Het is veel te vaag allemaal, door de V.S.
En Pres. Trump geeft hier helmaal geen blijk van; integendeel.
Wat nodig is :
Opheffen Nato, en Vn.
Helemaal opnieuw beginnen, met een multipolaire wereld :
onafhankelijke landen met eigen cultuur ;
en eerlijke handels-kontrakten.