Over het mislukken van de Oekraïense tegenaanval

Generaal Petreus sprak over de situatie in Oekraïne met het BBC Radio 4 programma Today.

Over het tegenoffensief zei hij:

Ik denk dat dit tegenoffensief zeer indrukwekkend zal zijn.

Ik heb het gevoel dat ze gecombineerde wapeneffecten zullen bereiken, met andere woorden, ze zullen met succes gecombineerde wapenoperaties uitvoeren waarbij je genieofficieren hebt die de hindernissen doorbreken en de mijnenvelden enzovoort opruimen; pantserwagens die er recht op afstormen, beschermd door infanterie tegen antitankraketten; luchtverdediging die de Russische vliegtuigen van hen afhoudt; elektronische oorlogsvoering die hun radionetwerken stoort; logistiek vlak achter hen; artillerie en mortieren recht voor hen.

En het allerbelangrijkste … is dat als de voorste elementen onvermijdelijk na 72-96 uur tot een hoogtepunt komen, fysiek is dat ongeveer hoever je kunt gaan, en ze verliezen zullen hebben geleden … je opvolgende eenheden hebt die meteen doorzetten en profiteren van de vooruitgang en het momentum behouden en ik denk dat dat de hele Russische verdediging in dat gebied in beweging kan krijgen, dan denk ik dat er ook andere mogelijkheden ontstaan op de flanken.

De mannen van de Oekraïense 37ste Brigade waren net getraind en bewapend met wapens die door het Westen geleverd waren, belast met een eerste opmars door  Russisch bezet gebied in de eerste dagen van een langverwacht tegenoffensief.
Ze zouden een zware prijs betalen.

Binnen 20 minuten na hun opmars op 5 juni ten zuiden van Velyka Novosilka, in de zuidoostelijke regio Donetsk, explodeerden er overal mortiergranaten om hen heen, zeiden soldaten. Een 30-jarige soldaat die bekend staat als Lumberjack zag twee van de mannen in zijn voertuig hevig bloeden; één verloor een arm terwijl hij om zijn familie riep. Lumberjack kroop in een krater, maar de granaatscherven van een mortiergranaat gingen door de grond en doorboorden zijn schouder.

“We werden daar in het veld achtergelaten, zonder tanks of zware bepantsering,” zei Lumberjack, die met The Washington Post sprak op voorwaarde dat hij alleen geïdentificeerd werd met zijn roepnaam omdat hij geen toestemming had om over de strijd te praten. “We werden van drie kanten beschoten met mortieren. We konden niets doen.”

Er waren minder dan 50 mannen in de eenheid, zei hij, en 30 kwamen niet terug – zij werden gedood, gewond of gevangen genomen door de vijand. Vijf van de pantservoertuigen van de eenheid werden binnen het eerste uur vernietigd.

Gedurende het eerste anderhalf uur van de aanval van het 37ste nabij Velyka Novosilka, bestookten de Russen de eenheid met non-stop beschietingen die hun AMX-10 RC pantservoertuigen binnendrongen, volgens Grey, een andere soldaat in het bataljon die sprak op voorwaarde dat hij alleen met zijn roepnaam geïdentificeerd kon worden. De pantservoertuigen, die soms “lichte tanks” genoemd worden, waren niet zwaar genoeg om de soldaten te beschermen, zei Grey, en moesten in de achterhoede opgesteld worden in plaats van voor.

De Russen proberen zoveel mogelijk slachtoffers te maken en zoveel mogelijk voertuigen te vernietigen in een gevechtszone vóór de hoofdverdedigingslinie, waardoor de Oekraïense troepen uitgeput raken voordat ze die bereiken. In feite wordt het gebied voor de hoofdverdedigingslinie zo een kill zone.
…

Als de Russische strategie effectief blijkt, zou Oekraïne te veel van zijn pas getrainde troepen – tienduizenden in getal – en te veel tanks en infanteriegevechtsvoertuigen kunnen verliezen om de hoofdverdedigingslinie te doorbreken.

Zelfs als ze zover komen, zouden de troepen te verzwakt kunnen zijn om naar het zuiden te stromen en te helpen bij het bereiken van een belangrijk doel: het verbreken van de zogenaamde landbrug die Rusland verbindt met het bezette Krim-schiereiland. Dit zou gedaan worden door de Zee van Azov te bereiken, ongeveer 95 kilometer verderop.

Ik zal het aantal verliezen aan personeel niet noemen. Dat laat ik aan het Ministerie van Defensie over nadat het de cijfers heeft gecontroleerd, maar ook de structuur van de verliezen is voor hen ongunstig. Wat ik bedoel te zeggen is dat van alle personeelsverliezen – en ze naderen een aantal dat catastrofaal genoemd kan worden – de structuur van deze verliezen ongunstig voor hen is. Want zoals we weten, kunnen verliezen saneerbaar of onherstelbaar zijn. Normaal gesproken, ik ben bang dat ik er een beetje naast zit, maar onherstelbare verliezen liggen rond de 25 procent, maximaal 30 procent, terwijl hun verliezen bijna 50/50 zijn. Dit is mijn eerste punt.

Ten tweede, als we kijken naar onherstelbare verliezen, is het duidelijk dat de verdedigende partij minder verliezen lijdt, maar deze verhouding van 1 op 10 is in ons voordeel. Onze verliezen zijn één tiende van de verliezen van de Oekraïense strijdkrachten.

Terwijl hij de herverkiezingscampagne van volgend jaar ingaat, heeft Biden een grote overwinning op het slagveld nodig om te laten zien dat zijn onvoorwaardelijke steun voor Oekraïne het Amerikaanse leiderschap in de wereld heeft opgepoetst, een sterk buitenlands beleid met steun van beide partijen nieuw leven heeft ingeblazen en het verstandige gebruik van Amerikaanse militaire kracht in het buitenland heeft aangetoond.
…
Een warrige uitkomst van beperkte winsten in Oekraïne zou koren op de molen zijn van al die kritiek en de toch al troebele wateren van het debat binnen de NAVO en de Europese Unie over de toekomstige houding ten opzichte van zowel Oekraïne als Rusland verder vertroebelen. Een minder dan “overweldigend” succes zou waarschijnlijk ook de druk in het Westen opvoeren om Kiev onder druk te zetten om te onderhandelen over een territoriale regeling die misschien niet naar wens is.