Na de Oekraïne doet menig Europees hart pijn

Noord-Europa, tot in het zuiden van Italië, is nu in de greep van een golf van ijzige kou (ongetwijfeld het gevolg van de opwarming van de aarde). Waarnemers verwachten dan ook dat het Russische winteroffensief in de Oekraïne des te eerder zal beginnen, hoewel niemand weet wanneer. Deze maand of volgende maand? Misschien een dramatische intocht vanuit Wit-Rusland, waardoor de bevoorrading van de NAVO wordt afgesneden? Niemand weet het. Voorlopig nemen de geallieerden er genoegen mee om de onderbevoorrade en bevriezende dienstplichtigen en huurlingen van het Kievse regime ter plaatse te vermorzelen, in de hoop dat ze zich misschien gewoon massaal overgeven, ondanks de wapens die het regime in hun rug steekt. De omstandigheden zijn zodanig dat dit kan gebeuren met zeer weinig Russische verliezen. Er is geen haast bij. Meer dan 500.000 geallieerde soldaten en 500 wintercamouflagetanks wachten op hun moment om Oekraïne binnen te vallen en te denazificeren. Zij zullen wachten op het juiste moment, schrijft Batiushka.

Inleiding: De bevrijding van Europa

Rusland kan niet langer toestaan dat er een vijandig, door de VS gecontroleerd, door de NAVO bewapend en binnenkort nucleair Oekraïne bestaat. Daarom wordt het bevrijd. Dat had al veel eerder moeten gebeuren, maar Rusland was daarvoor veel te zwak. Wanneer het Zelensky-regime valt, zullen miljarden dollars aan westerse wapens en voorraden in Russische handen vallen. De schulden van het Kievse regime aan het Westen voor wapens en voorraden van de afgelopen bijna negen jaar zullen worden kwijtgescholden. Het door de VS geëxploiteerde grondgebied van het Kiev-regime, 40% van het geheel, zal zonder compensatie worden teruggenomen. Dit zal een kleine compensatie zijn voor de verwoesting die de VS en hun Europese vazallen, waaronder de Minsk I en Minsk II leugenaars van Duitsland en Frankrijk, hebben aangericht in de Oekraïne, met name in de veel beproefde Donbass.

Naast de voltooiing van de bevrijding van de vier provincies die het tot nu toe heeft teruggenomen, kan Rusland nog vier Russischtalige provincies terugnemen, die van Kharkov, Dnepropetrovsk, Nikolajev en Odessa, en zich zo aansluiten bij het Russische Transdnestrië. Er zou een staatsgreep in Kiev kunnen plaatsvinden, als de restanten van het Kievse leger ineenstorten en het nieuwe Oekraïne zou dan zelfs een Russische bondgenoot kunnen worden, zoals Wit-Rusland, onderdeel van de Unie-staat. Of de vijf uiterste westelijke provincies van het huidige Oekraïne bij het nieuwe Oekraïne blijven, of dat er drie terugkeren naar Polen en elk één naar Hongarije en Roemenië, valt nog te bezien. Dat zal allemaal afhangen van wat Rusland toestaat. Hierna zou de hele fragiele West-Europese dominostructuur, die inderhaast is opgezet door de door de VS geleide NAVO en haar politieke vleugel de EU, kunnen gaan tuimelen. Moldavië, Roemenië, Bulgarije en Hongarije, de laatste drie bevrijd van de NAVO en de EU, zouden goedkoop gas kunnen krijgen, net als het door de NAVO geteisterde Servië, met Montenegro en Macedonië. Nu hun Amerikaanse marionettenelites door hun volkeren zijn verwijderd, zouden al deze landen bondgenoten van Rusland kunnen worden, en hun onafhankelijkheid herwinnen na de lijfeigenschap van de EU en de onderdrukking door de NAVO.

Wij herinneren eraan dat het oude Sovjet “Oostblok” juist mislukte omdat het, net als de EU, de onafhankelijkheid van dergelijke naties wegnam. Het centraliserende keurslijf van de Sovjetwereld is echter verdwenen en komt niet meer terug. Dezelfde alliantie met Rusland, maar met behoud van onafhankelijkheid, zou uiteindelijk kunnen plaatsvinden in het NAVO-, EU- en VS-elite-vrije Griekenland en Cyprus. Dan zouden ook de drie Baltische staten en zelfs Finland Russische bondgenoten kunnen worden, net als het nieuwe Oekraïne, energie geleverd door Rusland, en hun Russische minderheden eindelijk elementaire mensenrechten toegekend. Daarna zullen eerst Oostenrijk, Italië, Duitsland en vervolgens de andere landen in West-Europa belangrijke beslissingen moeten nemen over hun toekomst: overleven door onderhandelingen met Moskou, of langzame nationale zelfmoord? De keuze lijkt voor de hand te liggen, maar het moet hun keuze zijn. Laten we eens kijken naar de huidige tendensen in de drie belangrijkste landen van West-Europa, Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, om te zien in welke richting we wellicht gaan.

Duitsland: De strijd om het eigen land te herstellen

Op 7 december kondigden de Duitse media de arrestatie aan van vijfentwintig “extreem-rechtse extremisten” wegens een complot om de federale regering omver te werpen. Vertaald betekent dit dat de door de VS geleide Duitse regering vijfentwintig patriotten heeft gearresteerd die de vrijheid in Duitsland wilden herstellen. Interessant is dat onder deze patriotten ook een lid van het Duitse koningshuis en een voormalig lid van het Duitse parlement of Bondsdag waren. In een verklaring verklaarde het Duitse federale parket dat naar schatting vijftig mensen ervan werden verdacht een “gewelddadig” deel uit te maken van een brede beweging met de naam “Burgers van het Rijk” (Reichsbürger), met in totaal 12.000 leden. In elk ander land zou er geen probleem zijn met het bestaan van patriottisme. Maar in het door de VS bestuurde Duitsland wordt elke patriottische beweging onmiddellijk bestempeld als “neonazi”, “pro-Hitler” of “antidemocratisch”, wat slechts een propagandacode is voor pro-soevereiniteit, pro-Duits en pro-vrijheid.

De gearresteerden wilden de federale marionettenregering, die trouw moet zweren aan de VS, omverwerpen en vervangen door een onafhankelijke Duitse regering. De vrijheidsstrijders verwerpen de door de VS opgelegde instellingen van het woke-fascistische federale Duitsland (er is niets zo intolerant als liberalisme). Duitse aanklagers noemden Heinrich XIII, prins Reuss, een afstammeling van het Huis Reuss, voormalige heersers over delen van Oost-Duitsland, als een van de leiders van de groep. Interessant is dat prins Heinrich naar verluidt de betrokkenheid van Russische vertegenwoordigers had gezocht (maar niet gekregen) bij het vermeende plan. Een andere verdachte is Birgit Malsack-Winkemann, die van 2017 tot 2021 lid was van de Bondsdag en de partij Alternative für Deutschland (AfD) vertegenwoordigde. Sinds begin dit jaar was zij werkzaam als rechter in de rechtbank van Berlijn.

In 2017 werd de partij Alternative für Deutschland (AfD) de eerste patriottische partij die zetels won in het Duitse parlement in bijna 60 jaar. Dit bracht de Duitse lijfeigenen van het piramidespel van de feodale Amerikaanse oplichters zo van streek dat de partij in maart 2021 door de Duitse geheime dienst onder toezicht werd geplaatst omdat zij Duitsland probeerde te bevrijden van de Amerikaanse voogdij. Hoewel de verzetsbeweging voorlopig is verslagen, voelen wij dat dit weliswaar een verloren strijd is, maar geen verloren oorlog. Er zullen meer gevechten komen, nu Duitse patriotten worstelen om hun land te dekoloniseren en proberen vrijheid te vinden en uiteindelijk te vinden. Duitsland is de grootste en sterkste natie van West-Europa en ook haar barometer. Als het daar goed gaat, gaat het elders ook goed, valt alles op zijn plaats. Kan Duitsland eindelijk het Amerikaanse juk afwerpen, buitenlandse troepen verdrijven, de 500.000 slachtoffers herdenken van de Engels-Amerikaanse bommengenocide op Duitse burgers van 1940-1945 en misschien uiteindelijk een Koninklijke Confederatie van Soevereine Duitse Staten worden? Het moet er komen. De vrijheid lonkt.

Frankrijk: De opstand van het volk

In Frankrijk werd het absolutisme uitgevonden met Lodewijk XIV (+ 1715), “de Zonnekoning”. Hij zou hebben gezegd: “l’Etat, c’est moi” – “De staat is mij”, met als gevolg dat in Frankrijk een bloedige revolutie ontstond. Want extremen brengen altijd extremen voort en zo bracht de Franse Revolutie de absolutistische keizer Napoleon voort. Sindsdien wordt Frankrijk geregeerd door absolutisten, president-koningen of president-keizers. Hun slogan “de Staat ben ik” is weliswaar nog steeds waar, maar heeft ertoe geleid dat elk van hen slechts enkele jaren het recht op absolute macht heeft gehad (de enige vrucht van de Revolutie – een verkorte en geen levenslange of erfelijke machtsperiode). Sinds 1944, na een lange reeks corrupte naoorlogse regeringen, waarvan die van De Gaulle verreweg de minst schadelijke was, omdat De Gaulle eigenlijk meer van Frankrijk hield dan van geld (net zoals Poetin meer van Rusland houdt dan van geld), is het nu Macron, de Rothschild-kandidaat, die de huidige koning van Frankrijk is. Frankrijk wordt in feite geregeerd door een president van goddelijk recht en Macron staat bekend als “de farao”. Hij is echter niet de eerste farao, want Mitterrand (1916-1996), die in het presidentiële paleis woonde, zijn vrouw in de ene vleugel en zijn favoriete maîtresse in de andere, was de eerste. Hij bouwde zelfs een vrijmetselaarspiramide van 666 ruiten, die de toegang vormt tot de Tempel der Kennis, het Louvre-paleis.

Van vorig jaar herinner ik me een gesprek met een Parijse taxichauffeur, toen ik met zware koffers snel naar de oude Russische kathedraal moest. De taxichauffeur was een typisch Franse Afrikaan, afkomstig uit Cameroun. Toen hij zag dat ik een priester was, vertelde hij me in niet mis te verstane bewoordingen met zijn Afrikaans-Franse accent hoe de gehate Macron ofwel een flikker was, ‘un pédé’, ofwel een mooi jong ding aan zijn zijde had. Hoe kan een normale man immers naar bed gaan met een vrouw die vijfentwintig jaar ouder is dan hijzelf? (Macron trouwde met een van zijn schooljuffrouwen, bijna even oud als zijn moeder; sommigen zeggen dat de ueber-botoxedame in kwestie berecht zou moeten worden voor vrouwelijke pedofilie, aangezien Macron minderjarig zou zijn geweest toen ze voor het eerst samengingen). De opvattingen van de Afrikaanse chauffeur over covid en de verplichte vaccinatie door de Franse staat waren net zo openhartig als zijn opvattingen over homo’s. Ik citeer hem omdat zijn kijk op de wereld de zeer ernstige kloof tussen de verfijnde Macron-achtige elite en de werkelijke Franse bevolking weergeeft. Eigenlijk klonk hij net als een Moskouse taxichauffeur.

Et justement (ik weet niet hoe je dat in het Engels zegt), Macron wordt tegengewerkt door het volk, dat protesteert als de Gele Hesjes, het populaire maar gebrutaliseerde Franse verzet. De Franse elite is bang omdat het Franse volk opstandig is (frondeurs). Daarom heeft de Franse staat een permanente speciale eenheid van oproerpolitie (de C.R.S., opgericht in 1944 en rechtstreeks in de plaats gekomen van de SS, met lange tijd grotendeels dezelfde leiding en hetzelfde uniform) om de opstanden van “de plebs” te onderdrukken. Bovendien is de Franse staat bang omdat bij de laatste Franse verkiezingen in april 2022 een nationalistische regering onder Marine Le Pen had kunnen worden gekozen. Dat zou niet alleen de hele Franse staat hebben uitgedaagd, maar ook de bureaucratische machine van de EU, die grotendeels afhankelijk is van het Franse model. Als het Franse volk de Franse elite verslaat, weet de EU-bureaucratie dat het Franse volk aan de macht komt en dat, aangezien de Fransen tegen de EU zijn, de hele Brusselse fantasie zal vallen. (En de bureaucraten zullen hun goedbetaalde banen plus privileges en royale pensioenen verliezen). Het is de hele top-down Franse en EU Establishment ideologie die in Frankrijk wordt uitgedaagd. Wie zal er winnen? Ik weet het niet, maar er is maar één zin om de situatie te beschrijven: Fragiel voor de elite.

Het Verenigd Koninkrijk: Verdeeldheid vóór vrijheid

Het VK bevindt zich zelfs in een veel hachelijker positie dan Duitsland en Frankrijk. Deze laatste zijn pas drie generaties lang gedwongen de VS te steunen. Tot die tijd waren ze onafhankelijk. De Britse elite lag echter aan de oorsprong van het Amerikaanse kwaad en heeft het vanaf 1914 bewust en met kracht gecultiveerd en doet dat nog steeds. Het feit dat de taal van de VS en het VK in wezen dezelfde is, betekent dat de Amerikanen een immense macht hebben in het VK, zelfs in die mate dat de moderne Engelse taal bezaaid is met onbewuste Americanismen. Veel Britten zijn bijna net zo zwaarlijvig als veel Amerikanen, kleden zich als Amerikanen en hun kinderen zingen Amerikaanse liedjes met een Amerikaans accent. De bijna 60 miljoen mensen die in de overblijfselen van het echte Engeland wonen, staan op het punt hun identiteit te verliezen. De beruchte spreekbuis van het establishment de BBC en de door de staat gesteunde Britse tabloids manipuleren de ongeschoolde geesten van tientallen miljoenen. Velen zijn zo gehersenspoeld dat er als gevolg daarvan geen oppositiebeweging tegen het Britse establishment bestaat, geen parallel met de Franse “Gele Hesjes”.

Het probleem is dat een meerderheid van de Britse burgers, vooral in Engeland, door de eeuwen heen “Establishmentised” is geworden, dat wil zeggen gecoöpteerd voor het anti-Engelse Britse establishment en de voordelen (?) in termen van financiën en prestige van het aan de Britse kant staan. Nu de Britse gevestigde orde een poedel is geworden van de Amerikaanse elite, worden de Britse burgers veramerikaniseerd en krijgen zij de voordelen (?) in termen van financiën en prestige van deelname aan de Amerikaanse kant. Ze zijn zo gepassiveerd dat veel continentale Europeanen zich afvragen of de Britten in plaats van bloed, thee in hun aderen hebben. In 2022 zien echter steeds meer mensen in dat de “voordelen” om aan de Brits/Amerikaanse kant te staan opmerkelijk dun zijn. Temeer daar de splijtzwam Brexit niet het herstel van soevereiniteit en herstel van grenzen bracht, zoals beloofd door de in New-York geboren Johnson, maar het VK in plaats daarvan de feodale erepositie bezorgde als de 51e staat van de VS. Een brede nationale verzetsbeweging moet in Engeland nog op gang komen. Er is echter hoop aan de Keltische rand. Zeker in Schotland, Noord-Wales en delen van Ierland is er verzet via hun nationale partijen, de Scottish National en Welsh National Parties en Sinn Fein in Ierland, die echter allemaal ernstig worden ondermijnd door het Wokeïsme.

Het door het Britse establishment uitgevonden Verenigd Koninkrijk is vandaag de dag een Ongedeeld Koninkrijk (OK). Zeer binnenkort, waarschijnlijk binnen een generatie, zullen er vier onafhankelijke landen zijn op de Eilanden van de Noord-Atlantische Oceaan (IONA): Engeland, (een herenigd) Ierland, Schotland en Wales. Want juist in het ontknopen van de sinistere kluwen van knopen die de huidige opgelegde “eenheid” vormen en de komst van de verdeeldheid, kan echte eenheid ontstaan. Dit zal geen politieke eenheid zijn, maar een eenheid van belangen. De vier toekomstige soevereine naties van de Britse eilanden en Ierland hebben veel gemeen in termen van gedeelde geografie, geschiedenis en cultuur. Helaas is al hun gemeenschappelijkheid overschaduwd door het onderdrukkende, gecentraliseerde staatsbestel. Dit is al bijna duizend jaar vastgelegd in de Normandisch-Britse hoofdstad Londen met zijn almachtige zionistische stad. Deze onderdrukking wordt gesymboliseerd door het buitenlandse koningshuis. De Engelsen verloren hun eigen koninklijke familie en de rest van de nationale elite nadat de laatste Engelse koning van Engeland, Edmund Ironside, in 1016 was vermoord. Sindsdien zijn de vorsten allemaal buitenlanders – Deens, Normandisch, Frans, Welsh, Schots, Nederlands, Duits. Niemand heeft de belangen van de Vier Naties op het oog gehad, want het waren allemaal vreemdelingen, van wie velen niet eens Engels konden spreken en wiens hart elders lag. Toch blijft de hoop op een serieuze zoektocht naar identiteit en vervolgens een echt nationaal ontwaken in Engeland en de Drie Naties.

Conclusie: De lange weg naar de vrijheid

De gevechten voor vrijheid van onderdrukking in de drie machtigste en dichtstbevolkte landen van West-Europa, twee op het Europese vasteland, één een buitengaatse archipel, een beetje zoals het veramerikaniseerde Japan aan de andere kant van Noord-Eurazië, zijn aan de gang. Voorlopig lijkt het enorme gewicht van eeuwenoude onderdrukking, beteugeling en repressie de overwinning van hun zompige volkeren in een van die gevechten onmogelijk te maken. En toch lijkt het ons dat, ironisch genoeg, juist dat gewicht dat de volkeren in de drie totaal verschillende contexten onderdrukt, voor de overwinning zal zorgen. Te veel is te veel – de opstanden van volkeren wier nationale identiteit zo zwaar en zo lang is onderdrukt, verdrongen en gesmoord, komen eraan. De soevereiniteit van Duitsland, Frankrijk en de Vier Naties moet worden hersteld en de minderheden die dit in elk van deze landen hebben gerealiseerd, groeien. Steeds meer mensen beseffen dat herstel alleen mogelijk is als zij zich hebben bevrijd van de elites die zich met elkaar voeden. En die elites zijn volledig afhankelijk van de vreemde Amerikaanse elite, die achter hen allen staat en aan de touwtjes trekt.

In het Verenigd Koninkrijk wordt momenteel gestaakt omdat de salarissen geen gelijke tred houden met de recordhoge inflatie, die bijna volledig is veroorzaakt door de anti-Russische en vrijheidsvijandige “sancties” van de gevestigde elite. Sommigen zeggen dat de Britse gebeurtenis van 2022, het overlijden van koningin Elizabeth II op 96-jarige leeftijd, het gevolg was van haar ontmoeting met Liz Truss twee dagen eerder en het besef waartoe haar land was gekomen. (Een populaire Britse grap zegt dat er nu bewijs is dat niemand hersenloos is – Liz Truss is de uitzondering die de regel bevestigt). Naar de zoon van Elizabeth, koning Charles, zijn eieren gegooid. (Weet je nog hoe hij Diana bedroog?). Niemand, zelfs niet de meest toegewijde republikein, zou ooit hebben overwogen eieren naar zijn moeder te gooien. Dan is er nog de schandalige Harry, hertog van Californië, die volledig in de ban is van en onder de plak zit bij zijn Amerikaanse actrice-vrouw, die blijkbaar “zwart” is. (Zijn de wokeïsten die deze vrouw, die een zongebruinde blanke vrouw blijkt te zijn, “zwart” noemen misschien gewoon kleurenblind?). Misschien zal het Verenigd Koninkrijk, of liever Engeland, want daar gaat het eigenlijk om, net zoals Frankrijk een nieuwe republiek uitroept telkens als het een ernstige crisis doormaakt (het is nu aan zijn vijfde toe), toch een nieuwe dynastie uitroepen, wat daar gebeurt telkens als het een ernstige crisis doormaakt. In ieder geval was Queen Elizabeth II wel degelijk het einde van iets: Goodbye, House of Saxe-Coburg-Gotha-Windsor? Hallo, Engels Koninklijk Huis – Ironside II?

Ook de Frans-Duitse tandem die sinds de Verklaring van Schumann in 1950 in wezen het continentale West-Europa heeft geleid, zit in de problemen. Soeverein Duitsland wil weer Duitsland zijn en soeverein Frankrijk wil weer Frankrijk zijn. Het zijn de machtsbeluste VS die geen van beide zullen toestaan. Maar als de VS eenmaal in diskrediet is gebracht door het verliezen van de oorlog in Oekraïne, dan wordt alles mogelijk in Europa, net zoals alles mogelijk werd in Azië, toen de VS er eenmaal uit was gegooid. (Daar heeft de VS nu alleen nog de bezette kuststrook van Palestina, de zuidpunt van het Koreaanse schiereiland en voor de kust Japan, Taiwan en Singapore). Wij stevenen af op een nieuw West-Europa, weliswaar niet in een rechte lijn, maar in de kronkelige zigzaggen van leugens van de kleinkinderen van nazi’s als Ursula von der Luegen. Wat Duitsland en Frankrijk uiteindelijk doen, zal de acties van geheel West-Europa bepalen, dat wil zeggen van de EU 27 plus het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland, Noorwegen en IJsland, de Europese 31. Wij zijn van mening dat een regeling met Rusland, die de as Moskou-Berlijn-Parijs-Londen vormt, wat in 1914 had moeten gebeuren, het enige is dat de Europese 31 kan redden van lijfeigenschap aan het Amerikaanse feodalisme. Nu heeft het regime in Kiev een politieke slogan: “Oekraïne is Europa”. Dit is zinloos, want Rusland is ook Europa en er is geen niet-Russisch Europa zonder het Russisch sprekende Europa. Het zijn twee helften van een geheel, elk met een vergelijkbare oppervlakte van ongeveer vijf miljoen vierkante kilometer. De Europese 31 heeft een keuze te maken: Leven onder de transatlantische laars, die vanaf 3000 mijl afstand op het gezicht wordt gedrukt, of kiezen voor bevrijding en soevereiniteit. Dat laatste betekent leven als goede buren met het lokale, Russisch sprekende Europa en de rest van Eurazië, waar Europa geografisch, historisch en cultureel gezien al is en altijd is geweest.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De voedselcrisis in 2023 zal veel erger zijn dan de meeste mensen zich kunnen voorstellen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: