Zionistische apologeten presenteren hun steun voor Israël gewoonlijk als een noodzakelijk verlengstuk van het verzet tegen de radicale islam en de dreiging van het Jihad-terrorisme. “Steun ons om hier tegen hen te vechten, dan hoeven jullie daar niet tegen hen te vechten” is een veelgehoord pleidooi van zionistische woordvoerders binnen Israël aan het Westen. Maar als het gaat om de Syrische burgeroorlog, het conflict dat de grote vluchtelingencrisis veroorzaakte die verantwoordelijk is voor het overspoelen van Europa met miljoenen moslims, heeft Israël stevig aan de kant van de Jihad gestaan, zelfs en vooral Al-Qaeda.
Israëlische steun voor Jihadi’s in Syrië werd voor het eerst bekend in het Westen toen berichten circuleerden over Israël dat medische zorg verleende aan anti-Assad strijders aan zijn betwiste grens met Syrië, schrijft Keith Woods.
Israël schilderde dit af als een principiële humanitaire reactie, maar in 2015 meldde de Wall Street Journal dat slechts een derde van de door Israël behandelde personen vrouwen en kinderen waren. Electronic Intifada:
De rest zijn strijders waarvan Israëlische functionarissen toegeven dat ze niet gescreend zijn en waarschijnlijk tot al-Nusra behoren.
Toen het eenmaal onomstotelijk vaststond, bekende Israël dat het strijders behandelde, maar beweerde dat het gematigden waren.
Maar nadat al-Nusra in augustus vorig jaar VN-vredeshandhavers in de Golanhoogten gevangen nam en verdreef, bestond er geen twijfel meer dat al-Nusra de dominante kracht was onder de oppositiestrijders in het gebied.
Efraim Halevy, een voormalig hoofd van de Mossad, verdedigde de hulp op humanitaire gronden, maar bevestigde dat er een “tactische overweging” was. In een interview in 2016 verwierp Halevy het idee dat Israël een terugslag zou krijgen van de steun aan Al-Nusra, de Syrische uitloper van Al-Qaeda. Terwijl hij het idee verwierp dat Israël ook medische hulp zou kunnen bieden aan Hezbollah-strijders op soortgelijke humanitaire gronden, legde hij uit dat het verschil tussen Hezbollah en Al Nusra Front was dat Israël “niet specifiek het doelwit was van Al-Qaeda.”
In 2019 bevestigde de vertrekkende Israëlische legercommandant Gadi Eisenkot vermoedens dat Israël naast medische hulp ook dodelijke materiële steun had verleend aan Syrische Jihadisten. Eisenkot zei dat Israël jarenlang lichte wapens had geleverd aan rebellengroepen langs de Syrisch/Israëlische grens. Eisenkot erkende ook dat “we duizenden aanvallen [in de afgelopen jaren] hebben uitgevoerd zonder verantwoordelijkheid te nemen en zonder krediet te vragen.”
De Israëlische steun voor deze groepen ging in feite veel verder dan de “lichte wapens” die Eisenkot erkende. In september 2018 meldde het tijdschrift Foreign Policy dat Israël “ten minste 12 rebellengroepen in Zuid-Syrië” had gefinancierd, op basis van rapporten van “meer dan twee dozijn commandanten en rank-and-file leden van deze groepen.” De overdrachten omvatten:
Geweren, machinegeweren, mortieren en transportvoertuigen. Israëlische veiligheidsdiensten leverden de wapens via drie poorten die de door Israël bezette Golanhoogten met Syrië verbinden – dezelfde grensovergangen die Israël gebruikte om humanitaire hulp te leveren aan inwoners van Zuid-Syrië die leden onder een jarenlange burgeroorlog.
Israël verstrekte ook salarissen aan de strijders van de rebellen, waarbij elk strijder ongeveer 75 dollar per maand kreeg, en leverde extra geld dat de groepen gebruikten om wapens te kopen op de Syrische zwarte markt, volgens de rebellen en lokale journalisten.
Israël voerde ook talrijke luchtaanvallen uit in de regio die uitsluitend ten goede kwamen aan groepen zoals het Al-Nusra front. In één incident reageerde Israël op het afvuren van raketten op de bezette Golanhoogten door luchtaanvallen uit te voeren op artillerieposities van het Syrische leger.
In anderhalf jaar tijd, van 2017 tot 2018, voerde Israël meer dan 200 luchtaanvallen uit in Syrië, meestal gericht op Iraanse troepen die het Syrische leger helpen. In een interview in 2015 antwoordde Bashar al-Assad op de vraag naar Israëls agenda in Syrië:
Ze steunen de rebellen in Syrië. Dat is heel duidelijk. Want telkens als we ergens vooruitgang boeken, vallen zij aan om het leger te ondermijnen. Dat is heel duidelijk. Daarom grappen sommigen in Syrië: “Hoe kun je zeggen dat Al Qaida geen luchtmacht heeft? Ze hebben de Israëlische luchtmacht.”
Al in 2015 rechtvaardigden hooggeplaatste Israëlische militaire figuren in Westerse media de Israëlische steun aan het Al-Nusra front. Michael Herzog, een voormalige stafchef van de Israëlische minister van Defensie, vertelde aan The Wall Street Journal
Nusra is een unieke versie van Al Qaida. Ze slagen erin om samen te werken met niet-islamitische en niet-jihadistische organisaties in één coalitie … Ze zijn volledig gericht op de oorlog in Syrië en niet op ons. Maar wanneer Hezbollah en Iran en anderen naar het zuiden oprukken, zijn ze heel erg op ons gericht.
Hetzelfde artikel citeert Amos Yaldin, een gepensioneerde Israëlische generaal, die redeneerde dat:
Er bestaat geen twijfel over dat Hezbollah en Iran de grootste bedreiging vormen voor Israël, veel meer dan de radicale soennitische islamisten, die ook een vijand zijn… Die soennitische elementen die zo’n tweederde tot 90 procent van de grens op de Golan controleren, vallen Israël niet aan. Dit geeft je enige basis om te denken dat ze begrijpen wie hun echte vijand is – misschien is het niet Israël.
Ook in 2015 erkende het Pentagon dat de “gematigde rebellen” die werden bewapend en getraind door de Verenigde Staten en hun bondgenoten hun uitrusting doorgaven aan het Nusra Front.
Hoewel de VS openlijk beweerden dat ze Islamisten zoals Al-Qaeda en ISIS in Syrië niet opzettelijk steunden, hebben uitgelekte interne documenten herhaaldelijk aangetoond dat VS-functionarissen zich ervan bewust waren dat deze groepen de Syrische oppositie domineerden en vaak de belangrijkste begunstigden van hun hulp waren. Zo onthulde een vrijgegeven memo uit 2012 van de Defense Intelligence Agency (DIA) dat de VS vanaf het begin van de Syrische burgeroorlog geloofden dat “de salafisten, de Moslim Broederschap en AQI de belangrijkste krachten zijn die de opstand in Syrië aansturen.” AQI is een verwijzing naar Al-Qaeda in Irak, dat later uitgroeide tot ISIS.
De DIA voorspelde ook “de mogelijkheid van de oprichting van een verklaard of niet verklaard salafistisch vorstendom in Oost-Syrië (Hasaka en Der Zor), en dit is precies wat de ondersteunende machten van de oppositie willen, om het Syrische regime te isoleren.”
Dit is precies wat er gebeurde toen de regio onder de voet werd gelopen door ISIS. De DIA wees Mosul, de toekomstige hoofdstad van Islamitische Staat en basis van de uitbreiding, zelfs aan als een potentiële locatie voor dit “salafistische vorstendom.”
Wikileaks onthulde dat de huidige Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur Jake Sullivan in 2012 tegen Hillary Clinton zei dat “AQ (Al Qaida) aan onze kant staat.”
Toen ISIS opdook, zagen veel stemmen binnen Israël dit als een positieve ontwikkeling. Een document uit 2016 van een Israëlische strategische denktank die opdrachten uitvoert voor de NAVO en de Israëlische regering pleitte tegen de vernietiging van de Islamitische Staat, omdat “het voortbestaan van IS een strategisch doel dient” en “een nuttig hulpmiddel kan zijn bij het ondermijnen” van Israëls vijanden Hezbollah, Iran, Syrië en Rusland.
Tegen het perspectief in dat een nederlaag van ISIS zou helpen om het Midden-Oosten te stabiliseren, merkte de krant op dat:
Stabiliteit is geen waarde op zich. Het is alleen wenselijk als het onze belangen dient. De nederlaag van IS zou de Iraanse hegemonie in de regio aanmoedigen, de rol van Rusland versterken en de tirannie van Assad verlengen.
Andere hooggeplaatste Israëlische figuren zagen ook een kans in de groei van ISIS. Naftali Bennett, nu een voormalige premier van Israël, vertelde de jaarlijkse Herzliya conferentie – een “jaarlijkse bijeenkomst met gesloten deuren van de top van het land op het gebied van politiek, veiligheid, inlichtingen en zakenleven” – dat de opkomst van ISIS Israël een kans zou bieden om de annexatie van de Golan Hoogvlakte te legitimeren. Bennett riep op tot een vervijfvoudiging van de Joodse bezettingsbevolking tot 100.000 in een periode van 5 jaar en betoogde dat de chaos in Syrië de claim van Israël nu aantrekkelijker dan ooit maakt voor de internationale gemeenschap:
Aan wie moeten we de Golan geven? Aan Assad? Vandaag is het duidelijk dat als we naar de wereld zouden luisteren, we de Golan zouden opgeven en ISIS in het Meer van Galilea zou zwemmen. Genoeg met de hypocrisie.
Door de Jihadi’s in Syrië te steunen, vervulde Israël meerdere strategische doelen: de Iraanse en Russische invloed in de regio verzwakken, zijn aartsvijand Hezbollah meeslepen in een kostbare strijd en zijn greep op de bezette Golanhoogte verstevigen tegen de aanspraken van het Syrische regime.
De Jihadi’s die van Joden houden
Eind november 2024 werd de wereld opgeschrikt door het nieuws dat rebellen in Syrië de tweede stad van Syrië, Aleppo, hadden ingenomen. Dit kwam slechts enkele dagen na de aankondiging van een staakt-het-vuren tussen Israël en Assad bondgenoot Hezbollah, aanzienlijk verzwakt door een jaar van conflicten met Israël sinds Israël zijn oorlog tegen Gaza begon.
Deze laatste opmars werd geleid door de islamistische groep Hayat Tahrir al-Sham, die de controle over de noordwestelijke provincie Idlib heeft behouden. HTS is ontstaan uit een fusie van meerdere radicale islamistische groeperingen in Syrië, met name het Al-Nusra Front. De leider Abu Mohammad al-Julani is eerder lid geweest van Al-Qaeda, ISIS en Al-Nusra, evenals van andere Jihad-groepen, en vocht zowel in de Iraakse opstand als in de Syrische burgeroorlog, wat ertoe leidde dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken hem tot een “Specially Designated Global Terrorist” verklaarde en een premie van 10 miljoen dollar uitloofde voor informatie die tot zijn aanhouding zou leiden.
Nu geeft “Jolani” echter weloverwogen interviews aan CNN, waar hij belooft dat Syrië onder HTS-regering een pluralistisch land zal zijn, klaar om deel te nemen aan de beschaafde wereld. Naast het werken aan hun PR met het liberaal-democratische Westen, is deze nieuwe golf van Jihadi’s er ook op gebrand om hun relaties met Israël te verbeteren.
De enige keer dat ISIS daadwerkelijk Israëlische troepen aanviel – in een kort vuurgevecht in de Golan Hoogvlakte – heeft het onmiddellijk zijn verontschuldigingen aangeboden.
Israëls staatsmediakanaal Kan interviewde enkele van de Jihadi’s die de opmars van vandaag leidden en die verrassend dankbaar waren voor de zionistische staat. De geïnterviewden spraken hun dank uit voor de Israëlische aanvallen op Hezbollah en het overbrengen van wapens binnen Syrië “die ons in staat hebben gesteld om terug te keren en het land en het land te bevrijden.”
“Ze beschuldigen ons ervan met jullie samen te werken omdat we heel blij waren toen jullie Hezbollah aanvielen, echt blij, en we zijn blij dat jullie gewonnen hebben,” zei de bron.
Beiden zeiden dat de rebellen geen probleem hadden met Israël. “We houden van Israël en we zijn nooit vijanden van Israël geweest,” zei de man uit het Idlib-gebied. “[Israël] is niet vijandig tegenover degenen die niet vijandig tegenover Israël staan. We haten jullie niet, we houden heel veel van jullie.”
Gezien het feit dat Israël een genocide uitvoert op hun moslimbroeders en -zusters in Gaza, zou je kunnen denken dat militante moslims in Syrië niet de grootste fan zouden zijn van de Joodse staat. Toch hebben Israëlische media meerdere stukken gepubliceerd over de pro-Israël sympathieën van de belangrijkste bedreigingen voor het bewind van Assad. Een commandant van het door de VS gesteunde Vrije Syrische Leger verzekerde het Israëlische Channel 12 News dat:
We staan open voor vriendschap met iedereen in de regio – inclusief Israël. We hebben geen andere vijanden dan het regime van Assad, Hezbollah en Iran. Wat Israël deed tegen Hezbollah in Libanon heeft ons veel geholpen. Nu zorgen we voor de rest.
Nu de troepen van Assad onder de voet gelopen lijken te zijn, is de toekomst van Syrië onzeker. Wat wel zeker lijkt, is een versterking van de positie van Israël. Assad was een belangrijke bondgenoot van Iran, wiens heerschappij in Syrië hen toegang gaf tot de “verzetsweg” Teheran-Beiroet, een sjiitische sikkel die zich uitstrekt over het Midden-Oosten tot aan de deur van Israël. Als het zover komt, zal de val van Assad volgen op een jaar oorlog tegen Hezbollah en Hamas die beide aanzienlijk verzwakt heeft. Wie of wat Assad zal vervangen, en of Syrië als entiteit zelfs de overgang zal overleven of gebalkaniseerd zal worden of in jaren van sektarische conflicten zal uitmonden, valt nog te bezien. Maar de Israëlische leiders zijn ervan overtuigd dat wat volgt niet dezelfde weerstand zal bieden tegen hun hegemonie als een Syrië dat aan Iran gelieerd is.
Toen Israëlische steun voor Jihadistische groepen voor het eerst werd gemeld, klonk het te gek om waar te zijn, het soort dingen dat je zou kunnen horen van een Infowars-presentator die de ingewikkelde dynamiek van de regio sensationaliseert. We weten nu dat het niet alleen echt was, maar dat de omvang veel groter was dan werd vermoed. Nu de oude vijand Bashar al-Assad zijn einde tegemoet lijkt te gaan en de Iraanse as van verzet een cruciale schakel in zijn keten verliest, lijkt de kille logica van Israëls Jihad-vriendelijke militaire leiderschap en hun neven in het Pentagon zijn vruchten te hebben afgeworpen.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Het hele soennitische terreurnetwerk is een westerse creatie om zijn militaire aanwezigheid in het Midden-Oosten te rechtvaardigen. Zelfs 9/11 was een Mossad-operatie.
Al jazeera vandaag:
https://www.aljazeera.com/news/2024/12/18/eu-horizon-funding-israel
Aan de ene kant verontwaardiging tonend, aan de andere kant geld sturend.
De EU.
ISIS – ISrahell ISlam? LOL
Het Beloofde Land slaat weer toe. De haatbaarden gaan er aan. The IS is dead, long live the IS.
Fanatici uit Israel, voeren oorlogen tegen alle omringende landen en volken.
Dat doen ze al een eeuw of veertig.
Ze weten anderen voor hun karretje te spannen : deze eeuw, vooral de V.S.;
en ze wentelen de gevolgen op andere landen af.
Vroeger stond ik achter de joden en Israel maar hoe meer ik te weten kom verschiet ik niet meer waarom er een holocaest was.het zijn de grootste smeerlappen en bedriegers van de wereld
Kwaliteit opgezette artikel . Verschrikkelijk monster assad die zijn volk heeft afgeslacht word verheerlijkt en Turkije die niet meer anders kon dan ingrijpen samen met vredelievende oorspronkelijke syriers worden afgedaan als weet ik allemaal wat. Dit was het nooit meer frontnieuws.