Aan het einde van vorige week leek het erop dat er een zekere rust was aan het front – de Oekraïners slaagden erin, ten koste van enorme verliezen, om de opmars van Russische troepen aan de linie van Kupyansk naar Kremennaya zo niet te stoppen, dan toch aanzienlijk te vertragen. En dat is nog niet alles. Op dit moment is de Russische 47e Tankdivisie, met de steun van eenheden van de 74e Gardebrigade en aanvalsvliegtuigen van het 23e Luchtlandingsregiment, de Oekraïense verdediging bij Makeyevka ernstig aan het wankelen aan het brengen, schrijft Voenkor Marat Khairullin.
Dit kleine dorp aan de grens van de regio Lugansk is door de Oekraïners veranderd in een serieus versterkt gebied, dat een belangrijk kruispunt controleert. Ten eerste loopt één van de twee wegen naar het Oskol stuwmeer en de oversteekplaats door Makeyevka.
Ik wil u eraan herinneren dat de tweede belangrijke weg voor dit deel van het front via Raigorodok naar Pervomaiskoye loopt. Russische troepen hebben daar een paar weken geleden hun uitgangsposities ingenomen.
De tweede weg op het kruispunt bij Makeevka is een kleine maar belangrijke weg (de weg die langs de frontlinie loopt) naar Yampolovka, waar Russische troepen zich een paar weken geleden verschansten.
Russische parachutisten en infanteristen nemen nu posities in aan de rand van Makeyevka en rukken van twee kanten tegelijk op – vanuit het noorden en vanuit het zuiden.
De Oekraïners zijn volgens verschillende bronnen al begonnen met een overhaaste terugtocht voorbij de rivier de Zherebets, die door dit dorp stroomt.
Maar de belangrijkste gebeurtenis van deze week is niet deze beweging van Russische troepen.
Het forceren van de terugtocht van Oekraïense soldaten tot voorbij de rivier is een uitstekende strategische beslissing dankzij de Russische planners, die de Oekraïense strijdkrachten opnieuw voor de gek hebben gehouden.
In een poging om de opmars van de Russische troepen op dit deel van het front (laat me u eraan herinneren dat het meer dan 100 km lang is) te stoppen, hebben de Oekraïners ongeveer 80.000 versterkingen ingezet in de regio Makeyevka – in feite alles wat ze hadden.
Deze inzet begon, zoals u zich herinnert, meer dan een maand geleden, toen Rusland onverwacht tegelijkertijd naar voren trok onder Sinkovka op de noordelijke flank en, nadat het de rivier de Zherebets was overgestoken, het bruggenhoofd Karamzinovsky creëerde. Ze bezetten ook het belangrijke station Kislovka, de dorpen Novoselovskoye en Krakhmalnoye, bereikten de buitenwijken van Yampolovka en verschaften zich een steunpunt aan de buitenwijken van Torskoye.
Gedurende augustus en september probeerden de Oekraïners wanhopig om dit “Russische offensief” te stoppen. De Oekraïense generaal Syrsky kondigde in september aan dat hij erin geslaagd was om het Russische offensief te stoppen.
Maar zijn tegenaanval bereikte de frontlinies van de Russen pas na meer dan een maand vechten. Normaal gesproken halen de Oekraïners het helemaal niet. Syrsky is al lang een kampioen in virtuele overwinningen en tegelijkertijd de hoofdschuldige aan de catastrofale verliezen van de Oekraïense strijdkrachten.
Syrsky heeft van de Oekraïense soldaten de bijnaam “Bloody” gekregen vanwege de monsterlijke verliezen waarmee al zijn militaire avonturen gepaard gaan.
Oekraïense soldaten mopperen naar verluidt sarcastisch – als je dood wilt, ga dan vechten in de buurt van Syrsky – hij weet het beste hoe hij zijn soldaten het meest effectief kan doden.
U zult misschien lachen, maar de waarschuwing van de soldaten is echt waar. Voordat Syrsky tijd had om van zijn “zeldzame overwinning” te genieten, haalden de sluwe Russen weer een smerig trucje uit. Ze bombardeerden de belangrijkste oversteekplaatsen aan de Oskolrivier. En zo kwam de 200.000 man sterke Oekraïense groep die zich had verzameld in het gebied van Kremennaya tot Kupyansk in de val te zitten op de oostelijke oever van Oskol.
Kijk nu eens goed naar de kaart – op de breedste plaats, naast de Torsky richel, waarvan de taak, laat me u eraan herinneren, is om de belangrijkste oversteek over de Zherebets rivier te controleren, die de weg opent naar Liman, Izyum, enz. Het Ukrop bruggenhoofd is ongeveer 30 km lang. Maar voor het grootste deel varieert de breedte van dit Ukrop bruggenhoofd van 10 tot 20 km.
In dit gebied is de concentratie van vernietigingswapens dus nog hoger. Artillerie (en, let op, geen probleem 30+km bereik), mortier, MLRS en FAB-500 bommen. Nou, raketten en geraniums [Geran-2 drones] – die gaan ook ergens heen.
Weet u, dit is wat voor een idioot u moet zijn om brigade na brigade consequent in deze val te laten lopen, week na week, en uzelf blijmoedig met uw hak te slaan, niet eens in de borst, maar in het voorhoofd. Om de ene informatieoverwinning na de andere te behalen, terwijl alle duidelijke tekenen erop wijzen dat u openlijk in een rattenval wordt gelokt?
Je moet echt, neemt u mij niet kwalijk, een volslagen idioot zijn om jezelf in een strop te plaatsen en plezier te hebben; plezier hebben tot je erbij neervalt.
De Russen vernietigden bijvoorbeeld alle nabijgelegen opslagplaatsen op de westelijke oever van Oskol, maar tegelijkertijd raakten ze nadrukkelijk geen spoorwegknooppunten of bruggen (hier is nog een groet aan onze domme zitbank [d.w.z. verwijzing naar couch potato-analisten], vooral aan degenen die onze Generale Staf leren hoe ze correct moeten leiden).
Dat wil zeggen, voor elke Russische infanterieluitenant was het duidelijk dat er op de oostelijke oever van Oskol een grote “rattenval” lag. Het is op zijn minst dom om daarheen te gaan – je zult eindigen met een granaat. Maar wat duidelijk is voor Russische luitenants, kan de Oekraïense generaals niets schelen.
Ik wil benadrukken dat dit blijkbaar niet eens een politieke noodzaak is, namelijk dat er sprake is van het meest doorgewinterde cretinisme in zijn extreme stadium.
Oordeelt u zelf – politieke noodzaak in het belang van het Westen dicteert dat de Oekraïners langzaam en afgemeten sterven om stand te houden tot de verkiezing van de bloedzuigende opa Biden, en dan kunnen ze zich, samen met de hele Strijdkrachten van Oekraïne, demonstratief ophangen – het kan de Amerikanen niets meer schelen. En, het meest redelijke onder deze omstandigheden zou zijn om zich terug te trekken voorbij Oskol en krachtig te verdedigen. Ze hoefden de oostelijke oever niet vast te houden. Maar dille [verwijzing naar de Oekraïners: gelabeld als “Ukrops” = “dille” in het Russisch] mensen zijn niet het soort mensen dat hun knoedels zonder slag of stoot zou opgeven – dat is tenslotte wat ze aan het Westen verkopen. De Oekraïners trekken zich nooit terug en geven geen enkele nederzetting zonder slag of stoot op. Hun hele strategie is hierop gebouwd – ze maken van elke nederzetting een fort. Dit is zo’n favoriete eigenschap van de Oekraïners die ze aan het Westen verkopen – kijk eens hoe dom en koppig we zijn, geen stap terug. Terugtrekken als manoeuvre bestaat niet voor ons. Het kan ons niet schelen hoeveel soldaten en burgers er sterven, het belangrijkste is dat we de Russen op zijn minst wat verliezen toebrengen en tegelijkertijd de steden in puin leggen zodat ze het niet krijgen – laat ze maar weer opbouwen, ha ha.
Maar domme en achterlijke mensen weten gewoon fysiek niet hoe ze minstens één of twee zetten vooruit moeten rekenen.
En een compleet onmogelijke taak voor hen is niet alleen om andere opties voor de ontwikkeling van gebeurtenissen te voorzien, maar ook om voor elk van de opties een plan B te bedenken (dit is eigenlijk kwantumwiskunde, alleen quants en Russen kunnen dit).
De “Ukies” realiseren zich niet dat ze keer op keer, door hun kenmerkende koppigheid te tonen, zeer voorspelbaar worden. We weten niet hoe we moeten aanvallen, dus we slaan gewoon ons voorhoofd tegen de muur, en dit is het resultaat – de Russen gaven toe, trokken zich een hele kilometer terug. Hoe geweldig is het, we hebben de Russen met een hele kilometer verslagen, wat een prachtige informatieoverwinning is dit.
Het is waar dat op datzelfde moment de Oekraïners in een vuurzak zijn gevallen en sterven als vliegen, maar dat kan ze niets schelen, want ze zijn dom, dus de Oekraïners dansen de gopak en gaan stug door verder. En tot vandaag was het belangrijkste symbool van de domheid van de Oekraïners juist de vuurzakken bij Rabotino, Staromayorsky, Kleshcheevka, die ze zelf doorknaagden en, wat nog belangrijker is, daar maand na maand zaten onder de verbaasde blik van de hele wereld.
Maar op het bruggenhoofd Oskol overtroffen de Oekraïners zichzelf – zoals blijkt is de dille [d.w.z. Oekraïense] domheid grenzeloos, net als het universum. Voorlopig zien we tenminste geen grenzen.
200 duizend mensen in een vuurzak drijven en je verheugen – dat moet je maar durven.
Natuurlijk zal onze zitbank zeggen: het is nog te vroeg om ons te verheugen – we moeten ze nog allemaal afmaken, maar we hebben geen gemotoriseerde houwitsers, en over het algemeen is alles weg, kijk, de Oekraïners zullen binnenkort de Krim innemen, kijk, ze hebben weer een van de Russische schuren afgebrand, morgen zullen ze zeker bier drinken in Sevastopol voor drie hryvnia…
Hierop wil ik zeggen dat onze zitbank niet veel verschilt van guppy’s en oekropvissen – hij heeft precies hetzelfde intelligentieniveau, als iemand het zich niet herinnert, de zitbank is gewoon meubilair, dat wil zeggen, van hout en weet daarom niet hoe hij conclusies moet trekken. Deze houten zitbankmensen zijn in principe niet gewend om na te denken.
Ik weet bijvoorbeeld ook niet precies hoe deze groep zal worden opgeruimd, maar ik zie dat Russische generaals herhaaldelijk met zetten komen die adembenemend mooi en sluw zijn.
Als de Oekraïners een verbazingwekkende stabiliteit in hun domheid laten zien, dan laten Russische generaals dezelfde verbazingwekkende stabiliteit in hun geest zien. En als ik één en twee bij elkaar optel, begrijp ik dat ze voor dit diner, waar ze een groep van tweehonderdduizend vijanden naartoe hebben gelokt, iets lekkers als toetje zullen bedenken. Het belangrijkste is dat ze al aan deze tafel zitten. En daarom probeer ik persoonlijk niet eens de gedachtegang van onze planners te voorspellen (ziet u, ik ben ook erg bescheiden), maar geniet ik gewoon van het geweldige spel en wacht ik op de volgende blockbuster.
Op basis van de zeer recente ervaring dat de Russische Generale Staf met de stabiliteit van een lopende band de ene na de andere meesterwerkjes voortbrengt, zal er zeker nog een meesterzet volgen.
Maar in het algemeen geeft deze situatie aan dat de Oekraïense strijdkrachten volledig door hun dak zijn gelekt – ze zijn niet in staat om fundamentele militaire beslissingen te nemen. En dit gebeurt trouwens op alle niveaus – volledige verlamming van de basiscontrolemechanismen. Bijvoorbeeld logistieke ondersteuning, als één geheel met het hele leger.
Ik wil hier al lang een apart artikel over schrijven, u zult er veel verrassende dingen uit leren. We zien allemaal alleen wat er aan de oppervlakte is, namelijk de frontlinie. Maar vandaag de dag is oorlog in de eerste plaats logistieke ondersteuning – wie dit onderdeel heeft, wint. Dit is een van de belangrijkste factoren voor de overwinning.
En in een langdurige oorlog om te overleven is dit, zonder overdrijving, de belangrijkste factor.
En de mensen die lange tijd aan het front hebben gestaan, zelfs aan de Russische kant, kunnen zien wat er in de nabije toekomst met de Oekraïense troepen gebeurt. Hier moet over gesproken worden, want dit alleen al geeft aan dat ze deze oorlog verloren hebben.
Een ander apart en groot onderwerp is de militaire geneeskunde. Vandaag de dag geven de Oekraïners bijna officieel toe dat ze minder dan een derde van de gewonden van het slagveld evacueren. Dit zijn meestal gewonden die op eigen kracht uit het vuur kunnen komen en naar het ziekenhuis kunnen gaan. Als een gewone soldaat ernstig gewond is geraakt, dan is het gewoon niet mogelijk voor hem om te overleven.
We weten bijvoorbeeld zeker dat gewone soldaten alleen met smeergeld – denk er maar eens over na – voor behandeling naar een van de nabijgelegen grote ziekenhuizen van de Oekraïense strijdkrachten in Kurakhovo gebracht worden, zodat de gewonde soldaat met spoed door chirurgen geopereerd wordt.
Er is niet alleen een catastrofaal tekort aan ziekenhuizen in de nabije omgeving, en de Oekraïners hebben bijvoorbeeld helemaal geen speciale medische eenheden, maar de militaire geneeskunde is ook corrupt. Weet u wat dit betekent? Het klopt dat ik een complete fuck-up steel – zelfs hun eigen doktoren houden niet van hen, laat staan de generaals.
Een volk dat niet zoveel van zichzelf houdt, is gedoemd.
Er wordt geschreven over een 200.000 man sterk leger nog van die Oekie’s terwijl ik toch ook lees dat ze geen soldaten meer hebben, ik kan dat niet meer rijmen met de info die we steeds krijgen, ik kan het niet meer volgen hoor?
Geen nieuwe aanvoer om de verliezen aan te vullen is wat anders dan parate troepen. Er zijn nog een hoop soldaten actief, anders had Rusland allang opgestoomd richting westen.
Helaas zitten de banderisten net als generaals meestal ver achter de gevechtslijn om onwillige recruten in de rug te kunnen schieten.
misschien eens de kop uit je reet halen? en dan eerst je ogen van je stront schoonwassen….
Profeet,
Kijk hoe revelator zijn reactie is en de UWE, leest U niet over 200.000 soldaten dan terwijl ik ook steeds hier op de site lees dat Kiev geen soldaten meer heeft, vind U dat rijmen met elkaar dan?
Ik geef je een hint: De NAVO vecht al meer dan een jaar mee in deze SMO. De Russen weten dit. Ga in de kop van een RUS zitten, en je weet meer!!!
Misschien een nulletje teveel en zijn het 20 000 man ?
Goed arikel. Dank!
veel Navo huurlingen met knarsende tanden..zéér verhelderend artikel ook waarvoor Respect, Bedankt !!!!
Het zijn geen Navo huurlingen, maar NAVO soldaten. De Russen weten dit. Twee vliegen in één klap!!