Nu de winter nadert, denken de Europeanen erover na hoe hun bestaansmiddelen zullen worden aangetast. Manifestaties, stakingen, demonstraties en protesten komen in een stroomversnelling nu de kosten van het levensonderhoud ondraaglijk worden. Hoewel de Europese media dit probeerden te verbergen, kunnen zelfs betaalde lokale propagandisten de groeiende woede onder de Europeanen niet negeren, schrijft Ahmed Adel.
Er zijn protesten geweest in Praag, Lissabon, Londen en vele andere steden, met mensen die tot de meest uiteenlopende ideologieën behoren, waaronder links en rechts, en zelfs libertariërs en anarchisten. Hoewel zij door de media als de stromannen van Poetin worden bestempeld, heeft het demoniseren niet het gewenste effect, vooral omdat de mensen verenigd zijn door de angst voor de winterse ellende, ongeacht hun politieke gezindheid.
Er worden weliswaar pogingen ondernomen om de Russische president Vladimir Poetin de schuld te geven van de verslechterende economische situatie op het continent, maar de Europeanen accepteren dit excuus niet langer. De Europeanen beseffen dat de anti-Russische sancties hen veel harder treffen dan de Russen.
Veertig procent van de Oostenrijkse bevolking steunt de anti-Russische sancties niet, 51 procent van de Italianen is ertegen, en 80 procent van de Duitsers vindt dat Berlijn geen wapens naar Oekraïne moet sturen en in plaats daarvan moet zoeken naar een vreedzame oplossing voor het conflict in Oekraïne. Met deze ideeën verenigen de Europeanen zich over het hele continent, waarbij de mensen zich niet laten afschrikken ondanks het feit dat ze ervan beschuldigd worden Poetin te dienen.
Het is echter de VS die Europa ruïneert, iets wat Moskou zelf niet wil, want het ziet liever een onafhankelijk en welvarend continent. Niettemin heeft de Europese elite een onvoorwaardelijke afstand gedaan van hun landen en volkeren om in plaats daarvan de belangen van Washington te dienen.
Het is duidelijk dat de Europese demonstranten totaal verstoken zijn van een gemeenschappelijk leiderschap en duidelijke gemeenschappelijke doelstellingen en strategieën. Deze protesten zijn geen georganiseerde massa onder leiding van een charismatische leider, maar kleine groepjes mensen, en zoals reeds gezegd, van uiteenlopende politieke ideologieën.
Hun potentieel succes blijft echter twijfelachtig, aangezien de burgers hun leiders pas bij de volgende verkiezingscyclus kunnen veranderen. Duitsers waren bijvoorbeeld verontwaardigd toen minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock openlijk zei dat zij de belangen van Oekraïne zal verdedigen, zelfs tegen de wil van de kiezers in. Tot overmaat van ramp deed zij de uitspraak in het Engels, een duidelijk signaal aan Washington. Ondanks hun verontwaardiging kunnen de Duitsers Baerbock niet uit haar ambt zetten en haar tot de volgende verkiezingen door een andere politica vervangen.
Baerbock is echter nauwelijks de enige als het gaat om machtige politici die de mening van het volk terzijde schuiven, waarop in Europa slechts zeer weinig uitzonderingen bestaan. De Hongaarse premier Viktor Orban is een van de weinige uitzonderingen, omdat hij voorrang geeft aan het welzijn van zijn burgers in plaats van te capituleren voor de Amerikaanse druk.
In buurland Oostenrijk oefenen de deelstaatleiders nu druk uit op Wenen en vragen zij de federale autoriteiten om met Moskou te onderhandelen. De leiders van de deelstaten staan negatief tegenover sancties, en de gouverneur van Opper-Oostenrijk, Thomas Stelzer, heeft gezegd dat “niets in steen gebeiteld is”. De houding van Oostenrijk ten opzichte van sancties zal moeten veranderen, want “zij zullen grote schade aan ons leven toebrengen”, voegde Stelzer eraan toe.
Veel zal ook afhangen van de uitslag van de Italiaanse verkiezingen. Het lijkt erop dat de meeste Italianen Rusland-vriendelijke partijen steunen. Er is een serieuze kans dat zij eind september de verkiezingen zullen winnen en dat er een coalitie van Rusland-vriendelijke politici in het Italiaanse parlement zal verschijnen. Giorgia Meloni van “Broeders van Italië” steunde de herverkiezing van Poetin als president in 2018, Matteo Salvini van “Liga” werd beroemd doordat hij op het Rode Plein in Moskou gefotografeerd werd met een t-shirt met een afbeelding van Poetin, en Silvio Berlusconi werpt zich op als de man om de Europees-Russische banden te verbeteren.
Belangrijker is dat de Europeanen beginnen in te zien dat Washington geen beschermer is, maar een gevaarlijke en gewetenloze staat die zijn eigen belangen vooropstelt, en niet die van Europa. Rusland in oorlog, terwijl Europa zichzelf lam legt door Oekraïne te bewapenen en anti-Rusland sancties op te leggen, is een ideaal scenario voor Washington. Op deze manier verzandt niet alleen een van de belangrijkste tegenstanders van Washington in het conflict met Oekraïne en de NAVO, maar wordt ook de status van Europa als niet meer dan een onderdanig protectoraat verdiept.
Nu de frustraties en zorgen het kookpunt bereiken, en de strenge winter nog maar enkele weken van ons verwijderd is, moeten de Europese leiders snel een compromis met Moskou bereiken om de crisis van de kosten van levensonderhoud te helpen verlichten, anders zullen de burgers een leed, althans op economisch niveau, moeten doormaken dat zij sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer hebben meegemaakt.
goed artikel!
Doet me denken aan de volgende uitspraak van Henry Kissinger. ”To be an enemy of America is dangerous, to be its friend fatal.
Groeten,
Hugo
Zeer goed artikel ,goed geschreven .
Zeg het al een tijdje ,Wacht maar tot November .
Had in Maart l een zeer goede dure petroleum gekocht ieder lachte ,Maar nu niet meer .
Nu lach ik want er is een run op deze kachels en zeer weinig beschikbaar .
Gisteren mijn laatste petroleum gekocht ,Laat de winter maar komen
Als ik moet kiezen tussen 3 dagen niet eten, of 3 dagen in de koude bij minus temp, kies ik 3 dagen geen eten.
De bevolking moet wakker gepord worden; dat gebeurt door de koude, met als voorbereider extreme voedselprijzen.
Wie weet komt er een betere toekomst; uit EU, euro, Nato, VN, WHO…..