Een rompstaat

Een dramatische doorbraak heeft de frontlinies in Oekraïne opgeschud. Het is nog te vroeg om te zeggen hoe belangrijk die doorbraak zal worden, maar vroeg of laat zal de oorlog in Oekraïne waarschijnlijk zo eindigen.

Op een gegeven moment zal de linie breken; Oekraïne zal over onvoldoende reserves beschikken om de breuk te dichten; de Russen zullen over voldoende reserves beschikken om de breuk uit te buiten, en ze zullen er doorheen stromen en een aanzienlijke terugtocht forceren, die de andere verdedigingslinies van Oekraïne zal ontmantelen en hun linies over een breed front zal doen instorten. Als die instorting groot genoeg is, kan dat het einde betekenen voor Oekraïne.

Zou dit nu kunnen gebeuren? Een week geleden verscheen er een onverklaarbare anomalie op de oorlogskaarten – een ongebruikelijke, drie mijl lange Russische doorbraak door de Oekraïense linies – een diepe, plotselinge penetratie die erg smal was en voornamelijk bestond uit een ongehinderde Russische sprint langs de weg die naar Ocheretyne leidt. Die stad was op dat moment een Oekraïens bolwerk ten noordwesten van Avdiivka, dat in februari 2024 het toneel was geweest van een grote Russische overwinning.

De penetratie leek smal en gevaarlijk. De Russen liepen het risico afgesneden te worden, want zelfs een kleine troepenmacht kon de weg overal blokkeren. Maar in de loop van de volgende dagen werd de penetratie snel breder en begon de Russische opmars in andere richtingen uit te wijken. De groeiende salient ondermijnde de verdediging van nabijgelegen Oekraïense eenheden.

En nu zijn er berichten over een reeks dorpen die in Russische handen vallen: Semenovka, beschreven als “een van de belangrijkste Oekraïense vestingswerken ten westen van Avdeevka” werd veroverd door Russische troepen, en het Oekraïense opperbevel kondigde aan dat het zich ook had teruggetrokken uit Berdychy en Novomikhailovka. Verschillende andere steden worden betwist en kunnen ook in handen van Rusland vallen.

Voorlopig is er geen teken dat de doorbraak binnen de perken blijft. Telkens als Oekraïne troepen verplaatst om de breuk te dichten, creëert het een nieuwe zwakke plek in zijn verdediging. Hun probleem is niet munitie, maar mankracht. Het lijkt een kwestie van tijd voordat hun geluk op is.

De Slag om Ocheretyne begon toen Oekraïne de 47e brigade opdracht gaf zich terug te trekken, waardoor de in Amerika gebouwde M-1 tanks van het front werden gehaald. De veelgeprezen M-1’s bleken beschamend gemakkelijk te verslaan met gewone Russische drones. De snelle vernietiging van tanks die ooit als onoverwinnelijk werden beschouwd, was een slechte zaak voor de NAVO; ze moesten vertrekken.

Maar het aflossen van de 47e door de 115e Brigade verliep uiterst slecht. De Oekraïners verlieten simpelweg veel posities, waardoor er gaten in de linie ontstonden. De Russen ontdekten de leemte en drongen moedig en vastberaden door.

Hun snelle actie stelde hen in staat om grote delen van de vestingstad Ocheretyne in te nemen, waardoor andere nieuwe aanvalswegen bloot kwamen te liggen. Het Oekraïense opperbevel raakte in paniek. Ze gaven het 47ste bevel om de terugtrekking ongedaan te maken en zich weer bij de strijd aan te sluiten. Slecht uitgeruste troepen werden bij elkaar geraapt om de bres te dichten.

De Russen gaan verder en vergroten de kloof. Ze hebben verse, goed getrainde reservisten gestuurd en bevoorradingsroutes opgezet voor brandstof, voedsel en munitie.

Oekraïense waarnemers waren woedend en eisten actie tegen degene die blunderde, hoewel het onduidelijk is wie dat zou kunnen zijn. Een Oekraïense analist die de naam “DeepState” gebruikt, geeft de commandant van de 115e Brigade de schuld. DeepState meldt zware Oekraïense verliezen en zegt dat alles soepel verliep onder de vorige brigade, “toen kwam de 115e binnen en begonnen enkele onbegrijpelijke manoeuvres van de kant van de vijand en stortte de frontlinie in.” Hij zei dat veel berichten op social media spraken over “veel vermiste en dode soldaten van de 115e brigade.”

Voorlopig zijn er tegenstrijdige berichten over wie wat controleert, maar de Russische vlag wappert vandaag boven Ocheretyne.

Oorlogswaarnemers raken er steeds meer van overtuigd dat Oekraïne de komende maanden zal vallen. Over het 620 mijl lange front verliezen de Oekraïense strijdkrachten terrein door gebrek aan mankracht. Zelensky’s poging om een half miljoen nieuwe troepen te mobiliseren stuit op hevig verzet; het gaat langzaam in zijn werk.

Ondertussen worstelt het Witte Huis Biden om Kiev overeind te houden tot de presidentsverkiezingen in november. Ze hebben een nieuw financieel en militair hulppakket met een looptijd van 10 jaar voorgesteld, waardoor de Amerikaanse belastingbetaler verplicht wordt om nog eens een biljoen dollar uit te geven, terwijl er voor de Amerikaanse burgers niet wordt gezorgd en de grenzen onbeschermd blijven.

Het lijkt echter onwaarschijnlijk dat Oekraïne het tot november volhoudt. Als het land toch instort, zal Rusland Oost-Oekraïne absorberen en zal Polen waarschijnlijk oprukken om West-Oekraïne in te nemen en zijn historische aanspraken op de regio te doen gelden. Wat er overblijft van Oekraïne kan weinig meer worden dan een door oorlog verscheurde, ontvolkte rompstaat.

Als dat gebeurt, zal Biden het moeilijk krijgen om uit te leggen waarom hij een bijna voltooid vredesakkoord blokkeerde dat de oorlog slechts maanden na het begin ervan had kunnen beëindigen – zonder een hele generatie Oekraïners naar hun graf te sturen.