Duitsland is niet langer een echte democratie en de EU evolueert naar totalitarisme — Interview met AfD-Europarlementariër Christine Anderson

Christine Anderson is lid van het Europees Parlement voor de rechtse, anti-globalistische partij Alternative für Deutschland (AfD). Ze staat bekend om haar uitgesproken kritiek op de EU-bureaucratie, het globalisme en wat zij beschouwt als sluipend autoritarisme in westerse democratieën. Sinds haar intrede in het Europees Parlement in 2019 is ze een prominente stem binnen de AfD geworden, die regelmatig de heersende opvattingen over immigratie, burgerlijke vrijheden en het pandemiebeleid ter discussie stelt.

In dit uitgebreide interview levert Christine Anderson, lid van het Europees Parlement voor Alternative für Deutschland (AfD), scherpe kritiek op de politieke koers van Duitsland en waarschuwt ze voor een onheilspellende ontwikkeling in de richting van autoritarisme. Zoals te verwachten was, richt de uitgesproken AfD-politica haar pijlen op de vertrekkende minister van Binnenlandse Zaken Nancy Faeser, die ze beschuldigt van het systematisch uithollen van burgerlijke vrijheden en het misleiden van het publiek over de omvang van de illegale migratie. Anderson behandelt een breed scala aan urgente kwesties, waaronder ongebreidelde overheidsbemoeienis, censuur, autoritarisme in tijden van de pandemie en toenemende bedreigingen voor de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Verder veroordeelt zij de samenwerking van de CDU met de radicale linkse globalistische sociaaldemocraten, verdedigt zij de groeiende populariteit van de AfD ondanks de pogingen van een steeds meer in diskrediet geraakte establishment om de partij te marginaliseren, en waarschuwt zij voor een bredere EU-brede verschuiving naar gecentraliseerd, onverantwoordelijk bestuur, schrijft Alexander Junger.

Nancy Faeser, de vertrekkende Duitse minister van Binnenlandse Zaken – algemeen beschouwd als een extreem linkse activiste die tijdens haar ambtsperiode waarschijnlijk meer dan al haar voorgangers heeft gedaan om de veiligheid en vrijheid van het land te ondermijnen – beweerde onlangs dat de ‘verkeerslichtcoalitie’ de illegale migratie aanzienlijk heeft teruggedrongen, waarbij ze wees op een lichte stijging van het aantal uitzettingen en een daling van het aantal asielaanvragen. Velen beschouwen haar uitspraak als wereldvreemd en minachtend voor de bezorgdheid van het publiek. Hoe interpreteert u haar opmerkingen?

Je hebt volkomen gelijk. Het is eerlijk gezegd ongelooflijk – het scala aan beleidsmaatregelen dat Faeser heeft doorgevoerd is duizelingwekkend. En nu is er het laatste schandaal dat gisteren aan het licht kwam: een journalist van Deutschland Kurier is veroordeeld wegens laster tegen haar. Wat is er gebeurd? Hij plaatste een meme waarop zij te zien was met een bordje met de tekst ‘Ik haat vrijheid van meningsuiting’. Zij diende een aanklacht in en de rechtbank veroordeelde hem tot zeven maanden gevangenisstraf, hoewel deze voorwaardelijk werd opgeschort. Toch is dat schandalig, echt waar.

Hoe dan ook, dat is slechts één voorbeeld van de vele die we de afgelopen maanden, of zelfs jaren, hebben gezien. Neem bijvoorbeeld vorig jaar: er was een groot incident met Robert Habeck, de minister van Economische Zaken. Iemand had een meme gepost met een silhouet van zijn hoofd naast een merk van haarproducten, met het bijschrift ‘Schwab, COVID’, wat in feite ‘idioot’ betekent. De politie kwam om zes uur ’s ochtends bij de poster thuis, doorzocht de woning en nam zijn telefoon, computer en alles in beslag. Het is echt waanzinnig. Dus ja, ik denk dat je gerust kunt zeggen dat we in het Duitsland van vandaag niet langer in een echte democratie leven.

Daarnaast heeft Faeser de politie op de korrel genomen, zuiveringen doorgevoerd onder vermeende ‘rechtsextremisten’ bij de overheid en druk uitgeoefend op de pers. Hoe verklaart u dat zij zo’n ingrijpende agenda kan doorvoeren zonder noemenswaardige politieke tegenstand?

Je hebt gelijk, en wat de regering doet, is nog erger. Op dit moment vinden er in Duitsland gemiddeld twee brute groepsverkrachtingen per dag plaats. Dit zijn geen kleine aanrandingen – we hebben het over vrouwen die op brute wijze worden geslagen, met schedelbreuken en verbrijzelde kaken, aanvallen waarbij ze ternauwernood in leven blijven. En dan hebben we het nog niet eens over de verkrachtingen door individuele daders.

Bovendien worden we nu elk uur geconfronteerd met willekeurige mesaanvallen. Het is niet meer alleen dagelijks – er vinden elke dag 13, 14, soms zelfs 15 van dergelijke steekpartijen plaats in heel Duitsland. Maar als je hier iets over durft te zeggen, word je meteen bestempeld als islamofoob of rechtsextremist. Zodra je kritiek hebt op wat er gebeurt, krijg je die labels opgeplakt.

Erger nog, kritiek op de regering wordt nu beschouwd als “delegitimering van de staat.” Dat betekent dat je alleen al door je afwijkende mening te uiten op de radar van de binnenlandse veiligheidsdienst terecht kunt komen, alsof je de regering wilt omverwerpen. Maar in een echte democratie is het niet alleen een recht, maar ook een plicht om je leiders ter verantwoording te roepen en hun daden te bekritiseren. Het monddood maken van die kritiek is een stap in de richting van autoritarisme, en dat is precies waar we naartoe gaan.

Ik begrijp dat er zeker slechte mensen zijn in de oude partijen – de SPD, de Groenen en de CDU – maar er zijn zeker ook welwillende individuen onder hen. Zij moeten toch zien waar de huidige koers van de Duitse staat naartoe leidt. Waarom spreken zij zich dan niet uit? Dat zou in hun eigen belang zijn, en nog meer in het belang van hun kinderen. Is het een gebrek aan moed, of gewoon een gebrek aan zelfreflectie?

Voor mij is dat het echte raadsel. In Duitsland hebben we totalitarisme aan den lijve ondervonden – onder de nazi’s in de jaren dertig en in Oost-Duitsland onder de DDR. Als iemand de tekenen van totalitarisme zou moeten herkennen, dan is het wel het Duitse volk. Maar helaas zien ze het niet. Nu lijken ze te denken dat het acceptabel is omdat het door de “goeden” wordt gedaan. Maar dat is juist de crux van de zaak: het is nooit oké.

Het gevaar schuilt niet in het beleid zelf of de intenties erachter, maar in de methoden die worden gebruikt om die doelen te bereiken. Het beëindigen van de honger in de wereld is bijvoorbeeld een nobel doel – wie wil dat niet? Maar de echte vraag is: hoe wil je dat bereiken? Het probleem ontstaat wanneer de weg naar dat doel gepaard gaat met onderdrukking of schending van fundamentele rechten. Daar moeten we een grens trekken. Zelfs de beste bedoelingen kunnen verkeerd uitpakken als ze met autoritaire middelen worden uitgevoerd. Zoals Camus ooit zei: “Het welzijn van het volk is het alibi van tirannen.”

Hoe kijkt u naar de huidige politieke situatie, met name in het licht van de beloften van partijleiders en de voortdurende pogingen om uw partij te vernietigen door haar in de ogen van het Duitse publiek af te schilderen als een soort neonazipartij?

Het punt is dat ze hun uiterste best hebben gedaan om dat doel te bereiken, maar dat ze daar niet in slagen. Bij de laatste verkiezingen hebben we voor het eerst 20 % behaald en nu staan we in de peilingen op 20-24 %. We staan zelfs gelijk met de christendemocraten, die vroeger de belangrijkste conservatieve partij in Duitsland waren. Ik heb zelf vanaf mijn 18e tot 2005 op hen gestemd.

Bij deze verkiezingen zei de partijleider precies wat de mensen wilden horen, en ze vertrouwden hem omdat ze dachten dat hij verandering zou brengen. Daardoor kreeg hij ongeveer 27-28% van de stemmen. Maar de dag na de verkiezingen brak hij zijn belangrijkste belofte, namelijk het sluiten van de grenzen, iets waar hij campagne mee had gevoerd.

Hij voerde campagne met de belofte van een schuldenrem: geen schulden meer. Hij werd gekozen en werd de grootste partij. Maar de dag na de verkiezingen zei hij: “Niemand heeft ooit beloofd de grenzen te sluiten.” Mensen waren in de war en dachten: “Wacht even, wat?” Het voortdurend bestempelen van mijn partij als de “kwaadaardige vijand,” alsof we de democratie willen afschaffen, is volkomen belachelijk. De mensen beginnen dat te beseffen.

Het zit zo: toen we in maart 2013, ongeveer twaalf jaar geleden, werden opgericht, is alles waar we voor waarschuwden uitgekomen. We waren geen angstzaaiers en verbeeldden ons niets. We schetsten duidelijke scenario’s: als dit gebeurt, is dit het resultaat. Als dat gebeurt, volgt dit. En het is gebeurd. Nu beginnen de mensen het te zien.

Wat ze hebben geprobeerd, werkt niet meer. Bovendien is het voortdurend bestempelen van mijn partij als nazi’s – in bijna elke zin – niet alleen misleidend, maar ook een afschuwelijke bagatellisering van de gruwelijke wreedheden die de nazi’s de mensheid hebben aangedaan. Dat is wat ze doen.

De CDU heeft na de vervroegde federale verkiezingen, waarin zij als winnaar uit de bus kwam, haar steun zien kelderen. Opiniepeilers hebben erop gewezen dat geen enkele winnende partij in Duitsland ooit zo’n vertrouwensverlies heeft gekend tussen de verkiezingen en de regeringsvorming. Enkele sleutelfiguren binnen de CDU hebben zich openlijk uitgesproken tegen het plan van Friedrich Merz om een coalitie te vormen met de links-liberale SPD, wat ongekend is. Wat vindt u hiervan?

De zogenaamde “wannabe-bondskanselier” – zo noem ik hem maar even – had het vertrouwen van het publiek al verloren nog voordat de regering was gevormd. Dit proces begon direct na de verkiezingen, toen hij beweerde dat “niemand ooit iets had gezegd over het sluiten van de grenzen,” terwijl het sluiten van de grenzen juist het belangrijkste punt was van zijn verkiezingscampagne. Daardoor verliest hij de steun van veel kiezers in Duitsland, die opnieuw dachten: “Deze keer kunnen we deze man en zijn partij wel vertrouwen.” Ze zijn nu volledig teleurgesteld.

Bovendien zijn veel leden van de christendemocraten woedend. Ze herinneren zich de wintercampagne, toen het ijskoud was in Duitsland. Campagnemedewerkers stonden op straat, deelden flyers uit en bemanden informatiestands bij temperaturen ver onder het vriespunt. Ze deden dit omdat ze in Friedrich Merz geloofden en hoopten dat hij eindelijk zinvolle beleidsveranderingen in Duitsland zou doorvoeren. Nu voelen ze zich verraden, omdat ze beseffen dat dit niet het geval is.

Het is begrijpelijk dat ze boos zijn – en eerlijk gezegd hebben ze daar alle recht toe. Het is bijna ongekend dat een kandidaat-bondskanselier al zijn geloofwaardigheid verliest nog voordat de coalitieregering is gevormd.

Een van de regionale leiders van de CDU heeft Merz laten weten dat partijleden zich niet langer adequaat vertegenwoordigd voelen en overwegen de partij te verlaten. Denkt u dat dit een geloofwaardige dreiging is?

Ja, dat is het zeker. Partijleden vertrokken massaal en waarschijnlijk zullen er nog meer volgen. Maar het belangrijkste punt is simpel: Merz is een dwaas. Tijdens de campagne maakte hij duidelijk dat hij niet eens zou overwegen om met de AfD te praten, ondanks peilingen die aantoonden dat de twee grootste partijen de christendemocraten en de AfD zouden worden. Door elke onderhandeling met de AfD uit te sluiten, zei hij in feite tegen alle andere partijen: “Jullie kunnen me chanteren en ik zal wel moeten toegeven.” Dat lijkt de enige belofte te zijn die hij van plan is na te komen. Wat dacht hij wel niet? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Het lijkt erop dat er helemaal niet goed over nagedacht is.

Hoe ziet u dit verder ontwikkelen? Door publiekelijk te verklaren dat de CDU onder geen enkele omstandigheid een centrumrechtse coalitie met de AfD zal vormen, hebben Merz en de CDU-leiding zichzelf in een hoek gedreven en de sociaaldemocraten een ongelooflijke troef in handen gegeven.

Ja, ze hebben zichzelf in een hoek gedreven. Merz heeft hetzelfde gedaan, en het lijkt er niet eens op dat hij beseft wat hij heeft gedaan. Alice Weidel, een van de leiders van mijn partij, heeft Merz tijdens de campagne steeds gezegd: “Je moet de mensen uitleggen hoe je al je beleidswijzigingen met de sociaaldemocraten en de Groenen denkt te gaan doorvoeren. Dat is gewoonweg onmogelijk. Dus hoe bent u van plan dat te doen?” Natuurlijk had hij geen antwoord.

De mensen voelen zich volkomen verraden. Het komt erop neer dat Merz zijn beloften niet zal kunnen nakomen. Niet alleen zal hij zijn beloften niet kunnen nakomen, maar hij zal ook gedwongen zijn om alles door te voeren wat de sociaaldemocraten eisen. Het is in wezen een situatie waarin zij alles van hem kunnen vragen en hij zal moeten gehoorzamen, anders blijft hij geen bondskanselier.

U zei tijdens ons korte gesprek voor het interview dat u hebt gehoord dat de Duitse regering overweegt de wet op de vrijheid van informatie af te schaffen. Kunt u daar meer over vertellen?

Ja, er wordt inderdaad gesproken over afschaffing van de wet op de vrijheid van informatie in Duitsland. Kunt u zich dat voorstellen? En ja, het is vergelijkbaar met de wet op de vrijheid van informatie in de VS – het is een fundamenteel democratisch instrument dat burgers in staat stelt informatie op te vragen bij de overheid om transparantie en verantwoordingsplicht te waarborgen.

Wat was de aanleiding hiervoor? Vlak voor de verkiezingen werd de christendemocratische CDU het doelwit van Antifa omdat ze een wetsvoorstel hadden ingediend om immigratie aan banden te leggen – iets wat zij beschouwden als een oplossing voor wat zij zien als een invasie. Dit gebeurde midden in de verkiezingscampagne. Als gevolg daarvan kregen ze te maken met wijdverbreide protesten, vandalisme en heftige reacties, vooral gericht tegen Friedrich Merz en de CDU.

Te midden van deze situatie hadden de christendemocraten het lef om de regering vragen te stellen als: Wie zijn deze ngo’s? Hoe worden ze gefinancierd? Alleen al het stellen van deze vragen werd beschouwd als het openen van de poorten van de hel. De reacties waren fel.

Nu, tijdens de coalitieonderhandelingen, wordt er serieus gesproken over het volledig afschaffen van de wet op de vrijheid van informatie. Maar die wet is essentieel – het is een fundamenteel recht. Zonder die wet kunnen burgers hun regering niet ter verantwoording roepen. Als we niet meer mogen vragen: “Waarom is dit gedaan? Wie heeft deze beslissing genomen? Wat was de rechtvaardiging?”, dan verdwijnt de transparantie.

Een goed voorbeeld van waarom dit belangrijk is, deed zich vorig jaar voor. Het ministerie van Volksgezondheid beweerde dat het Robert Koch Instituut – onze tegenhanger van het CDC – onafhankelijk handelde en dat de maatregelen in verband met de pandemie puur op wetenschappelijke gronden waren gebaseerd. Maar toen burgers via de wet op de vrijheid van informatie toegang kregen tot de notulen van de vergaderingen, bleek het tegenovergestelde waar te zijn. De regering had de beperkingen al besloten en vervolgens druk uitgeoefend op het instituut om deze met wetenschappelijke argumenten te onderbouwen.

Als we de toegang tot dat soort informatie verliezen, hoe kan het publiek dan ooit ontdekken wanneer de regering te kwader trouw handelt of andere belangen dan het algemeen belang dient?

U hebt gezegd dat de zogenaamde “vaccinatiecampagne” tegen COVID-19 de geschiedenisboeken zal ingaan als het grootste medische schandaal ooit en de grootste misdaad tegen de mensheid. Hoezo?

Ja, kijk maar naar de moeite die ze zich hebben getroost. Dit bleef niet beperkt tot één land, of zelfs een handvol landen; regeringen over de hele wereld, met name in westerse democratieën, handelden volledig in onderlinge afstemming. En de reden waarom ik de nadruk leg op westerse democratieën is belangrijk: ik had niet verwacht dat landen als China of Noord-Korea fundamentele rechten of democratische beginselen zouden handhaven – dat zijn immers totalitaire regimes. Maar ik had wel verwacht dat democratische landen trouw zouden blijven aan die beginselen. In plaats daarvan hebben ze zich perfect op elkaar afgestemd, met dezelfde boodschappen, dezelfde strategieën en dezelfde beperkingen.

Dat is precies waar de aanval moest plaatsvinden: op het democratische proces zelf. Verkiezingen, checks and balances, burgerrechten – het wordt allemaal een belemmering als je de macht wilt centraliseren of een wereldwijde bestuursstructuur wilt opbouwen. En dus moesten juist die principes worden ondermijnd. De mate waarin ze bereid waren daarvoor te gaan, was verbijsterend.

Ze gebruikten overal dezelfde slogans: “Blijf thuis,” “Niemand is veilig tot iedereen veilig is,” “De besmetting stopt bij jou,” “Geen prik, geen baan,” “Build back better.” Het was alsof elke regering en elke instelling hetzelfde script voorlas.

En dit alles werd gedaan om mRNA-injecties te promoten – iets wat ik niet eens een vaccin noem, omdat het niet voldoet aan de traditionele definitie. Deze injecties waren noch veilig, noch effectief, en wat nog erger is, ze wisten dat.

Ze kenden de waarheid voordat ze het aan het publiek opdrongen. De mRNA-injecties werden getest op apen, en zelfs toen was het duidelijk dat ze de overdracht niet voorkwamen. Toch promootten ze het aan het publiek alsof dat wel het geval was – zo simpel was het.

Janine Small, vicepresident bij Pfizer, getuigde voor de COVID-commissie van het Europees Parlement en werd rechtstreeks gevraagd of de mRNA-injectie was getest op zijn vermogen om infectie en overdracht te voorkomen. Haar antwoord? Nee, dat hebben we nooit getest. Het was dus vanaf het begin een flagrante leugen. En op basis van die leugen werden mensen buitengesloten, gestigmatiseerd en gedwongen. Ze werden bedreigd met het verlies van hun baan. De boodschap was duidelijk: Als je je niet laat vaccineren, breng je anderen in gevaar – je doodt letterlijk mensen.

Dat is wat ons werd verteld. Alleen omdat we de injectie weigerden, werden we bestempeld als moordenaars. Dat werd de rechtvaardiging voor lockdowns en beperkingen. Herinner je je de uitdrukking “de pandemie van de ongevaccineerden”? Dat bestond niet. Dat verhaal was alleen bedoeld om enorme druk uit te oefenen op mensen die ervoor kozen om de mRNA-injectie niet te nemen. Het doel was hen te isoleren en tot gehoorzaamheid te dwingen.

En dat is precies waarom ik achter mijn uitspraak sta: dit zal de geschiedenis ingaan als de grootste misdaad tegen de mensheid ooit – op wereldschaal.

Wat er in die periode is gebeurd, betekende een enorme paradigmaverschuiving. Het gevaarlijkste is dat de gevolgen nog steeds voelbaar zijn. Fundamentele rechten zijn omgedoopt tot privileges – iets wat de overheid ons kan geven of ontzeggen, afhankelijk van hoe we ons gedragen. Dat is nog steeds het geval. Dit is nog niet voorbij.

En eerlijk gezegd, wie weet wat ze nog meer gaan proberen? Die onzekerheid is beangstigend. In Duitsland hebben ze bijvoorbeeld de wetgeving inzake besmettelijke ziekten gewijzigd – en die wijzigingen zijn nog steeds van kracht. Ze hebben nog steeds de wettelijke bevoegdheid om ons opnieuw in lockdown te plaatsen.

En ja, ze hebben wel degelijk geleerd van COVID. Op een gegeven moment mochten we niet verder dan 15 kilometer van ons huis komen. Geloof me, ze wilden die straal nog kleiner maken, maar de infrastructuur om dat af te dwingen was nog niet aanwezig. Dus nu zijn ze die infrastructuur aan het bouwen.

En dat is waar deze zogenaamde “15-minutensteden” echt om draaien. Ze zijn niet ontworpen voor uw gemak of om uw levenskwaliteit te verbeteren. Ze zijn bedoeld om controle uit te oefenen. Ze zijn bedoeld om u de volgende keer efficiënter te kunnen opsluiten. Het gaat niet om het redden van de planeet. Het gaat niet om de volksgezondheid. Het echte doel is totale controle.

Als ik hier iets aan mag toevoegen: dit is precies de reden waarom er steeds meer druk wordt uitgeoefend om bestuursbevoegdheid aan de Wereldgezondheidsorganisatie te geven. De onderliggende reden is om democratisch gekozen politici en regeringen plausibele ontkenning te geven.

Tijdens COVID hebben ze iets beseft: hoe graag ze ook nog strengere beperkingen wilden opleggen, ze waren beperkt in hun mogelijkheden, want in een democratie lopen politici het risico niet herkozen te worden als ze te ver gaan. De oplossing? De bevoegdheid overdragen aan een niet-gekozen instantie zoals de WHO. Op die manier kunnen ze, wanneer er strenge maatregelen worden opgelegd – lockdowns, vaccinatieverplichtingen of wat dan ook – zeggen: “Hé, wij waren het niet. Onze handen zijn gebonden. De WHO heeft het besloten.”

Dat is de enige reden voor deze poging om de WHO zulke vergaande bevoegdheden te geven. Het gaat niet om gezondheid, het gaat om controle door middel van delegatie. En ja, het is sluw. Het is ook onmiskenbaar slim. Deze mensen weten precies wat ze doen.

De afgelopen maanden heeft de Europese Unie een scherpe autoritaire wending genomen, wat ernstige zorgen baart over de toestand van de democratie in de hele Unie. Afgelopen najaar, nadat Calin Georgescu onverwacht de presidentsverkiezingen in Roemenië had gewonnen, heeft het constitutionele hof de uitslag ongeldig verklaard en heeft de verkiezingscommissie hem vervolgens uitgesloten van deelname aan de herverkiezingen. Meer recentelijk werd Marine Le Pen uitgesloten van deelname aan de presidentsverkiezingen van 2027 in Frankrijk na een veroordeling wegens vermeend misbruik van EU-middelen. Ziet u deze ontwikkelingen als onderdeel van een bredere trend naar politieke onderdrukking in de EU?

Roemenië is een bijzonder duidelijk voorbeeld. Calin Georgescu kwam onverwacht als eerste uit de bus in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen, en zijn programma was fel gekant tegen de EU, tegen de WHO en tegen vrijwel alles wat de globalistische elite probeert door te voeren. En wat gebeurde er? Ze hebben de verkiezingen gewoon ongeldig verklaard. Ze beschuldigden hem ervan beïnvloed te zijn door Rusland of Russische fondsen te hebben ontvangen, maar leverden geen bewijs. Helemaal niets. Ze hebben het gewoon tegengehouden.

Dit markeert een gevaarlijke nieuwe fase. Tot nu toe was het democratische proces zelf – vrije en eerlijke verkiezingen – hetgeen deze instellingen het meest vreesden. In een echte democratie vreest de regering het volk. Maar wanneer het volk de regering begint te vrezen, is er geen sprake meer van democratie, maar van totalitarisme. En nu lijkt het erop dat we een punt hebben bereikt waarop de verkiezingsuitslag, als deze het establishment niet bevalt, gewoon wordt ongeldig verklaard. Dat is de volgende grens van controle.

We zien nu hetzelfde patroon zich in Frankrijk aftekenen. Natuurlijk moeten corruptie en misbruik van publieke middelen consequenties hebben – dat spreekt voor zich. Maar Marine Le Pen onverkiesbaar verklaren voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar lijkt me overdreven, althans in mijn ogen.

Voor zover ik heb begrepen, is het in Frankrijk niet geheel ongebruikelijk om in dit soort gevallen een dergelijke uitspraak te doen, maar wat wel ongekend is, is dat het vonnis voorlopig is – waardoor ze in feite wordt uitgesloten van deelname voordat de hele juridische procedure is afgerond. Dat is nog nooit eerder voorgekomen. Ook al heeft ze nog steeds rechtsmiddelen, het besluit om haar in afwachting daarvan te diskwalificeren lijkt overduidelijk politiek gemotiveerd. Het is moeilijk om dit niet als een politiek gemotiveerde zet te zien.

Wat vindt u van de documenten over “paraatheid” of “overleven” die de regeringen van de EU-lidstaten, en volgens mij ook de Europese Commissie zelf, aan hun burgers hebben uitgedeeld? In deze documenten wordt de bevolking verteld wat ze nodig hebben om te overleven in geval van een conventionele oorlog, een nucleaire oorlog, het ineenstorten van de regering en een langdurige stroomstoring, om maar een paar voorbeelden te noemen. Is dit een tactiek om angst te zaaien?

Het is allemaal angstzaaien. Nog maar een paar jaar geleden werden mensen die zich voorbereidden op noodsituaties – preppers – belachelijk gemaakt. Je weet wel, degenen die extra voedsel en water in huis hadden voor het geval van een sneeuwstorm, een stroomstoring of een andere verstoring. Ze werden bestempeld als complottheoretici en zelfs bespot als paranoïde.

Maar nu adviseren EU-instellingen zelf burgers om voorraden aan te leggen – voedsel, water, basisbenodigdheden. Plotseling wordt wat ooit als marginaal gedrag werd beschouwd, nu gepresenteerd als verantwoord en normaal.

Voor mij duidt deze verschuiving op iets diepers: ze moedigen niet alleen voorbereiding op natuurrampen aan. Het lijkt erop dat ze het publiek in alle EU-lidstaten psychologisch voorbereiden op oorlog. En dat is ongelooflijk verontrustend.

U lijkt een bijzonder nauwe band te hebben met Noord-Amerika, misschien wel meer dan welke andere vooraanstaande figuur binnen de AfD ook. Ik begrijp dat u zes jaar in de Verenigde Staten hebt gewoond, gestudeerd en gewerkt. Als u als AfD-politicus naar de VS of Canada reist, wat voor vragen krijgt u dan van de mensen daar? Wat zijn hun hoop, zorgen of perspectieven als het gaat om Duitsland en Europa?

Nou, ze volgen zeker wat er in Duitsland gebeurt – en ze maken zich grote zorgen. Maar het is belangrijk om op te merken dat wat we hier meemaken niet uniek is voor Duitsland; in bijna alle westerse democratieën zien we vergelijkbare patronen.

Toen ik ongeveer anderhalf jaar geleden voor het laatst in de Verenigde Staten was, werd ik uitgenodigd om een reeks lezingen te geven. Eerlijk gezegd was ik verrast – zelfs echt ontroerd. Voor mij is de VS altijd het land van de vrijheid en de moed geweest, een plek met grenzeloze mogelijkheden. Dus om daar uitgenodigd te worden om te spreken over vrijheid, democratie en de rechtsstaat, was een hele eer. Het feit dat Amerikanen een Duitse politicus over deze onderwerpen wilden horen spreken, voelde onwerkelijk.

Aan het einde van elk van mijn toespraken deed ik een eenvoudig verzoek – niet om geld, niet om politieke gunsten, maar alleen dit: breng Donald Trump alstublieft terug naar het Witte Huis. Want als we enige hoop willen hebben om deze gecoördineerde aanval op vrijheid, democratie en de rechtsstaat te keren, hebben we volgens mij een sterk Amerika nodig dat het goede voorbeeld geeft. En daarvoor is het leiderschap van Donald Trump essentieel.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Christine Anderson aan de “WHO Globalisten”: “Wij zullen jullie ten val brengen”

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: