De dagen van Noach zijn terug – Met een twist

Een groep onderzoekers in Japan heeft voor een doorbraak gezorgd. Volgens een nieuwe studie, gepubliceerd in de Proceedings of the Japan Academy, Series B, hebben deze wetenschappers weefsels gemaakt die werken op zonne-energie en die een revolutie teweeg kunnen brengen in de productie van vlees en organen uit het lab.

De cellen die het weefsel aansturen zijn een plant-dier hybride die energie uit zonlicht kan halen op dezelfde manier als planten dat doen, leggen de onderzoekers uit in het onderzoek. Zowel dieren als planten halen energie uit verschillende methoden. Planten gebruiken fotosynthese, terwijl dieren vertrouwen op mitochondriën.

De onderzoekers hoopten dat ze plantencellen konden combineren met dierlijke cellen – in dit geval cellen van hamsters. Het doel hier was om chloroplasten van planten te isoleren en deze vervolgens te kweken met de hamstercellen zodat ze hybride cellen zouden worden en hopelijk zouden uitgroeien tot zonne-energie-weefsel.

Het doel van het meerjarige project, dat verschijnt in het augustusnummer 2024 van Nature Immunology, was om de beperkingen van de momenteel beschikbare in vivo menselijke modellen te overwinnen door een gehumaniseerde muis te maken met een volledig ontwikkeld en functioneel menselijk immuunsysteem.

Casali’s team begon met het intracardiaal (linker hartkamer) injecteren van immunodeficiënte NSG W41-mutantmuizen met menselijke stamcellen die ze hadden gezuiverd uit navelstrengbloed. Na een paar weken, als het transplantaat eenmaal is aangemaakt, worden de muizen hormonaal geconditioneerd met 17b-oestradiol (E2), de meest krachtige en overvloedige vorm van oestrogeen in het lichaam. De hormonale conditionering met oestrogeen werd ingegeven door eerder onderzoek door Casali en anderen dat suggereerde dat oestrogeen de overleving van menselijke stamcellen stimuleert en de differentiatie van B-lymfocyten en de productie van antilichamen tegen virussen en bacteriën bevordert.

De resulterende gehumaniseerde muizen, TruHuX (voor echt menselijk, of THX) genoemd, bezitten een volledig ontwikkeld en volledig functioneel menselijk immuunsysteem, inclusief lymfeklieren, kiemcentra, menselijke epitheelcellen van de thymus, menselijke T- en B-lymfocyten, geheugen-B-lymfocyten en plasmacellen die zeer specifieke antilichaam- en autoantilichamen maken die identiek zijn aan die van mensen.

Een Australisch techbedrijf heeft wat het noemt ’s werelds eerste “biologische computer” uitgebracht die menselijke hersencellen laat samensmelten met silicium hardware.

Cortical Labs, een bedrijf uit Melbourne, Australië, wordt geleid door CEO Hon Weng Chong en een team van onderzoekers. Cortical Labs pocht met de introductie van de CL1, die wordt aangeprezen als een dynamische, duurzame en energiezuinige computer die beter is dan welke kunstmatige intelligentie dan ook.

Dat komt misschien omdat het bedrijf zegt dat het menselijke hersencellen gebruikt die zijn gekweekt op een silicium “chip” en gebruikt als een organische computer. De technologie, die bekend staat als synthetische biologische intelligentie, overtreft naar verluidt op silicium gebaseerde AI-chips als het gaat om het trainen van taalmodellen, ook wel chatbots genoemd.

Onder het kopje “opgevoed in een simulatie” legt Cortical uit dat de neuronen bestaan in een wereld die het bedrijf heeft gecreëerd, wat weliswaar een “gesimuleerde wereld” is waarin de neuronen informatie krijgen over hun omgeving.

“Hun impulsen beïnvloeden hun gesimuleerde wereld”, staat er. “Je kunt rechtstreeks verbinding maken met deze neuronen. Implementeer code rechtstreeks op de echte neuronen en los de moeilijkste uitdagingen van vandaag op,” gaat het bedrijf verder.

De Durupinar formatie heeft onderzoekers en ontdekkingsreizigers lange tijd gefascineerd vanwege de scheepsachtige vorm en de afmetingen die overeenkomen met de bijbelse beschrijving van de Ark van Noach. Volgens de Bijbel waren de afmetingen van de Ark “een lengte van driehonderd el, een breedte van vijftig el en een hoogte van dertig el”. De afmetingen van het bouwwerk, ongeveer 150 meter lang, komen overeen met deze beschrijving.

Bovendien staat in het Bijbelse verslag dat de Ark tot rust kwam op de ‘bergen van Ararat’.

De Durupinar Formatie ligt slechts 30 km ten zuiden van de berg Ararat, de hoogste top van Turkije.

Sinds de ontdekking in 1948 hebben deze factoren ertoe geleid dat velen denken dat de bootvormige geologische structuur echt het versteende hout van de Ark van Noach is.

In een belangrijke fase van hun project verzamelde het team bijna 30 rots- en bodemmonsters van de vindplaats. Deze monsters, die voor analyse naar de Technische Universiteit van Istanboel werden gestuurd, onthulden sporen van kleiachtige materialen, mariene afzettingen en overblijfselen van zeevruchten, waaronder weekdieren. Deskundigen stelden vast dat de materialen tussen 3500 en 5000 jaar oud waren. Dit tijdsbestek valt samen met het Chalcolithicum, dat loopt van 5500 tot 3000 v. Chr. en geassocieerd wordt met het tijdperk van de Bijbelse zondvloed zoals beschreven in Genesis.

De vondst van zeesubstanties en schelpdieren in de monsters suggereert dat het gebied ooit onder water heeft gelegen. Deze bevindingen ondersteunen de theorieën dat er een catastrofale overstroming heeft plaatsgevonden in het gebied, wat overeenkomt met het verhaal van een universele overstroming dat in verschillende religieuze teksten te vinden is. “Onze studies tonen aan dat er in deze regio in die periode leven was en dat het gebied op een gegeven moment onder water stond, wat de mogelijkheid versterkt dat er een catastrofale gebeurtenis van grote omvang heeft plaatsgevonden”, aldus de onderzoekers.