De arrestatie van de Papers lekker is het begin van de onenigheid die Biden’s Oekraïne-dwaaheid zal doen instorten

De door het Witte Huis bevolen arrestatie door de FBI van de jonge luchtmachtssoldaat Jack Teixeira in zijn ouderlijk huis, op een steenworp afstand van het 8-slaapkamer herenhuis aan zee van Joe Biden in Rehoboth Beach, betekent het begin van het einde van een hopeloos misplaatste oorlog in Oekraïne. Als jongste lid van een patriottische familie van luchtmachtinlichtingenofficieren (zijn stiefvader en stiefbroer zijn ook AF-inlichtingenofficieren in de 16th Air Force cyber-intelligence wing), werd luchtmachtssoldaat Teixeira toegewezen aan nachtelijke communicatie op Joint Base Cape Cod, nabij Martha’s Vineyard in Massachusetts, waar hij alarmerende berichten uit Oekraïne en andere probleemgebieden oppikte, schrijft Yoichi Shimatsu.

De ethische uitdaging waarmee Teixeira werd geconfronteerd, namelijk of hij de feiten aan de jonge militairen in zijn online Discord-kring moest bekendmaken, vloeide voort uit de steeds grotere kloof tussen de gloedvolle beloften van het Witte Huis over de overwinning in Oekraïne en de realiteit van de brutale verliezen die uitmondden in een dreigende nederlaag voor de marionettenalliantie van de NAVO en het criminele wapenhandelaarsregime van Zelensky. Het zijn Joe Biden en zijn misleide lakeien die Amerika hebben verraden, Afghanistan hebben verlaten en de zinloze slachting hebben veroorzaakt in wat er overblijft van Oekraïne. De feiten ter plaatse, zoals onthuld in de Teixeira lekken, geven aan dat veel meer Amerikaanse militairen dan de 13 mariniers die werden gedood in het laatste Taliban-offensief, binnenkort zullen sterven tijdens de komende terugtrekking (door het WH aangekondigd als een “lente-offensief”) uit de Donetsk-sector. De Amerikaanse vrijwilligers die nu worden klaargestoomd voor de val zullen niet worden geteld in het bloed en de ingewanden van een paniekerige terugtocht. Ondertussen zal de harteloze morele lafaard Joe Biden elk Russisch aanbod voor vredesbesprekingen om een ordelijke terugtrekking naar Polen mogelijk te maken uit de weg gaan. Het opkomende scenario doet denken aan de val van Saigon in april 1975, het verpletterende einde van de oorlog in Vietnam.

Militairen als patriotten, politici als schurken

De verachtelijke liberale media hebben geprobeerd Teixeira af te schilderen als een rechtse wapengek, terwijl zijn profiel typerend is voor patriottische militairen, van wie überhaupt wordt verwacht dat ze overweg kunnen met vuurwapens en de krachtigere wapens die nodig zijn voor hun rigoureuze besluit om deze natie te beschermen. Wat betreft de berichten over zijn antisemitische opmerkingen: de minachting van militairen voor Joden is grotendeels te rechtvaardigen door de laffe weigering van de overgrote meerderheid van de Joden om de wapens op te nemen ter verdediging van deze samenleving sinds de slag bij Lexington en Concord.

Mijn vader, de langst dienende Amerikaanse soldaat in het Afrika-Europa theater van de Tweede Wereldoorlog, had alleen de meest harde woorden voor de laffe vermijding van militaire dienst door Joden, die het te druk hadden op het thuisfront met “het neuken van onze vriendinnen en vrouwen en het profiteren van de oorlogsindustrie”. Wat Teixeira’s beoordeling van zwarten betreft, dito, de eersten die de benen nemen als het schieten en sterven begint. Het is niet het racisme, maar de herhaalde realiteit van de strijd die deze jammerlijk accurate beoordelingen binnen de militaire gelederen heeft gevormd. Er is geen gelijkheid als het gaat om de culturele erfenis van moed: sommigen hebben meer dan hun quota aan moed, terwijl anderen gewoon niet voldoen. God heeft mensen gelijk geschapen bij hun geboorte, maar niet aan de hemelpoort. Er is individuele moed voor nodig om meer te zijn dan een blatend schaap in het slachthuis.

Een dreigende nederlaag

De scepsis van een soldaat over het onrealistische verloop van een steeds intensievere oorlog leidde tot zijn ongeoorloofde, beperkte vrijgave van militaire documenten, die allemaal wijzen op alles behalve een op handen zijnde overwinning. Het is ontoelaatbaar, maar wel volkomen ethisch, om legitieme, op feiten gebaseerde twijfels te uiten over de Amerikaanse rol in het conflict tussen Oekraïne en Rusland, vooral wanneer er van de civiele administratie in D.C. geen eerlijke beoordeling komt en ook nooit zal komen, net als in vergelijkbare verliezende situaties in het recente verleden in Afghanistan, Syrië en, erger nog, Vietnam.

In een enigszins vergelijkbare situatie als Teixeira, was ik in mijn jeugd een USAF officierskandidaat in het ROTC tijdens de vroege fase van de Vietnamoorlog, waarbij ik vloeiend de Vietnamese taal en de ideologie van de vijandelijke leider Ho Chi Minh leerde kennen. Tijdens de geweertraining schoot ik doelgericht en snel. Volgens plan zou ik de eerste luchtmachtssoldaat van Aziatische afkomst zijn die met een parachute uit een C-130 boven de vijandelijke hoofdstad Hanoi zou springen. De missie was om het stadscentrum te infiltreren en, gewapend met een .45 automatisch pistool, de bewakers van de gevangenis die bekend stond als het Hanoi Hilton te overwinnen en vervolgens de bevrijde Amerikaanse gevangenen naar een grasveld in de drukke stad te leiden voor redding aan boord van marinehelikopters. Dat Rambo-achtige programma ging inderdaad door met 25 pogingen, elk geleid door gung-ho kerels zoals ik, die allemaal gewoon voorgoed verdwenen in de duisternis van de nacht. Er waren geen overlevenden en geen enkele bevrijde gevangene. Geen van de namen verscheen op de muur van Vietnamveteranen. Het Pentagon heeft nooit bekend gemaakt wie precies met dat geweldige operationele plan kwam.

Waarom was ik geen pionier in die heroïsche missie? Tijdens een zomervakantie was ik teruggekeerd naar Japan, waar ik op een beurs twee Groene Baretten ontmoette die aan het winkelen waren voor jachtgeweren. Ik nodigde hen uit voor een biertje om te bespreken waarom zij die jachtwapens nodig hadden. Dit is wat de senior sergeant van het leger zei: “Elke keer als we met een parachute over een of ander dorp in de jungle parachuteerden, werden we onmiddellijk omringd door honderden Vietnamese burgers die oude enkelschots jachtgeweren op ons afschoten, terwijl anderen pijlen uit hun kruisbogen schoten, vrouwen en kinderen de hele nacht stenen gooiden in de hoop dat we zonder munitie zouden komen te zitten. Het leger kan ons niet genoeg wapens leveren, dus het extra jachtgeweer zal hen tenminste een paar uur tegenhouden tot het ochtendgloren, wanneer de helikopter arriveert. We mogen blij zijn als we levend terugkomen.” Soms is Mission Impossible precies dat: onwaarschijnlijk, onuitvoerbaar tevergeefs gedaan.

Een overwinning is onmogelijk als iedereen ons haat. Wat de mainstream media niet melden, is dat de helft van de Oekraïense bevolking zich in Rusland bevindt, dat niet aan onze kant staat en niet bij de NAVO, en dat veel van die mannen en vrouwen van Oekraïne dienen bij het Russische leger. De decimering van Zelensky’s grondtroepen in Bakhmut betekent dat Amerikaanse soldaten aka grunts binnenkort hun plaats zullen moeten innemen. De veramerikanisering van het Oekraïne-conflict komt eraan met directe Amerikaanse betrokkenheid, net als in juli 1965 de veramerikanisering van de oorlog in Vietnam, die uiteindelijk leidde tot meer dan een half miljoen Amerikaanse slachtoffers in die afschuwelijke nederlaag. Met nog slechts enkele Vietnamveteranen in VA-ziekenhuizen, de naoorlogse verliezen door verwondingen, overmedicatie en minder dan overweldigende publieke steun, is de les brutaal duidelijk: eenmaal klaar met je, wil de Amerikaanse regering je graag vergeten en van de herinnering verlost zijn.

Kijk vooruit

Jack Teixeira bezit wat elke luchtmachtssoldaat moet hebben om een crash te overleven: het vermogen om naar de feiten op de grond en in de lucht te kijken, en zijn aandacht te richten op wat daarachter ligt. Zo niet, dan verliezen we weer alles wat we hebben, waarschijnlijk voor de laatste keer, gezien de onvriendelijkheid van China, Mexico en het grootste deel van Latijns-Amerika, en de steeds bredere kring van bondgenoten van Rusland. Joe Biden is een bombastische verliezer, een blinde dwaas, het slechtste soort “opperbevelhebber”, een titel en taak waarvoor hij totaal niet gekwalificeerd is. Onze huidige strijd gaat over nationale overleving en het behoud van onze populistische representatieve tradities, waarden en instellingen, niet over inmenging in verre regio’s als Oekraïne of Taiwan.

Wat betreft de “dreiging van militaristisch imperialisme”: de VS behoren tot de grootste imperia ter wereld, met verre bezittingen als Puerto Rico, Guam, Palau, de Marshalls, Micronesië en de misnoemde Maagdeneilanden, met grote militaire bases in Japan, Duitsland, Spanje, Zuid-Korea, Cuba, Groenland, steunpunten op honderd buitenlandse vliegvelden en marinehavens, en de hoop op een permanente basis in Australië. Als nationale bevrijding onze prioriteit is in het buitenlands beleid, laten we dan om te beginnen Hawaï, Alaska en het zuidwesten teruggeven aan de inheemse bevolking, terwijl we inpakken om Afrika, Europa, Latijns-Amerika en Azië achter ons laten.

De brutale waarheid is dat de VS zich in de laatste fase van interne ineenstorting bevindt, als gevolg van de zieke besmettingen van de wokerij, de ongebreidelde abortus van toekomstige burgers, de immigratie uit vijandige samenlevingen, het opgeven van de christelijke waarden en tradities van de Founding Fathers, educatieve flauwekul, moreel verval, culturele ondermijning, grove onwetendheid en luiheid die zich uit in een afkeer van hard werken. De picknick in Oekraïne was een ijdele afleiding van onze terminale morele ziekten, maar ook dat wordt een fatale plaag voor deze natie.

Jack Teixeira is een eerlijk man, wat hem tegenwoordig tot een moedige held maakt. Als waarheidsspreker zal hij onverdiend gestraft worden door een gecriminaliseerd “rechtssysteem” en wraakzuchtige handlangers van het Witte Huis. We kunnen alleen maar hopen dat de volgende president gratie zal verlenen en hem zal aanmoedigen om eervol terug te keren bij de USAF. In deze tijd van beproeving is gerechtigheid ver te zoeken en daarom mogen wij ons nooit overgeven of toegeven aan de criminelen in hoge functies of in de nieuwsmedia die de grondwet hebben verraden. Airman Teixeira, moge deze natie van verloren schapen u ooit begroeten als hun herder in een tijd van crisis.

Copyright © vertaling 2023 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De situatie in Oekraïne is een historische gebeurtenis van immense omvang

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: