Blik in het vat des onheils – De oorlog in Oekraïne zal voortduren zolang het westerse publiek naar idioten luistert

“In de natuurwetenschappen bestaan er enkele controles op de langdurige acceptatie van dwaze ideeën, die niet goed stand houden onder experimentele en observationele tests en waarvan niet gemakkelijk kan worden aangetoond dat ze leiden tot nuttige werkende technologieën. Maar in de economie en andere sociale studies kunnen rare ideeën eeuwenlang blijven hangen. Vandaag de dag omarmen vooraanstaande presidentskandidaten en tientallen miljoenen kiezers in de VS ideeën die afkomstig zouden kunnen zijn uit een 17e-eeuws boek over de theorie en praktijk van het mercantilisme, en veel politici en gewone mensen omarmen ideeën die Adam Smith, David Ricardo en anderen meer dan twee eeuwen geleden tot ontploffing brachten. Op deze gebieden gelooft bijna iedereen gewoon wat hij goed vindt om te geloven.” – Robert Higgs

“Het einde van een onafhankelijk Oekraïne is altijd Poetins doel geweest. Terwijl commentatoren op het gebied van buitenlands beleid theorieën spinnen over wat voor soort deal Poetin zou kunnen accepteren, hoeveel grondgebied hij zou kunnen opeisen en wat voor veiligheidsgaranties, gedemilitariseerde zones en buitenlandse hulp hij zou kunnen toestaan, heeft Poetin zelf nooit interesse getoond in iets anders dan de volledige capitulatie van Oekraïne. Vóór de Russische invasie konden veel mensen niet geloven dat Poetin echt heel Oekraïne wilde. Zijn oorspronkelijke doel was om de regering in Kiev te onthoofden, te vervangen door een regering die ondergeschikt is aan Moskou en via die regering het hele land te controleren. Kort na de invasie, toen de Russische troepen nog steeds Oekraïne binnendrongen, had Poetin kunnen instemmen met een Oekraïens aanbod om grondgebied aan Rusland af te staan, maar zelfs dan wees hij alle garanties voor de Oekraïense veiligheid van de hand. Vandaag, na bijna drie jaar vechten, zijn Poetins doelen niet veranderd: hij wil alles.” – Vintage Robert Kagan.

Oh, ik weet dat de term ‘vintage’ traditioneel iets ouds betekent, maar zorgvuldig gecureerd zodat het de tand des tijds doorstaat. Vintage champagne, vintage auto’s, vintage mode. Maar het betekent ook: “… van blijvende waarde, of met de beste en meest typische kenmerken van een bepaald type ding.” En aangezien we het hier hebben over de filosofie van Robert Kagan zoals hij die zelf uitdrukt, toont de inleidende paragraaf de meest typische kenmerken van het denken van Robert Kagan; de enige wijziging is de toon van frustratie, van bedrogen bitterheid, schrijft Thenewkremlinstooge.

Jullie kennen meneer Kagan allemaal nog wel; we hebben ongeveer 5 jaar geleden een recensie van zijn boek “The Jungle Grows Back” geschreven. Robert Kagan maakt deel uit van de Kagan-Nuland Axis of Luister Naar Mij Als Je Wil Verliezen, bestaande uit zijn vrouw, Victoria Nuland (AKA De Bakker van de Maidan) en broer Frederick Kagan. Zoals ik al zei in die recensie, is hij een zeer intelligente man, maar intelligentie mag nooit gezien worden als een indicator van mentale stabiliteit, en misschien is dat onze les voor vandaag. Er zijn voorbeelden in overvloed van intelligent en gek, intelligent en destructief, intelligent en een herhaaldelijke beslisser van verschrikkelijke keuzes. Is het mogelijk om zowel intelligent als een idioot te zijn? Niet volgens de medische definitie. In werkelijkheid? Zeg jij het maar.

Dus, de strekking van Kagan’s tirade is de volkomen accurate observatie, “Als Oekraïne valt, zal het moeilijk zijn om het te zien als iets anders dan een debacle voor de Verenigde Staten, en voor hun president.” Maar net zoals ik beweer dat het mogelijk is om in het algemeen intelligent te zijn maar een idioot in het advies dat je geeft, is het perfect mogelijk dat een uitspraak tegelijkertijd waar en onwaar is. In dit geval zal een nederlaag voor Oekraïne inderdaad een debacle zijn voor de Verenigde Staten, en terecht, aangezien de Verenigde Staten een nieuwe maatstaf hebben gezet voor het op en neer paraderen, op de borst slaan en opscheppen over hoe het de Russen zou gaan likken als een zichzelf vernieuwend ijshoorntje. Dit zou bereikt worden door Oekraïne op te blazen buiten alle proporties van zijn vroegere grootte door middel van een stortvloed aan westers geld en wapens. Niet uitsluitend vanuit de Verenigde Staten, let wel, maar Washington zou optreden als leider en algemeen coördinator, en het zoet van de overwinning zou als eerste door Amerikanen worden geproefd, omdat Amerika het tot bloei zou brengen.

Waar de verklaring van het pad afdwaalt, is de implicatie dat het een debacle zal zijn voor wie er ook president is op het moment van de nederlaag, in plaats van voor de presidenten die de domheid hebben geïnstitutionaliseerd door eerst opzettelijk een vijand van Rusland te maken, ondanks de overduidelijke onwil van dat land om die rol op zich te nemen, en vervolgens Oekraïne op te zetten om het te bestrijden.

Omdat Kagan van mening is dat de komende president van de Verenigde Staten als zijn eerste en meest urgente taak de onmiddellijke verdubbeling van de steun voor Oekraïne moet nemen. Ik zei ‘onmiddellijk’, nietwaar? Ja, ik zie dat ik dat deed. Want alles minder dan onmiddellijke verdubbeling van de steun voor Oekraïne betekent een complete nederlaag, verlies van soevereiniteit en volledige Russische controle. Hij zegt het met zoveel woorden.

Wat zou dat inhouden? Nou, als we helemaal teruggaan naar het begin, wat de Amerikaanse Raad voor Buitenlandse Betrekkingen ‘het hoofdbedrag‘ noemt, is 175 miljard dollar. Een ‘verdubbeling’ in de klassieke interpretatie zou 350 miljard dollar zijn, of ruwweg het bedrag waar Oekraïne kwijlend overheen loopt en dat het hoopt te realiseren door de openlijke toe-eigening van bevroren Russische tegoeden, waarvan het grootste deel in Europa ligt. Als we het alleen hebben over officiële hulp die het afgelopen jaar bij wet is vastgelegd, dan is dat $61,3 miljard. Keer twee, of ‘verdubbeld’ – $122,6 miljard.

En ik weet zeker dat er heel wat managers en aannemers zijn die niets liever zouden willen dan een verdubbeling van de hulp aan Oekraïne, want de Oekraïners zien eigenlijk heel weinig geld van die bedragen, en dat voornamelijk in de vorm van salarissen voor ambtenaren (die Oekraïne zich niet kan veroorloven te betalen) en algemene humanitaire hulp. Zoals ik al eerder heb gezegd, wordt een groot deel van het toegekende hulpgeld gewoon doorgesluisd naar Amerikaanse aannemers en gebruikt om Amerikaanse wapens en andere oorlogsgerelateerde producten te kopen, die vervolgens naar Oekraïne worden verscheept. Ik weet zeker dat ik ook de handige truc heb genoemd dat de oorspronkelijke aankoop van dergelijke materialen door de Amerikaanse overheid wordt gedaan, tegen het gereduceerde binnenlandse overheidstarief. Wanneer ze worden gekocht voor Oekraïne – dat een buitenlands land is – worden ze gekocht tegen de hogere buitenlandse verkoopkosten, uit voorraden die al in het bezit zijn van de Amerikaanse overheid. Dus als de regering 1000 artilleriegranaten bestelde tegen het overheidstarief, betaalde ze de leverancier toen de oorspronkelijke bestelling werd geplaatst, maar nu betaalt ze hem opnieuw, tegen een hoger tarief, uit belastinggeld, en verscheept ze de munitie naar Oekraïne. Keurig. Ook goed voor business, zoals je wel begrijpt.

Dus het argument van Kagan, in het kort, is dat als The Donald niet meteen een enorm cashcadeau voor Oekraïne regelt, het falen en de nederlaag op zijn conto komen, en dat zal zeker gebeuren. En ik denk dat we wel iets kunnen vinden om Trump de schuld te geven; hij is tenslotte al een keer president geweest en tijdens die ambtsperiode ging er behoorlijk wat steun naar Oekraïne. Maar ik zou wel eens willen weten hoe Obama en Biden hun verantwoordelijkheden zouden kunnen ontlopen – vooral Biden. Om nog maar te zwijgen over wat er is gebeurd met de zekere en gemakkelijke overwinning die Oekraïne had moeten behalen dankzij het kostbare geschenk van westerse militaire technologie. In plaats daarvan cirkelt Zeliboba rond de Zelibowl en dreigt de hele glorieuze viering van vrijheid en democratie naar beneden te worden gezogen!

Even daarover; ‘Zeliboba’ – of soms ‘Zelibobik’, een nog kinderlijker verkleinwoord – is een minachtende Russische verwijzing naar Zelensky. Het zou zijn bedacht door de Volgogradse zakenman Andrej Kuprikov; Zeliboba is een grote blauwe hond die figureert in de Russische versie van het kinderprogramma ‘Sesamstraat’. De eerste drie letters van beide namen komen overeen en het komt Zelensky’s tegenstanders – die legio en steeds groter worden, niet in de laatste plaats in zijn eigen land – goed uit om hem de naam van een clowneske stripfiguur te geven. Ik noem dit als waarschuwing dat ik van plan ben om Zelensky in de toekomst ‘Zeliboba’ of ‘Zelibobik’ te noemen, zodat je weet wie ik bedoel.

Vintage Kagan impliceert ook belachelijke hyperbool, waarvan hij blijkbaar verwacht dat het onbetwist blijft omdat hij zo slim is. Bijvoorbeeld zo’n beetje alles in deze paragraaf:

“Poetins voorwaarden voor een regeling zijn gedurende de hele oorlog consistent geweest: een regeringswisseling in Kiev ten gunste van een pro-Russisch regime; ‘de-Nazificatie’, zijn favoriete eufemisme voor het uitroeien van Oekraïens nationalisme; demilitarisering, of Oekraïne zonder voldoende gevechtskracht achterlaten om zich te verdedigen tegen een nieuwe Russische aanval; en ‘neutraliteit’, wat betekent geen banden met westerse organisaties zoals de NAVO of de EU, en geen westerse hulpprogramma’s gericht op het versterken van de Oekraïense onafhankelijkheid. Westerse experts die de opiniepagina’s en tijdschriften vullen met ideeën voor het veiligstellen van een Oekraïne na de onderhandelingen, hebben met zichzelf onderhandeld. Poetin heeft nooit ingestemd met de oprichting van een gedemilitariseerde zone, buitenlandse troepen op Oekraïens grondgebied, een voortdurende Oekraïense militaire relatie met het Westen van welke aard dan ook, of het voortbestaan van de regering van Volodymyr Zelensky of welke pro-Westerse regering in Kiev dan ook.”

Poetin heeft nooit ergens gezegd dat er een regeringswisseling moet komen in Kiev, laat staan dat hij heeft gespecificeerd dat het een pro-Russische regering moet zijn. De officiële woordvoerster van het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft specifiek verklaard dat er geen intentie was om de Oekraïense regering omver te werpen, en alle veranderingen in haar structuur sinds die aankondiging zijn door Zeliboba aangebracht. Het was Zeliboba die aankondigde dat Oekraïne niet zou praten over een oplossing van de vijandelijkheden zolang Vladimir Poetin president van de Russische Federatie is, en dat dubbel afstempelde met een formeel decreet dat gelijk staat aan een grondwetswijziging. Het lijkt nogal zinloos voor een Rusland dat van plan is Oekraïne te demilitariseren om ‘het land voldoende gevechtskracht te geven om zich te verdedigen tegen een volgende Russische aanval’ – waarom zou Rusland het land opnieuw willen verslaan nadat het het heeft verslagen, en een Oekraïense weigering om zijn leger uit noodzaak te ontbinden betekent dat er geweld zal worden gebruikt om het doel te bereiken. Nadat ze Irak hadden verslagen, ontbonden de Amerikaanse veroveraars het Iraakse leger als eerste beleidsaankondiging – het effect was zo snel merkbaar dat niemand eraan dacht om hun wapens op te halen, dus namen ze ze mee naar de VS. Ongelooflijk – de Amerikanen lieten Irak niet achter met voldoende gevechtskracht om zich te verdedigen tegen een volgende Amerikaanse aanval! Op die manier gezegd, klinkt het… nogal dom, nietwaar?

De Russische president heeft inderdaad nooit ingestemd, en zal dat ook nooit doen, met de instelling van een gedemilitariseerde zone, buitenlandse troepen op Oekraïens grondgebied in de rol van ‘vredeshandhavers’ of welke Oekraïense ‘voortdurende militaire relatie met het westen’ dan ook, omdat het westen een gezworen vijand van Rusland is door de eigen keuze van het westen, vastbesloten om Rusland door Oekraïne te laten verslaan en al deze voorstellen vertragingsapparaten zijn die door het volstrekt schaamteloze liegende westen zouden worden gebruikt om de militaire kracht van Oekraïne op te bouwen voor een nieuwe poging: Hetzelfde westen dat niet in staat is om overeenkomsten te sluiten en dat openlijk grinnikte dat het de Minsk-akkoorden had gebruikt als een middel om tijd te winnen om Oekraïne te bewapenen – om het, in Merkels eigen woorden, “in staat te stellen zich te ontwikkelen tot wat het nu is.” Merkwaardig genoeg proberen de ‘desinformatie’-netwerken van de EU dit te omzeilen door te suggereren dat het enige doel was om de volledige overname van Oekraïne door Rusland te voorkomen, hoewel ze stipuleren dat Merkel “geen illusies had over het vestigen van een duurzame vrede.” Of over pogingen om Oekraïne aan zijn beloften te houden, waar helemaal geen moeite voor werd gedaan. Want, weet je, het zou toch nooit vreedzaam eindigen. Duitse politici waren er in hun document ‘The Donbas Conflict’ duidelijk over dat Moskou door de akkoorden niet alleen niet werd behandeld als een partij in het conflict, het had er ook geen enkele verplichting aan.

“De Minsk Akkoorden behandelen Rusland niet als een partij in het conflict en brengen dus geen verplichtingen voor Moskou met zich mee. Zelfs punt 10 van het protocol, dat voorziet in de terugtrekking van alle “illegale gewapende groepen en militaire uitrusting, alsmede strijders en huurlingen,” verwijst niet rechtstreeks naar Russische troepen en vrijwilligers.”

Maar goed, dat is allemaal achtergrond, een platgetreden weg. Wat interessanter is, is de huidige retoriek van idioten onder westerse politici en beïnvloeders, en de regelrechte drogredenen die ze blijven promoten. Zoals de Letse minister van Buitenlandse Zaken Baiba Braze, die beweert dat het voor Letland niet gaat om ‘zo lang als nodig is’, maar om alles wat nodig is om de overwinning van Oekraïne te behalen, die moet worden gedefinieerd door Oekraïne, niet door anderen. Begrepen? Het is aan Oekraïne om te beslissen wanneer het genoeg heeft gewonnen. Het is… uhhh… verdomd onmogelijk om je voor te stellen hoe het onder die omstandigheden zou kunnen verliezen, nietwaar?

Rusland, beweert deze kritische sociaal filosoof, is sneller overgegaan op een oorlogseconomie omdat het autoritair is en gewoon duizenden levens per dag weggooit, zonder enige verantwoording. Toch is het Oekraïne dat onder niet aflatende druk staat van zijn westerse ‘bondgenoten’ om de leeftijdsgrens voor de dienstplicht te verlagen naar 18 jaar, omdat… nou ja, omdat er elke dag duizenden levens worden weggegooid en ze niet meer genoeg soldaten hebben zonder middelbare scholen af te stropen. Onverklaarbaar geeft de referentie openlijk toe dat het de dienstplicht van jonge mannen was om te vechten in Vietnam die de anti-oorlogsbeweging in de VS in beweging bracht – wat denken de bondgenoten van Oekraïne dat de reactie in Oekraïne zal zijn op de aankondiging dat de leeftijd voor verplichte militaire dienst wordt verlaagd? En velen suggereren dat Zeliboba zal toegeven; dat hij wel moet. Ik heb het gevoel dat het vrij snel mis zou gaan, vooral gezien Zelibobiks onwettigheid als president, een positie waaraan hij zich vastklampt door simpelweg te weigeren verkiezingen te houden waarvan hij weet dat hij ze zou verliezen.

De werkelijke gevechtsverliezen van Oekraïne zijn een goed bewaard geheim, wat betekent dat Zeliboba ze op momenten van schijnbare openhartigheid eruit flapt, maar zijn cijfers zijn belachelijk laag en alleen de overduidelijke gretigheid van zijn westerse publiek om hem te geloven inspireert hem tot zulke absurditeit. Ik schat het totaal op dit moment – dat wil zeggen doden en zulke ernstige verwondingen dat de ontvanger niet meer kan vechten en misschien niet eens in staat is om in het burgerleven te werken – op 600.000. Het zou nog hoger kunnen zijn. Sommigen zeggen een miljoen, maar ik blijf bij dat getal omdat het precies 10 keer zo hoog is als het hoogste dat Zelibobik wil toegeven: 60.000. Tegelijkertijd beweert hij dat Rusland dagelijks tussen de 1000 en 2000 soldaten verliest, zowel aan de oostelijke frontlinies als in de Koersk regio waar Rusland de restanten van de verrassingsinval van Oekraïne in augustus verdrijft. Geen wonder dat westerse cijfers met verbazing beweren dat Rusland deze verliezen eenvoudigweg niet kan volhouden. Dat zou ook niet kunnen, als de cijfers juist waren – maar dat zijn ze niet.

Wat heb je nog meer, Baiba? Oh, kijk: Rusland heeft ‘waanideeën’ als het denkt dat het kan winnen, want de Russische economie doet het ‘echt niet goed, volgens alle berekeningen’.

Van wie? Niet die van de Wereldbank, denk ik, want die kondigde aan dat Rusland Duitsland was voorbijgestreefd in BBP gemeten in koopkrachtpariteit. Ik hoef niet eens te controleren of de economie van Duitsland groter is dan die van Letland.

“De veerkracht van de Russische economie heeft veel economen verbaasd, die dachten dat de eerste sanctieronde na de invasie van Oekraïne bijna twee jaar geleden een catastrofale krimp zou veroorzaken. In plaats daarvan, zeggen ze, heeft het Kremlin zich een weg uit de recessie gebaand door westerse pogingen te omzeilen om zijn inkomsten uit de verkoop van energie te beperken en door de defensie-uitgaven op te voeren.”

Dit, beweren verontwaardigde economen, komt door de stijgende defensie-uitgaven van Rusland. Net alsof de hele NAVO geen waanzinnig geld uitgeeft aan defensieaankopen, ofwel om de tekorten aan te vullen die zijn ontstaan door spullen die ze aan Oekraïne hebben gegeven, ofwel om meer spullen te bouwen waarvan ze hopen dat ze tijd hebben om ze aan Oekraïne te geven. Maar de binnenlandse inspanningen van de NAVO om de economische opleving van Rusland te evenaren, zijn teleurstellend gebleken en het wordt steeds moeilijker voor de NAVO om haar frustratie te bedwingen of haar bitterheid te verbergen.

Wat ze niet lijken te begrijpen – en het is ze vergeven, want het is een onrechtvaardige wereld – is dat het de bedoeling was dat ze zouden verliezen. Zo nu en dan reikt God vanuit de Glorie naar beneden en vermorzelt een onuitstaanbare klootzak die midden in zijn grootspraak zit, zonder dat daar een verklaring voor wordt gegeven; het is het soort verhaal dat eigenlijk alleen plaatsvindt in hartverscheurende filmplots, zoals die magere jongen die ’s nachts karatelessen neemt en de pestkop van school verrot slaat, of de arme sloeber wiens arrogante baas hem genadeloos uitbuit een manier vindt om het kleed onder hem vandaan te trekken en de controle over het bedrijf over te nemen. Jij en ik weten dat zoiets bijna nooit echt gebeurt; dat de flagrante leugens van politieke en mediafiguren meestal onbelicht blijven, of op zijn minst ongestraft. De meedogenloze uitbuiting van de hulpelozen gaat onbetwist door, terwijl de machtigen een narratief projecteren dat machtsmisbruik precies is waar ze zich resoluut tegen verzetten. We hoeven alleen maar een paar regels toe te voegen om jullie vrijheid en democratie te beschermen. Wanneer de geduldigen zegevieren, zijn er van die momenten die gewone mensen hoop geven, net zoals je dagelijkse omgang met mensen je er soms aan herinnert wat een zegen een goede hond is.

Nu we het toch over liegen hebben en er niet voor gestraft worden, laten we eens kijken naar het opiniestuk van Alexander Motyl voor ‘The Hill’, getiteld “Poetins persconferentie liet zien dat hij toegewijd is aan verdorvenheid.” Bij wijze van kleine waarschuwing: ik weet niet zeker of Motyl weet dat de beschuldigingen dat Russische soldaten koelbloedig honderden Oekraïense burgers hebben vermoord in Bucha, vlakbij Kiev, leugens zijn. Het is zeker waar dat het meeste geschreven materiaal over het onderwerp Rusland de schuld geeft. Maar nog een paar waarschuwende opmerkingen: een rechtbank in Kiev (de districtsrechtbank Sviatoshyn) heeft na een uitgebreid onderzoek een vaststaand en openbaar vonnis uitgesproken over de valse-vlag-operatie die gewoonlijk ‘Euromaidan’ wordt genoemd. In het vonnis werd erkend dat niet-gouvernementele en niet-wetshandhavende activisten die vanuit Hotel Ukraina schoten, verantwoordelijk waren voor het opzettelijk en doelgericht doden van zowel demonstranten als politie, en ook hadden geschoten op een BBC News-ploeg met de kennelijke bedoeling hen te doden. Deze uitspraak is gedeeltelijk gebaseerd op de getuigenissen van ooggetuigen. Vandaag de dag zou je nooit een bevestiging van dat vonnis vinden, tenzij je weet hoe je op specifieke termen moet zoeken, omdat vrijwel geen nieuwsmedia er melding van maken. Ondertussen gaan openbare social media zoals Wikipedia vrolijk door met het verspreiden van de desinformatie dat het een spontane volksopstand was en dat het Rusland was die probeerde om de voortgang ervan met geweld te stoppen. Dit precedent, dat duidelijk gevestigd is, suggereert dat het perfect mogelijk is voor een kwaadaardige en opzettelijk verspreide trope om te zegevieren over de waarheid, zolang goedgelovige mensen hun vertrouwen blijven stellen in leugenaars en idioten.

Alexander Motyl is een toegewijde Oekraïense nationalist; geen radicaal als zodanig, maar een klaarblijkelijke levenslange gelover in de etnische superioriteit van Oekraïners over Russen en een levenslange beschuldiger van Rusland voor het naar beneden slepen van Oekraïne, zodat het niet in staat is om zijn bestemming als culturele inspiratie voor de wereld te bereiken. Zijn vermogen om zijn punten in het Engels te beargumenteren is opmerkelijk, zelfs als je bedenkt dat hij in New York is geboren en voor zover ik weet nooit in Oekraïne heeft gewoond, en dat sommige van zijn geschreven werken poëzie en fictieve romans zijn. Motyl zelf onderschrijft echter de stelregel dat “alle theorieën onvolmaakt zijn en dat theoretisch pluralisme onvermijdelijk is.”

Motyls diagnose van Poetin als ’toegewijd aan verdorvenheid’ komt voort uit Poetins lofuitingen, die hij publiekelijk uitsprak tijdens zijn eindejaarspersconferentie, voor Ruslands 155e Brigade van de Pacifische Vloot. Dit is de militaire formatie die Motyl – en het grootste deel van de westerse wereld – de schuld geeft van de zinloze moorden op burgers in Bucha, Irpin en Gostomel. Bovendien heeft Poetin ‘waanideeën’ als hij gelooft dat het bloeddorstige Rusland ‘sterker wordt’, want het wordt in alle opzichten zwakker. Ik ben bang dat ik je voor die laatste gevolgtrekking helemaal terug moet sturen naar de openingszin van dit stuk, met zijn advies over de controles die ‘de langdurige acceptatie van idiote ideeën’ uitsluiten. Ik ben niet van plan om gedetailleerd in te gaan op de economische kracht van Rusland in vergelijking met de schuldendebacles die heersen onder zijn zelfverklaarde vijanden; het volstaat te zeggen dat Rusland met 14,9% nog steeds de laagste staatsschuldquote heeft van alle G20-landen. De cijfers van de grote internationale onruststokers – hoewel ze zichzelf zien als de weldoeners – vertellen hun eigen verhaal: de Verenigde Staten van Amerika met 122%, het Verenigd Koninkrijk met 97,6%, Frankrijk met 111%. Duitsland is de relatief verantwoordelijke uitschieter met een staatsschuld van slechts 62,9%, maar het is vermeldenswaard dat sinds Trading Economics gegevens bijhoudt, de Duitse schuld nooit zo laag is geweest als nu in Rusland, terwijl de Russische staatsschuld in het jaar voordat Poetin het roer overnam in 2000 een record van 92,1% bedroeg. Het meest recente cijfer is bijna precies hetzelfde als in 2015, toen de hele Oekraïne-rommel begon. Ik zeg het maar, voor degenen die volhouden dat de Russische economie op weg is naar de zevende cirkel van de hel. De Russische debt zal volgens de voorspellingen van Poetin vanaf 2024 afglijden naar een angstaanjagende 16,95%, maar dat is slechts een projectie, cijfers lopen vaak een jaar achter en we hebben al vastgesteld dat economen met een groot hoofd verbaasd zijn over de economische veerkracht van Rusland. En voor degenen die suggereren dat de staatsschuld zo laag is omdat Rusland ‘niet kan lenen’, zou ik willen antwoorden dat met een staatsinvesteringsfonds van 131 miljard dollar… hebben ze dat nodig?

Hoe dan ook, Bucha. Er is eigenlijk heel weinig ‘bekend’ over wat er is gebeurd, en bijna alles van wat we zeggen te ‘weten’ kwam rechtstreeks van de Oekraïense inlichtingendienst en de Oekraïense regering. Motyl gelooft duidelijk elk woord. De meeste bronnen zijn het er echter over eens dat Russische troepen zich op 30 maart terugtrokken uit Bucha, terwijl op 1 april voor het eerst melding werd gemaakt van straten vol dode burgers, doodgeschoten met vastgebonden armen. Er was een video waarop de burgemeester van Bucha overmand door blijdschap te zien was, juichend over de bevrijding van zijn stad door dappere Oekraïense troepen, gefilmd – uiteraard – na het vertrek van de Russen, en hij rept met geen woord over de afschuwelijke misdaden die zijn ontdekt. Dat is geen bewijs, ik weet het, maar als hij op de hoogte was van de moorden en toch kon glimlachen en de komst van Oekraïense patriotten toejuichen, dan verdient hij een Oscar voor zijn moed. Ik weet niet of die video nog steeds beschikbaar is, ik heb niet gekeken. Ik heb hem gezien en dat is goed genoeg voor mij, het is niet aan mij om de wereld te overtuigen.

Bovendien wordt het specifiek aangehaald door Associated Press, in hun conclusie dat de burgemeester van Bucha klaagde dat de straten van de stad vol lichamen lagen op 7 maart van dat jaar. Hier is het artikel, gedeeltelijk, waarnaar ze verwijzen:

“In Sumy en Okhtyrka, ten oosten van Kyiv vlakbij de Russische grens, vielen bommen op woongebouwen en werd een elektriciteitscentrale verwoest, zei regionaal leider Dmytro Zhivitsky. Hij zei dat er doden en gewonden waren, maar gaf geen cijfers.

Bommen troffen ook oliedepots in Zhytomyr en de naburige stad Cherniakhiv, ten westen van Kyiv.

In Bucha, een voorstad van Kiev, meldde de burgemeester zwaar artillerievuur.

“We kunnen niet eens de lichamen verzamelen omdat de beschietingen met zware wapens dag en nacht doorgaan,” zei burgemeester Anatol Fedoruk. “Honden trekken de lichamen uit elkaar in de straten van de stad. Het is een nachtmerrie.”

Dit, zoals iemand eens opmerkte op dit forum, staat bekend als ‘retconning’ – het leggen van een verband met terugwerkende kracht door achterwaarts te zoeken, in dit geval, naar enige vermelding door de burgemeester van Bucha van doden of lichamen, en te zeggen “Daar: dat is waar hij het over had. Straten vol met lichamen van slachtoffers van de gemene Russen, die hen vermoordden en vervolgens op straat lieten liggen.”

Maar dat heeft hij nooit gezegd, of iets wat daarop lijkt. Hij zei dat ze slachtoffers waren van artillerievuur. Bovendien zei hij dat straathonden – die veel voorkomen in Oost-Europese steden en dorpen – hen ‘uit elkaar trokken’.

Tegen de tijd dat Uschi de Wrekende Engel Von Der Leyen op 8 april opdook – een volle maand nadat de straten van Bucha gevuld zouden zijn met honderden lichamen van moordslachtoffers – waren de lichamen allemaal opgeborgen in ondoordringbare lijkzakken. Maar hier is een foto genomen op of rond 5 april, na de ontdekking van de lichamen.

Beide zichtbare lichamen zijn blijkbaar ongemarkeerd – behalve waarschijnlijk door schotwonden – en volledig gekleed, ondanks dat ze een maand lang onbedekt op straat hebben gelegen. Als je de vermeende satellietbeelden van Maxar koopt, dan laten die naar verluidt lichamen zien die op straat liggen in wat Bucha zou zijn op 19 maart, bijna twee weken voor de eerste wereldwijde onthulling van het bloedbad.

Weet je iets over ontbinding na de dood? Aftermath, die adverteert als ‘specialisten in traumareiniging en het verwijderen van biologisch afval’, biedt de volgende tijdlijn.

24-72 uur na overlijden – de interne organen ontbinden.

3-5 dagen na overlijden – het lichaam begint op te zwellen en er lekt bloedhoudend schuim uit de mond en neus.

8-10 dagen na de dood – het lichaam verkleurt van groen naar rood als het bloed ontbindt en de organen in de buik gas ophopen.

Enkele weken na het overlijden vallen de nagels en tanden uit.

1 maand na de dood begint het lichaam vloeibaar te worden.

Als de AP retconning hierboven juist was, dan zouden de lichamen op straat vloeibaar moeten zijn geworden. Wat er nog over was nadat ze waren verspreid en geplunderd door honden. Zie je daar tekenen van? Ik ook niet. Als de bewering van de Maxar satelliet klopt, liggen de lichamen al minstens twee weken op straat en zouden ze opgezwollen en roodachtig moeten zijn. Zie je daar tekenen van? Ik ook niet. De handen van het lichaam op de voorgrond lijken natuurlijk gekleurd, en de nagels vallen niet uit, hoewel het lijkt alsof sommige eruit getrokken zijn. Maar ik ben geen expert zoals Aftermath, en de fotoresolutie is een beetje laag voor zo’n beschuldiging.

Hoe dan ook, we hebben een heleboel foto’s van lichamen die volgens de vastgestelde tekenen van ontbinding niet langer dan een paar dagen dood lijken te zijn, en die naar verluidt minimaal twee weken, en misschien wel een maand, buiten in het weer hebben gelegen en onderhevig zijn geweest aan plunderingen door zwerfhonden. Op andere foto’s die bij de ontdekking werden verstrekt, waren Oekraïense soldaten of militieleden te zien die de lichamen over straat sleepten aan lange touwen die door hun oksels waren geregen – dit, zo luidde de begeleidende informatie, was voor het geval de lichamen door de terugtrekkende Russische moordenaars met boobytraps van explosieven waren voorzien. Ik zal niet zo bot zijn om je voor te stellen om een halfvloeibaar lichaam aan een touw te slepen; ik weet zeker dat je mijn punt ziet zonder een praktische demonstratie.

Rusland probeerde op deze discrepanties te wijzen, samen met ander bewijs van ‘enscenering’ dat het zei te hebben waargenomen in opnames – maar zijn ontkenningen werden onderdrukt. Ik wil hier niet van het onderwerp afdwalen, maar het lijkt geaccepteerd te zijn in de ‘vrije democratieën’ dat bepaalde autoriteiten voor jou kunnen bepalen wat je ziet, leest en hoort, alsof je te dom bent om zelf een mening te vormen of een beetje elementair onderzoek te doen. Westerse agentschappen die er openlijk mee bezig zijn, lijken de tevredenheid tentoon te spreiden van mensen die trots zijn op hun werk.

“Sommige sociale mediaplatforms hebben geprobeerd om propaganda en desinformatie van het Kremlin te beperken. Google blokkeerde de accounts van RT, terwijl in Europa RT en Sputnik werden verboden door techbedrijf Meta, dat ook stopte met het promoten of versterken van mediapagina’s van de Russische staat op zijn platforms, waaronder Facebook en Instagram.

Rusland heeft manieren gevonden om het verbod te omzeilen met berichten in verschillende talen via tientallen officiële Russische social media-accounts.

“Het is een behoorlijk groot berichtenapparaat dat Rusland controleert – of het nu gaat om officiële accounts van ambassades, bot- of tolaccounts of antiwesterse beïnvloeders – ze hebben veel manieren om platformverboden te omzeilen,” zegt Bret Schafer, die aan het hoofd staat van het informatiemanipulatieteam bij de Alliance for Securing Democracy, een onpartijdige denktank in Washington.

Ik kan me voorstellen dat dit gewoon een ongelukkige woordkeuze was, maar, kom op. Het hoofd van het informatiemanipulatieteam bij de Alliance for Securing Democracy? Waarom moet een veilige democratie informatie manipuleren? Bestaat de bevolking uit mensen die te kwetsbaar – of te dom – zijn om zelf ruwe informatie te analyseren?

Een interessante vraag, maar dat is niet de vraag waar ik aan denk terwijl ik dit schrijf. Wat ik me afvraag is: als Alexander Motyl nog in leven is wanneer eindelijk erkend wordt dat de doden in de straten en kelders van Bucha vermoord werden door hun eigen milities… zal het dan nog steeds verdorvenheid zijn? Of zal het een vergeeflijke daad worden, gepleegd door mensen van wie het verstand was verzwakt door de verschrikkelijke dingen die ze zagen en deden?

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Boetsja onderzoek spreekt zichzelf tegen, bevestigt wreedheden Oekraïense leger

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: