Ben je op de trein gestapt die naar nergens rijdt?

De gevaccineerde schapen worden meegenomen voor een rit. Hoe lang voordat ze van de trein springen? Nooit? Eerst vertelden ze je dat het vaccin je weg uit het donker was, uit de lockdowns. En als genoeg van jullie de injectie namen, zou de pandemie voorbij zijn. Dus jullie gingen in de rij staan en namen de prik. En je nam de tweede dosis.

En toen zeiden ze: Wacht. Je kan het virus nog steeds overbrengen. In feite, je kon nog steeds COVID oplopen. Bovendien kan je viruslading net zo hoog zijn als bij de ongevaccineerden. Boem. Dus je moet nog steeds een mondkapje dragen. Je moet nog steeds afstand houden. En voila, boosters zouden nodig zijn, schrijft Jon Rappoport.

Hoeveel boosters? Onbekend. Misschien één per jaar, of één om de acht maanden.
Als je de boosters neemt, moet je dan nog steeds een mondkapje dragen en afstand houden? Blijkbaar, ja.

Ze blijven beweren dat het vaccin je beschermt tegen ernstige ziekte en ziekenhuisopname, maar… de klinische tests van de drie grote vaccins toonden aan dat de injecties alleen milde ziekte zouden voorkomen. Rillingen en koorts, of een hoest. Dat hebben ze je nog steeds niet verteld.

Eens kijken, wat nog meer? Kijk je naar football? Het afgelopen weekend, toen de college en NFL wedstrijden begonnen, vulden grote groepen ongemaskerde toeschouwers de tribunes over het hele land.

Denk je echt dat de officials die mensen hebben doorgelicht, om er zeker van te zijn dat ze een vaccinatiepaspoort hadden voordat ze de stadions binnenkwamen? Ben je gek?
En wat vind je daarvan? Je gedraagt je als een braaf schaapje, je hebt je injecties genomen, maar miljoenen mensen gingen naar voetbalwedstrijden, schreeuwend en gillend, wang tegen wang zittend, zonder mondkapjes op.

Drommen immigranten stromen de zuidelijke grens van de VS over, en de meeste van hen worden niet ingeënt. Ze worden overgeplaatst naar steden en dorpen van San Diego tot Bangor.

En vergeet niet, het aantal meldingen van verwondingen en sterfgevallen door het vaccin is duizelingwekkend. De deskundigen geven toe dat ze geen idee hebben over de lange termijn effecten van het vaccin.

Functionarissen in sommige delen van het land zijn bezig met nieuwe lockdowns. Er is geen manier om te voorspellen wanneer zulke lockdowns in jouw gebied kunnen opduiken.

Je dacht dat door het vaccin te nemen, je een speciaal voorrecht zou verdienen. Je zou je badge met trots dragen. Maar nee.

Je dacht dat gevaccineerd worden betekende dat je de ziekte niet zou krijgen. Maar nee.

Je spotte met het idee dat de hele pandemie bedrog was, en je was er zeker van dat er geen bewijs was dat tegensprak wat de deskundigen je vertelden.

Je verkoos niet te onderzoeken dat niemand het bestaan van het virus heeft bewezen, of dat de test zinvol is, of dat de aantallen gevallen en sterfgevallen reëel zijn.

Je nam aan dat het vaccin alle problemen voor je zou oplossen. Je had het mis.

Je hebt ervoor gekozen de vernietiging van vrijheid te negeren door het vaccinmandaat, door de lockdown, door de verwoestende financiële ondergang van miljoenen mensen te accepteren. Je hebt je mond gehouden. Je hebt genoegen genomen met zogenaamde bescherming door de regels te gehoorzamen en geen schot voor de boeg te nemen.

Een gordijn van leugens is over de hele wereld opgetrokken. De fraude is ontzagwekkend. De angst is hersenloos.

Je koos de kant van de verkeerde mensen. Zij promoten een absurde religie van ceremonies en rituelen. “Eerst doe je dit, om jezelf te beschermen. Dan doe je dat. Dan, de derde stap is dit. Dan zul je gezegend worden. Maar eigenlijk zijn er meer stappen, en als je die neemt, kan je wel of niet beschermd worden…”

Deze priesters blijven je vertellen dat ze van gedachten veranderen over wat nodig is omdat er steeds weer nieuwe gegevens opduiken – en jij gelooft hen. Jij gelooft dat zij en jij de wetenschap volgen. Het is nog steeds niet tot je doorgedrongen dat dit allemaal om CONTROLE gaat.

Je zit op de Tirannie Trein, en met elke kilometer wordt de omhullende macht van onze zogenaamde leiders strakker om je heen getrokken. Jullie willen niet weten wat de Great Reset of het Nieuwe Normaal betekent. Je denkt dat alles op de een of andere manier bij het oude zal blijven, hoewel het bewijsmateriaal voor je ogen je bij elke bocht weer met levensechte ontkenningen van wat je denkt confronteert.

Hoe ben je geworden zoals je bent, meneer Jones? Er zijn VEEL antwoorden op die vraag. Hier is er een:

Er is een vorm van mind control die echt mind-chaos is. Het verbrijzelt de processen van het denken in, op zijn best, vaag gerelateerde fragmenten. Er is geen richting, geen ontwikkeling, geen vooruitgang langs een lijn van redeneren. Dit is hoe je een persoon uitschakelt. Je verstoort zijn vermogen om van A naar B naar C te gaan. Op dat punt wordt hij passief. Hij is bereid om geprogrammeerd te worden, omdat het makkelijker is. Hij wil geprogrammeerd worden.

“Ik heb vandaag 24 nieuwe dingen geleerd op school,” zei het kind. “De een na de ander. Ik voelde me zo gelukkig. Mijn leraar zei me dat ik versneld leerde. Ik schreef op mijn iPad. Ik zag plaatjes. Ik deed groepsharmonie. Ik telde op. Ik deelde. Ik hoorde over architectuur. De leraar zei dat we vol verwondering waren over het heelal. We losten een probleem op. We waren allemaal samen. Ik at kaas. Een fabriek maakt kaas.”

Het nieuwe onderwijs is ADHD. Het is een onderwijsmethode die bij elk sleutelbegrip terrein prijsgeeft, het verlaat voordat het stevig in het hoofd van de leerling verankerd is. Het hopt van idee naar idee, omdat ouders, leraren, administrateurs, studenten, onderwijsdepartementen en educatieve uitgevers de traditionele praktijk van herhaling hebben opgegeven.

Herhaling was ouderwets. Decennia lang, zelfs eeuwenlang, was de aloude onderwijsmethode: introduceer een idee, concept of methode, en geef vervolgens talloze voorbeelden die de leerling moest oefenen, oplossen en demonstreren met vaardigheid.
Je kon er niet omheen. Als de leerling weigerde, faalde hij. Er werden geen uitvluchten of sprookjes verzonnen om het onvermogen van de leerling om het werk uit te voeren, weg te verklaren.

Als je tegenwoordig ADHD wilt opwekken, moet je les geven waarin met elk nieuw concept korte metten wordt gemaakt. Dan laat je elke student overgaan naar de volgende klas, omdat het “menselijk” is.

Zie het zo. Stel, je wilt de steile wand van een hoge rots beklimmen. Je weet niets van klimmen. Je neemt een instructeur in de arm. Hij leert je een beetje over touwen en spikes en handgrepen. Hij belicht elk aspect kort en springt dan over naar het volgende.
Dus later… terwijl je een val van 300 meter maakt in het ravijn beneden je, kun je verhalen verzinnen over waarom het experiment niet lukte.

Sinds de komst van georganiseerd onderwijs op deze planeet, is er één manier om jonge kinderen te onderwijzen… tot voor kort. Leg een nieuw idee uit, produceer een heleboel voorbeelden van dat idee, en laat de leerlingen aan de slag gaan met die voorbeelden en met de juiste antwoorden komen. Aftrekken, delen, decimalen, spelling – het werkt allemaal op dezelfde manier.

De laatste honderd jaar, of zo, hebben we echter de geleidelijke opmars gezien van ADHD bij leraren. Schooltekst ADHD. Niet genoeg voorbeelden. Niet genoeg oefeningen.

Onderwijs heeft niets te maken met een frontale aanval om “het gevoel van eigenwaarde” van de leerling te verbeteren. Het heeft niets te maken met kinderen vertellen dat ze waardevol zijn. Het heeft zeker niets te maken met pogingen om sociale waarden en teamgeest in kinderen te verankeren.

En hoeveel fantasieën pedagogen ook verzinnen, scholen kunnen ouders niet vervangen.

Als wat ik hier schrijf wreed en onverschillig lijkt… kijk dan eens naar de andere kant van het plaatje. Kijk naar wat er gebeurt als een student van school komt met een halfbakken, stompzinnige opleiding.

Hij kan een soort van lezen. Hij kan een soort van schrijven. Hij begrijpt een beetje wat rekenen is. Hij probeert zich door de rest van zijn leven heen te slaan. Hij doet alsof. Hij neemt een dekmantel aan om te verbergen wat hij allemaal niet weet.

Hij kan zeker niet helder denken. Geef hem drie ideeën achter elkaar en hij is verloren. Hij gaat op overbelasting. Hij werkt op associatie. Je zegt A en hij gaat meteen naar G. Je gaat terug naar A en hij reageert met R. Hij is op de rand van de afgrond zonder een peddel.

Dat is wat wreed is.

Veertig jaar geleden stond ik op het punt een lucratieve baan te krijgen bij een bedrijf voor remedial teaching. De eigenaar gaf me een lesplan en zei dat ik een voorbeeldcomputerprogramma moest schrijven. Dat deed ik. Hij bekeek het en zei: “Er zijn te veel voorbeelden en oefeningen. Je moet de dingen sneller laten gaan.” Ik vertelde hem dat de studenten het programma op die manier nooit zouden begrijpen. Ze moesten aan minstens 20 oefeningen werken voor elk nieuw concept. Hij was geschokt. “Dat is niet hoe het nu gedaan wordt,” zei hij. “Oh,” zei ik, “bedoel je dat de leerling en de leraar het nu allebei faken?” En dat was het einde van dat.

Enkele jaren geleden legde ik door leraren veroorzaakte ADHD uit aan een socioloog aan een Amerikaanse universiteit. Zijn antwoord was: “Kinderen zijn nu anders. Ze hebben geen geduld meer. Er is te veel afleiding. We moeten werken vanuit een nieuwe psychologie.” Ik vroeg hem wat die psychologie was. “Kinderen zijn consumenten. Ze pakken en kiezen.”

Ik weet hoe de Carnegie en Rockefeller Stichtingen het onderwijs in Amerika hebben getorpedeerd. Ze sneden leraren en studenten af van de geschiedenis van de natie en de betekenis van individuele vrijheid. Waar ik het hier over heb is een andere perversie. De ontkoppeling van de jonge geest van elke schijn van verwezenlijking en continuïteit. Dit gaat veel verder dan het uitrusten van kinderen tot werkbijen in een gecontroleerde maatschappij.

Dit is het opwekken van verwarring en wanhoop over wat vroeger denken werd genoemd. Dit is het inprenten van “leemtes” die het voor een persoon erg moeilijk maken om te functioneren, zelfs als een drone.

Bovendien, als je kinderen bezaait met allerlei slopende psychiatrische drugs, heb je een diepgaande en gevaarlijke puinhoop die alleen toegewijde ouders ongedaan kunnen maken, één kind per keer.

Mensen kunnen wensen dat het niet zo was, maar dat verandert niets aan de feiten.

Het voordeel is dat, wanneer je een kind een concept uitlegt en hem vervolgens meeneemt door vele oefeningen die ontworpen zijn om hem dat concept te laten begrijpen, hij een overwinning behaalt. Dan zul je zien dat het licht aangaat in zijn hoofd.

En wanneer onderwijs ook inhoudt dat kinderen hun verbeelding breed, wijd en vaak gebruiken – en je hebt een bepaald soort leraar nodig om DAT te bereiken – dan krijg je onafhankelijke, sterke, avontuurlijke, creatieve mensen, die niet gecontroleerd worden.
Ze stappen niet in andermans treinen en rijden nergens heen.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Wanneer sluiten ze het internet af?

Volg Frontnieuws op Telegram