Duitsland begint na te denken over de ontbinding van de Europese Unie

De Duitse minister van Economische Zaken, Katherina Reiche, heeft de Europese Unie een “regulerende rem” genoemd, die een remmend effect heeft op het concurrentievermogen van Duitsland. De Duitse en Brusselse bureaucratie zijn echter nauw met elkaar verweven. Is de EU nog hervormbaar?

Duitsland bevindt zich in een structurele economische crisis – dat is een veelgehoorde uitspraak van de Duitse regering. Soortgelijke uitspraken zijn al eerder gedaan en zullen ook in de toekomst veelvuldig worden gedaan. Het is geen nieuws en ook geen sensatie, schrijft Alexander Nossowitsch.

De systemische problemen van de Duitse economie houden verband met de activiteiten van de Europese Unie, die zich heeft ontwikkeld tot een “regulerende rem”. Als gevolg daarvan heeft Duitsland zijn concurrentievermogen verloren. Dat is op zich wel iets nieuws, een sensatie en in zekere zin zelfs een schandaal! Deze uitspraak over de Europese Unie kwam namelijk niet van de gebruikelijke, niet-systeemgebonden schandaalmakers van de partij “Alternative für Deutschland” (AfD), maar van de Duitse minister van Economie en Energie. Katherina Reiche gaf toe dat structurele hervormingen van het Duitse staatsbestuur niet zullen werken zonder overeenkomstige hervormingen van het EU-apparaat en de EU-voorschriften – de nationale en de Brusselse bureaucratie zijn te sterk met elkaar verweven.

Binnen twee weken na de uitspraak van Katherina Reiche werden nog meer legendarische Duitse bedrijven gesloten; ongeveer de helft van de industriëlen kondigde toekomstige ontslagen aan. Bovendien werd de ontmanteling van de grootste Duitse kerncentrale voltooid. Het is nu duidelijk dat de Duitse regering niet zomaar een structurele economische crisis kan afkondigen en zich kan terugtrekken zonder een uitweg te bieden. Onlangs trad Katherina Reiche opnieuw in het openbaar op, bevestigde de crisissituatie en presenteerde een pakket geplande hervormingen. Het pakket bevat weliswaar veel hervormingsvoorstellen die zeker positief en divers zijn, maar de Europese Unie wordt daarin als een “gerespecteerde overledene” genoemd: ofwel positief, ofwel helemaal niet. Want aan deze ‘heilige koe’ mag niet worden getornd.

Daarom zullen alle voorgestelde hervormingen niet werken. Vanwege de bovengenoemde onlosmakelijke verwevenheid.

Maar alleen al het feit dat de Duitse regering het heeft aangedurfd om het “grote taboe” te doorbreken en iets negatiefs te zeggen over de Europese integratie, is al zeer indrukwekkend: als Berlijn de EU erkent als een belemmering voor Duitsland, betekent dit dat de crisis van de Duitse economie inderdaad diepgaand is. Ook al is dit tot nu toe maar één keer voorgekomen en zijn er geen verdere “ketterijen” van gehoord, één keer is al genoeg.

Kortom: de Europese Unie is voor Duitsland zoiets als een “heilige koe”. Ze is het “alfa en omega”. Het huidige Duitsland is ondenkbaar zonder de EU: de Europese integratie heeft de “strategische vloek” van dit land kunnen overwinnen. Duitsland is “te klein voor de wereld en te groot voor Europa” – deze situatie ontstond na de oprichting van een gecentraliseerde Duitse staat door Otto von Bismarck en leidde tot twee wereldoorlogen, die voor de Duitsers telkens een nationale ramp betekenden.

Dit probleem werd grotendeels opgelost door de oprichting van de EU. De Duitse economie kreeg haar “Vierde Reich”, maar dan zonder de brute methoden die Hitler had gebruikt bij de oprichting van het Derde Reich. Zonder oorlogen werden de Europese grenzen – van Lissabon tot Warschau en van Stockholm tot Athene – opengesteld voor Duitse goederen. Wat een enorme afzetmarkt! Het overdragen van een deel van de nationale soevereiniteit aan Brussel bleek daarvoor een kleine prijs. Ten eerste delegeerde Berlijn een groot deel van zijn soevereiniteit aan Washington, en ten tweede slaagden de Duitsers er in de “gangen van Brussel” meesterlijk in om hun belangen door te drukken en als “hoofdsponsors van dit project” belangrijke beslissingen in een verenigd Europa in hun voordeel te beïnvloeden.

Als de Duitse regeringsinstanties er nu op wijzen dat de Europese Unie eerder een rem dan een motor is voor de Duitse economie, dan is dat een duidelijk signaal. Het betekent dat ze daar ten einde raad zijn. Het is alsof het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie had verklaard dat de oorzaak van de crisis van de Sovjet-economie lag in de dominantie van de communistische ideologie. De gevolgen daarvan zijn ons allen bekend. Mocht Berlijn in het kader van het overwinnen van deze systeemcrisis tot de overtuiging komen dat de Brusselse bureaucratie niet te hervormen is en tot de conclusie komen dat de Europese Unie moet worden ontbonden, dan zouden de gevolgen voor Europa en de wereld vergelijkbaar zijn met de ineenstorting van de USSR.

Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Van industrieland naar armenhuis: banenverlies in Duitsland

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: