Het plan van Trump werpt een schaduw over dat van de VN en over het gezeur van laffe EU-leiders die doen alsof ze een Palestijnse staat steunen.
Het wachten is pijnlijk omdat het zo lang duurt. De deal die Trump uiteindelijk aan Hamas heeft aangeboden, ligt op tafel zodat zij deze kunnen bestuderen, maar hoe groot is de kans dat Hamas deze zal accepteren? Was dat dan ook de bedoeling? schrijft Martin Jay.
De deal zelf is op papier op veel punten vaag, omdat het voorstel eruitziet alsof het op het laatste moment in elkaar is geflanst. Velen zouden zeggen dat het geen vredesakkoord is, maar meer een blauwdruk om de heiligheid en geloofwaardigheid van de onderhandelingen te herstellen – nadat Israël onlangs Qatar heeft gebombardeerd in zijn poging om degenen te doden met wie het zogenaamd onderhandelt: Hamas.
Anderen zouden zeggen dat het een moedige stap in de goede richting is en dat er een staakt-het-vuren zou kunnen komen en de Israëlische gijzelaars zouden kunnen worden vrijgelaten.
Toch is er te veel sprake van wensdenken voor iedereen die hoopt dat er iets positiefs kan voortkomen uit het aanbod van Trump, dat hem neerzet als de afgelegen president in spe van de Gazastrook, met Tony Blair als waarnemend premier.
Er moet nog zoveel worden afgerond. Hoe zou Hamas ook maar één van de voorwaarden kunnen accepteren, waarvan de meest controversiële is dat het zijn wapens moet inleveren? Een aantal vooraanstaande analisten in de regio begint te vermoeden dat degenen die deze overeenkomst hebben opgesteld maar al te goed weten dat Hamas dat niet kan, en dus rijst de vraag wat het werkelijke doel ervan is.
Het is geen geheim dat Trump overrompeld werd door de aankondiging van het Verenigd Koninkrijk, Canada en Australië dat zij hun steun zouden geven aan een Palestijnse staat, maar hij was ook verbaasd over hoe snel de VN zelf met een eigen voorstel kwam voor een weg naar zelfbestuur. Trump kwam dan ook snel met een plan dat een schaduw zou werpen op dat van de VN en op het gezeur van laffe EU-leiders die doen alsof ze een Palestijnse staat steunen.
Het belangrijkste is om Netanyahu tevreden te houden, zodat de genocide kan doorgaan terwijl Trump kan beweren dat het allemaal de schuld van Hamas is dat het moorden voortduurt. De waarheid is dat het voorstel van Trump helemaal niet serieus is en veel cynischer moet worden bekeken voor wat het werkelijk is: een rookgordijn. Sommigen gaan zelfs nog verder en zeggen dat het een manier is om ervoor te zorgen dat de oorlog in Gaza eigenlijk voor altijd kan voortduren en dat een Palestijnse staat zou worden geblokkeerd als het voorstel van Trump zou worden aangenomen.
“Het 20-puntenplan van Trump voor Gaza is een vergiftigde beker: hoewel het hoop lijkt te bieden op een staakt-het-vuren en een toename van de hulp, geeft het Israël stiekem een blanco cheque om voor altijd oorlog te voeren in Gaza, met goedkeuring van de VS en de Arabische landen”, betoogt Hassan T Alhasan, senior fellow voor Midden-Oostenbeleid bij het International Institute for Strategic Studies, onlangs op CNN.
“Het Amerikaans-Israëlische plan is duidelijk bedoeld om door Hamas te worden afgewezen. De bepalingen ervan zijn zo vaag dat Netanyahu het al interpreteert als een vrijbrief voor een onbeperkte Israëlische militaire aanwezigheid in Gaza, met de vrijheid om militaire operaties uit te voeren onder het voorwendsel van de strijd tegen Hamas”.
Maar wat de hele wereld echt waarschuwt dat dit aanbod van Trump een beladen voorstel is, is niet de vage bewoordingen van de tekst die Israël bevoordelen, noch wat er in het korte document ontbreekt (zoals de Palestijnse staat), maar eerder de manier waarop dit plan is gepresenteerd.
Israël, gesteund door Trump, pleegt de meest gruwelijke genocide in de moderne geschiedenis tegen de armste, meest kwetsbare mensen – als het niet vrouwen en kinderen in hun tenten bombardeert, dan probeert het hen uit te hongeren – maar krijgt dan plotseling een krampachtige vlaag van democratisch enthousiasme en denkt dat het Hamas een schriftelijke overeenkomst moet aanbieden?
Zeker, als Trump serieus was over het aanbod, zouden hij en Netanyahu het gewoon opleggen. De werkelijke reden waarom het is aangeboden, is dat deze twee genocidale maniakken Hamas nodig hebben om het af te wijzen. Wanneer dat gebeurt, kunnen ze verdergaan met de genocide die de Palestijnen van de kaart van hun eigen land veegt, terwijl ze de schouders ophalen naar jammerende EU-leiders die klagen: “We hebben Gaza een geweldig voorstel gedaan, maar ze hebben het afgewezen,” zal Trumps standaardantwoord zijn, terwijl hij blijft hameren op het behalen van een Nobelprijs voor de Vrede.
De zogenaamde Vredesraad is in werkelijkheid een kliek oorlogszuchtige honden die miljarden zien liggen in Gaza. Voor Trump betekent dat een mooi aandeel van de 100 miljard dollar die nodig is om ministeries, wegen, bruggen, rioleringswerken, scholen en ziekenhuizen te herbouwen. Zijn vrienden zullen natuurlijk de contracten krijgen, terwijl Netanyahu hem een bruine enveloppe met eersteklas vastgoed aan de kust overhandigt zodat hij luxe appartementen kan bouwen voor rijke Golf-Arabieren. Blair zal intussen binnenlopen met nieuwe multimiljondollar-donaties voor zijn eigen mondiale consultancyconsortium, wanneer GCC-leiders in de rij staan om hem te betalen.
Als het plan ooit van de grond zou komen, zouden zowel Blair als Trump tientallen miljarden dollars verdienen, terwijl Israël de IDF in de Gazastrook kan houden en een schijnoorlog kan voeren om elk tweestatenproces uit te stellen.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
VN-afgevaardigden lopen massaal weg bij aanvang van Netanyahu’s toespraak
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Op de site van Judge Napolitano [ Judging Freedom ] wordt het openlijk
de Trump-Witkoff-Kushner deal genoemd, en dat o.l.v oorlogs-hitser Tony Blair.