100 dagen: wat Trump tegen TIME zei

Op 22 april gaf de Amerikaanse president Donald Trump een interview aan Time over zijn eerste honderd dagen in functie. Op het gebied van buitenlands beleid deed hij twee gewaagde uitspraken. Ten eerste zei hij dat hij diplomatieke akkoorden zou sluiten in de oorlog tussen Oekraïne en Rusland en in Iran. Ten tweede zei hij dat hij er geen bezwaar tegen had om het Amerikaanse grondgebied uit te breiden. Geen van beide uitspraken is geheel nieuw, maar beide werden nu duidelijker geformuleerd dan voorheen.

Nadat hij had gezegd dat hij gelooft dat vrede in Oekraïne mogelijk is met Poetin en Zelensky als presidenten, maar dat succes afhankelijk is van het feit of Trump als president de overeenkomst sluit, werd Trump specifiek gevraagd naar twee moeilijke kwesties in de onderhandelingen: het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en territoriale overeenkomsten, schrijft Ted Snider.

Trump zei twee dingen over de NAVO. Cruciaal voor de onderhandelingen was dat hij, toen hem werd gevraagd of Oekraïne “alle hoop op toetreding tot de NAVO moest opgeven,” antwoordde: “Ik denk niet dat ze ooit tot de NAVO zullen kunnen toetreden.” Drie dagen eerder had Keith Kellog, Trumps speciale gezant voor Oekraïne, tegen Oekraïense, Franse, Britse en Duitse functionarissen gezegd dat “de NAVO niet ter discussie staat.” Het antwoord van Trump aan de interviewers van Time is een duidelijke verklaring van het standpunt van de VS in de onderhandelingen. In het één pagina tellende vredesplan dat de VS op 17 april in Parijs aan Oekraïne hebben gepresenteerd als het “definitieve aanbod” van de Verenigde Staten, staat duidelijk dat “Oekraïne niet zal streven naar toetreding tot de NAVO.”

Het tweede wat Trump over de NAVO zei, was dat “de oorlog begon toen ze begonnen te praten over toetreding tot de NAVO.” Praten over het uitlokken van de oorlog en het feit dat Rusland legitieme veiligheidsbelangen heeft, is in het Westen heiligschennis. Maar het is een punt dat zowel door Oekraïne als door de NAVO is erkend.

David Arakhamia, die het Oekraïense onderhandelingsteam leidde tijdens de besprekingen in Wit-Rusland en Istanboel, bevestigde dat de garantie dat Oekraïne niet tot de NAVO zou toetreden, het “belangrijkste punt” voor Rusland was. Volgens Arakhamia “waren zij bereid de oorlog te beëindigen als wij, net als Finland destijds, neutraliteit zouden aanvaarden en zouden toezeggen dat wij niet tot de NAVO zouden toetreden.” Zelensky zelf zei dat de belofte om niet toe te treden tot de NAVO “het eerste fundamentele punt voor de Russische Federatie was” en dat “voor zover ik me herinner, zij hierdoor een oorlog zijn begonnen.”

Jens Stoltenberg, toenmalig secretaris-generaal van de NAVO, zei dat een belofte van de NAVO om niet verder uit te breiden “een voorwaarde was” voor Rusland om “Oekraïne niet binnen te vallen.” Poetin, aldus Stoltenberg, “is oorlog begonnen om te voorkomen dat de NAVO, meer NAVO, dicht bij zijn grenzen zou komen.”

Van de NAVO naar een territoriale regeling, vroeg Time aan Trump of Rusland de Krim mocht houden. Trump antwoordde botweg dat “de Krim bij Rusland zal blijven.” Volgens “een bron dicht bij [Trumps speciale gezant Steve] Witkoff” is “de deal die op tafel ligt dat het door Rusland bezette gebied bezet zal blijven. Rusland trekt zich daar niet uit terug. Dat staat vast.” Het vredesplan van de VS bepaalt dat de VS officieel “de Russische controle over de Krim” zullen erkennen en het gebied in de Donbas dat momenteel door Rusland wordt bezet, de facto zullen erkennen als “onder Russische controle.” De verklaring van Trump in Time lijkt een vaststaand standpunt van de VS over de Krim te bevestigen.

Net als met Oekraïne sprak Trump zich optimistisch uit over het succes van de onderhandelingen over een nucleair akkoord met Iran. Hij handhaafde echter de militaire dreiging.

Gevraagd naar zijn rol op het wereldtoneel, begon Trump met de overtuiging dat, net als in Oekraïne, “ik denk dat we een akkoord zullen sluiten met Iran.” Zoals hij altijd heeft gedaan, wees Trump er echter op dat er twee manieren zijn om ervoor te zorgen dat “Iran geen kernwapens krijgt” en dat als “we geen akkoord kunnen bereiken,” hij niet alleen “heel graag” oorlog met Iran zou voeren, maar dat de VS “het voortouw zou nemen.”

Trump gaf ook duidelijkheid over berichten dat hij diplomatie boven oorlog met Iran verkoos. Na veel intern debat zou Trump samenwerking met Israël bij een aanval op Iraanse civiele nucleaire installaties hebben afgewezen ten gunste van diplomatie. In het interview met Time verduidelijkte Trump dat hij de VS weliswaar buiten militaire actie hield “omdat ik denk dat we zonder een aanval een akkoord kunnen sluiten,” maar dat hij Israël niet tegenhield. Omdat hij hoopt dat er een akkoord kan worden bereikt, heeft hij “het hen niet gemakkelijk gemaakt,” maar hij heeft “geen nee gezegd. Uiteindelijk zou ik die keuze aan hen overlaten.” Hij maakte echter wel duidelijk dat hij “veel liever een akkoord zou zien dan dat er bommen worden gegooid.”

Van diplomatie naar territoriaal expansionisme: Trump vertelde Time dat hij het niet erg zou vinden om het Amerikaanse grondgebied uit te breiden. Toen de interviewers van Time aan Trump vroegen of hij “herinnerd wilde worden als een president die het Amerikaanse grondgebied heeft uitgebreid,” antwoordde hij: “Dat zou ik niet erg vinden.” Hoewel dit niet noodzakelijkerwijs in strijd is met zijn eerdere wens om herinnerd te worden vanwege “de oorlogen die we nooit zijn aangegaan” en als “een vredestichter en vereniger,” is het niet gemakkelijk te rijmen met het feit dat andere landen waarschijnlijk niet vrijwillig en diplomatiek zullen toegeven aan territoriale expansie.

Toen hij de kans kreeg om toe te geven dat hij opzettelijk provocerend was geweest over de annexatie van Canada als 51e staat, weigerde Trump dat en verklaarde hij duidelijk dat hij het serieus meende. “U heeft gesproken over het verwerven van Groenland, het overnemen van de controle over het Panamakanaal en het maken van Canada tot de 51e staat,” zei de interviewer van Time. “Misschien bent u daar een beetje aan het trollen,” bedoelde hij met Canada. “Ik ben echt niet aan het trollen,” hield Trump vol. Hij verwees opnieuw naar de voormalige Canadese premier Justin Trudeau als “een man die ik gouverneur Trudeau noemde” en benadrukte dat de VS “voor elk aspect van hun leven zorgt” en dat “we niets van Canada nodig hebben.” Trump concludeerde dat “de enige manier waarop dit echt kan werken, is dat Canada een staat wordt.”

The New York Times had eerder gemeld dat Trump tegen Trudeau had gezegd “dat hij niet geloofde dat het verdrag dat de grens tussen de twee landen vastlegt, geldig was en dat hij de grens wil herzien.” Het interview in The Times lijkt een ondubbelzinnige verklaring van Trumps standpunt te zijn, hoewel het nooit duidelijk wordt of het bedoeld is als onderhandelingsstrategie of als een echte dreiging.

Op de verkiezingsdag in Canada, 28 april, plaatste Trump een bericht dat Canada “de geliefde 51e staat van de Verenigde Staten van Amerika zou kunnen worden, zonder de kunstmatig getrokken grens van vele jaren geleden.” Hij vroeg de Canadezen om “de man te kiezen die de kracht en wijsheid heeft om uw belastingen te halveren en uw militaire macht gratis te verhogen tot het hoogste niveau ter wereld,” waarmee hij vermoedelijk zichzelf bedoelde, en zei: “Het heeft geen zin tenzij Canada een staat is!”

Trump herhaalde ook zijn zeer serieuze ambitie om Groenland voor de Verenigde Staten te verwerven. Hij zei niet alleen dat “het belangrijk is voor onze nationale veiligheid en zelfs voor de internationale veiligheid,” maar ook dat “Groenland er zeer goed aan zou doen” als het deel zou gaan uitmaken van de Verenigde Staten. Enkele dagen later zei de nieuwe premier van Groenland, Jens-Frederik Nielsen, dat Groenland “nooit, nooit een stuk grond zal zijn dat door zomaar iemand kan worden gekocht.”

Dat Trump interesse heeft getoond in de annexatie van Canada en Groenland en dat hij diplomatieke oplossingen heeft nagestreefd in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne en met Iran is niet nieuw. Maar zijn snelle, ondubbelzinnige antwoorden op vragen over deze kwesties in het interview met Time zijn enkele van zijn duidelijkste uitspraken tot nu toe over enkele van de meest controversiële aspecten van deze kwesties.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Importheffingen paniek: waarom zoveel mensen vasthouden aan de kanker van het globalisme

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: