“De dingen waren slecht, en ze wisten dat de dingen slecht waren, en ze wisten dat anderen ook moesten weten dat de dingen slecht waren, en toch moesten ze uiterlijk doen alsof er niets aan de hand was. De president was prima. De verkiezingen zouden goed gaan.” – Olivia Nuzzi, NY Magazine
Er is een reden waarom het sprookje De nieuwe kleren van de keizer zo krachtig is: het beschrijft een geesteszieke samenleving die zich terugtrekt in een abjecte onwerkelijkheid om de confrontatie met de waarheid uit de weg te gaan. Helaas, dit archetypische menselijke dilemma duwt zo’n samenleving naar een nemesis: ondergang en bestraffing. En dat is precies het gevolg van het laffe, oneervolle, ontaarde gedrag van onze nieuwsmedia in de afgelopen tien jaar, schrijft James Howard Kunstler.
Ze hebben de consensus van onze natie over de werkelijkheid ontregeld door over alles te liegen, in dienst van een politieke partij die over alles liegt tegen haar burgers. De grote vraag is: wie of wat heeft hen gerekruteerd om de Partij van de Chaos te dienen en waarom zijn ze meegegaan?
Je kunt de aanvankelijke weerzin van de media tegen Donald Trump verklaren vanaf zijn debuut in de politiek in 2015. Veel aan hem had een laag-bij-de-grondse geur, ondanks al het goud – zijn afkomst uit het smakeloze Queens, zijn carrière als bouwondernemer in Manhattan waar de maffia de touwtjes in handen heeft, het casino-debacle in Atlantic City, het faillissement, het dumpen van Ivana en zijn mid-life playboy-reputatie halverwege zijn leven, de smakeloze tv-show, de steeds mysterieuzere haardracht, zijn ruwe, stuntelige manier van spreken. Alles aan hem stootte de Ivy Leaguers af die steeds vaker de rangen van de nationale journalistiek vulden.
Ondanks dat alles heeft Mr. Trump met succes vijf kinderen grootgebracht. De volwassenen hadden carrières en ze hielden allemaal zichtbaar van hem. Daarmee en door zijn openlijke mannelijkheid nam hij de trekken aan van de archetypische papa, wat de enorme groep feministen die de Democratische Partij hadden overgenomen achter hun avatar Hillary Clinton woedend maakte. En toen hij er in 2016 een electorale overwinning op haar uitsleepte, wisten ze zeker dat het bedrog was. De dreiging van Daddy in het (Witte) huis duwde hen psychologisch over de rand.
Daddy was één en al grenzen stellen, wat de antithese was van de “progressieve” (en transgressieve) agenda van de Dems, en dat was waarschijnlijk de reden dat ze gek werden van zijn gepraat over “de muur bouwen” langs de Mexicaanse grens. Het duidde ook op patriarchale controle over een heleboel andere dingen. Grenzen in overvloed!
Het toeval wilde dat de Democratische Partij ook de favoriete partij was van de permanente bureaucratie in DC, die al decennialang aan het groeien was en tijdens de acht jaar van Barack Obama openlijk gepolitiseerd was. Mr. Trump dreigde deze leviathan regering in te krimpen, wat zou betekenen dat veel patronagebanen verloren zouden kunnen gaan. (Er zouden grenzen worden opgelegd!) De krijgshaftige tak van deze Deep State was de Intel-gemeenschap. De FBI, de DOJ, de CIA, de afdeling Buitenlandse Zaken en onderdelen van het leger kregen van de Democratische Partij de opdracht om Trump te vernietigen.
Ze gebruikten de machinerie van de wet om de president de ene na de andere valstrik op te leggen en hem effectief vast te binden – RussiaGate, de impeachment van het telefoongesprek met Oekraïne, de anarchie van George Floyd – en toen deze operaties er niet in slaagden om hem af te zetten, voerden ze de Covid-19 caper uit (met enorme bijkomende schade aan het volk en hun economie), die het mogelijk maakte om de verkiezingen van 2020 te manipuleren met mail-in stembiljetten. Toen Mr. Trump eenmaal uit zijn ambt was gezet, veranderde de FBI het J-6 protest bij het Capitool in een rel, die Nancy Pelosi vervolgens omzette in een “opstand” met behulp van de J-6 commissie van het Huis. Het J-6 incident, zo hoopten ze, zou hen voor eens en altijd van Mr. Trump verlossen.
De nieuwsmedia gingen daar jaar na jaar in mee, zetten elke leugenachtige handeling van de partij en de bureaucratie om in een narratief dat voor consumptie geschikt was en logen ofwel openlijk over alle operaties, ofwel verzuimden ze gewoon te berichten over de duistere waarheid achter dit alles. Elke op de realiteit gebaseerde draad die toevallig naar buiten lekte van onafhankelijke alt-news verslaggevers werd door CNN, The New York Times, de WashPo en vele anderen gebrandmerkt als “desinformatie” – een nieuw begrip geproduceerd door een kader van taal Stasi bedreven in het omkeren van de betekenis van wat dan ook om het publiek te misleiden. Het lijkt erop dat de nieuwsmedia psychologisch zo geïnvesteerd raakten in hun eigen oneerlijke product dat ze in hun eigen onzin begonnen te geloven.
Of tenminste, ze wilden doen alsof ze het geloofden. Een van de grote problemen was dat absoluut alles wat ze bestempelden als “desinformatie” of “samenzweringstheorie” waar bleek te zijn, en dat werd een onontkoombare schande. En toen was de grootste blunder die ze maakten dat ze meegingen in de selectie van “Joe Biden” door de Deep State in de zeer schetsmatige Super Tuesday voorverkiezing van 2020. De oude oplichter had bijna geen steun in alle voorafgaande voorrondes en op de een of andere manier (abracadabra!) versloeg hij het veld.
Tegen die tijd was de Democratische Partij, en haar pr-afdeling in de mainstream media, afgedaald tot een florissante geestesziekte. Alles waar ze voor stonden na de Tweede Wereldoorlog veranderde in het tegenovergestelde. Plotseling waren ze tegen vrije meningsuiting. Ze deden er niet geheimzinnig over. Ze verzonnen gewoon wat nieuwe onzin over dat vrije meningsuiting “haatdragend” zou zijn. Op dezelfde manier waren ze tegen een vrije pers. Ze gingen mee in alle misinfo / disinfo bullshit die de regering verzon en steunden haar rol in het onderdrukken van het nieuws. Ze waren niet langer anti-oorlog, de partij van de vrede. Ze waren nu pro-segregatie en pro-discriminatie (blanken hoeven zich niet aan te melden) volgens de Critical Race Theory (een phatetishe schetsmatige doctrine). Bovenal stonden ze niet langer sceptisch tegenover alles wat het leviathan establishment wilde doen, inclusief het inperken van de vrijheden van Amerikaanse burgers.
Dan was er nog de campagne om het krachtigste menselijke instinct, seksualiteit, te gebruiken als wapen om de geest van Amerikaanse kinderen te ontregelen, wat zelfs leidde tot de verminking van hun lichaam – een programma dat onmiskenbaar neigde naar het echte kwaad, wat suggereerde dat er een echte psychose schuilging achter het Cluster-B cryptomarxisme dat gebruikt werd om het te rechtvaardigen.
“Joe Biden” vond dat allemaal prima en de nieuwsmedia vonden het prima dat Joe Biden en wie hem ook als dekmantel gebruikten. Natuurlijk was het tijdens de 2020-campagne duidelijk dat “Joe Biden” niet opgewassen was tegen zo’n veeleisende baan als Chief Executive van de Amerikaanse regering – en dat was nog afgezien van het dichte criminele web van beïnvloeding dat rond hem en zijn familie was ontdekt en dat de nieuwsmedia op schandalige wijze negeerden. Maar nu zijn de jaren voorbij en is er geen verbergen meer aan de nogal ernstig verminderde mentale capaciteiten van “Joe Biden.”
Het debat van vorige week gaf het spel weg. Het had het effect dat het gaslighting dat de nieuwsmedia al die jaren over de republiek hebben laten schijnen, eindelijk werd gedoofd. Ze kunnen niet langer doen alsof deze president lichamelijk en geestelijk in orde is. Ze kunnen de vertraagde realisatie van het gaslighted publiek dat al heel lang onderworpen is aan een gezamenlijk programma van opzettelijke leugens, niet ongedaan maken.
Dus nu moeten verstokte huichelaars en leugenaars, zoals Jake Tapper van CNN en Maggie Haberman van The New York Times – en vele anderen – doen alsof ze onschuldig zijn misleid tot het steunen van alle wandaden van de Democratische Partij / Deep State as-van-kwaad. Het is echt moeilijk voor te stellen dat ze hun reputatie met succes kunnen rehabiliteren. Ze hebben ons land enorme schade berokkend. Het is ook moeilijk voor te stellen hoe de Democratische Partij zou kunnen overleven, ongeacht wie zich uiteindelijk verkiesbaar stelt dit jaar. Natuurlijk hebben ze nog genoeg tijd om het land helemaal te vernietigen. Blijf gewoon Amerikaanse raketten aan Oekraïne geven om op Rusland af te vuren en kijk wat er gebeurt.
Die “Democraten” hebben anders een wereldwijde invloed gehad. Ook hier in het z.g. nuchtere Nederland is de linkse geestesziekte een feit. Komt misschien omdat er teveel wannabees rondlopen, oftewel karakterloze zielen.
Hoi Barry,
Volgens mij is het veel simpeler. Te veel mensen denken dat ze recht hebben op meer dan dat ze verdienen (letterlijk, als in door werken of ondernemen verdienen) door te stemmen op een partij die beloofd onder dreiging van geweld en opsluiting van anderen wat af te pakken en aan hen te geven. Ze vinden er oprecht niets mis mee maar als zij op straat beroofd worden vinden ze het opeens erg. Net zoals ze het erg vinden dat als ze het geld niet krijgen wat van anderen is geroofd en aan hen is gegeven.
Dat soort mensen hebben geen moraal, geen logica, niets. Als die groep groot genoeg wordt gaat het helemaal mis. Dat kunnen we aanschouwen. Er is absoluut niets wat we kunnen doen om een enorme crash in het westen te voorkomen. Het enige wat je kan doen is je voorbereiden op die crash. We mogen hopen dat door die crash alle gelukzoekers oprotten. Dan kan jij, als een voorbereid iemand, kiezen of helpen aan de wederopbouw of ergens anders opnieuw beginnen.
Groeten,
Hugo