Waarin de Verenigde Staten de militaire hulp aan Oekraïne opschorten en impotente kinderachtige Eurotards hun verstand verliezen en een heleboel dwaze dingen zeggen

Afgelopen vrijdag hielden de Amerikaanse president Donald J. Trump en de Oekraïense president Vladimir Zelensky de meest verbazingwekkende persconferentie aller tijden. 30 minuten lang benadrukte Trump het belang van een vredesakkoord in Oekraïne en Zelensky weigerde concrete punten toe te geven die een vredesakkoord mogelijk zouden maken. De gemoederen laaiden op en Trump beëindigde de bijeenkomst door tegen Zelensky te zeggen dat “het probleem is dat ik je de macht heb gegeven om een stoere vent te zijn” en dat “ik denk niet dat je een stoere vent zou zijn zonder de Verenigde Staten.” Hij zei tegen Zelensky dat “je de kaarten niet hebt” en dat “je ofwel een deal gaat sluiten of we stappen eruit,” in welk geval de Oekraïners het zouden moeten “uitvechten” zonder de steun van de VS, wat “ik denk niet dat het mooi zal worden.” Daarna stuurden regeringsfunctionarissen de Oekraïense delegatie weg, hun mineralendeal niet ondertekend, hun lunch niet opgegeten.

De woordenwisseling bracht het hele Europese establishment in een psychiatrische crisis. De Duitse president Frank-Walter Steinmeier zei dat het “hem de adem benam” en voegde er absurd genoeg aan toe dat hij “nooit geloofd zou hebben dat we Oekraïne ooit zouden moeten verdedigen tegen de Verenigde Staten.” De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock betreurde ondertussen dit “nieuwe tijdperk van wetteloosheid” en benadrukte dat “het voor ons duidelijk is dat we stevig aan de kant van het soevereine en vrije Oekraïne staan.” De “vijand,” zei ze, “zit alleen in het Kremlin, niet in Kiev of Brussel. We kunnen nooit accepteren dat de rollen van dader en slachtoffer worden omgedraaid.” Je zult merken dat Duitse politieke leiders de Verenigde Staten – de belangrijkste garant voor hun veiligheid – niet langer als hun belangrijkste bondgenoot beschouwen. Hun primaire loyaliteit is verschoven naar Oekraïne. Meer daarover hieronder, schrijft Eugyppius.

Op zondag riep Duitslands meest vermoeiende talkshowpresentatrice van de staatsmedia, Caren Miosga, een spoedvergadering van zeer domme mensen bijeen om een droevig debat te houden over het stuklopen van de betrekkingen tussen Oekraïne en de VS.

Onze Mickey Mouse Club-minister van Buitenlandse Zaken Baerbock was erbij en ze sprak op ernstige toon over de immoraliteit van dit alles, waarbij ze erop aandrong dat “wij Europeanen vastberadenheid” moeten tonen in deze donkere tijd. Claudia Major, een gestoorde politicologe die lijdt aan een overvloed aan oestrogeen en een tekort aan neurologische materie, betreurde Trumps “voorkeur voor Rusland” en zijn “voorkeur voor autocratie.” Ze zei dat het schandalig was dat grootmachten als de Verenigde Staten en Rusland gewoon aan een tafel kunnen zitten en “de belangrijke kwesties kunnen ophelderen,” terwijl alle anderen helemaal geen rol spelen en worden gereduceerd tot de status van louter “onderhandelingstroefjes.” Misschien als Duitsland meer dan 150 operationele tanks en munitievoorraden had om ons langer dan een paar dagen te laten vechten, zouden we niet slechts een onderhandelingstroefje zijn. In plaats daarvan hebben we een van ’s werelds duurste socialezekerheidsstelsels en een tumultueuze bureaucratie zoals de menselijke beschaving nog nooit heeft gezien. Prioriteiten!

Major zei ook veel andere gekke dingen. Ze zei bijvoorbeeld dat we heel duidelijk moeten zijn over het belang van vechten voor Oekraïne en tegen Rusland. Dat betekent, denk ik, dat we helemaal alleen tegen Rusland zullen vechten als het moet. Met wat, is onduidelijk. Vervolgens zei een lege Baerbock dat we partners over de hele wereld moeten vinden, inclusief de Golfstaten, om ervoor te zorgen dat Rusland, China en de Verenigde Staten de wereld niet zomaar onder elkaar verdelen. Blijkbaar heeft Baerbock er geen idee van dat deze landen, als grootmachten, dat allang hebben gedaan. Verder legde ze uit dat de Verenigde Staten onze partner niet meer zijn, en vervolgens zei ze ook dat we er alles aan moeten doen om ervoor te zorgen dat de Verenigde Staten onze partner blijven, onder andere door de Amerikanen uit te leggen dat er “consequenties” zullen zijn als ze niet langer onze partner zijn.

Dit is de staat van het politieke discours in het gekkenhuis dat bekend staat als de Bondsrepubliek Duitsland, voor het geval je het je afvroeg.

Ook zondag riep de Britse premier Keir Starmer zijn kluchtige Oekraïne-top bijeen in Londen. Het evenement was gepland lang voor Zelensky’s aframmeling in het Oval Office, maar het was een kans om sterk te staan tegenover de man met de zwarte trui, die blijkbaar zo getraumatiseerd was door zijn internationale vernedering op vrijdag dat hij zich nog moest omkleden.

Aan het einde van de dag stonden de Eurotards en Zelensky, samen met een politiek vernederde Justin Trudeau en de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, machteloos op een trap voor een groepsfoto, geflankeerd door diep achterlijke “BEVEILIGEN VAN ONZE TOEKOMST”-borden. Het draait allemaal om het maken van een statement, het zeggen van de juiste woorden en het sturen van de juiste mediaboodschap, hier in het nieuwe onafhankelijke Europa.

De scherpzienden onder jullie zullen zien dat de Duitse kanselier Olaf Scholz op de derde rij poseert – nog een aanwijzing dat we een zeer irrelevant moment voor ons hebben. Deze mensen gaan niemands toekomst veilig stellen. Ze gaan alleen een hoop geld in brand steken. Op een persconferentie na afloop kondigden ze hun baanbrekende prestaties aan, die voornamelijk in de vorm van toezeggingen kwamen. De deelnemers aan de top hebben zich gecommitteerd aan militaire hulp voor Oekraïne, ze hebben zich gecommitteerd aan de soevereiniteit van Oekraïne, ze hebben zich gecommitteerd aan de defensie van Oekraïne en ze hebben zich gecommitteerd aan de ontwikkeling van een zure “coalitie van bereidwilligen” om elk toekomstig vredesakkoord te saboteren dat Trump zou kunnen sluiten zonder hen te raadplegen of zich ook maar iets aan te trekken van wat zij ervan vinden.

Helaas varieert de mate van betrokkenheid drastisch tussen de betrokken partijen. Het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk staan klaar om volgende week hun soldaten naar de contactlijn te sturen. Duitsland en Italië, niet zo veel. De Amerikanen waren dan ook niet onder de indruk, zij het enigszins verbijsterd. Daarna gaf J.D. Vance deze verklaring in een interview met Sean Hannity:

Na de top in Londen zei Zelensky dat hij geloofde dat de Verenigde Staten militaire hulp zouden blijven leveren aan zijn land, omdat de twee landen een “sterk genoeg partnerschap” hebben. Hij zei ook dat een vredesakkoord “nog heel, heel ver weg is.” De man moet van de Eurotards in Londen de onzekere hoop hebben geabsorbeerd dat Trump eerder een voorbijgaande anomalie is dan een permanente politieke verschuiving, en dat als we allemaal gewoon kunnen volhouden tot 2029, een nieuwe Bidenesqsue-president de teugels zal overnemen en we terug kunnen naar onze dure spelletjes van koorddansen aan het Oostfront.

Het probleem met deze stelling is dat niemand ook maar enigszins zeker weet of het waar is en dat 2029 nog ver weg is. Trump reageerde door te zeggen dat “dit de ergste uitspraak is die Zelenskyy had kunnen doen” en vervolgens schortte hij alle militaire hulp aan Oekraïne op. Ik denk dat Oekraïne en de Verenigde Staten toch geen “sterk genoeg partnerschap” hebben. Het zal enkele maanden duren voordat de opschorting de vooruitzichten van Oekraïne op het slagveld beïnvloedt, maar de gevolgen voor de houding van Zelensky zijn direct merkbaar. De man heeft nu besloten dat hij bereid is om “zo snel mogelijk naar de onderhandelingstafel te komen” en dat hij ook bereid is om “snel te werken aan het beëindigen van de oorlog” en dat hij bovendien bereid is om “heel snel door alle volgende stadia te gaan en met de VS samen te werken om tot een sterke definitieve overeenkomst te komen.” Het gaat Zelensky nu allemaal om snelheid.

Eurotard-in-Chief Ursula von der Leyen reageerde op de opschorting van de Amerikaanse hulp door een vijfpuntenplan te onthullen om Europa te “herbewapenen”. De CDU is dol op vijfpuntenplannen. De Eurotards willen de schuldregels versoepelen en lidstaten stimuleren om meer uit te geven aan defensie en ze gaan zelfs een fonds van 150 miljard euro oprichten voor dit doel. Omdat het de EU is waar we het over hebben, zal dit alles extreem omslachtig, dom, verkwistend en het regelrechte tegenovergestelde van snel zijn. Ook blijkt dat veel lidstaten helemaal niet willen dat Brussel dit doet:

De EU is een economische unie, geen onderlinge defensieliga, en ze bestaat in haar huidige vorm alleen omdat de Verenigde Staten Europa hebben gepacificeerd. Als deze pacificerende kracht verdwijnt, zullen de Brusselse pennenlikkers niet in staat zijn om deze te vervangen met alle miljardenfondsen ter wereld, want als Europese landen zich herbewapenen en voor hun eigen verdediging zorgen, zullen ze ontdekken dat ze uiteenlopende belangen hebben. Ze zullen geen zin meer hebben om bureaucraten in België te betalen om de herbewapening van rivalen te financieren en Europa zal terugkeren naar hoe het altijd was voordat de Amerikanen kwamen – een continent van rivaliteit en wisselende allianties, een continent van naties in plaats van valutazones en douanegebieden, maar misschien ook een continent dat er de voorkeur aan geeft om weer geregeerd te worden door volwassenen in plaats van door de neotenische, moraliserende zaalwachters die zich nu de baas wanen.

Ik heb ruw geschreven over Vladimir Zelensky en pessimisme geuit over de vooruitzichten van Oekraïne. Sommige gewaardeerde lezers zijn het daar niet mee eens, en dat is prima. Geopolitieke conflicten vertegenwoordigen een botsing van belangen en we wonen niet allemaal in hetzelfde land. We hebben niet allemaal dezelfde belangen en we zien onze belangen niet allemaal op dezelfde manier; er is geen objectief juiste kijk op hoe de dingen zouden moeten zijn als het gaat om wereldzaken. Hier wil ik echter afsluiten met vier punten die volgens mij bijna onbetwistbaar zijn, hoezeer onze leugenachtige mandarijnen en onze media ze ook willen ontkennen of verdoezelen.

1) De Verenigde Staten zijn nog steeds in Europa en nog steeds in de NAVO. Vijfenzestigduizend Amerikaanse soldaten in actieve dienst zijn momenteel over het hele continent gestationeerd en de Europeanen genieten nog steeds van de defensieve paraplu van onze Amerikaanse bondgenoten. De Europese media doen graag alsof de opschorting van de hulp aan Oekraïne door Trump neerkomt op het vertrek van Amerika uit Europa, ze doen graag alsof de Amerikanen onze bondgenoten niet meer zijn, maar dat is niet waar. Omdat de Amerikanen nog steeds in Europa zijn, hebben ze een enorme invloed op de Europese politiek. Het opschorten van de hulp aan Oekraïne is slechts de eerste escalatiestap waarover Trump beschikt. Hij kan Europese politici dwingen om elk vredesakkoord dat hij toevallig sluit te accepteren door alleen maar te dreigen met het terugtrekken van de Amerikaanse veiligheidsparaplu. De Europeanen hebben een driftbui, maar uiteindelijk zullen ze meegaan in het programma van Trump als Trump dat echt wil.

2) Op de langere termijn zou het voor iedereen beter zijn als de Amerikanen Europa zouden verlaten. Hun aanwezigheid hier heeft onder andere een monsterlijke inflatoire ideologische spiraal op gang gebracht. Wij Europeanen hoeven ons geen zorgen te maken over onze eigen veiligheid, dus zijn we vrij om ons geld uit te geven aan krankzinnige dingen zoals de energietransitie en uitbundige sociale uitkeringsprogramma’s. We kunnen ons inbeelden dat we deel uitmaken van de Europese Unie. We kunnen ons inbeelden dat we deel uitmaken van een postnationale wereldorde. Het resulterende gestoorde ideologische afval wordt vervolgens teruggespeeld naar de Verenigde Staten, waar ons overgebleven culturele prestige wordt gebruikt om te beargumenteren dat het centrum van het imperium zich ook moet bezighouden met allerlei politieke en sociale dwaasheden. In een ideale wereld zouden de Amerikanen hun aanwezigheid op het vasteland geleidelijk afbouwen, zodat Europese naties zoals Duitsland een periode van politieke en culturele hergroepering kunnen doormaken. Onze hele politieke klasse heeft tijd nodig om volwassen te worden. Of dat in het Amerikaanse belang is, is een heel andere vraag, en wat nog erger is, onze idiote machthebbers geven blijk van weinig besef van hun positie in de wereld. Als ze hun verontwaardigde morele arrogantie en hun Amerophobia niet onder controle kunnen houden, zullen ze alleen maar de enige internationale relatie ondermijnen die hun bestaan mogelijk maakt.

3) Oekraïne verliest momenteel een uitputtingsslag van een sterkere tegenstander. Tot nu toe hebben ze deze oorlog verloren met Europese en Amerikaanse steun, en ze zullen hem nog sneller beginnen te verliezen wanneer de Oekraïners niets anders hebben dan de “coalitie van bereidwilligen” van Keir Starmer en zijn beschamende paarse “BEVEILIGEN VAN ONZE TOEKOMST” bordjes in hun rug. Hoe meer grondgebied Oekraïne verliest en hoe meer hun leger wordt vernietigd, hoe minder stimulans de Russen zullen voelen om enige vorm van vrede te sluiten en hoe slechter de voorwaarden van die vrede zullen zijn als die er komt. De Eurotards pleiten op dit moment voor een actie die een slechter resultaat voor Oekraïne zal opleveren, in naam van de verdediging van Oekraïne.

4) Westerse steun voor Oekraïne en de campagne om de NAVO uit te breiden die eraan voorafging, komen beide voort uit de bureaucratische, media- en politieke moloch die Ben Rhodes de Amerikaanse “Blob” voor buitenlands beleid noemde. Sinds de oorlog in Irak is de Blob zeer interventionistisch geworden en heeft het diepe steun gekregen van het Amerikaanse politieke establishment, dat de zaken leidde onder zowel Democratische als Republikeinse presidenten. Het tweede presidentschap van Trump heeft de Blob onthoofd en alle macht ontnomen, maar Europese politici blijven desondanks fervente Blob-getrouwen. Dit heeft geleid tot een zeer bizarre situatie in Europa, waarin onze militair zwakke naties zich plotseling distantiëren van alle drie de wereldmachten, inclusief de Verenigde Staten. De enige entiteit die nu nog overblijft om hun loyaliteit af te dwingen is Oekraïne, waarvan de verdediging plotseling een heilig principe is geworden – zelfs de hoogste prioriteit in de Europese politiek. Dit is bizar en irrationeel.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EU en NAVO stevenen af op de afgrond door stommiteiten in buitenlands beleid

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: