Prigozjins ongekende meltdown (Video)

Prigozjin heeft zojuist zijn meest venijnige veroordeling van het Russische Ministerie van Defensie (MvD) tot nu toe afgevuurd, terwijl hij meer dan 30 dode Wagnerlichamen laat zien die volgens hem slechts de slachtoffers van vandaag zijn. Voor het eerst noemt hij Shoigu en Gerasimov bij naam, en geeft hij hen zelfs enkele zeer onflatteuze scheldwoorden, die in de vertaling hieronder volgens mij niet goed worden weergegeven, schrijft Simplicius The Thinker.

Terwijl u de rauwe, viscerale emotie van zijn uitzinnige gedrag door uw scherm kunt voelen, is er aan de andere kant een ontegenzeggelijk moeilijk te geloven theatraliteit, bijna een professioneel worstelspektakel, alsof het conflict is veranderd in een surrealistische simulatie of een gescripte aflevering van dag TV-episode..

Nu begrijp ik dat sommigen beledigd zouden zijn door een dergelijke opvatting, überhaupt toont Prigozhin hier de dapper gevallen helden, en ik weet zeker dat ze op geen enkele manier gekunsteld zijn. Tegelijkertijd is het bijna moeilijk om niet sceptisch te blijven, simpelweg omdat we zoiets nog nooit eerder hebben meegemaakt. Heeft iemand ooit zo’n openbare aanklacht gezien tijdens een lopende oorlog? Natuurlijk is een van de redenen waarschijnlijk het feit, dat ik zo vaak vermeld, dat dit de eerste echt op televisie uitgezonden en gestreamde oorlog is: iedereen met een mobiele telefoon kan een ster worden en de aandacht van de pervers geprikkelde massa opeisen.

Maar aangezien deze video ongetwijfeld grote rondes zal maken in de blogosfeer, vooral aan Oekraïense zijde als een “teken van de op handen zijnde ondergang van Rusland”, wil ik alvast een paar belangrijke zaken uitpakken en een paar vragen stellen.

Ten eerste bracht een abonnee een zeer scherp punt naar voren, namelijk dat deze uitbarsting – ervan uitgaande dat deze echt is en niet een geavanceerde vorm van gescripte theatraliteit – aantoont dat eerdere westerse schattingen van de Russische verliezen sterk overdreven waren. De Oekraïense posters zullen nu een velddag hebben met deze video, terwijl ze onbewust iets plaatsen dat hun eigen narratief tegenspreekt. Opdat Prigozhin zo opgewonden zou raken, moeten de recente slachtoffers duidelijk buitensporig en ongewoon hoog zijn, wat hij zelf onlangs meermaals heeft bevestigd. De slachtoffers die hij onlangs noemde – ongeveer 93 per dag – zijn daarom noodzakelijkerwijs een indicatie van een buitengewoon hoog aantal, waarom zou hij anders in een apoplectische woede uitbarsten?

En hier, in deze video, toont hij wat neerkomt op ongeveer ~35 lichamen, als ik me niet vergis. Bedenk dat hij eerder zei dat Wagner op een goede dag ~20 doden heeft, en op een slechte dag 50 doden. In de video hierboven zegt hij dat dit de verliezen van de dag zijn. Hoewel dat er optisch slecht uitziet voor ons, die niet gewend zijn overal lichamen uitgestrooid te zien, vertegenwoordigt het in werkelijkheid zeer lichte dagelijkse verliezen. De AFU lijdt volgens vele metingen, waaronder die van Prigozhin zelf, alleen al in Bakhmut 300-500 per dag.

ColonelCassad bevestigde dit zojuist aan de vooravond van de video:

Dus, wat Cassad zegt is dat april een bijzonder hoge verliesmaand bleek te zijn voor Wagner. Dit volgt logischerwijs uit het feit dat april werd doorgebracht met veel moeilijke aanvallen op de laatste, meest verharde en hardnekkige AFU-posities. Bovendien stuurde de AFU zelf versterkingen in de vorm van elitebrigades om te proberen de definitieve val van de stad tegen te houden, wat leidde tot veel bloediger gevechten dan gewoonlijk. Voeg daarbij het vermeende munitietekort (als dat er echt is) en je krijgt een giftige mix van elementen die heeft geleid tot een periode van piekende verliezen. Maar, zoals hierboven opgemerkt, ze zijn nog steeds ver onder de dagelijkse verliezen van de AFU van 300-500, die keer op keer door de AFU zelf zijn bevestigd.

Zoals ik al zei, als Wagner honderden slachtoffers per dag leed (of zelfs meer, zoals Oekraïense aanhangers misleidend zullen beweren), waarom zou Prigozhin dan in absolute waanzin hierover zijn? Verdomme, als Wagner 500-1000 verliezen per dag leed, zoals de AFU beweert, dan zou het bovenstaande een zeer lichte dag moeten zijn, die zeker geen vurige tirade vereist, maar eerder een viering.

Vervolgens over de munitieproblemen. Hier is een bericht van een insider:

Wat hij zegt, is dat Prigozhin niet boos is omdat Wagner minder munitie krijgt, maar eerder omdat UA de laatste tijd meer munitie heeft gekregen, vanwege de nabijheid van hun offensieve datum en de daaruit voortvloeiende vermindering van de munitiebeperkingen. Wagner kan dus niet dezelfde artillerievoorsprong houden als voorheen, althans volgens dit ene verslag. En een van de belangrijkste redenen voor de toegenomen activiteit aan de kant van de UA is niet alleen de nabijheid van hun offensieve datum, maar het feit dat er van Bakhmut bijna niets meer over is. Het zou dus logisch zijn dat zij überhaupt alles op alles zouden zetten om de laatste paar kwartieren te behouden als een laatste wanhoopspoging, waarbij zoveel munitie wordt ingezet als nodig is om Wagners laatste stoot en spreekwoordelijke doodsteek tegen te houden.

Wat overigens interessant is, is dat uit recente interviews met verschillende andere Wagner-commandanten en -officieren niet eens een flauw vermoeden naar voren komt van dergelijke “ernstige problemen” zoals we die zien vanuit het perspectief van Prigozjin. Bijvoorbeeld dit interview dat vandaag is vrijgegeven. Men kan aanvoeren dat deze lagere commandanten misschien vinden dat het niet hun plaats is om klachten op hoog niveau in te dienen zoals Prigozhin doet, maar je zou denken dat ze op zijn minst naar de situatie zouden verwijzen, ook al is het op een omweg. Als de munitiesituatie zo nijpend is, zouden anderen er dan niet op zijn minst naar verwijzen?

Men kan niet anders dan mijmeren over hoe vreemd de relatie Wagner-MvD is. Zo is kolonel-generaal Mikhail Mizintsev, onlangs (naar verluidt) ontslagen door het MvD uit zijn rol als onderminister van Defensie voor Logistiek, nu naar verluidt aangenomen als plaatsvervangend commandant voor Wagner, en vandaag te zien in deze video waarin hij tactieken bespreekt met de man waarover ik eerder berichtte, Anton Yelizarov, codenaam ‘Lotus’, een ex-GRU-specialist en nu senior Wagner-commandant die volgens sommigen de algehele theatercommandant is.

Hoe dan ook, de video van Prigozhin is cerebraal opzienbarend in zijn ongekende oneerbiedigheid; zoiets hebben we nog nooit meegemaakt, althans voor zover ik weet. En velen zullen het eens zijn met de opvatting dat het grenst aan verraderlijke niveaus van insubordinatie; maar hoe kan een nominale PMC “CEO” insubordinair zijn aan een structuur waaraan hij niet eens officieel ondergeschikt is? Dus de vraag is, wat kan ervan worden gemaakt, en wat voor gevolgen kan het hebben? Zeker, als het geen optreden is, grenst het bijna aan het aanzetten tot muiterij of wanorde, directe beschuldigingen aan het adres van de hoge leiding. Instinctief voelt de uitbarsting gevaarlijk op een kritiek moment als dit. Als men niet beter wist, zou men kunnen denken dat Prigozhin probeerde een opstand uit te lokken of het leger uiteen te drijven.

Zoals ik al zei, als dit een gewone soldaat was, zou dit insubordinatie van de hoogste orde zijn: een soldaat hoeft niet op de hoogte te zijn van de eisen van het hoge commando, hun plannen voor munitieverbruik, enz. Maar de relatie tussen Wagner en de nominale Russische strijdkrachten is zwak, dubbelzinnig en uiteindelijk oraculair. Prigozhin is überhaupt een ingehuurde aannemer die zijn belangen behartigt. Maar toch voel je een randje revolutionair gevaar in zijn toon. Immers, zelfs als hij volledig in zijn recht staat, lijkt het erop dat je zo’n gevaarlijk opruiende houding tegenover de letterlijke top van Rusland niet lang kunt volhouden. Zij kunnen besluiten de stekker uit hem te trekken, hoe dan ook. De kapitale ijdelheden van één man mogen niet de hele oorlog op het spel zetten.

Maar uiteindelijk blijf ik voorlopig onbeslist. Ik weet niet wie ik moet geloven, en waarschijnlijk hebben beide partijen hun eigen punten. Men kan misschien zelfs afleiden dat het niet zover zou zijn gekomen als de MvD gewoon goede communicatielijnen met hem had gelegd. Immers, zou Prigozhin zo furieus zijn als Shoigu en co. hem zouden uitnodigen voor een persoonlijke ontmoeting, waarin zij hun exacte striktheid ten aanzien van het gebruik van munitie uiteenzetten en uitleggen? Aan de andere kant zijn ze hem dat niet verschuldigd – hij is een ingehuurde PMC’er, een aannemer, zoals ik al zei – hij heeft niet het recht om meer te weten dan zijn functie toelaat.

Dus, wat moet ik ervan maken?

Ik weet alleen dat aan de vooravond van dit “grote offensief” de spanningen hoger oplopen dan ooit tevoren, en we kunnen alleen maar hopen dat het stekelige optreden van Prigozhin niet voortkomt uit een bron van verborgen ambitie, maar uit authentieke bezorgdheid over de mannen onder zijn leiding.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Alexander Dugin: De Wagner factor en het billijkheidsbeginsel (+ Wagner film)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: