Mijn bezoek aan Londen: John Cleese had gelijk. Het is niet langer Engels

De grote Ann Coulter twitterde onlangs: “Zeer bedroefd te moeten melden dat ons land zo hard aan het vervallen is dat Europa beter is.” Maar zij denkt aan New York City. Ik woon in Amerika en bij mijn recente bezoek aan Londen na enkele tientallen jaren, ontdekte ik dat de linkse Engelse komiek John Cleese iets op het spoor was toen hij in 2019 twitterde: “Enkele jaren geleden meende ik dat Londen niet echt meer een Engelse stad was. Sindsdien hebben bijna al mijn vrienden uit het buitenland mijn opmerking bevestigd. Er moet dus een kern van waarheid in zitten…” Woedende linksen vielen Cleese aan, wat natuurlijk betekende dat hij gelijk had, schrijft Eugene Kant.

Toch is het één ding om erover te lezen, en iets anders als de werkelijkheid je in het gezicht slaat, zoals mij het geval was bij aankomst op het vliegveld van Heathrow en in mijn eerste taxi naar mijn hotel, op korte loopafstand van Buckingham Palace. Het luchthavenpersoneel was niet-blank, de taxichauffeur was niet-blank, en veel van het personeel in het hotel was niet-blank, ook al spraken ze met een Engels accent. Natuurlijk is Dulles International Airport, waar ik vandaan vloog, nu weer een buitenpost van VFW [Very Few Whites]. Maar bij mijn eerste bezoek aan Engeland, 45 jaar geleden, was bijna iedereen die ik ontmoette blank en Engels.

Hoewel Engeland nog steeds voor bijna 90 procent uit blanke Engelsen bestaat, is slechts 43 procent van de Londenaars dat. Dat feit, en de grote zwarte en “Aziatische” bevolking van de stad, verklaart hoe de moslim Sadiq Khan – de zoon van Pakistaanse immigranten die zegt dat islamitische terreuraanslagen “bij het leven in een grote stad horen“ – als burgemeester van Londen is terechtgekomen.

Tenminste een paar blanke Londenaren zijn het er waarschijnlijk niet mee eens, vooral gezien de terreursteekpartijen en de messencriminaliteit in de stad. Zelfs verkozen ambtenaren en soldaten zijn niet veilig. Een Somalische “migrant” stak het conservatieve parlementslid Sir David Amess dood; twee Afrikaanse moslims vielen de Britse oorlogsheld Lee Rigby aan en onthoofden hem in de Londense wijk Woolwich.

Maar misschien bewijzen de onthoofdingen wel dat het Londen van Khan minder een Engelse stad is en meer een, wat hij noemt, “globaal knooppunt”. Net als de borden in de Londense City of Westminster die “mensen” – waarmee Afrikanen en andere moslims “migranten” bedoeld worden – waarschuwen om niet op straat te urineren en te poepen.

Anderzijds is de Afrikaanse expertise om lichaamsafval als wapen te gebruiken om blanken te demoraliseren en te terroriseren niets nieuws. Zoals Enoch Powell ons 55 jaar geleden vertelde, duwden Afrikaanse zwarten “uitwerpselen” door de brievengleuf van een Engelse vrouw. De vrouw, een oorlogsweduwe met de naam Druscilla Cotterill, was de laatste blanke vrouw in haar straat in Wolverhampton. [Widow in Enoch Powell’s Rivers of Blood speech really did exist, by Fiona Barton, Daily Mail, February 2, 2007]

Maar laten we het bij de demografische gegevens houden. Zwarten die vreemde Afrikaanse talen spraken waren er in overvloed, net als “Aziaten” en anderen. U verwacht vreemde talen te horen in een grote stad als Londen, maar u verwacht niet dat er bijna meer mensen zijn die vreemde talen spreken dan Engelsen. Het is nu echter even weinig verrassend als een jongen met blond haar en appelwangen het Engels van de koningin horen spreken. Men hoort veel Frans… niet allemaal van blanke Fransen.

Als Amerikaan wil ik, als ik naar Engeland ga, iemand zien en horen die eruitziet en klinkt als Laurence Olivier of Julie Andrews, niet iemand die Engels klinkt – maar het niet is – en eruitziet als Sadiq Khan.

In overeenstemming met de moslimburgemeester van de stad zijn boerka’s een gebruikelijke verschijning, die “middeleeuwse vodden”, zoals wijlen Oriana Fallaci ze noemde, die moslimvrouwen van top tot teen bedekken, omdat het zien van een arm of been van een vrouw een man gek van passie zou kunnen maken [How Oriana Fallaci’s Writings on Islamism Are Remembered—and Reviled]. Moslimvrouwen in hijabs paraderen door Harrods, en geven het geld van hun rijke Arabische echtgenoten met overgave uit. Een deel van het decor van Harrods, met name de Egyptische roltrap en andere imitaties van het oude Egypte, zijn het werk van de vroegere buitenlandse eigenaar, Mohamed Al-Fayed, de vader van Dodi Fayed, de man met wie prinses Diana een verhouding begon om een vinger in het oog van de Britse royals te steken nadat prins Charles van haar gescheiden was.

Harrods, dat eigendom is van de regering van Qatar, is niet langer een Engelse winkel – net zoals Londen niet langer een Engelse stad is.

Ook buitenlands waren de meeste obers, serveersters, en ander restaurantpersoneel dat ik tegenkwam, waaronder bijna het gehele personeel van mijn hotel. Sommigen waren blank, maar nogmaals, zij waren niet Engels. Zij waren Frans, Pools, of Oost-Europees. De blanke vrouw die het restaurant van het hotel beheerde was een Griekse die naar Engeland was geëmigreerd zodat haar jonge zoon een carrière in de informatietechnologie kon maken. Hoe aardig zij ook was, zij zal het Engelse erfgoed van haar geadopteerde stad nauwelijks verdedigen. Evenmin als de buitenlandse, blanke serveersters, hoe vriendelijk en behulpzaam ze ook waren. Evenmin als de schemerig getinte obers en het andere personeel, waaronder de beleefde, meegaande kerel die mij op weg naar het vliegveld stuurde. Iedereen achter een toonbank in een winkel, ook in Harrods, leek een niet-blanke buitenlander te zijn. Een vrouw in een hijab werkte achter de toonbank voor handmatig gemaakte chocolade.

Veel van de Engelse blanken die ik zag of ontmoette waren ofwel schoolkinderen, zoals degenen die in het British Museum waren, toeristen uit andere delen van Engeland, of, zoals men zou verwachten, mannen en vrouwen uit de arbeidersklasse. De mannen die een klein kraampje buiten Victoria Station beheerden waren blank, evenals de meeste taxichauffeurs die ik in Londen ontmoette. De taxichauffeur die mij naar het vliegveld terugbracht was een blanke uit de arbeidersklasse, die voor zijn tijd als taxichauffeur op vrachtwagens voor de bezorging van kranten reed.

En hier is iets wat ik in Londen jammer genoeg niet zag, wat ik 15 jaar geleden in Rome ook niet zag: vrouwen die kinderwagens voortduwen, en zeker geen moeders die kinderwagens voortduwen met drie of vier kleintjes op sleeptouw. Tieners waren er weinig en ver te zoeken. Bijna alle blanken waren 20 jaar of ouder. Zo ongeveer de enige kinderen die ik zag waren op dat uitstapje in het British Museum.

Net als de Italianen zijn de Engelsen zich aan het anticoncepteren en aborteren, terwijl moslimvrouwen routinematig vijf of zes kleine Mohammeds voortbrengen. De meeste geboorten in Engeland zijn voor Poolse en Pakistaanse vrouwen [Births by parents’ country of birth, England and Wales: 2019, UK Census]. De hoogste vruchtbaarheidscijfers zijn er bij Arabieren en Afrikanen.

Nu we het toch over het British Museum hebben, dat leurt met dezelfde Woke “geschiedenis” waarmee ze allemaal schermen, zoals A Little Gay History, en dat zich verontschuldigd heeft voor het verleden van zijn “slavenhandelaar” stichter, Hans Sloane, maar het is niet helemaal door de bocht gegaan [British Museum bosses remove bust of its founder Sir Hans Sloane over his links to slavery, door Lizzie Dean, The Daily Mail, 24 augustus 2020]. Sommige tentoonstellingen en de gids etiketteren oudheden nog steeds met “B.C.,” in plaats van het onaangename, woedende, en opzettelijk christofobe “B.C.E.” Wanneer het personeel van het museum het zal doorhebben en de vergissing zal rechtzetten, kunnen wij niet weten.

Wat de Engelse, of in Londen geboren of getogen, zwarten betreft, die kwamen niet zo nors of dreigend over als Amerikaanse zwarten. Misschien komt dat omdat zij met een Engels accent spreken, of waarschijnlijker, omdat zij gewoon niet nors en dreigend zijn. Zij haten blanken blijkbaar niet hartgrondig, althans nog niet, omdat de scholen en de media hen nog niet 24-7-365 op haatzaaiende antiblankenpropaganda getrakteerd hebben.

Mijn Engelse gastvrouw en reisgenote vertelde me dat dat aan het veranderen is, juist omdat BLM zijn lelijke kop weer heeft opgestoken  [Thousands join Black Lives Matter protest in London, as bolted police horse causes panic, door Rob Picheta, Nic Robertson, Mick Krever en Nada Bashir, CNN, June 8, 2020]. BLM vandalen en relschoppers hebben bijvoorbeeld een standbeeld neergehaald van de Engelse koopman, filantroop en slavenhandelaar Edward Colston uit Bristol, die scholen, ziekenhuizen en armenhuizen oprichtte [Edward Colston statue: Protesters tear down slave trader monument, BBC, 8 juni 2020].

Nog een teken dat blanke Engelsen de eens zo grote stad niet meer in handen hebben: wat ik meemaakte toen ik in de rij stond om Westminster Abbey te bezoeken – een rondleiding die ik afsloeg vanwege de toegangsprijs van 25 pond.

“Allahu Akbar” roepend, marcheerde een bende boze moslims – moslims zijn altijd ergens boos over – door de middenberm van St. Margaret’s Street waar die overging in Abingdon. Waarover zij tekeer gingen kregen wij niet te horen, maar mijn onverschrokken gastvrouw voor de reis gaf hen het nakijken: “Ga naar huis!” riep zij. “Ga naar huis.”

Nadat ik de rij naar de abdij uitgelopen was, vroeg een jonge Amerikaanse toerist of wij weggingen. Ja, zeiden wij.

Antwoordde de toerist: “Net zoals die moslims moeten, nietwaar?”

De moslims verzamelden zich elders om hun onwelkome zeldzaamheid voort te zetten. Niemand klaagde, en zelfs als iemand een anti-moslim tegenprotest had georganiseerd, zou hij waarschijnlijk met arrestatie te maken hebben gekregen. Immers, als moslims op klaarlichte dag mensen mogen onthoofden, wat is dan het probleem met een tiental woedende, dreigende demonstranten die de toeristen buiten de Westminster Abbey de stuipen op het lijf jagen? Of trottoirs blokkeren voor de oproep tot het gebed?

Deze gewelddadige, onassimileerbare mensen zijn openlijk van plan Engeland te veroveren – zij weten dat zij niet kunnen assimileren en toch gelovige moslims kunnen blijven – en dat plan gaat, zoals de in Zuid-Londen geboren terreurprediker Anjem Choudary heeft beloofd, gewoon door.

Nogmaals, zoals de linkse BBC berichtte, zijn sinds 1 januari meer dan 20.000 kolonisten, vermomd als “migranten”, Engeland binnengevallen. Choudary vertelt zijn volgelingen dat ze de overheidsuitkeringen moeten gebruiken om de jihad te financieren, heeft plannen om Buckingham Palace in een moskee te veranderen, en waarschuwt dat de sharia, via een demografische oorlog, naar het sceptr’d eiland komt.

Voor zover wij weten, zegt Choudary tegen zijn discipelen dat ze ook op straat moeten poepen en urineren.

Natuurlijk kan en zal dit veranderen als de immigratie gestopt wordt. Maar dat lijkt niet te zullen gebeuren. Londen en andere grote steden, zoals Birmingham, waar de politieke macht ligt, worden gecontroleerd door linksen en moslims, omdat het, om Cleese te citeren, geen Engelse steden meer zijn.

“Aziatische” kinderlokkerbendes zijn niet voor niets drie decennia lang weggekomen met massale verkrachtingen, een vorm van seksuele jihad: Geïmporteerde moslims zijn zo talrijk in Engeland dat politie en ambtenaren bang waren voor “racist” uitgemaakt te worden als zij de “etniciteit” zouden identificeren en de daders zouden aanpakken om er een eind aan te maken [More than 1,000 children were raped and sexually exploited over 30 years in Telford where police and council officials ‘ignored’ abuse over fears investigating Asian men would ‘inflame racial tensions“, door Jessica Warren, Daily Mail, 12 juli, 2022].

De Labourpartij opende de grenzen niet alleen om “rechts de diversiteit in de neus te wrijven,” maar ook om een nieuw volk te kiezen – Arabische, Afrikaanse en Aziatische moslims – die op links zouden stemmen. Maar ook bij “conservatieve ” regeringen bleef de laatste jaren de grens open.

Zoals Nigel Farage, de held van Brexit, onlangs in een veelbesproken artikel zei:

Ik heb een vorige politieke opstand geleid als leider van Ukip. De Britten zouden er wel eens achter kunnen komen dat de volgende opstandige leider in het VK, wie hij of zij ook moge zijn, lang niet zo gematigd is als ik was.

This immigration disaster will trigger a new political insurgency Telegraph (UK), 26 augustus, 2022

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OMVOLKING DOSSIER

Moslimprediker: “Laten we Europa innemen en laten de Europeanen het voor ons financieren”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: