MI5, kinderverkrachtingsfabrieken in Belfast en de schaamteloze marionettenmeesters van Groot-Brittannië

Een SIS-agent (Secret Intelligence Service) liegt vanaf zijn eerste dag bij de dienst. Het hoort bij zijn dekmantel… Naarmate de jaren verstrijken, nemen de leugens de plaats in van de waarheid en accepteert de moraal de andere eisen die aan een agent worden gesteld om zijn werk te kunnen doen. MI6-chef Anthony Cavendish, geciteerd op pagina 378.

Kincora, Britain’s Shame: Mountbatten, MI5, the Belfast Boys’ Home Sex Abuse Scandal and the British Cover-up begint met de mededeling, in het meest eenvoudige Engels, dat Lord Louis Mountbatten, oom van koning Charles, regelmatig de kinderen van het Kincora Boys Home verkrachtte voordat de IRA hem op 27 augustus 1979 aan stukken blies, schrijft Declan Hayes.

Voordat we ingaan op de kern van het boek en het precedent dat de doofpot van dit schandaal vormt voor zowel het Epstein-schandaal als de valse beschuldigingen die MI6 heeft geuit tegen de Russische president Poetin en de Russische kinder-tsarina Maria Lvova-Belova, is het belangrijk op te merken dat, hoewel Chris Moore, de auteur, en Ed Moloney, die het voorwoord schreef, een uitstekende staat van dienst hebben als onderzoeksjournalisten die teruggaat tot het begin van de Ierse Troubles, het schandaal al net zo lang bij wijze van spreken “door de honden op straat” bekend is — ook bij mijzelf. En dat de machthebbers niets hebben gedaan om dit of de kinderseks­schandalen rond Jimmy Savile en Sir Edward Heath recht te zetten, terwijl deze laatsten, zelfs na hun dood, nog steeds een door MI5 beschermde soort zijn, wiens motto luidt defende regnum — het rijk verdedigen, koste wat kost.

Het Kincora Boys Home was een weeshuis in het protestantse Oost-Belfast dat werd gerund door protestantse royalistische moordenaars, die allemaal op de loonlijst stonden van MI5, de Britse binnenlandse inlichtingendienst, en van wie velen sinds de moorden in Malvern Street in 1966 betrokken waren bij de moorden op katholieke burgers, die werden vermoord als onderdeel van de Britse pogingen om Ierland in het gareel te krijgen.

Voor criminele organisaties als MI5 bestaat er niet zoiets als goeden en slechten. Alles is informatie die alleen waarde heeft als ze kan worden gebruikt om die monsters dichter bij hun doel te brengen: het verdedigen van hun concept van wat het rijk is. Het feit dat de broer en vader van IRA-godfather Gerry Adams, samen met Denis Donaldson, zijn “vrouwenverslindende” rechterhand, seriemisbruikers van kinderen en informanten van MI5 waren, was dus alleen van belang voor zover het de hele IRA kon veranderen in een instrument van het verraderlijke Britse bewind. Het feit dat die wildemannen kinderen verkrachtten was niet belangrijk, maar net als bij Epsteins doelwitten was het feit dat dit kon worden gebruikt om het Rijk te verdedigen wel belangrijk.

Net als bij de katholieke perverselingen gold dit ook voor hun protestantse tegenhangers, die de belichaming waren van Frank Kitson’s countergangs. Het feit dat MI5-baas Sir Maurice Oldfield, Lord Mountbatten, Anthony Blunt en tal van andere hoge pieten van Albion graag jongens verkrachtten, zou voor de elite van MI5 geen enkele consequentie hebben gehad als zij hun verdorvenheid niet hadden kunnen gebruiken om hun eigen verwrongen regnum defenda-zaak te bevorderen.

Hoewel het sodomiteren van kleine jongetjes, laten we zeggen, niet bepaald cricket is, hebben we in ons eerdere artikel over Epstein’s Orgy Island al opgemerkt dat kinderverkrachting nauwelijks als een veniale zonde wordt beschouwd wanneer deze wordt gepleegd door de hooggeplaatsten, maar dat het natuurlijk een explosief wapen als het wordt ingezet tegen de Russische vijanden van MI6. Vandaar de belachelijke beschuldigingen van kinderontvoering tegen Poetin en Lvova-Belova, die volgens MI6 zouden baden in het bloed van pasgeboren baby’s, een beschuldiging die niet misstaan zou zijn tegen de MI5-agenten die centraal staan in dit boek. Hoe absurd deze Russofobe beschuldigingen ook zijn, er zijn mensen die erin trappen, terwijl ze de bergen bewijsmateriaal tegen MI6, Mossad en de IRA negeren.

Kincora is een heel ander en veel duisterder verhaal en Moore en zijn medewerkers zijn vastbesloten om de perverselingen van MI5, die groen licht hebben gegeven voor dit massale misbruik, te ontmaskeren, te schande te maken en achter de tralies te krijgen.

Moore gaat terug naar het begin, naar het einde van de jaren vijftig, toen Kincora zijn deuren opende voor een tiental jonge jongens, die onder de hoede werden geplaatst van Joseph Mains, een productieve protestantse pedofiel zonder relevante ervaring of kwalificaties in de kinderopvang.

Raymond Semple, zijn rechterhand, maakte ook deel uit van de ondergrondse pedofielenbeweging in Belfast en had evenmin de relevante vaardigheden, ervaring, opleiding of aanleg die hem geschikt zouden hebben gemaakt om de leiding te nemen over de kwetsbare jonge jongens die hij misbruikte. Het enige wat hij had was zijn onverzadigbare seksuele lust en een lange lijst van vrienden op hoge posities die toegang wilden tot het walhalla van de kleine jongens van Kincora in Belfast. Een van die vrienden was William McGrath, alias The Beast of Kincora (een toepasselijke naam om redenen waar ik niet verder op in zal gaan), een andere pedofiel die de derde medewerker van Kincora werd, die de Britse parlementsleden Ian Paisley, Jim Molyneaux en Sir Knox Cunningham introduceerde in Hog Heaven en die ook de Tara Protestant murder gang leidde in samenwerking met Oldfield en zijn andere MI5-handlangers, die nu in Kincora een perfecte honingpot hadden waar zelfs Jeffrey Epstein jaloers op zou zijn geweest.

Hoewel McGrath en de anderen lichte gevangenisstraffen kregen toen ze uiteindelijk werden ontmaskerd, probeert Moore in zijn boek de grotere vissen te ontmaskeren die MI5 in Kincora in de val had gelokt, en opnieuw gaat Moore terug naar het begin van de jaren zestig om dat alles aan het licht te brengen. Hij laat zien hoe MI5 en MI6 de groomers hebben klaargestoomd en McGraths uitgebreide netwerk niet alleen hebben gebruikt om meer kwetsbare jongens in hun prostitutienetwerken te lokken, maar ook om katholieken af te slachten en om hooggeplaatste perverselingen zoals Mountbatten tevreden te houden door hen hun orgieën te laten houden met de door Kincora gerekruteerde jongens.

Hoewel Kincora leest als de meest smakeloze noir novel, is het, in tegenstelling tot de affaire rond Poetin/Lvova-Belova, allemaal waar. De Britse geheime dienst gebruikte de jonge jongens van het Kincora Boys Home niet alleen als spermabanken voor hun bazen, voor de Britse koninklijke familie en voor wie ze maar wilden paaien of compromitteren, maar ze gebruikten de jongens ook om de massale slachting van Ierse katholieken te organiseren. Als je wilt begrijpen hoe diep het netwerk van Epstein in de goot zit, lees dan Moore’s boek als voorgerecht.

Niet dat wat tot nu toe aan het licht is gekomen op enigerlei wijze verteerbaar is. Naast de onbeschrijfelijke misdaden tegen kinderen die Mountbatten, Oldfield, Blunt, Cunningham en de rest van de lakeien van het Britse rijk hebben begaan, is er de grootschalige doofpotaffaire van MI5, geholpen en gesteund door het Britse parlement en de Britse rechterlijke macht. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat het Britse rijk de meest belastende Kincora-dossiers tot 2085 achter slot en grendel heeft gezet, dat het Britse rijk zeven witwasprocessen heeft gevoerd om deze onuitwisbare smet op hun collectieve karakter verder uit het geheugen te wissen, dat MI5 cruciaal bewijsmateriaal heeft gemanipuleerd en dat in de 2021 Third Direction-zaak is geoordeeld dat MI5, net als de semi-mythische figuur James Bond, niet alleen een licentie heeft om te doden, maar ook om zich in te laten met elke vorm van criminele activiteit, zoals het misbruiken van jongens, zolang het maar helpt om het Rijk te verdedigen. Regnum defende, maar geen rectum defende voor kwetsbare kinderen is hun motto.

Hoewel Chris Moore en degenen die hij in zijn dankwoord noemt hun plicht hebben gedaan door dit verhaal de afgelopen decennia vasthoudend te volgen, moeten anderen die in de positie zijn om het stokje over te nemen nu naar voren treden om MI5 op zijn plaats te zetten, namelijk in de beklaagdenbank. De Russische autoriteiten zouden dit werk bijvoorbeeld niet alleen in zoveel talen als zij nodig achten opnieuw moeten publiceren, maar ook nauwkeurig moeten doorlezen om elke beschuldiging uit te breiden, zodat zij het hele verhaal terug kunnen kaatsen naar Perfidious Albion, als opmaat naar hetzelfde met de hele Epstein-affaire en MI5 in de modder van hun eigen smerigheid kunnen laten verdrinken.

*Chris Moore, Kincora, Britain’s Shame: Mountbatten, MI5, the Belfast Boys’ Home Sex Abuse Scandal and the British Cover-up Merrion Press Dublin, 2025.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid: De cyclus van onheilige toevalligheden tussen de veiligheidsstaat en gestoorde lonewolf moordenaars

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: