Oekraïense mariniers zijn naar verluidt gefrustreerd over de orders die ze krijgen om golf na golf zelfmoordaanvallen uit te voeren aan de overkant van de rivier de Dnjepr in de zuidelijke regio Kherson, met zware verliezen tot gevolg die de onterecht positieve beweringen van regeringsfunctionarissen logenstraffen.
KHERSON, Oekraïne – Er klonk een zwakke trilling in de stem van de marinier toen hij vertelde over de moorddadige gevechten op de oostelijke oever van de rivier de Dnjepr, waar hij onlangs gewond raakte.
“We zaten ’s nachts in het water en we werden door alles beschoten,” zei de marinier, Maksym. “Mijn kameraden stierven voor mijn ogen.”
Het Oekraïense Korps Mariniers leidt al twee maanden een aanval over de rivier de Dnjepr in de zuidelijke regio Kherson om grondgebied te heroveren op Russische troepen. De operatie is de laatste poging van Oekraïne in zijn slinkende tegenoffensief om de Russische verdediging in het zuiden te doorbreken en het tij van de oorlog te keren.
Soldaten en mariniers die hebben deelgenomen aan de rivieroversteken beschrijven het offensief als wreed en zinloos, aangezien golven Oekraïense troepen zijn neergeslagen op de rivieroevers of in het water, nog voordat ze de overkant hebben bereikt.
De omstandigheden zijn zo moeilijk, zeiden een half dozijn mannen die betrokken waren bij de gevechten in interviews, dat er op de meeste plaatsen geen plek is om je in te graven. De eerste aanlooproutes zijn meestal moerassige eilanden doorweven met beekjes of weilanden die een moeras van modder en met water gevulde bomkraters zijn geworden.
De soldaten en mariniers gaven alleen hun voornaam of vroegen om anonimiteit om veiligheidsredenen, en commandanten weigerden bijna alle mediaverzoeken om militaire eenheden in de regio Kherson te bezoeken.
Verschillende soldaten en mariniers spraken met journalisten uit bezorgdheid over de hoge aantallen slachtoffers en de naar hun zeggen overdreven optimistische berichten van functionarissen over de voortgang van het offensief.
De Generale Staf van de Strijdkrachten van Oekraïne zei dat het niet direct mogelijk was om commentaar te geven op de beschuldigingen van de soldaten, maar dat het te zijner tijd met een reactie zou komen.
Enkele van de zwaarste gevechten vonden plaats in het dorp Krynky, op de oostelijke oever 20 mijl stroomopwaarts van de stad Kherson, waar Oekraïense troepen een smalle strook van vissershuizen hebben ingenomen – de enige plek waar ze erin slaagden voet aan de grond te krijgen.
Maar beelden van het gebied, live uitgezonden vanuit een drone en gezien door The New York Times, bevestigden de verhalen van soldaten over zware Russische luchtaanvallen die de huizen hebben verwoest en de rivieroever hebben veranderd in een massa modder en versplinterde bomen.
Nieuwe troepen die arriveren op de oostelijke oever moeten op lichamen van soldaten stappen die verstrengeld liggen in de omgewoelde modder, zei Oleksiy, een ervaren soldaat die in oktober in Krynky vocht en sindsdien meerdere keren is overgestoken om te helpen bij de evacuatie van gewonden.
Sommige van de dode mariniers liggen er al twee maanden, omdat eenheden niet in staat waren om de lichamen op te halen vanwege de intense beschietingen, zei Volodymyr, een plaatsvervangend compagniescommandant die vorige week de begrafenis bijwoonde van een van zijn mannen, alleen geïdentificeerd als Denys.
“De linkeroever is erg moeilijk,” zei Volodymyr. “Degenen die het doen zijn de echte helden, mannen met grote wilskracht.”
Nu het Oekraïense tegenoffensief is vastgelopen en de Verenigde Staten en zelfs de Europese Unie tekenen vertonen van terugschroeving van de hulp, wordt het offensief aan de overkant van de rivier nauwlettend in de gaten gehouden om tekenen dat Oekraïne weer vaart kan maken tegen de Russische troepen. De hoop is dat ze een doorbraak kunnen creëren die diep genoeg is om de aanvoerroutes en de greep van Rusland in het zuiden te bedreigen. Het Korps Mariniers, dat dit jaar weer op volle sterkte is met verschillende nieuw gevormde brigades, kreeg de taak toegewezen.
Sinds het begin van de oorlog hebben Oekraïense functionarissen geprobeerd een positief verhaal te houden in een poging om het moreel thuis en de steun in het buitenland op peil te houden. Aantallen slachtoffers worden niet gepubliceerd, evenmin als details over tegenslagen die de Oekraïense troepen hebben geleden.
In het geval van de Dnjepr hebben president Volodymyr Zelenskyy van Oekraïne en andere functionarissen onlangs gesuggereerd dat de mariniers vaste voet hebben gekregen op de oostelijke oever. Het ministerie van Buitenlandse Zaken publiceerde vorige maand een verklaring waarin werd beweerd dat ze verschillende vestingswerken hadden opgericht.
Maar mariniers en soldaten die ter plaatse zijn geweest zeggen dat deze berichten de zaak overdrijven.
“Er zijn geen posities. Er is niet zoiets als een observatiepost of positie,” zei Oleksiy. “Het is onmogelijk om daar voet aan de grond te krijgen. Het is onmogelijk om daar materieel te verplaatsen.”
“Het is niet eens een gevecht om te overleven,” voegde hij eraan toe. “Het is een zelfmoordmissie.”
Oleksiy zei dat de slechte voorbereiding en logistiek van de Oekraïense commandanten zijn bataljon had gedecimeerd. Gewonde mannen werden achtergelaten bij gebrek aan boten, zei hij, en de wrede omstandigheden tastten het moreel en de steun van de soldaten voor elkaar aan.
“Mensen die daar terechtkomen zijn psychologisch niet voorbereid,” zei hij. “Ze begrijpen niet eens waar ze naartoe gaan. Ze worden niet ingelicht door het commando dat hen daarheen stuurt.”
Oleksiy stemde ermee in dat de Times zijn verslag publiceerde uit frustratie over de verliezen. “Ik heb zoiets niet gezien in Bakhmut of Soledar,” zei hij, verwijzend naar twee van de meest intense gevechten aan het oostfront. “Het is zo verspillend.”
Russische luchtaanvallen langs de rivieroevers die zijn aangegeven op de Ukraine Control Map, die videobeelden van aanvallen aan beide zijden van het front geolokaliseert, bevestigen zijn beschrijving. De kaart toont zware Russische luchtbombardementen op verschillende oversteekplaatsen langs een 40 mijl lang stuk van de rivier.
De Russische troepen lijden ook zware verliezen, zo blijkt uit verschillende verslagen. De kaart geeft details van meerdere treffers door Oekraïense artillerie, raketten en drones op Russische troepen en pantsers in alle belangrijke nederzettingen langs de oostelijke oever. De stad Kherson is herhaaldelijk aangevallen door de Russen, maar ook hier weerklinkt het constante geschut van de Oekraïense artillerie.
“Over het algemeen zijn we op jacht,” zei Jevhen Karas, 36, plaatsvervangend commandant van het 14e Afzonderlijke Regiment, die op bezoek was bij een van zijn eenheden die drones inzetten tegen Russische doelen aan de overkant van de rivier. Om veiligheidsredenen wilde hij de locatie niet bekendmaken.
“De belangrijkste prioriteit is de Russische artillerie en het verdedigen van onze operaties,” zei Karas, wiens achternaam ook zijn militaire roepnaam is. Na twee maanden van operaties, zei hij, waren de Russische eenheden in het gebied en het langeafstandsgeschut zwaar onderdrukt. Russische troepen bleven over het algemeen overdag in dekking en verplaatsten zich alleen ’s nachts, zei hij.
Karas stond vanaf 2014 aan het hoofd van een vrijwillige militaire groep, C14, die door waakhondgroepen als extreem rechts wordt omschreven. In 2016 werd de groep geïntegreerd als een speciale operatiemacht in het Oekraïense leger.
De mariniers leden eronder, zei Karas, maar de Oekraïense aanvallen hadden de Russische bevelhebbers verontrust, die een luchtlandingseenheid terughaalden van het Zaporizhzhia front om de verdediging te versterken.
“Ze zijn erg bang dat Oekraïne deze maand, of in de lente of de zomer, zijn grondgebied zal uitbreiden en de oostelijke oever zal bevrijden”, zei hij, eraan toevoegend dat hij radio-intercepties van Russische communicatie volgt, naast andere bronnen van inlichtingen.
Zelfs kleine territoriale overwinningen zouden Oekraïne de mogelijkheid geven om de aanvoerroutes van Rusland naar de Krim aan te vallen, zei hij.
Maar op dit moment was de operatie aan de overkant van de rivier niet gericht op een doorbraak, maar op het binnenhalen en doden van zoveel mogelijk Russische troepen, zei hij.
Drones bleken cruciaal te zijn in die strijd, verkenningen uit te voeren en artillerie te geleiden, terwijl ze in toenemende mate troepen en uitrusting bestookten met explosieven. Een kamikaze drone was goedkoper en nauwkeuriger dan dure artilleriegranaten, die steeds schaarser worden, zei de commandant van de eenheid, Dzhmil, 37, die zijn roepnaam gaf.
“We lezen de kranten en we weten wie ons helpt en dat alles zijn prijs heeft,” zei hij, verwijzend naar de toenemende discussies in de Verenigde Staten en Europa over hulp aan Oekraïne. Deze week werd de dreiging van toekomstige bezuinigingen op de hulp alleen maar groter, omdat Zelenskyy’s pogingen om steun te krijgen van de Europese Unie en het Amerikaanse Congres werden afgewezen.
Oekraïense artillerie- en drone-eenheden waren goed geplaatst langs de westelijke oever van de rivier, die het voordeel heeft hoger gelegen te zijn dan de oostelijke oever en toegang biedt tot voorraden, elektriciteit en logistiek, zei Karas.
Maar hoewel de Russische artillerie in sommige gebieden is onderdrukt, hebben de Russische strijdkrachten teruggeslagen met verwoestende luchtbombardementen, raketaanvallen en een groot aantal drones.
De marinier Maksym, die herstelde in het ziekenhuis nadat hij in november gewond raakte in Krynky, zei dat de Russische luchtaanvallen en het vuur van tanks, artillerie en mortieren zo intens waren dat zijn peloton niet verder kon vanuit de kelders waar de soldaten eerst hadden geschuild.
Nadat drie mannen waren gedood tijdens een luchtaanval, kreeg het peloton het bevel om te evacueren. Het werd een chaotische en rampzalige terugtocht. De soldaten kwamen onder granaatvuur te liggen toen ze in het donker op weg gingen naar de oever van de rivier, om bij aankomst te horen te krijgen dat ze drie uur moesten wachten op boten om hen op te pikken.
“Het was een moeras, allemaal in kraters gevuld met water,” zei Maksym en hij voegde eraan toe: “We hadden geen andere keuze dan te proberen zo diep mogelijk in te graven.”
“Iedereen was toen al gewond,” zei hij. Een boot kwam, met een andere missie, en nam de ernstigste gewonden mee.
Terwijl ze op meer boten wachtten, bombardeerden Russische vliegtuigen de rivieroever met drie glijbommen, enorme explosieven van een halve ton die grote gaten in de aarde sloegen.
Een andere boot arriveerde en nam nog eens vijf gewonde mannen mee. Maksym moest nog eens 40 minuten wachten op de volgende boot.
“De linkeroever was als het vagevuur,” zei hij. “Je bent nog niet dood, maar je voelt je niet levend.”
Van de 10 mannen in zijn peloton was de helft dood of vermist, zei hij. “Niet één overleefde het zonder verwondingen.”
Dat heeft zelf’s Hitler nooit gedaan…ik bedoel vrouwen i6de Loopgraven…