Israël zal Amerika leegbloeden en afdanken als een oude schoen

Er zijn een paar eenvoudige waarheden rond alle onzin die wordt gespuwd door Israëlische agenten en hun cheerleaders in de Verenigde Staten, Canada, Europa en elders in de Engelstalige wereld. Ten eerste is Israël geen democratie en is het dat ook nooit geweest sinds het vijfenzeventig jaar geleden werd opgericht. Het gebruikte massamoorden op hele dorpen en andere vormen van terrorisme om driekwart miljoen inheemse Palestijnen uit hun huizen te verdrijven. Vervolgens nam het wetten aan die de terugkeer van deze vluchtelingen naar huis verbood. Veel van die ontheemden wonen tot op de dag van vandaag in door de Verenigde Naties (UNRWA) gefinancierde nederzettingen, tot voor kort in Gaza, en ook in buurlanden. Diaspora Joden zonder wortels in het historische Palestina werden bij wijze van vergelijking toegestaan om vrij binnen te komen en zich te vestigen en kregen de gestolen Palestijnse eigendommen. De Palestijnen die niet vluchtten en zich helaas binnen de nieuwe Israëlische grenzen bevonden, hadden slechts beperkte rechten in vergelijking met hun Joodse buren, ook al waren velen van hen nominaal Israëlische burgers, schrijft Philip Giraldi.

Ten tweede wordt beweerd dat Israël een nauwe bondgenoot en vriend is van de Verenigde Staten en de andere landen die onder dwang het land steunen. In zijn recente toespraak tot de gezamenlijke zitting van het Amerikaanse Congres verwoordde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een bewering die als volgt ging: “Mijn vrienden, als jullie je één ding herinneren, één ding uit deze toespraak, onthoud dan dit: onze vijanden zijn jullie vijanden, onze strijd is jullie strijd, en onze overwinning zal jullie overwinning zijn.” Dit bracht de verzamelde congresleden op de been en aan het juichen, maar het was net zo’n valse bewering als de rest van de beweringen die de bijna een uur durende lezing van Bibi vulden. In werkelijkheid is Israël niemands echte bondgenoot, ook al vinden volledig gekochte en betaalde Amerikaanse politici het heerlijk om die fabel te herhalen. Allianties zijn van nature wederkerig en Israël is geen overeenkomst aangegaan om een ander land te helpen dat aangevallen zou kunnen worden. Sterker nog, zelfs het definiëren van een aanval op Israël is problematisch omdat het geen vaste grenzen heeft omdat het een bezettingsmacht is over een groot deel van wat eens Palestina was.

De VS, daarentegen, heeft de zaken niet geholpen door herhaaldelijk een “ijzersterke” belofte te doen om Israël te “verdedigen,” zelfs als de Joodse staat een oorlog zou beginnen, wat precies is wat we op dit moment zien met betrekking tot de moorden en ander sabelgekletter van Netanyahu gericht tegen Libanon, Syrië en, bovenal, Iran. In werkelijkheid geeft Israël niets om de levens of het welzijn van Amerikanen, Britten en de anderen die door hun heilige tekst de Talmoed en vele Israëli’s worden beschouwd als ondermensen die er alleen zijn om de Joden te dienen. Die goyim zijn weinig meer dan bronnen van gevolgenvrij geld, wapens en politieke dekking terwijl de “uitverkorenen” het Midden-Oosten verwoesten en zich bezighouden met genocide om hun doel te bereiken, namelijk het verkrijgen van een Palestijns vrij Groot-Israël dat loopt van de Jordaan tot aan de Middellandse Zee, met enkele andere stukken van hun buren zoals Egypte en Libanon er ook bij.

Er is genoeg bewijs uit de eerste hand afkomstig van Israëlische politici en rabbijnen om Israëls complete minachting voor niet-joodse levens onder zijn “vrienden” en vijanden te bevestigen, evenals zijn volledige bereidheid om hen te zien vermoorden of verhongeren zonder enige wroeging. En wat de zaak nog erger maakt is dat de Israëli’s de Amerikaanse federale en staatsregeringen zo gecorrumpeerd hebben op verschillende niveaus en in zoveel van hun operaties dat de gemiddelde burger die mishandeld of zelfs gedood wordt door Israël het Ministerie van Buitenlandse Zaken of de rechterlijke macht niet geïnteresseerd zal vinden om de zionisten te dwarsbomen door antwoorden te eisen over wat er gebeurde. Er wordt zelden gezocht naar straf voor de daders, vaak soldaten of gewapende burgerwachten. De standaardreactie tijdens persconferenties op het ministerie van Buitenlandse Zaken wanneer een Amerikaan is vermoord, zoals in het recente geval van de Palestijns-Amerikaanse journaliste Shireen Abu Akleh, is te beweren dat Israël ongetwijfeld een passend onderzoek zal uitvoeren naar de mogelijke misdaad, waarvan de Amerikaanse regeringswoordvoerder zeker weet dat het een leugen is. Israël straft bijna nooit zijn soldaten of politieagenten of zelfs zijn gewapende kolonisten voor het doden van Arabieren of buitenlanders.

En in veel gevallen zal de Amerikaanse regering zelfs tussenbeide komen om de misdaad in de doofpot te stoppen, zelfs als een of meer Amerikaanse burgers het slachtoffer zijn. Je kunt gemakkelijk een aantal gevallen noemen waarin de Israëlische regering zich zo vrij voelde van mogelijke consequenties dat ze opzettelijk Amerikanen doodde of een incident creëerde waarbij Amerikanen gewond konden raken zonder zich zorgen te maken dat er vergelding zou volgen vanuit Washington. Dat is de voortdurende tragedie dat de Amerikaanse regering zo “bezet” en gecontroleerd is door het Israëlische monster dat ze niet langer het vermogen heeft om rationeel te reageren als er werkelijke belangen op het spel staan. Dat is momenteel het geval met een zeer kwetsbaar Amerikaans flottielje dat op weg is naar het Midden-Oosten om Israël te “verdedigen” tegen Libanon en Iran, als reactie op het feit dat de regering van Netanyahu een nieuwe regionale crisis heeft ontketend nadat ze onlangs in beide landen moorden op hoog niveau heeft gepleegd. Als het tot een oorlog komt, zullen jonge Amerikanen ongetwijfeld door hun leiders worden gestuurd om te sterven ter bescherming van oorlogsmisdadiger Israël.

En het wordt alleen maar erger met de komende verkiezingen. Als Kamala Harris wint, belooft het beleidsplan van de Democratische Partij over het Midden-Oosten dat ze zal doorgaan met het bewapenen en financieren van Israëls genocide op de Palestijnen. Het zal geen verandering zijn ten opzichte van wat is gesteund door moordenaar Joe Biden en Harris’ Joodse echtgenoot heeft al toegezegd de strijd tegen antisemitisme in de VS te zullen leiden door te zeggen: “Ik weet dat… de Verenigde Staten achter Israël zullen blijven staan en het opkomende tij van antisemitisme zullen blijven bestrijden.” Dat betekent dat Israël en de Amerikaanse Joden, die de rijkste en machtigste bevolkingsgroep in de VS vormen, zullen blijven profiteren en zowel vertroeteld als beschermd zullen worden op kosten van de belastingbetaler. En vaarwel voor de vrijheid van meningsuiting of vereniging in de VS als het op enigerlei wijze gaat om het bekritiseren van Israël of het gedrag van Joodse groepen.

Als Donald Trump in november wint, zal het nog erger zijn, want hij heeft beloofd Joodse groepen nog meer macht te geven. Trump, die niet bepaald een bekende Holocaust-geleerde is, zegt dat wat er nu in de Verenigde Staten gebeurt “precies is wat er voor de Holocaust gebeurde.” Hij beloofde onlangs om de macht van de Israël Lobby over het Congres te herstellen tijdens een “anti-antisemitisme” evenement met Joodse donoren en pro-Israël megadonor Miriam Adelson. Eerder dit jaar werd bekend dat Adelson, de weduwe van de overleden miljardair casinomagnaat Sheldon Adelson, Trump $100 miljoen zou geven voor zijn campagne in ruil voor zijn goedkeuring van de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door Israël. Trump beloofde ook dat hij antisemieten zou blokkeren of zelfs deporteren door te zeggen: “Ik zal een sterke ideologische screening van alle immigranten implementeren. Als je Amerika haat, als je Israël wilt afschaffen, als je niet van onze religie houdt (wat veel van hen niet doen), als je sympathiseert met jihadisten, dan willen we je niet in ons land en kom je er niet in.”

Trump ging verder in die geest en zei dat “jaren geleden” als je “iets slechts zei over Israël of het Joodse volk, je afgemaakt werd als politicus… Verreweg de machtigste lobby in dit land was Israël en het Joodse volk. Vandaag de dag is het bijna alsof wat is er gebeurd? Wat is er gebeurd? Wat is er gebeurd met [Sen. Chuck] Schumer? Wat is er met al deze mensen gebeurd? Schumer is net een Palestijn!… Is hij lid van Hamas?” Zich tot Adelson wendend, vervolgde hij met “De macht, Miriam, van deze lobby zo machtig – en het was voor het goede, niet voor het slechte. Vijftien jaar geleden was het de absolute machtigste – je kon geen ‘AOC plus drie’ hebben – ze zouden geen kans hebben om ergens gekozen te worden en vandaag heb je AOC en sommige van deze mensen en ze zijn uh, behoorlijk gewelddadig, behoorlijk gewelddadig en ze haten Israël en ze haten Joodse mensen.”

Het is een ongelofelijke belofte, vooral verbazingwekkend vanwege haar onwetendheid, aangezien de Israël Lobby al eigenaar is van beide grote politieke partijen en al jaren het buitenlands beleid van de VS en het zogenaamde ministerie van Justitie bestuurt. De Verenigde Staten hebben ook unieke posten op ambassadeursniveau die zich bezighouden met antisemitisme en de zogenoemde holocaust, beide bemand en geleid door Joden. Het gaat om de Speciale Gezant voor het monitoren en bestrijden van antisemitisme en het Kantoor van de Speciale Gezant voor Holocaustkwesties.

Een deel van wat Trump beweerde bevestigend, is iedereen die enige tijd in Washington heeft doorgebracht en die redelijk betrokken is geweest bij het kijken naar het fiasco dat zich daar afspeelt, het ermee eens dat de machtigste buitenlandse lobby die van Israël is, gesteund door een enorm binnenlands netwerk dat bestaat om de Joodse staat te beschermen en te onderhouden. Het is inderdaad het binnenlandse element van de lobby dat haar kracht geeft, gesteund als ze is door extravagant goed gefinancierde denktanks en een nieuws- en opiniemedia die aantoonbaar pro-Israël zijn als het gaat om ontwikkelingen in het Midden-Oosten. De macht van wat ik liever de Joodse lobby noem, omdat daar het geld en de politieke toegang vandaan komen, manifesteert zich ook op staats- en lokaal niveau, waar pogingen om Israël vreedzaam te boycotten vanwege zijn oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid in meer dan dertig staten zijn bestraft en zelfs gecriminaliseerd. In verschillende staten, waaronder Virginia, zijn speciale handelsafspraken gemaakt ten gunste van Israëlische bedrijven ten koste van de lokale bevolking en belastingbetalers die niets te zeggen hebben over wat er namens hen wordt gedaan.

De Joodse controle over zaken en overheidsfuncties die de Amerikaanse zionisten na aan het hart liggen, verklaart ook waarom geen enkele pro-Israël groepering ooit gedwongen werd zich te laten registreren onder de Foreign Agents Registration Act (FARA), ook al opereren ze openlijk illegaal namens een vreemd land. Het is ook de manier waarop Israël aan elke vorm van censuur is ontsnapt omdat het materiaal en technologie heeft gestolen om zijn eigen geheime nucleaire arsenaal te ontwikkelen, waarvoor het elke hulp zou worden geweigerd als de relevante wetten van de VS daadwerkelijk zouden worden gehandhaafd door het Ministerie van Justitie. Israël zou ook geblokkeerd moeten worden van het ontvangen van wapens of hulp onder de Amerikaanse Leahy-wet omdat het zich schuldig heeft gemaakt aan oorlogsmisdaden, tot en met genocide aan toe. Het krijgt altijd de vrije hand bij het plegen van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid zonder dat er een kik wordt gegeven door de president of de minister van Buitenlandse Zaken, die beide verklaard zionisten zijn. De laatste Amerikaanse president die de Joodse/Israël lobby serieus aanpakte was John F. Kennedy en hij heeft misschien wel de ultieme prijs betaald voor zijn vermetelheid.

Weinig Amerikanen weten van de meest flagrante moord op hun medeburgers door Israël tijdens de aanval op de USS Liberty op 8 juni 1967, waarbij 34 Amerikaanse zeelieden omkwamen en 171 anderen gewond raakten tijdens de twee uur durende aanval, die duidelijk bedoeld was om het inlichtingen schip te vernietigen dat legaal opereerde in internationale wateren en informatie verzamelde over de aanhoudende Zesdaagse Oorlog tussen Israël en zijn Arabische buren. De Israëli’s, wiens vliegtuigen hun davidster hadden afgedekt, vielen het schip herhaaldelijk aan vanuit de lucht en met kanon- en torpedoboten vanuit zee. Ze probeerden het schip tot zinken te brengen en gaven Egypte de schuld, zodat de Verenigde Staten zouden reageren door de Arabische vijanden van Israël aan te vallen.

Joe Meadors, een overlevende van de Liberty, herinnert zich hoe “geen enkel lid van het Congres ooit onze jaarlijkse herdenkingsdienst op de Arlington National Cemetery op de gedenkdag van de aanval heeft bijgewoond. We worden veroordeeld als ‘antisemitisch’ en ‘dwepers’, alleen maar omdat we hebben gevraagd om de aanval op de USS Liberty op dezelfde manier te behandelen als elke andere aanval op een schip van de Amerikaanse marine sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. We hebben alleen onszelf. Niet het Congres. Niet de marine. Niet het MvD. Alleen onszelf. We hebben een plek nodig waar we welkom zijn. We hebben onze reünies nodig.”

De ongelooflijke moed en vastberadenheid van de overlevende bemanning was inderdaad het enige dat de Liberty voor zinken behoedde. De bevelvoerend officier van het schip, kapitein William McGonagle, kreeg een Congressional Medal of Honor voor zijn heldhaftige rol in het drijvende houden van het schip, hoewel een laffe en verachtelijke president Lyndon Baines Johnson, die mogelijk met de Israëli’s had samengespannen om het schip aan te vallen, brak met de traditie en weigerde de medailleceremonie in het Witte Huis te houden. Hij weigerde ook om de medaille persoonlijk uit te reiken en delegeerde die taak aan de minister van Marine in een besloten openbare uitreiking die slechts met tegenzin in de Washington Navy Yard werd gehouden. De extra medailles die in de nasleep van de aanval aan andere bemanningsleden werden uitgereikt, maakten van de USS Liberty het meest gedecoreerde schip in de geschiedenis van de Amerikaanse marine.

De doofpotaffaire van de aanval begon onmiddellijk, inclusief het verbergen van de feitelijke terugroeping door het Witte Huis van gevechtsvliegtuigen gelanceerd door de Zesde Vloot om de onder vuur liggende Liberty te helpen. De bemanning van de Liberty werd vervolgens beëdigd tot geheimhouding over het incident, net als de arbeiders van de marinewerf in Malta en zelfs de mannen van de USS Davis, die de zwaar beschadigde Liberty naar de haven had geholpen. Een inderhaast bijeengeroepen en geleid hof van onderzoek onder leiding van admiraal John McCain handelde op bevel van Washington en verklaarde de aanval als een geval van een verwisseling van identiteit. De senior juridisch adviseur van het onderzoek, kapitein Ward Boston, die vervolgens verklaarde dat de aanval een “opzettelijke poging was om een Amerikaans schip tot zinken te brengen en de hele bemanning te vermoorden,” beschreef ook hoe “president Lyndon Johnson en minister van Defensie Robert McNamara hem opdroegen om te concluderen dat de aanval een geval van ‘verwisseling van identiteit’ was, ondanks overweldigend bewijs van het tegendeel”. De bevindingen van de rechtbank werden herschreven en delen met betrekking tot Israëlische oorlogsmisdaden, waaronder het beschieten van reddingsvlotten met machinegeweren, werden geschrapt. In navolging van zijn vader gebruikte senator John McCain van Arizona vervolgens zijn positie in de Senaatscommissie voor gewapende diensten om het opnieuw bijeenroepen van een onderzoeksraad om het bewijsmateriaal opnieuw te onderzoeken effectief te blokkeren. De meeste documenten met betrekking tot het Liberty-incident zijn nooit openbaar gemaakt, ondanks de 57 jaar die zijn verstreken sinds de aanval plaatsvond.

Om maar een ander voorbeeld te noemen van hoe ambitieuze politici zich nog steeds verenigen om Israël te beschermen, gouverneur van Florida en recentelijk presidentskandidaat Ron DeSantis is een voormalig marineofficier die ooit congreslid was voor een district in Florida waar verschillende overlevenden van de Liberty woonden. Ze hebben verteld hoe herhaalde pogingen om DeSantis te ontmoeten om een mogelijk officieel onderzoek te bespreken werden afgewezen, waarbij het congreslid weigerde hen te ontmoeten. Zelfs de veteranenorganisatie het Amerikaanse Legioen is bang voor Israël. Het heeft de USS Liberty Veterans Association geweigerd om een tafel of stand te hebben op zijn jaarlijkse conventie en heeft zelfs elke deelname van de groep aan zijn bijeenkomsten voor altijd verboden!

De behandeling van de USS Liberty en de onderdrukking van fundamentele rechten voor Amerikanen zou dus niemand moeten verbazen in een land waarvan de regerende klasse al tientallen jaren het vuile werk opknapt van de machtige lobby van een piepkleine cliëntstaat die illegaal opereert en de Verenigde Staten van Amerika alleen maar problemen en kosten bezorgt. Zal er ooit een einde aan komen? Mogelijk, maar alleen wanneer de Joodse staat de laatste dollar uit de Amerikaanse schatkist heeft onttrokken en het laatste wapen uit de arsenalen van Amerika, op een moment dat wat er overblijft van de Verenigde Staten niet meer zal zijn dan een oud stuk vodden en etiketten dat gemakkelijk kan worden weggegooid.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Nog steeds vragen over Israëlische aanval op marineschip USS Liberty waarbij 34 Amerikaanse bemanningsleden omkwamen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: