‘Ik voelde me net een nazi’: Zionisten geven genocide toe

Op 23 december 2024 publiceerde het Israëlische dagblad  Haaretz een buitengewoon onderzoek naar de “impact” van de “brutaliteit” van de Zionist Occupation Force (ZOF) op de “geestelijke gezondheid” van haar eigen militanten. Specifiek, “morele schade” opgelopen door de soldaten van Tel Aviv tijdens het plegen van ongegeneerde genocide in Gaza. Hoewel er veel moeite werd gedaan om de Israëli’s af te schilderen als de ultieme slachtoffers van de 21e eeuwse Holocaust die ze aan het plegen zijn, bood de weinig opgemerkte verslaggeving van de krant een uitgebreid, ongekend inzicht in de routinematige gruwelen die de entiteit terloops aan de Palestijnen uitdeelt, voor en na 7 oktober 2023.

De auteur van het artikel, samen met een “welzijnsmedewerker” van ZOF, deed tientallen jaren eerder academisch onderzoek naar de reden waarom soldaten van Tel Aviv regelmatig de meest sadistische gruweldaden begaan tegen onschuldige Palestijnen. Dit gebeurde na de Eerste Intifada, 1987 – 1993, waarin de entiteit brutaal optrad tegen het Palestijnse verzet tegen Israëls illegale, immorele bezetting van hun historische land. De gezamenlijke onderzoeksinspanningen van het duo leverden een schat aan bewijs uit de eerste hand van de Zionistische wreedheid, omdat ZOF-soldaten onbevangen tegen hen “openhartig” waren, schrijft Kit Klarenberg.

Het tweetal identificeerde afzonderlijke “groepen” ZOF-soldaten, “gebaseerd op persoonlijkheidskenmerken.” Eerst en vooral was er een “meedogenloze en hardvochtige” factie, die “de ergste wreedheden beging” en “brutaliteit zag als een uitdrukking van kracht en mannelijkheid.” De “macht” die ze voelden als ze dienden in het genocidale leger van Israël was “bedwelmend.” Eén van hen beschreef opschepperig hoe hij er “geen probleem” mee had om vrouwen te brutaliseren en te vermoorden. Hij haalde aan hoe hij een Palestijnse vrouw zo hard had geschopt dat haar botten in haar lies “braken” en “ze vandaag geen kinderen meer kan krijgen”:

Ondertussen “schoot een andere ZOF militant een Arabier vier keer in de rug” vanaf een afstand van slechts 10 meter, “en kwam weg met een zelfverdedigingsclaim.” Dit was, gaf de moordenaar toe, “koelbloedige moord” – en “zulke dingen deden we elke dag.” Een ander herinnerde zich hoe een jonge Palestijn rustig over straat liep, zich met zijn eigen zaken bemoeide, toen de zionistische troepen het vuur openden. “Bang, een kogel in de maag” en hij “lag op de stoep te sterven.” Israëlische agenten “reden onverschillig weg” naar hun slachtoffer.

“Gaza platwalsen”

Volgens Haaretz “waren deze soldaten meedogenloos en rapporteerden ze geen moreel letsel.” Niettemin werden enkele van de betrokken genocidale oorlogsmisdadigers “veroordeeld door militaire rechtbanken” voor hun afschuwelijke acties, waardoor ze zich “bitter en verraden” voelden. De moordenaars die er ongestraft vanaf kwamen, werden stilzwijgend geholpen door “een kleine, ideologisch gewelddadige groep die de wreedheid steunde.” Hoewel ze niet “direct deelnamen” aan de moorden, “geloofden ze in de joodse suprematie en deden ze denigrerend over Arabieren,” dus knepen ze vastberaden een oogje dicht.

Ondertussen werd een “grote groep” ZOF-soldaten “zonder voorafgaande neiging tot geweld” meedogenloos en onmenselijk door de invloed van hun superieuren en de “normen” van hun eenheid. “Ik voelde me als… een Nazi… het leek precies alsof wij de Nazi’s waren en zij de Joden,” getuigde een lid van dit contingent. Een ander getuigde hoe een “nieuwe commandant” tijdens hun “eerste patrouille” samen in de vroege ochtenduren een weerloos Palestijns kind afschuwelijk verminkte:

Toch waren er enkele dienstplichtigen van het ZOF die “zich verzetten tegen de invloed van hardvochtige en ideologische groepen” op de “cultuur” van het leger van de Zionistische entiteit, die dapper “een moreel standpunt innamen en de wreedheden gingen rapporteren” waarvan ze getuige waren geweest, of waaraan ze direct hadden deelgenomen. Ondanks dat ze “aanvankelijk geïntimideerd werden door wrede commandanten,” lieten ze van zich horen. Hun beloning was dat ze “ernstig geïntimideerd en verbannen” werden door de autoriteiten van de Zionistische entiteit. Eén waarheidsverteller werd permanent ontslagen voor hun onthullingen. “Getraumatiseerd” en “depressief’ ontvluchtten ze vervolgens Israël.

Een andere klokkenluider, die zijn persoonlijke verzet tegen officiële bevelen die neerkwamen op het “platwalsen van Gaza” en die “misdaden tegen de mensheid” noodzakelijk maakten, duidelijk durfde te maken, kreeg te maken met “ernstig sociaal ostracisme” vanwege zijn weigering om te gehoorzamen en zijn bereidheid om de angstaanjagende doelen waarmee hij was belast openbaar te maken. Als gevolg daarvan werd hij gepest en uit zijn eenheid gezet en keerde hij “geestelijk gebroken” terug naar het burgerleven. Dergelijke mishandelingen zijn alleen maar te verwachten, gezien de bredere institutionele cultuur van het ZOF en de aangeboren genocidale aard van de verrotte ideologie van het zionisme.

Zoals Haaretz opmerkt, gaven meerdere oorlogsmisdadigers van het ZOF jubelende loftuitingen op de begrafenis van Shuvael Ben-Natan in oktober 2024, een militant van de entiteit die werd geneutraliseerd tijdens de invasie van Tel Aviv in Libanon die maand. Eén van hen schepte op dat hun gevallen kameraad “Gaza binnenging om wraak te nemen,” terwijl een ander uitgelaten vertelde hoe Ben-Natan een 40-jarige Palestijn vermoordde “die met zijn kinderen olijven oogstte op de Westelijke Jordaanoever.” Anderen haalden nostalgisch herinneringen op aan hoe hun overleden vriend “het moreel in Gaza opkrikte door zonder toestemming een huis in brand te steken.”

“Sadistische mensen”

Ben-Natan’s mede-oorlogsmisdadigers maakten ook psychotisch gebruik van de gelegenheid van zijn begrafenis om “hun toewijding te belijden om door te gaan met brandstichting en wraak in Gaza, Libanon en de Westelijke Jordaanoever.” Zulke misselijkmakende scènes zien we vandaag de dag in real time afspelen. Ondertussen worden andere vergelijkbare, zo niet ergere, Zionistische gruweldaden goed verborgen gehouden voor het publiek, gepleegd in massale “detentie faciliteiten” zoals Sde Teiman. Haaretz verwijst naar het “ernstige seksuele misbruik” waaraan Palestijnse gevangenen worden onderworpen op de locatie als “een microkosmos van de brutalisatie in de huidige oorlog.”

Verkrachting en seksuele marteling in Sde Teiman is zo wijdverspreid en genadeloos dat een “veteraan arts” de autoriteiten waarschuwde. Als gevolg daarvan werden negen reservesoldaten van de IDF “gearresteerd op verdenking van zware sodomie en andere vormen van misbruik.” Haaretz signaleert dat er ook 36 onderzoeken lopen naar de dood van Palestijnse Sde Teiman gedetineerden sinds 7 oktober 2023. “Anonieme soldaten” geraadpleegd door de krant getuigden ruimschoots over hoe “een discours van haat en wraak het misbruik van gedetineerden normaliseerde”in de faciliteit.

Palestijnen opgesloten in Sde Teiman

Dit omvatte “hard, willekeurig geweld op een frequente basis, vernedering en degradatie, opzettelijke uithongering en andere misbruikpraktijken.” Een “jonge student” die werd opgeroepen voor ZOF-dienst en die de wreedheden in Sde Teiman van dichtbij meemaakte, verwees naar een overvloed aan “sadistische mensen” daar, “die er plezier in hebben anderen leed toe te brengen.” Hij verklaarde dat het “zeer verontrustend was… om te zien hoe gemakkelijk en snel gewone mensen zich kunnen onthechten en de realiteit voor hun ogen niet zien wanneer ze in een moeilijke en schokkende menselijke situatie terechtkomen.”

Een “reservist-arts” die op Sde Teiman postte, sloot zich aan bij hun opmerkingen en verwees naar de “totale ontmenselijking” op de hele locatie. Opvallend genoeg duidden hun verklaringen op een intieme persoonlijke medeplichtigheid aan de afschuwelijke daden tegen onschuldige Palestijnse gevangenen daar, waarover hun collega zo verontrust was. Het overduidelijke gebrek aan wroeging van de artsen over hun persoonlijke mishandeling van gevangenen stond ondubbelzinnig op schrift. Ze rechtvaardigden hun acties laconiek door de “normalisering” van de gruwelijke mishandeling in de gevangenis:

Een andere ZOF reservist die daar geplaatst was – door Haaretz omschreven als “terughoudend” – zou haar “normen” moreel hebben gehandhaafd “door te ontsnappen uit de faciliteit.” Ze beweerde “bang” te zijn geworden door de wijdverspreide “ontmenselijking” en “gevaarlijke houdingen” die ze daar aantrof. Haar ervaringen waren zo “traumatisch” dat ze erin slaagde “ontslagen” te worden “met de hulp van een psychiater.” Meer in het algemeen zijn dergelijke perspectieven, betreurde ze, “normaler geworden in onze samenleving.” Haaretz sluit zich hierbij aan en merkt op dat regeringsfunctionarissen zich routinematig bezighouden met “retoriek van haat en wraak.”

Deze openlijke aanmoediging van moedwillige slachtpartijen op staatsniveau – wat een onweerlegbaar bewijs is van de genocidale intentie van de Zionistische entiteit – gaat gepaard met een “verzwakking” van de “civiele en militaire rechtssystemen” van Israël. Documentatie die getuigt van monsterlijke daden door ZOF militanten is overvloedig. Vaak filmen ze zichzelf terwijl ze gevangenen mishandelen en doden, schieten op Palestijnen die met witte vlaggen zwaaien, slachten vrouwen en kinderen af, plunderen verlaten huizen, vernietigen moedwillig verlaten eigendommen, en nog veel meer. Ondanks deze rijkdom aan bewijs zijn officiële onderzoeken naar ZOF-misbruiken, laat staan vervolgingen, “minuscuul.”

De grote nieuwszenders hebben zich verbonden aan een samenzwering van zwijgen over de genocide in Gaza. Distantiëren, ontwijkende taal, weglaten en andere dubbelzinnige chicanes worden systematisch gebruikt om de wrede uitwissing van het Palestijnse volk door de entiteit te bagatelliseren of ronduit te rechtvaardigen. De onthullingen en veroordeling van het Haaretz onderzoek zouden nooit verschijnen in de Westerse media. Toch is het duidelijk dat de auteur gelooft dat de ZOF-misstanden fundamenteel afwijkend en ketters zijn, het resultaat van de “corrumperende invloed van… wrede en ideologisch gewelddadige soldaten.”

In werkelijkheid zijn wreedheden in het ZOF ingebakken en dat is ook altijd zo geweest. Het zionisme is immers afhankelijk van etnische zuivering, bevolkingsverplaatsing en landroof. Het leger zal daarom altijd dienovereenkomstig handelen. De verdeling van Palestina werd voor het eerst voorgesteld door de Britse Peel Commissie in oktober 1937. Veel zionisten waren boos dat het deel van het Palestijnse grondgebied dat aan hen werd toegekend te klein was. David Ben-Gurion, algemeen beschouwd als de vader van Israël en zijn eerste premier, wuifde hun bezorgdheid echter krachtig weg:

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

VN-rapport bevestigt massale verkrachting van Palestijnse gijzelaars in Israëlische martelkampen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: