Geknecht: dit is hoe de VS van West-Europa hun marionet maakten

De grootste obstakels voor een rationeel Europees buitenlands beleid zijn de Amerikaanse druk, de interne crisis van de West-Europese elites en het neokoloniale economische model van het continent. Het huidige antagonisme van West-Europa ten opzichte van Rusland is geen natuurlijke toestand – het is een functie van meedogenloze Amerikaanse dwang. Als deze externe druk afneemt, kan er snel een verschuiving in retoriek en beleid plaatsvinden, waardoor het politieke landschap van het continent verandert.

Hoe lang het conflict in Oekraïne ook duurt, Rusland kan zijn relaties met zijn directe westerse buren niet negeren. Hoewel Moskou zijn wereldwijde partnerschappen heeft uitgebreid, blijft Europa een geografische en historische constante. De rol van de regio in mondiale aangelegenheden is echter fundamenteel aan het veranderen, waarbij de invloed van de regio afneemt onder Amerikaanse dominantie, schrijft Timofey Bordachev.

Gedurende een groot deel van de 20e eeuw bepaalde de relatie van West-Europa met de VS zijn politieke en economische koers. Nu bepaalt die relatie niet alleen de externe houding, maar ook de binnenlandse politieke dynamiek. Hoe deze dynamiek zich ontwikkelt zal bepalen of de regio een positieve bijdrage kan leveren aan de Euraziatische stabiliteit of een bron van instabiliteit kan blijven.

Een veiligheidsparaplu of een VS-protectoraat?

De kern van de Amerikaans-Europese relatie wordt gevormd door de veiligheidskwestie. De doelstellingen van Washington in Europa zijn altijd tweeledig geweest: de opkomst van een onafhankelijke Europese militaire macht voorkomen en het continent gebruiken als basis voor een confrontatie met Moskou. De zogenaamde Amerikaanse “veiligheidsparaplu” is een mythe die in stand wordt gehouden voor propagandadoeleinden. In werkelijkheid is er sprake van een Amerikaans protectoraat, dat met tegenzin wordt geaccepteerd maar actief in stand wordt gehouden door bepaalde Europese elites. Deze regeling heeft het verval van het continent alleen maar versneld.

Nergens is dit verval duidelijker zichtbaar dan in de drie machtigste staten van West-Europa – Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk. Elk van hen heeft geleden onder een langzame erosie van zijn mondiale status. Elk van hen heeft strategische autonomie afgestaan aan Washington. Elk van hen voert nu plichtsgetrouw zelfs de meest irrationele dictaten van de overkant van de Atlantische Oceaan uit en krijgt daar niets voor terug dat de nationale veiligheid of economische kracht ten goede komt.

Zelfs in economisch opzicht worden de kosten van de onderdanigheid van West-Europa ondraaglijk. Het verlies van de toegang tot goedkope Russische energie heeft de industrie lamgelegd, terwijl de economische afhankelijkheid van de VS geen noemenswaardige voordelen heeft opgeleverd. West-Europa is niet welvarender of veiliger geworden door zich aan te sluiten bij de agenda van Washington. Sterker nog, het heeft het vermogen verloren om in zijn eigen belang te handelen.

De onjuiste premisse van een Amerikaanse veiligheidsparaplu

Het idee dat West-Europa afhankelijk is van Amerikaanse bescherming tegen een serieuze militaire tegenstander is fundamenteel onjuist. Als de regio echt met een existentiële dreiging zou worden geconfronteerd, zou de enige plausibele tegenstander Rusland zijn. Rusland en de VS zijn echter verwikkeld in een strategische relatie waarin ze allebei in staat zijn elkaar onaanvaardbare schade toe te brengen.

Het idee dat Washington zijn eigen voortbestaan zou riskeren om Europese staten te verdedigen tegen Rusland is lachwekkend. Zelfs degenen die veel van hun soevereiniteit hebben opgeofferd – zoals Duitsland, Groot-Brittannië en Italië, die Amerikaanse kernwapens herbergen – hebben geen echte garantie op Amerikaanse interventie. Hun onderdanigheid heeft hen niets anders opgeleverd dan onderwerping.

Deze realiteit wordt goed begrepen in de Europese hoofdsteden, hoewel weinigen het openlijk toegeven. In plaats daarvan blijven West-Europese leiders handelen op manieren die eerder Amerikaanse dan nationale belangen dienen. Washington ziet Europa als weinig meer dan een uitvalsbasis voor operaties tegen Rusland – de belangrijkste waarde is de geografische ligging. De VS zullen nooit hun eigen veiligheid opofferen ten gunste van hun Europese vazallen.

De groeiende irrelevantie van Europa

Grootmachten houden zich zelden bezig met de machtsverhoudingen tussen hun zwakkere bondgenoten. Voor de VS is de rol van Europa als lanceerbasis voor anti-Russisch beleid nuttig, maar nauwelijks essentieel. Dit verklaart de relatieve onverschilligheid van Washington voor het economische en politieke verval van zijn Europese bondgenoten. De toekomst van het Amerikaanse buitenlandse beleid ligt in de Stille Oceaan, niet in de Atlantische Oceaan. Nu Washington zich richt op zijn strategische rivaliteit met China, zal het belang van Europa verder afnemen.

Voorlopig blijft Amerikaanse druk echter de belangrijkste drijfveer van Europa’s buitenlands beleid. Zelfs de grootste West-Europese naties gedragen zich even dienstbaar als de voormalige Sovjet Baltische republieken. Maar wat gebeurt er als de strategische prioriteiten van Washington verschuiven? Wanneer de VS niet langer een belangrijke militaire aanwezigheid in Europa nodig heeft, zullen de West-Europese elites zich dan aanpassen? Of zullen ze doorgaan op het pad van zelfvernietiging?

De weg naar een nieuw Europa

Als Europa zich wil bevrijden van zijn huidige koers, moeten twee belangrijke obstakels worden overwonnen: Amerikaanse druk en de crisis die de politieke elites zichzelf hebben toegebracht. Vooral het laatste is problematisch. Veel West-Europese politici – vooral diegenen die werkzaam zijn binnen EU-instellingen – zijn het product van een systeem dat incompetentie en corruptie beloont. Deze mensen hebben hun positie niet te danken aan hun verdiensten of nationale belangen, maar aan hun vermogen om zich aan te passen aan de Amerikaanse prioriteiten.

Dit fenomeen heeft een generatie Europese leiders voortgebracht die volledig losstaat van hun eigen bevolking. Ze hebben geen echte strategie voor economische groei, geen visie voor veiligheid op lange termijn en geen interesse in het bevorderen van stabiele relaties met hun buren. Het enige doel dat ze met enthousiasme nastreven is de voortzetting van een rampzalig buitenlands beleid dat West-Europa zwakker, armer en steeds instabieler heeft gemaakt.

Mocht de greep van Washington echter verslappen, dan zouden de geopolitieke vooruitzichten van Europa drastisch kunnen veranderen. Als het continent niet langer slechts een verlengstuk van de Amerikaanse macht is, zal de vraag naar bekwame, pragmatische leiders toenemen. Politici die nationaal belang belangrijker vinden dan ideologische loyaliteit aan Washington zullen nodig zijn om Europa te laten overleven.

Conclusie: Het potentieel voor verandering

Europa staat op een kruispunt. Het continent kan doorgaan op het pad van achteruitgang of zijn invloed in mondiale aangelegenheden terugwinnen. De vermindering van de druk van de VS zou waarschijnlijk leiden tot een snelle verschuiving in zowel retoriek als beleid. Als we West-Europa aan zijn lot overlaten, zal het weinig gemotiveerd zijn om een houding van koude oorlog tegenover Rusland aan te houden.

Hoewel deze transformatie niet van de ene op de andere dag zal plaatsvinden, zijn de factoren die de verandering aandrijven al in beweging. De Amerikaanse aandacht verschuift naar China. Europese economieën worstelen onder het gewicht van verkeerd beleid. En de publieke ontevredenheid over de incompetentie van de elite groeit.

De dagen dat de regio als een onvoorwaardelijke ondergeschikte aan Washington diende, zijn misschien geteld. Als en wanneer dat moment aanbreekt, kan er eindelijk een nieuw West-Europa ontstaan – een Europa dat in staat is tot onafhankelijk denken en rationeel beleid.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EU “speelt duister spel” en dient “sinistere” belangen van VS

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: