Franse rellen tonen aan dat decennialange massale “koloniserende immigratie” kan leiden tot “ineenstorting”, zegt voormalig hoofd van de Franse contraspionagedienst

Nadat massale rellen Frankrijk en de wereld de afgelopen week hebben geschokt, zegt het voormalige hoofd van de machtige Franse inlichtingendienst DGSE dat de hoofdoorzaak van de tragische situatie in zijn land vooral “de dominante ideologie is, die de massale koloniserende immigratie die de afgelopen halve eeuw heeft plaatsgevonden, heeft gerechtvaardigd en zelfs verheerlijkt,” schrijft Remix.

Pierre Brochand was van 2002 tot 2008 hoofd van de Franse contraspionagedienst DGSE. Sinds 2019 heeft hij herhaaldelijk opgeroepen tot een radicale verandering in het immigratiebeleid van zijn land, vanwege de volgens hem dreigende burgeroorlog.

In een discussie over immigratie op de publieke radiozender France Culture afgelopen april, gaf Brochand een waarschuwing af die zijn volledige uitdrukking vond in de week van gewelddadige rellen en plunderingen die Frankrijk in zijn greep hield na het neerschieten van een tiener van Algerijnse afkomst op 27 juni:

“Als we niets of weinig doen, stevenen we af op ofwel een geleidelijke implosie van het sociale vertrouwen in Frankrijk, dat wil zeggen op een samenleving waar de levenskwaliteit zal instorten en waar het steeds minder aangenaam zal zijn om te leven, ofwel, door opeenvolgende explosies, op confrontaties die van Frankrijk een land zullen maken waar men helemaal niet meer zal kunnen leven.”

Nu, in een interview dat op 6 juli op de website van het dagblad Le Figaro gepubliceerd werd, legt Brochand, zoals Le Figaro het zegt, “de dodelijke cocktail bloot van een samenleving van individuen gebaseerd op openheid en democratie en de komst van hele diaspora’s met totaal verschillende culturele achtergronden.”

Het minste wat gezegd kan worden is dat de analyse van de voormalige chef van de contraspionage in schril contrast staat met de analyse die minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin zelf op 5 juli in de Nationale Assemblee maakte. Volgens Darmanin houden de rellen van de afgelopen dagen geen verband met immigratie omdat “slechts” 10 procent van de relschoppers buitenlanders waren.

In de ogen van Darmanin hebben de niet-blanke jongeren die dagenlang chaos veroorzaakten in de straten van Frankrijk, waarbij ze vaak de Koran en de naam van Allah aanriepen, geen link met immigratie omdat ze Franse burgers zijn. De Franse minister sprak zichzelf echter tegen door te zeggen dat de gemiddelde leeftijd van de relschoppers 17 jaar was, dat ze geboren waren onder het presidentschap van Jacques Chirac, en dat het sowieso te laat is om de immigratie onder controle te houden.

Helaas is dit een perfecte illustratie van de pessimistische opmerking van Brochand afgelopen april op France Culture, toen hij zei dat hij niet dacht dat er momenteel genoeg moed is onder de Franse politieke klasse om te doen wat nodig is om het ergste scenario te vermijden: dat van confrontatie.

“Grenzen sluiten in naam van het voorzorgsprincipe – de Poolse manier – is in ons land nooit serieus overwogen,” zei Brochand tegen Le Figaro na de recente rellen, waarbij meer dan 700 leden van de veiligheidstroepen gewond raakten, zo’n 4.000 mensen gearresteerd werden en veel steden verwoest werden. Voor Brochand is de reden een mengeling van humanisme en economische belangen, d.w.z. de noodzaak om goedkope arbeidskrachten te importeren.

Brochand zegt dat de veranderingen die hebben geleid tot de huidige afbraak van de Franse samenleving plaatsvonden in de jaren 70, toen Frankrijk de overgang maakte van een moderne nationale staat naar een samenleving van individuen.

Samen met de immigratie van arbeiders kreeg Frankrijk te maken met wat steeds meer een immigratie van kolonisten werd (Brochand gebruikt de Franse term “immigration de peuplement”, wat ook vertaald kan worden als “koloniserende immigratie”). De overgang naar een samenleving van individuen heeft geleid tot wat hij een schaareffect noemt. In de ogen van Brochand is interne verdeeldheid dan ook de natuurlijke neiging van de multiculturele samenlevingen in West-Europa.

Dit is niet nieuw, want Pierre Brochand zei dat hij zich herinnerde dat hij, toen hij in de jaren 1989-1993 de Franse ambassadeur in Hongarije was, vlak na de val van het communisme in dat deel van Europa, vaak van zijn Hongaarse gesprekspartners te horen kreeg: “We hebben het geluk dat we uit de eerste hand kunnen zien welke schade niet-Europese immigratie in jullie land aanricht, en we willen jullie zeker niet imiteren.”

“In ieders ogen zijn we nu de ‘zieke man’ van het continent, de Veiligheidsraad, de G7 en de G20,” klaagt het voormalige hoofd van de Franse contraspionage, want Frankrijk is inderdaad het land met het hoogste percentage inwoners met een niet-Europese immigrantenachtergrond, en de immigratiecijfers hebben nieuwe historische records geslagen onder president Emmanuel Macron.

Anderen, zoals in buurland Italië waar de massa-immigratie aan het begin van de jaren 2010 begon toen de rechtse regering van Berlusconi met de hulp van Brussel, Berlijn en Parijs omver werd geworpen, weten heel goed dat wat er nu in Frankrijk gebeurt, waarschijnlijk over een decennium of twee in hun land zal gebeuren als er niets wordt gedaan.

Een illustratie van deze bezorgdheid is bijvoorbeeld te vinden in een artikel dat op 5 juli werd gepubliceerd door het Italiaanse conservatieve dagblad Il Giornale met de titel: “De wortels van Frankrijks ziekte en de angst die boven Italië hangt”.

Ondertussen is een grote meerderheid van de Fransen fel gekant tegen wat steeds meer een gevaarlijk social engineering experiment van de liberale elites lijkt te zijn, iets wat Éric Zemmour een Ribbentrop-Molotov pact tussen Westerse liberalen en de Islam tegen de blanke, heteroseksuele, katholieke Franse man heeft genoemd. Het is zelfs zo dat 74 procent van de Fransen nu vindt dat er te veel immigranten in hun land zijn en 62 procent zou willen dat Frankrijk de EU-verdragen en EU-wetgeving aan zijn laars lapt om de immigratie een halt toe te roepen.

Dit laatste is een belangrijk punt, vooral in het licht van de uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) tegen Zwitserland die nog maar een paar dagen geleden werd gedaan en die het recht op gezinshereniging uitbreidt, zelfs voor vluchtelingen die alleen een tijdelijke verblijfsvergunning hebben gekregen en geen asiel. Laten we niet vergeten dat de EU-lidstaten volgens de EU-verdragen verplicht zijn om zich aan de uitspraken van het EHRM te houden.

“Wanneer diaspora’s buiten alle proporties aanzwellen – met minstens 5 miljoen extra aankomsten sinds 2005 – en een kritische massa bereiken die hen verward bewust maakt van hun onweerstaanbare kracht, wanneer compromissen en eenzijdige concessies bekentenissen van zwakte worden die oproepen tot overtreding, wanneer deze tegensamenlevingen het lef hebben om zichzelf op te werpen als concurrerende soevereiniteiten in dezelfde ‘ene en ondeelbare’ ruimte, wel, dan slaat het deksel van de snelkookpan eraf, zodra de gelegenheid zich voordoet,” legt Brochand uit in zijn interview van 6 juli dat gepubliceerd is in Le Figaro.

“Het is de moeite waard om er allereerst op te wijzen dat geïsoleerde rellen al 40 jaar aan de orde van de dag zijn, in elke uithoek van het land, onder het technocratische label van ‘stedelijk geweld’,” gaat de voormalige directeur van DGSE verder, waarbij hij opmerkt dat de dingen “zo ver zijn geëvolueerd dat niemand er nog aandacht aan besteedt, alsof ze deel uitmaken van het landschap.”

Volgens Brochand hebben mogelijk tussen de 100.000 en 200.000 mensen deelgenomen aan het stedelijk geweld, waardoor een situatie is ontstaan die veel gevaarlijker is dan in 2005, toen soortgelijke rellen plaatsvonden in de Franse buitenwijken. Sinds de Franse Revolutie van 1789 was er nog nooit iets vergelijkbaars gebeurd, merkt Brochand op, en deze keer zijn zelfs provinciesteden getroffen door de onlusten naast de centra van de grote steden, in tegenstelling tot 18 jaar geleden, toen de meeste rellen beperkt bleven tot de zogenaamde kwetsbare wijken.

“Ik zou de huidige catastrofe willen omschrijven als een opstand of revolte tegen de Franse nationale staat, door een aanzienlijk deel van de jongeren van niet-Europese afkomst die op het grondgebied aanwezig zijn,” zegt Brochand.

“Zullen we hieruit de juiste lessen trekken, aangezien de vitale prognose van het land op het spel staat? Zullen we andere oplossingen overwegen dan het zoveelste ‘plan voor de buitenwijken’? Zoals de zaken er nu voorstaan, betwijfel ik dat,” besluit hij pessimistisch.

De woorden van Brochand echoën de woorden die Gendarmeriekolonel Philippe Cholous op 2 juli uitsprak op de Franse nieuwszender CNews:

Het is vermeldenswaard dat de Franse regering na een week van chaos niet heeft afgezien van haar plannen om het verblijf van honderdduizenden illegale migranten die in sectoren werken waar een tekort aan arbeidskrachten is, te legaliseren, wat de aantrekkende factor voor illegale immigratie naar Europa enorm zal versterken, zoals elke dergelijke legalisatie in een groot Europees land in het verleden heeft gedaan.

Volgens een op 7 juli gepubliceerde opiniepeiling voor CNEWS televisie over welke politieke leiders de Fransen het meest vertrouwen om oplossingen te vinden voor de huidige situatie in hun land, waarbij de respondenten werd gevraagd om hun eerste en tweede keuze te geven, zei 32 procent dat ze geen enkele leider vertrouwen, 27 procent wees naar Marine Le Pen, 22 procent naar haar partijvoorzitter Jordan Bardella, en slechts 20 procent naar president Emmanuel Macron, en 13 procent naar Éric Zemmour, die wordt afgeschilderd als meer rechts dan Marine Le Pen.

Macrons minister van Binnenlandse Zaken, Gérald Darmanin, kwam slechts op de vijfde plaats, aangezien slechts 12 procent van de respondenten vertrouwen in hem heeft, terwijl slechts 11 procent premier Elizabeth Borne aanwees als hun eerste of tweede keuze voor iemand die oplossingen zou kunnen aandragen voor de zich ontvouwende crisis. Interessant genoeg blijft de leider van de centrumrechtse partij Les Républicains, Éric Ciotti, met slechts 6 procent van de Fransen die vertrouwen hebben in zijn vermogen om oplossingen te brengen, achter bij de extreemlinkse leiders Jean-Luc Mélenchon (9 procent) en Fabien Roussel (8 procent).

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OMVOLKING DOSSIER

Het Coudenhove-Kalergi plan – De volkerenmoord op de volkeren van Europa

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: