“Artillerie is de god van de oorlog”, zeggen de Russen, en de Russische artillerie verplettert al dagenlang de versterkte stellingen bij Donetsk. De Oekraïense troepen daar worden door hun eigen leiding in de steek gelaten. Weer een onnodige tragedie, schrijft Dagmar Henn.
Ten eerste: de oorlogsvoering van Oekraïne, op bevel van de NAVO, is in zijn geheel een schandelijke misdaad. Want de belangen van de Oekraïense bevolking zouden gediend zijn met een vreedzame regeling; het was in het belang van het Westen om Rusland te dwingen militair in te grijpen. De doelstellingen werden openlijk verklaard (in Duitsland door de NAVO-propagandiste Florence Gaub) – Rusland te verzwakken. Alleen al voor dit doel worden honderdduizenden Oekraïners in de loopgraven gedreven, uiteengereten door granaatscherven, steden worden beschoten, infrastructuur vernietigd. Elke druppel bloed die vergoten wordt, ook aan Oekraïense kant, is de schuld en de verantwoordelijkheid van deze oorlogszuchtigen.
In Duitsland, zoals in het hele Westen, worden de echte gebeurtenissen niet getoond. Alleen die paar doden die voor propagandadoeleinden gebruikt kunnen worden, waaruit een nieuwe partij beschuldigingen tegen het zogenaamd schuldige Rusland kan worden verzonnen, worden getoond. Tienduizenden die sindsdien het leven verloren hebben of voor de rest van hun leven verminkt zijn, blijven onzichtbaar. En de vraag naar de zin van hun dood wordt even weinig gesteld als de vraag in wiens belang deze oorlog gevoerd wordt.
De laatste dagen hebben de gevechten in de Donbass zich geconcentreerd op de versterkte stellingen van het Oekraïense leger bij Donetsk. Deze stellingen zijn in acht jaar tijd opgebouwd; het zijn geen eenvoudige loopgraven met aarden wallen, maar betonnen bunkers met kilometerslange tunnels, die in de eerste plaats bedoeld waren om de stellingen te beschermen van waaruit de stad Donetsk al die jaren onder vuur werd genomen. Bijna alle waarnemers gingen ervan uit dat deze stellingen pas tegen het einde van de totale strijd om de Donbass aangevallen zouden worden, wanneer zij van achteren aangevallen konden worden.
Wat er de laatste tijd gebeurd is (u vindt een vrij goede en zorgvuldig geformuleerde dagelijkse samenvatting op het kanaal Military Summary) is inderdaad een frontale aanval op deze posities, en die is succesvol geweest. De vestingwerken zijn op verschillende plaatsen doorbroken, waardoor de rest nu kwetsbaar is voor aanvallen van achteren, en het dorp Peski, dat steeds naar voren kwam in berichten over beschietingen op Donetsk, is nu onder controle van de Russen.
Hoe dit tot stand kwam geeft een dieper inzicht in de mechanismen van de Oekraïense oorlogsvoering. De aanleiding was het zogenaamd geplande Oekraïense tegenoffensief in de streek van Kherson; daartoe werden grote delen van de artillerie uit deze linie teruggetrokken en naar het zuiden verplaatst. Alexander Mercouris neemt aan dat dit tegenoffensief vooral door Londen geëist werd om met media-aandacht een Oekraïens succes te kunnen laten zien; intussen is het erg stil geworden over dit offensief.
De Oekraïense generale staf was, zoals onder andere Mercouris en Military Summary melden, niet blij met dit besluit en er zouden verhitte ruzies geweest zijn met president Zelensky. Soortgelijke confrontaties waren reeds gemeld toen Lissitsjansk op het punt stond omsingeld te worden en de generale staf troepen wilde terugtrekken. Ze volgen eigenlijk altijd hetzelfde patroon – Zelensky beslist niet volgens de militaire eisen, maar volgens wat de meeste sympathie kan opwekken bij het Westerse publiek. In dit geval zijn vermeende helden, die tot het laatst voor Oekraïne vechten, nuttiger dan troepen die op tijd worden teruggetrokken.
Overigens moet men heel goed opletten wat voor heldendom dit is, die ook in de Duitse media verheerlijkt wordt. Als u eens kijkt in Victor Klemperer’s Lingua Tertii Imperii, dan zult u daar veel passages vinden die hierover gaan.
En nu naar een tekst die een paar dagen geleden op de Oekraïense site Zensor.net is gepubliceerd. Het is van een Oekraïense soldaat, Sergej Gnesdilov, en is getiteld “Peski. Vleesmolen”. Ik denk dat het gepast is om voor één keer ook de stem te horen van degenen die het Westen naar de slachtbank drijft.
“Wat heb ik nog te verliezen, wat kan mij nog ontnomen worden op de zesde dag van mijn persoonlijke hel, in Pisky, op een kilometer van de eerste straat van Donetsk, Oekraïne? De lichamen van hen die mij dierbaarder waren dan mijn familie liggen onder de hitte in de loopgraven, gebroken door 152 kaliber. Zoals ik al eerder schreef, 6.500 granaten per verdomd dorp in minder dan een dag.
Het zijn nu al zes van zulke dagen, en ik kan me niet voorstellen hoe zelfs maar een klein aantal van onze infanterie het overleefd heeft in dit spervuur van vijandelijk vuur.
Nee, ik ben niet aan het zeuren.
Twee mortieren 82 en 120 zijn aan onze kant aan het werk.
Soms worden ze wakker en “niezen” twee artilleriegranaten in de richting van Donetsk.
Wij reageren nauwelijks. Er is geen tegenvuur, van het begin af aan legt de vijand zonder problemen artilleriegranaten in onze loopgraven, ontmantelt zeer sterke, betonnen stellingen in tientallen minuten, duwt op onze verdedigingslinie zonder pauze of minimale rust.
Eergisteren brak de linie, en werd er een stortvloed van 200 of 300 [doden/gewonden] uitgestort. Ik zal geen statistieken publiceren, dat is in ons land verboden, maar u hebt geen idee van het aantal en het percentage verliezen.
Dit is een gehaktmolen hel, waar het bataljon de aanval eenvoudig met hun lichamen tegenhoudt.
Al bijna een week wachten wij op tenminste een of andere hulp die de artillerie van de vijand zou treffen, wij, ik herhaal, worden ongestraft beschoten met alles wat het Russische militaire systeem rijk is, hun luchtmacht was vandaag aan het werk.
Ik ben trots op de leiding van het bataljon dat hier bij ons is gebleven. De strijder is bij ons, iedereen is bij ons, gekneusd, licht 300, in het verband gelegd en na een paar uur teruggekeerd naar de stelling, als je deze bodemloze ravijnen zo kunt noemen.
Er is een oorlog aan de gang.
Maar zonder tegenstoot wordt het een zinloze gehaktmolen, waar een krankzinnige hoeveelheid van onze infanterie in één dag wordt vermalen.
Wilt u echt de waarheid weten? Hier is ze, de naakte waarheid.
De reserve gaat naar de stelling, sluit de doorbraak, en na vijf minuten is er van de 15 man nog maar één intact.”
De brief is nog langer. Er is een Nederlandse versie te lezen. Maar ik denk dat alleen al uit dit stukje de hulpeloosheid en de wanhoop blijkt. Er is echter een postscriptum bij deze brief. Het staat in de mededeling van het Russische Ministerie van Defensie van 2 augustus.
“Het 21e bataljon van de 56e gemotoriseerde infanteriebrigade, dat bij Peski aanzienlijke verliezen had geleden, kwam tijdens zijn terugtocht naar Vodyanoye onder artillerievuur van het Oekraïense leger te liggen en werd bijna geheel weggevaagd.”
Een vergissing? De “straf” die in het Oekraïense leger niet ongewoon is voor het verlaten van stellingen zonder toestemming? Of misschien zelfs een reactie op deze brief, waarvan men de inhoud waarschijnlijk niet zal willen weten? Het is nog niet bekend of Sergej Gnesdilov ook het vriendelijk vuur overleefd heeft.
Bernhard van de Moon of Alabama geeft in de tekst over deze incidenten ook een vergelijking met de slachtofferaantallen die in de mededeling van het Russische Ministerie van Defensie over deze tweede augustus worden genoemd: “Zelfs als er maar half zoveel gewonden of doden zijn als de 900 die de vorige dag genoemd werden, dan nog zijn de verliezen verwoestend. In 1967, op het hoogtepunt van de oorlog in Vietnam, bedroegen de verliezen van de VS, gewonden of doden, hooguit 200 per dag. Aan Oekraïense kant zien wij dat elke dag vele malen.”
In de loopgraven buiten Donetsk die allang ontruimd zouden zijn als het Westen ook maar de geringste inspanning had gedaan om de akkoorden van Minsk uit te voeren. Ter verdediging van een nutteloze territoriale aanspraak, omdat die gemaakt is tegen de wil van de bevolking aldaar, zonder dekking door een artillerie die, voor zover ze niet gebruikt wordt voor terreur tegen de bevolking van de tegenpartij, teruggetrokken is voor de PR enscenering van een offensief; aan stukken gescheurd, doodgebloed en uiteindelijk nog afgeslacht door de eigen kant.
Laat er geen misverstand over bestaan – deze 6.500 granaten op Peski zijn, na het verstrijken van de akkoorden van Minsk, de enige manier om een einde te maken aan de terreur tegen de Donbass. Met elke meter die onder de controle van de Russische troepen komt, wordt Donetsk een stukje veiliger. En de laatste dagen hebben duidelijk genoeg aangetoond hoe belangrijk dat is. Maar dat verandert niets aan het tragische lot van soldaten als Sergej Gnesdilov, aan het leed en het reële verlies dat zal blijven bestaan, zelfs als er een Oekraïense samenleving komt die niet langer alleen als marionet van het Westen bestaat.
De woordvoerder van Zelensky, Arestovitsj, heeft zojuist opnieuw verklaard dat Oekraïne niet zal onderhandelen zolang Rusland niet verslagen is. Dat vertaalt zich, kijkend naar de situatie, als “nooit”. Er zijn nog steeds geen stemmen in het Westen die eisen dat Zelensky tot bezinning komt. Er is geen genade voor de mannen die zinloos verbrand worden. Maar er zijn tekenen dat het Westen, vooral de VS, het terrein aan het voorbereiden is om Zelensky te laten vallen.
Het rapport van Amnesty International, bijvoorbeeld; Amnesty is al die jaren een gehoorzaam onderdeel geweest van de propagandamachine van de VS, en wanneer deze organisatie bevestigt dat de Oekraïense troepen de burgerbevolking misbruiken als dekking, betekent dat een koerswijziging. Een koerswijziging die er niet in zal bestaan Kiev te dwingen tot een rationele beslissing om te onderhandelen, maar die erin zal bestaan de touwtjes van deze marionet eenvoudigweg door te knippen.
Dit is wat er gebeurt met hen die dapper strijden voor de verkeerde zaak. Uiteindelijk worden zij door hun eigen kant verraden. Omdat zij niet als mensen gezien worden, maar alleen als materie. Hoezeer dit punt ook aangeeft waar de grens tussen goed en kwaad loopt in dit conflict, er is toch een oneindige droefheid die past bij de slachtoffers van dit misbruik. Sergej Gnesdilov heeft misschien zijn eigen grafschrift geschreven in één regel van zijn geschrift.
“Laat de gebroken klokken luiden, terwijl wij Peski met onze lichamen bedekken.”
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Situatierapport Oekraïne – Verslag ter plaatse – Ingestorte Oekraïense frontlinie
Het lijkt erop dat het verplaatsen van artillerie van Pesky naar Kherson een strategische blunder is gebleken. Een overwinning in Kherson kan niet het verlies bij Donetsk compenseren. De Oekrainse troepen kunnen nu ook moeilijk verplaatst worden, omdat er 70000 bij Siversk ingesloten zijn door de val van Soledar.
Troepen sturen vanuit Polen kan het tij nog doen keren, maar creert een onaanvaardbaar risico voor de rest van de EU
“Ik heb verschrikkingen gezien… verschrikkingen die jij ook hebt gezien. Maar je hebt het recht niet om me een moordenaar te noemen. Je hebt het recht om me te doden. Je hebt het recht om dat te doen… maar je hebt het recht niet om over mij te oordelen. Het is onmogelijk voor woorden om te beschrijven wat nodig is voor degenen die niet weten wat horror betekent. Verschrikking. Horror heeft een gezicht… en je moet een vriend van horror maken. Horror en morele terreur zijn je vrienden. Als ze dat niet zijn, zijn het vijanden die gevreesd moeten worden. Het zijn echte vijanden. Ik weet nog dat ik bij de Special Forces zat. Het lijkt duizend eeuwen geleden. We gingen naar een kamp om de kinderen in te enten. We verlieten het kamp nadat we de kinderen hadden ingeënt tegen Polio, en een oude man kwam ons huilend achterna gerend. Hij kon niets zien. We gingen terug en ze waren gekomen en hadden elke ingeënte arm afgehakt. Daar lagen ze op een stapel. Een stapel kleine armpjes. En ik herinner me… Ik… Ik… Ik huilde. Ik huilde als een grootmoeder. Ik wilde mijn tanden eruit rukken. Ik wist niet wat ik wilde doen. En ik wil het me herinneren. Ik wil het nooit vergeten. Ik wil het nooit vergeten. En toen realiseerde ik me… alsof ik was neergeschoten… alsof ik was neergeschoten met een diamant… een diamantkogel dwars door mijn voorhoofd. En ik dacht: Mijn God… de genialiteit van dat. De genialiteit. De wil om dat te doen. Perfect, echt, compleet, kristalhelder, puur. En toen realiseerde ik me dat zij sterker waren dan wij. Omdat ze konden verdragen dat dit geen monsters waren. Dit waren mannen… getrainde kaders. Deze mannen die vochten met hun hart, die gezinnen hadden, die kinderen hadden, die gevuld waren met liefde… maar ze hadden de kracht… de kracht… om dat te doen. Als ik tien divisies van die mannen had, zouden onze problemen hier snel voorbij zijn. Je moet mannen hebben die moreel zijn… en die tegelijkertijd hun oerinstincten kunnen gebruiken om te doden zonder gevoel… zonder passie… zonder oordeel… zonder oordeel. Want het is het oordeel dat ons verslaat.”
Kononel Kurtz Appocalyse now.
Ons land onze regering ons volk zijn verraders zij willen ons gewoon uit hogeren dat ie het doel en niets anders Rutte en zijn tuig zijn inmiddels zo sterk ze hebben voor niemand iets te vrezen , rechters OM de militaire en politie staan aan de zijde van onze moordenaars, en nu op wie kunnen wij nog terug vallen op de verrotte EU of op Amerika nee hoor daar zitten de zelfde moordenaars als hier in de regering het is een complot van de elite en de leiders om het volk te vermoorden daar is men al 200 jaar mee bezig maar deze keer gaat het lukken en dat komt dat de burgers voor meer dan 70% uit verraders bestaat NSB’ers Nazie typen wij kunnen er niet meer omheen deze keer gaat het ze lukken met dank aan het volk, RIP.
In al dat vergeten ze iets: ze hebben die gek zelf gekozen, en zelf de nazi brigades opgericht en ze 8 jaar laten moorden.
Prachtig vonden ze dat
Nu krijgen ze alweer een koekje van eigen deeg, met een “verlaat de gevangenis”kaart.
Die kaart is onvoorwaardelijke overgave.
het is maar een simpele keuze: ze mogen kiezen: Zelensky redden (wat op voorhand mislukt is–of overgave.
Dus moeten ze niet klagen; ik heb er geen cent moeite mee.
——————————–
Wel heeft die gekke öorlog”een paar dingen naar boven gebracht:
–de smerige oorlogzoekende rol van USA is nu wel heel erg duidelijk; in de recente tijd Irak, Afghanistan, Oekraine.
Duidelijk is ook, dat ze uitgespeeld zijn, en met huncriminele spelletjes de olie dollar kwijt zijn.
Dom volk trouwens de amerikanen; zetten ze de hele wereld op zijn kop voor een basketbal speelster met een stem om cokes te kloppen, en balken “democratie” en “recht” en zo maarre…wat was dat ook al weer met de “toerist”in London, Asange?
Het toont ook duidelijk WAT sommige rgeringen zijn, die maar graag terroristen en fascisten steunen DE voorop (vreemd niet?) maar alle EU landen volgen, behalve Servie en Hongarije; de enigen met morele standaards.
De rest zijn nazi lovers; waardeloos volk.
Het geeft ook aan, dat we nodig een ander politiek systeem moeten hebben; ons systeem is uit de 18de eeuw en voldoet allang niet meer.
Dan: uit EU, euro, WHO,UN, grenzen dicht, islam vebieden, vluchtelingen retour.
Terroristen en nazi’s doen hetzelfde: die gaan in woonwijken zitten, in een ziekenhuis of flat.
Hamas doet dat ook in de Gaza strook. Israel heeft goede antwoorden, maar ze zijn te zacht.
Voor vrede moet dat land harder zijn.
B.v. de Hamas of de islamitische wereld–is hetzelfde- waarschuwen dat bij de eerste raket die Israel invliegt een islamitisch “nep heiligdom op de Tempelberg wordt opgeblazen–en dat ook doen.
Als alle islamitische gebouwen zijn opgeblazen, hebben de Hamas en anderen geen excuus om in Israel te komen, en kan Jeruzalem als stad van odendom en Christendom hersteld worden.
De afwezigheid van het Hamas tuig–door Soudie, Turkije en anderen betaald– kan vrede genoemd worden en dan mag de derde generatie rellers kiezen: werken of verhongeren.
Net als de Oekies nu.