Oorlogen worden niet gewonnen door psyops. Vraag maar aan nazi-Duitsland. Toch is het een lachertje om de NAVO-media over Kharkov unisono te zien glunderen over “de hamerslag die Poetin uitschakelt”, “de Russen zitten in de problemen” en andere onbenulligheden, schrijft Pepe Escobar.

Feiten: Russische troepen hebben zich teruggetrokken van het grondgebied van Charkov naar de linkeroever van de rivier de Oskol, waar ze zich nu verschansen. De lijn Charkov-Donetsk-Lugansk lijkt stabiel te zijn. Krasny Liman wordt bedreigd, belegerd door superieure Oekraïense troepen, maar niet fataal.

Niemand – zelfs Maria Zakharova niet, het hedendaagse vrouwelijke equivalent van Hermes, de boodschapper van de goden – weet wat de Russische generale staf (RGS) van plan is, in dit geval en in alle andere. Als ze zeggen dat ze dat weten, liegen ze.

Wat nu met een redelijke mate van zekerheid kan worden afgeleid, is dat een linie – Svyatogorsk-Krasny Liman-Yampol-Belogorovka – lang genoeg stand kan houden met de huidige garnizoenen totdat verse Russische troepen kunnen binnenvallen en de Oekraïners terug kunnen dringen tot voorbij de Seversky Donets-linie.

De hel brak los – virtueel – over de reden waarom Charkov gebeurde. De volksrepublieken en Rusland hadden nooit genoeg manschappen om een 1000 km lange frontlijn te verdedigen. De hele intelcapaciteit van de NAVO in werking – en profiteerde ervan.

Er waren geen Russische strijdkrachten in die nederzettingen: alleen Rosgvardia, en die zijn niet getraind om strijdkrachten te bestrijden. Kiev viel aan met een voordeel van ongeveer 5 tegen 1. De geallieerde troepen trokken zich terug om omsingeling te voorkomen. Er zijn bijna geen Russische troepenverliezen omdat er weinig Russische troepen in de regio waren.

Dit kan eenmalig zijn geweest. De door de NAVO geleide Kievse troepen kunnen gewoon nergens in Donbass, of in Kherson, of in Mariupol een herhaling doen. Deze worden allemaal beschermd door sterke, reguliere Russische legereenheden.

Het is praktisch een gegeven dat als de Oekraïners rond Charkov en Izyum blijven, zij zullen worden verpulverd door massale Russische artillerie. Militair analist Konstantin Sivkov stelt dat “de meeste gevechtsklare formaties van de strijdkrachten van Oekraïne nu aan de grond worden gehouden (…) we zijn erin geslaagd ze naar open vlakte te lokken en zijn ze nu systematisch aan het vernietigen.”

De door de NAVO geleide Oekraïense strijdkrachten, volgepropt met NAVO-huurlingen, hadden 6 maanden lang uitrusting opgespaard en getrainde middelen gereserveerd, precies voor dit Kharkov-moment – terwijl ze het wegwerpmateriaal in een massale vleesmolen stuurden. Het zal erg moeilijk zijn om een assemblagelijn van substantiële hoogstaand materiaal in stand te houden om iets dergelijks nog eens voor elkaar te krijgen.

De komende dagen zal blijken of Charkov en Izyum verband houden met een veel grotere NAVO-actie. De stemming in de door de NAVO gecontroleerde EU nadert de wanhoopsstrijd. Er is een grote kans dat dit tegenoffensief betekent dat de NAVO voorgoed de oorlog ingaat, terwijl ze een zeer beperkte plausibele ontkenning vertoont: hun sluier van – valse – geheimhouding kan de aanwezigheid van “adviseurs” en huurlingen over het hele spectrum niet verhullen.

Totale vernietiging van de Oekraïense transport-/energie-infrastructuur

De speciale militaire operatie (SMO) gaat, conceptueel gezien, niet over het veroveren van grondgebied op zich: het gaat, of ging, tot nu toe, over bescherming van Russischtalige burgers in bezette gebieden, dus demilitarisatie annex denazificatie.

Dat concept kan binnenkort worden bijgesteld. En daar past het kronkelige, lastige debat over de mobilisatie van Rusland bij. Maar zelfs een gedeeltelijke mobilisatie is misschien niet nodig: wat nodig is, zijn reserves om de geallieerde strijdkrachten in staat te stellen de achterste/defensieve linies te dekken. Hardcore strijders van het type Kadyrov zouden de aanval blijven inzetten.

Het valt niet te ontkennen dat de Russische troepen in Izyum een strategisch belangrijk knooppunt hebben verloren. Zonder dit knooppunt wordt de volledige bevrijding van Donbass aanzienlijk moeilijker.

Maar voor het collectieve Westen, wiens karkas wegglijdt in een enorme simulacra bubbel, is de pysops veel belangrijker dan een kleine militaire vooruitgang: vandaar al dat leedvermaak over het feit dat Oekraïne de Russen in slechts vier dagen uit heel Charkov kon verdrijven – terwijl ze zes maanden hadden om Donbass te bevrijden, en dat niet deden.

De heersende perceptie in het Westen – verwoed aangewakkerd door psyops-deskundigen – is dus dat de Russische militairen door die “hamerslag” zijn getroffen en nauwelijks zullen herstellen.

Charkov kwam op een precair tijdstip – want de winter staat voor de deur; de Oekraïnekwestie had al te lijden onder de vermoeidheid van de publieke opinie; en de propagandamachine had een impuls nodig om de miljarden kostende bewapeningslijn te versterken.

Toch heeft Charkov Moskou wellicht gedwongen de pijnknop te verhogen. Dat gebeurde via een paar goedgeplaatste Mr. Kinzhals die de Zwarte Zee en de Kaspische Zee verlieten om hun visitekaartje af te geven bij de grootste thermische centrales in het noordoosten en midden van Oekraïne (de meeste energie-infrastructuur ligt in het zuidoosten).

De helft van Oekraïne verloor plotseling stroom en water. Treinen kwamen tot stilstand. Als Moskou besluit om alle grote Oekraïense onderstations in één keer uit te schakelen, zijn er slechts een paar raketten nodig om het Oekraïense energienetwerk volledig plat te leggen – wat een nieuwe betekenis geeft aan “decommunisatie”: spanningsloos maken.

Volgens een deskundige analyse, “als transformatoren van 110-330 kV worden beschadigd, dan zal het bijna nooit mogelijk zijn om ze in bedrijf te stellen (…) En als dit minstens bij 5 onderstations tegelijk gebeurt, dan is alles kaput. Stenen tijdperk voor altijd.”

De Russische regeringsfunctionaris Marat Bashirov was veel kleurrijker: “Oekraïne wordt ondergedompeld in de 19e eeuw. Als er geen energiesysteem is, zal er geen Oekraïens leger zijn. Feit is dat generaal Volt naar de oorlog kwam, gevolgd door generaal Moroz (“vorst”).

En zo betreden we misschien eindelijk “echt oorlogsterrein” – zoals in Poetins beruchte kwinkslag dat “we nog niet eens iets zijn begonnen”.

De RGS zal de komende dagen een definitief antwoord geven.

Opnieuw woedt er een vurig debat over wat Rusland nu gaat doen (de RGS is immers ondoorgrondelijk, behalve Yoda Patrushev).

De RGS kan kiezen voor een serieuze strategische aanval van het onthoofdende soort elders – als in het veranderen van het onderwerp ten kwade (voor de NAVO).

Het kan kiezen voor het sturen van meer troepen om de frontlinie te beschermen (zonder gedeeltelijke mobilisatie).

En bovenal kan zij het SMO-mandaat uitbreiden – tot totale vernietiging van de Oekraïense transport-/energie-infrastructuur, van gasvelden tot thermische centrales, onderstations en het stilleggen van kerncentrales.

Welnu, het zou altijd een mix van al het bovenstaande kunnen zijn: een Russische versie van Shock and Awe – die een ongekende sociaal-economische ramp veroorzaakt. Dat is door Moskou al getelegrafeerd: we kunnen u op elk moment en binnen enkele uren terugbrengen naar het Stenen Tijdperk (bold van mij). Uw steden zullen Generaal Winter begroeten met nul verwarming, ijskoud water, stroomuitval en geen verbindingen.

Een antiterroristische operatie

Alle ogen zijn gericht op de vraag of “beslissingscentra” – zoals in Kiev – binnenkort een bezoek van Kinzhal krijgen. Dit zou betekenen dat Moskou er genoeg van heeft. De siloviki hebben dat zeker gedaan. Maar we zijn er nog niet. Want voor een bij uitstek diplomatieke Poetin draait het echte spel om die gasleveranties aan de EU, die nietige speelbal van de Amerikaanse buitenlandse politiek.

Poetin is zich er zeker van bewust dat het binnenlandse front onder druk staat. Hij weigert zelfs een gedeeltelijke mobilisatie. Een perfecte indicator voor wat er in de winter kan gebeuren zijn de referenda in de bevrijde gebieden. De grensdatum is 4 november – de Dag van de Nationale Eenheid, een herdenking die in 2004 is ingevoerd ter vervanging van de viering van de Oktoberrevolutie.

Met de toetreding van deze gebieden tot Rusland zou elk Oekraïens tegenoffensief worden aangemerkt als een oorlogsdaad tegen regio’s die zijn opgenomen in de Russische Federatie. Iedereen weet wat dat betekent.

Het kan nu pijnlijk duidelijk zijn dat wanneer het collectieve Westen oorlog voert – hybride en kinetisch, met alles van massale inlichtingen tot satellietgegevens en hordes huurlingen – tegen u, en u erop staat een vaag gedefinieerde Speciale Militaire Operatie (SMO) uit te voeren, u voor een aantal onaangename verrassingen kan komen te staan.

De SMO-status kan dus veranderen: het wordt vast een antiterroristische operatie.

Dit is een existentiële oorlog. Een doen of sterven zaak. Het Amerikaanse geopolitieke /geo-economische doel is, om het bot te zeggen, de Russische eenheid te vernietigen, een regimeverandering op te leggen en al die immense natuurlijke rijkdommen te plunderen. De Oekraïners zijn niets anders dan kanonnenvoer: in een soort verwrongen remake van de geschiedenis, de moderne equivalenten van de piramide van schedels die Timur in 120 torens cementeerde toen hij Bagdad in 1401 met de grond gelijk maakte.

Er is misschien een “hamerslag” voor nodig om de RSG wakker te schudden. Vroeg of laat zullen de fluwelen en andere handschoenen worden uitgetrokken. Verlaat SMO. Ga de oorlog in.


Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Het einde van Kasteel Europa en de eerste dag van de vrijheid



Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelFranse generaal brengt hulde aan de AntiVaxxers: “Ze lijken normaal, maar het zijn superhelden”
Volgend artikelDe weg vooruit: Een wereldwijde beweging opbouwen tegen de “Coronatirannie”
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

4 REACTIES

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in