usembassykyiv / Wikimedia (Public Domain)

Oekraïne zit in de problemen. De Russische strijdkrachten rukken op in het oosten van Oekraïne. Van Velyka Novosilka en Vhuledar in het zuiden, tot Kurakhove en Pokrovsk in het centrum en Toretsk en Chasiv Yar in het noorden, worden zwaar versterkte steden en cruciale logistieke knooppunten omsingeld, veroverd en omzeild, waardoor het vermogen van de Oekraïense strijdkrachten om hun troepen over de weg of per spoor te bevoorraden in gevaar komt en er in het westen grote, onverdedigde velden overblijven waar de Russische troepen overheen kunnen stromen als ze de Donbas-regio van Oekraïne veroveren.

In de tweede helft van 2024 veroverde Rusland 3600 vierkante kilometer land, waarvan 1500 alleen al in oktober en november. De gevaarlijke trend zet zich voort, schrijft Ted Snyder.

Crucialer dan het verlies van land is het verlies van wapens, en nog zorgwekkender is het verlies van levens. Volgens sommige niet onredelijke schattingen zijn er tussen de 500.000 en 600.000 Oekraïense soldaten gedood of gewond geraakt en zijn er minstens 100.000 gedeserteerd.

Maar zo had het niet hoeven zijn. In de eerste dagen en weken nadat Rusland Oekraïne was binnengevallen, was er een uitgelezen kans voor een onderhandelingsakkoord waarbij Oekraïne niet nog meer grondgebied en weinig levens had kunnen verliezen.

Maar terwijl de VS de oorlog bleven doordrukken om hun eigen prioriteiten op het gebied van buitenlands beleid na te streven, waaronder de bevestiging van het recht van de NAVO om zich zo ver uit te breiden als ze willen, inclusief tot aan de grenzen van Rusland, maakten ze publiekelijk duidelijk dat de oorlog gerechtvaardigd was omdat Rusland een soeverein land was binnengevallen. Maar, zoals Tim Hayward en Piers Robinson betogen in hun hoofdstuk in het nieuwe boek Media, Dissidence and the War in Ukraine, een rechtvaardige oorlog vereist meer dan een rechtvaardige reden. Om een oorlog rechtvaardig te laten zijn, moet het ook “het laatste redmiddel zijn nadat alle andere middelen om een conflict op te lossen zijn uitgeput.” Wil de oorlog met Rusland een rechtvaardige oorlog zijn, dan moet de diplomatie met Rusland zijn onderzocht, geprobeerd en uitgeput. Dat is niet gebeurd.

Toen de bilaterale gesprekken tussen Oekraïne en Rusland in Istanboel de belofte van een onderhandelde oplossing inhielden en zelfs een eerste ontwerpovereenkomst opleverden, hebben de VS en hun westerse partners de gesprekken ontmoedigd in plaats van ze aan te moedigen en volledig te verkennen.

Hoe weten we dat? Omdat onderhandelaars en functionarissen van Oekraïne en zijn westerse partners die erbij waren ons dat vertellen. De lijst met getuigen groeit, met de meest recente getuigenissen van Zwitserse, Oekraïense en Amerikaanse functionarissen.

  Is Europa te dom om in de dodelijke omhelzing van de VS te blijven?

In maart en april van 2022 ontmoetten Oekraïense en Russische functionarissen elkaar in Istanboel waar ze onderhandelden over een “concept-vredesverdrag” en dit parafeerden. Oleksiy Arestovych, een voormalig adviseur van het kantoor van de president van Oekraïne en lid van het Oekraïense onderhandelingsteam in Istanboel, heeft zelfs het niet eerder gerapporteerde detail toegevoegd dat de Oekraïense president Volodymyr Zelensky en de Russische president Vladimir Poetin elkaar op 9 april zouden ontmoeten en dat er een staakt-het-vuren zou plaatsvinden. Maar in plaats van die belofte van vrede te koesteren, ontmoedigden de VS die.

“Er zijn landen binnen de NAVO die willen dat de oorlog doorgaat,” zei de toenmalige Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlut Cavusoglu. Ze willen “de oorlog laten voortduren en Rusland zwakker laten worden.” En Cavusoglu is niet de enige Turkse functionaris die deze diagnose van de door Turkije bemiddelde gesprekken stelt. Numan Kurtulmus, de plaatsvervangend voorzitter van Erdogans regeringspartij, zei: “In bepaalde zaken werd vooruitgang geboekt en werd het eindpunt bereikt, maar plotseling zien we dat de oorlog versnelt… Iemand probeert de oorlog niet te beëindigen. De Verenigde Staten zien de verlenging van de oorlog als hun belang… Er zijn mensen die willen dat deze oorlog doorgaat… Poetin-Zelensky was van plan om te tekenen, maar iemand wilde dat niet.”

Andere bemiddelaars van de gesprekken hebben hetzelfde gezegd. Op verzoek van Zelensky speelde de toenmalige Israëlische premier Naftali Bennett een rol in de bemiddeling van de gesprekken. Volgens Bennett “blokkeerden” de VS de gesprekken.

Ook de voormalige Duitse bondskanselier Gerhard Schröder werd door Kiev gevraagd om een rol te spelen in de bemiddeling bij de gesprekken in Istanboel, en hij geeft hetzelfde verhaal. Schröder zegt dat “er niets kon gebeuren omdat alles in Washington werd besloten… De Oekraïners stemden niet in met vrede omdat ze dat niet mochten. Ze moesten eerst de Amerikanen vragen naar alles wat ze bespraken.”

Leden van het onderhandelingsteam van Oekraïne hebben de bewering ook bevestigd. Ukrainska Pravda meldde dat op 9 april 2022 de toenmalige Britse premier Boris Johnson zich naar Kiev haastte om Zelensky te vertellen dat Poetin “onder druk moet worden gezet, niet om mee te onderhandelen” en dat, zelfs als Oekraïne bereid was om enkele overeenkomsten met Rusland te ondertekenen, “het Westen dat niet was.” Davyd Arakhamiia, die het Oekraïense onderhandelingsteam in Istanboel leidde, heeft die westerse inmenging bevestigd: “Toen we terugkwamen uit Istanboel, kwam Boris Johnson naar Kiev en zei dat we helemaal niets met hen zouden ondertekenen en dat we gewoon zouden vechten.” Arestovych heeft zijn scepsis geuit over het feit dat Johnson zich op die manier zou hebben bemoeid zonder dat zijn signalen uit Washington kwamen.

  Waarom blijven Amerikaanse en Kievse media volhouden dat de Russische 'Kinzhal' hypersonische raket is neergeschoten?

Arakhamiia heeft ook gezegd dat het Westen “ons eigenlijk adviseerde om niet in te gaan op kortstondige veiligheidsgaranties.”

Sommigen hebben het terugtrekken van Oekraïne uit de besprekingen toegeschreven aan hun afschuw over de Russische wreedheden in Bucha. Maar op 5 april 2022, de dag nadat Zelensky Bucha had bezocht, vertelde hij Oekraïense journalisten dat wat er in Bucha was gebeurd “onvergeeflijk” was en “de mogelijkheid van onderhandelingen… tot een uitdaging zal maken,” maar hij voegde eraan toe dat, zelfs na Bucha, “je het moet doen. Ik denk dat we geen andere keuze hebben.”

Samuel Charap en Sergey Radchenko melden dat, na de ontdekking in Bucha begin april, “de twee partijen de klok rond bleven werken aan een verdrag dat Poetin en Zelensky zouden ondertekenen tijdens een top die in de niet al te verre toekomst zou worden gehouden,” wat suggereert dat het niet Bucha was dat de gesprekken beëindigde. Op 12 en 15 april, tien dagen na het bezoek van Zelensky aan Bucha, werkten beide partijen nog steeds aan de ontwerpen van het verdrag. Arestovych heeft onlangs onthuld dat de gesprekken nog tot 17 mei voortduurden.

Charap en Radchenko zeggen dat de gesprekken niet alleen doorgingen na de ontdekking in Bucha, ze “werden zelfs intensiever.” Ze concluderen dat de ontdekking van de gruweldaden in Bucha niet meer was dan “een secundaire factor in de beslissing van Kiev” om de gesprekken af te breken.

Naast de recente getuigenis van Arestovych komt er ook recente steun van Amerikaanse functionarissen en, nog recenter, van Zwitserse functionarissen.

Victoria Nuland, de voormalige staatssecretaris voor politieke zaken die als leidinggevende voor het Oekraïnebeleid van het Obama State Department de hand heeft gehad in het conflict in Oekraïne sinds de staatsgreep van 2014, heeft nu geïmpliceerd dat de VS actief betrokken was bij het om zeep helpen van de onderhandelingen in Istanboel.

De New York Times meldde in juni dat “Amerikaanse functionarissen gealarmeerd waren over de voorwaarden” en de Oekraïners, die met deze voorwaarden hadden ingestemd, neerbuigend vroegen of ze “begrepen dat dit een eenzijdige ontwapening is.” Nuland bevestigde deze berichtgeving.

  Oekraïens parlementslid - "Wij strijden voor de Nieuwe Wereldorde"

Volgens Nuland vielen de onderhandelingen uiteen toen de Oekraïners om advies vroegen en “mensen buiten Oekraïne,” dat wil zeggen in de Verenigde Staten, zich afvroegen of de overeenkomst wel een goede deal was.

Charap en Radchenko melden ook dat “een voormalige Amerikaanse ambtenaar die destijds aan het Oekraïnebeleid werkte” hen vertelde dat, geconfronteerd met de bezorgdheid over het ontwerpverdrag, “het Westen, in plaats van het communiqué van Istanboel en het daaropvolgende diplomatieke proces te omarmen, de militaire hulp aan Kiev opvoerde.”

De meest recente getuigenis komt van Jean-Daniel Ruch, de Zwitserse ambassadeur in Turkije tijdens de gesprekken. Ruch was destijds in Turkije om te overleggen over het idee van neutraliteit voor Oekraïne.

Ruch is het eens met andere functionarissen die daar waren, zoals Bennet en Schröder, dat “het Westen de stekker uit de onderhandelingen heeft getrokken die op het punt stonden om tot een staakt-het-vuren te leiden.”

Ruch betreurt dat “we de kans hadden om een oorlog… te stoppen. Waarom zijn al deze mensen dan gestorven? En dit greep me echt aan. Ik vond dat er iets diep immoreels zat in de beslissingen die werden genomen in Londen, in Washington, in Kiev… want we hadden een staakt-het-vuren binnen handbereik, en toen waren het de Amerikanen, met hun Britse bondgenoten, die nee zeiden.”

Net als de Turkse functionarissen rapporteert Ruch dat “de hoofdonderhandelaar me vertelde, weet je, ik ben niet optimistisch omdat er een aantal grootmachten zijn die een globale agenda hebben en die geen haast hebben om een einde te maken aan deze oorlog.”

Om gerechtvaardigd te zijn, moet een oorlog niet alleen een rechtvaardig doel hebben, maar ook het laatste redmiddel zijn nadat alle vreedzame middelen zijn uitgeput. Maar in plaats van de aanzienlijke diplomatieke vooruitgang die was geboekt tussen Oekraïne en Rusland aan te moedigen en te onderzoeken, ontmoedigden de VS deze, “blokkeerden” ze deze, “trokken ze de stekker uit de onderhandelingen” en zeiden “nee.”

Het is mogelijk dat er, voordat de oorlog het huidige gruwelijke verlies aan mensenlevens bereikte, vrede in Oekraïne had kunnen zijn. Maar naarmate de lijst met getuigen groeit, wordt de zaak tegen Amerika’s bijdrage aan de voortzetting van de oorlog sterker.


https://frontnieuws.backme.org/


Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Nederlandse legercommandant zegt dat Nederland zich moet voorbereiden op oorlog met Rusland


Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelKomen de Europeanen onder de wielen na de “Grand Deal” tussen Washington en Moskou?
Volgend artikelRuslands overwinning op het Oekraïense leger beperkt Trumps opties voor een onderhandelde regeling
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

8 REACTIES

  1. 3600 vierkante kilometer, het landoppervlak van de provincie Noord Holland is 2600 vierkante kilometer, dus laten we zeggen een gebied zo groot als de Randstad in een half jaar.

  2. Het zijn hoe dan ook nog de NAZI’S die een vredesverdrag Niet/Nooit zouden accepteren, het zou immers hun definitieve einde betekenen…én het leek voor de EU..een gouden gelegenheid om Poetin’s Rusland te verdelen en alle rijkdom nog meer te plunderen.. wij betalen nu de rekeningen, na Rusland, nog meer aan Amerika én Oekraïne zelf..die Boemerang’s hé..😁😁😁‼️

  3. De internationale politiek met Oekraïne Rusland Europa en USA is een grote slangenkuil met Europese koninkrijken, oude koloniale belangen in de USA FEDERAL RESERVE, eigenaar van de US-$-dollar, is een privébank met de Europese koninkrijken als groot aandeelhouders.

    De Europese democratieën worden er schaamteloos mee onderdrukt.

    Wil Europa echt vrij zijn, dan moeten alle Europese koninkrijken worden afgeschaft

    De NAVO is niets anders dan een verzameling Europese koninkrijk legers.

    De voorzitter van de de NAVO komt altijd uit een Europees koninkrijk:

    Jaap de Hoop Scheffer Nederlands koninkrijk

    Anders Fogh Rasmussen Deens koninkrijk

    Jens Stoltenberg Noors koninkrijk

    Mark Rutte Nederlands koninkrijk

  4. Goed artikel. Dank hiervoor.
    De Bandera’s en de Azov groepen wilden ook wel graag vechten, maar het leger was totaal nog niet op orde. Het werd in die tijd gevormd zoals afgesproken in de Minsk accoorden…..
    Er zat veel heel fanatiek “ Nazi achtig gespuis “ in Ukraine, er waren toen filmpjes op you tube van “ kindervakantie kampen” Het waren zeer nare en heftige Nazi methoden waarmee. De kinderen geconfronteerd werden… en zich in moesten oefenen. keiharde strijders…..compleet met optochten door de straten en nazi leuzen roepend….. en letterlijk Hitler vererend…. ( al vroeg in de oorlog weg gesencureerd)
    De meesten zullen nu wel gesneuveld zijn maar de kleine “ harde kern “ zijn m.i. nog steeds levendig rondom Zelensky aan wezig.!
    Klitsko en Zalusny en nog een paar anderen….
    De strijd om de macht na Zelensky is al begonnen.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in