Oekraïne – Geen weg naar vrede zonder verdere oorlog

Er komt nu geen staakt-het-vuren, maar de gesprekken zijn hoe dan ook goed. Beide partijen moeten hun best doen om ze gaande te houden.

Rusland heeft veel gevraagd: terugtrekking van de NAVO naar de positie van 1997, vier delen van Oekraïne die deel gaan uitmaken van Rusland, de garantie dat Oekraïne nooit lid zal worden van de NAVO. De VS is zeker niet bereid om zich tot die stappen te verplichten – althans nog niet.

Het zal tijd en veel meer gesprekken vergen voordat de VS tot bezinning komen en de nodige concessies doen om het conflict te beëindigen.

Ook moet het Oekraïense leger, en iedereen die zich daarbij aansloot, op het slagveld worden verslagen. Rusland kan dat als het zich daarop concentreert.

Sommige mensen die het conflict tussen Rusland en Oekraïne van nabij volgen, hebben de vooruitzichten op vredesbesprekingen opgeworpen. Zoals we dadelijk zullen bespreken, denkt uw nederige blogger dat deze visie momenteel niet goed aansluit bij de realiteit. Ja, de zaken lijken zodanig te zijn ontdooid dat de VS de non-communicatie met Rusland heeft gestaakt die in de donkerste dagen van deze koude oorlog plaatsvond. Maar hoewel het dooien van bijna het absolute nulpunt naar een louter diepe bevriezing technisch gezien opwarming is, is het nog steeds vreselijk koud. De standpunten van beide partijen overlappen elkaar op geen enkel punt, wat betekent dat er geen basis is voor besprekingen.

En een van de grootste belemmeringen voor een regeling, behalve dat Rusland uiteindelijk de voorwaarden dicteert, is de leider die het collectieve Westen op een voetstuk heeft geplaatst: Zelensky, met de bijkomende bagage van zijn Banderitische binnencirkel.

Vice-voorzitter van Ruslands Veiligheidsraad heeft in een recent Telegram-commentaar in TASS correct samengevat hoe Zelensky in het nauw zit:

Dit scenario onderstreept ook de puinhoop waarin het Westen zich bevindt als het echt serieus zou willen onderhandelen (zoals hierboven uiteengezet, is mijn interpretatie van het nieuws een combinatie van optiekbeheer en persoonlijke wedijver; er zijn geen tekenen dat Biden, Blinken, Sullivan of Austin van standpunt zijn veranderd), ze kunnen niet om de neonazi-plaag heen die de VS hebben gekweekt. Zelensky zal zich moeten verzetten tegen vredesinitiatieven. Als hij wordt vermoord, zullen de neonazi’s Rusland de schuld geven en het als voorwendsel gebruiken voor nog radicalere standpunten. Immers, hoeveel zou het de VS kosten om intel en andere steun te verlenen aan terrorisme?

In de afgelopen maand is het aantal oproepen tot onderhandelingen van Poetin toegenomen. Op 30 september riep Poetin Kiev op “terug te keren naar de onderhandelingstafel.” Op 11 oktober zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov dat Rusland “bereid is om met de Verenigde Staten of Turkije te praten over manieren om de oorlog te beëindigen.” Twee dagen later zei Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov dat Moskou “openstaat voor onderhandelingen om onze doelstellingen te bereiken”. Op 26 oktober stuurde Poetin via president Umaro Mokhtar Sissoco Embalo van Guinee-Bissau een boodschap aan Zelensky, waarin hij zei dat “hij wenst en vindt dat er een rechtstreekse dialoog tussen de twee landen moet plaatsvinden.” Op 30 oktober zei Lavrov dat Rusland “bereid is te luisteren naar onze westerse collega’s als zij een ander verzoek indienen om een gesprek te organiseren,” zolang de veiligheidsbehoeften van Rusland in aanmerking worden genomen. En op 1 november zei Poetin dat zich “noodzakelijke voorwaarden” zouden kunnen voordoen die een katalysator voor gesprekken zouden zijn.

Het is een feit dat de Russische samenleving van boven tot onder zeer ongelukkig is met de huidige staat van de oorlog – maar hun ongenoegen is gericht tegen wat zij zien als de laksheid van hun eigen regering om niet resoluter te reageren op de Oekraïense provocaties in de vorm van voortdurende artillerieaanvallen op de regio’s Koersk en Belgorod vanuit de oblast Charkov net over de grens of door wreedheden zoals de zojuist vrijgegeven video van de koelbloedige moord op Russische krijgsgevangenen door vrolijke Oekraïense soldaten. De terugtrekking uit de stad Kherson heeft de gemoederen verhit bij het Russische publiek, dat in het parlement en op de televisie betere uitleg eist dan het tot nu toe heeft gekregen.

De druk op de heer Poetin komt van zijn eigen patriottische aanhangers, en een voortijdige wapenstilstand voor onderhandelingen op dit moment zou kunnen leiden tot burgerlijke wanorde in Rusland. Dit is geen loze speculatie: dit bleek overduidelijk uit de laatste editie van het praatprogramma Zondagavond met Vladimir Solovjov, waaraan een plaatsvervangend voorzitter van de Doema van de regeringspartij Verenigd Rusland en een voorzitter van de Doema-commissie van de communisten actief deelnamen, wat betekent dat de elites van het land met de volksstroom meebewegen tegen minister van Defensie Shoigu, zo niet tegen degenen die nog hoger in het Kremlin zitten.

Ik zie dus geen ander alternatief dan dat Rusland doorgaat op zijn huidige weg om Oekraïne onderuit te halen. En ik weet zeker dat de Russen dat al een tijdje geleden hadden uitgewerkt en ik zie niets dat erop wijst dat het zin heeft om van koers te veranderen.