Wie bestuurt mijn wereld?

“We weten dat niemand ooit de macht grijpt met de intentie om er afstand van te doen. Macht is geen middel; het is een doel. Men vestigt geen dictatuur om een revolutie veilig te stellen; men maakt de revolutie om de dictatuur te vestigen. Het doel van vervolging is vervolging. Het doel van marteling is marteling. Het doel van macht is macht. Nu begin je me te begrijpen.” – George Orwell, uit “1984”

Thundermug was een Canadese rockgroep die begin jaren 70 werd opgericht in Londen, Ontario. Critici zeiden dat ze goed waren, maar niet geweldig, en dat ze voor hun stijl competent waren. Herinnert iemand zich het muziektijdschrift ‘Circus’ nog? Ik kocht het wanneer ik maar kon en verslond het van kaft tot kaft; ik was gek op muziek en verafgoodde degenen die het konden maken. Hoe dan ook, hun muziekrecensent had een code van symbolen die zijn beoordeling aanduidden – een hartje, niet verrassend, betekende ‘Loved It! Het symbool voor ‘Don’t Waste Your Money’ was een klein laarsje.

De release van ‘The Captain And Me’ door de Doobie Brothers in 1973 kreeg een ‘laars’ beoordeling van deze sukkel, ik weet zijn naam nu niet meer; Terry nog iets. Het album werd dubbel platina en kreeg nummer 835 van de Top 1000 Albums aller tijden. Critici weten niet alles. Soms weten ze helemaal niets.

De oprichter, gitarist en belangrijkste songwriter van Thundermug, Bill Durst, is – ongelooflijk – nog steeds actief. De band was actief in het begin van de jaren 70, en ik zag ze live in die periode in het oude Halifax Forum; een van de beste concerten ooit, ondanks de legendarische vreselijke akoestiek van het gebouw. Ik was er ook voor dit concert in juli 1977. Thundermug begon weer rond 1990, en die versie produceerde “Who’s Running My World?”, wat een geweldig album was, beter dan hun vroege materiaal. Durst’s slimme gebruik van pick-through hooks en hangende akkoorden levert aanstekelijke melodieën op zonder af te dalen naar pop, terwijl het een crunch behoudt alsof je op grof gemalen glas op een betonnen vloer stapt.

Zoals je ongetwijfeld al vermoedde, zijn we hier niet om over Thundermug of ter ziele gegane Canadese rockbands te praten; ik heb alleen hun nummer geleend voor de titel en de algemene toon. Omdat de meesten van ons zich misschien wel meerdere keren per dag afvragen wie deze ronddraaiende ster bestuurt, deze… deze ronddraaiende sandwich. Als ik verstandig zou zijn, wat ik duidelijk niet ben, zou ik helemaal wegblijven van het nieuws, want elke lezing biedt een nieuwe openbaring die me ongelovig maakt – ik kan gewoon niet geloven dat mensen zich gedragen zoals ze doen, in het openbaar of in gedrukte vorm, en niet worden opgesloten. Elke keer als ik denk, dat is het, mensen zullen dat nooit toestaan… dan doen ze dat toch. In feite lijkt het nooit meer te zijn dan een verkeersdrempel, terwijl de grote vlammende teerbal zich in een nieuwe excentrische cirkel rond de zon wringt. Degenen die zichzelf in leiderschapsposities hebben gemanoeuvreerd en invloed hebben op het beleid, hebben een toppunt van onaantastbare macht bereikt waarbij ze je de hele dag de ring van een toiletbril om je nek kunnen laten dragen als ze je vertellen dat het je ‘veilig zal houden’.

Er zijn veel dingen die ik vandaag wil bespreken, want er is veel gaande, en ik wilde beginnen met de arrestatie van Pavel Durov, in Frankrijk. Laten we duidelijk zijn: Durov is het toonbeeld van een verwende liberale dilettant, en het is niet mijn bedoeling om tekeer te gaan over zijn wrede behandeling – hij is ook een miljardair met de middelen om de nukkige klachten van de Franse regering de kop in te drukken. De invalshoek die mij interesseert, en ik vermoed jou ook, is de vastberadenheid van het westen om controle te krijgen over zijn Telegram app, en daarmee een nieuwe uitlaatklep voor ‘desinformatie’, gewoon weer een dienst van Government Incorporated om je veilig te houden door te reguleren wat je mag zien in je persoonlijke besluitvormingsproces.

Van hun kant zijn de Oekraïners onzeker over de Durov-affaire; ze houden van het idee dat het westen het kleed onder een andere rijke en invloedrijke Rus vandaan trekt en hem naar de cel stuurt… aan de andere kant is Durov net zo minachtend anti-Poetin als Chodorkovski ooit was, en de Telegram-app zelf is ontwikkeld om communicatie buiten het bereik van de Russische regering en als doorgang voor de oppositie te vergemakkelijken. Luister:

Ik kan me voorstellen dat je meteen zag dat het geesteskind van Durov perfect in orde was met het officiële Oekraïne, en met zijn westerse partners, zolang het de pogingen van de Russische overheid om de inhoud te reguleren en te bespioneren trotseerde.

Ik denk dat ik er niet ver naast zit als ik suggereer dat wat westerse regeringen nerveus maakt, Durovs kennelijke onwil is om hen anders te behandelen dan de Russische regering. Als Durov de messenger service wil controleren zoals het westen dat wil, moet hij hun richtlijnen accepteren over wat “extreem-rechtse samenzweringstheorieën, extremisme en terrorisme” zijn. Het kindermisbruik-item is er gewoon bijgegooid om het hele pakket gezond en openhartig te laten klinken. De beschuldigingen aan het adres van Durov – ik denk niet dat we ze nu al ‘aanklachten’ kunnen noemen – zijn dat hij medeplichtig is aan de vermeende illegale activiteiten die daar plaatsvinden, omdat hij er niet mee instemt zijn messenger service te controleren volgens westers dictaat.

Ik heb een paar waarschuwingen gezien aan het adres van Elon Musk om weg te blijven uit Frankrijk, zodat hij niet gearresteerd zou worden vanwege zijn eigen onwil om toezicht te houden op zijn eigen messenger service; het voormalige Twitter, nu bekend als X. Ik zal nog een stap verder gaan en suggereren dat dit nooit zal gebeuren, om twee redenen – één, Musk is geen Rus, en het hele westen kronkelt in sensueel genot wanneer er weer een Rus ten val wordt gebracht, hoewel als je hetzelfde zou zeggen over Joden je een antisemitische gruwel zou zijn; egalitarisme omvat geen Russen. Twee, de westerse rechtshandhavings- en inlichtingendiensten zijn al in staat om X tot hun tevredenheid te penetreren, waar het de versleuteling van Telegram is die hen momenteel verslaat. Voor het geval ik niet direct genoeg ben: het westen wil geheime toegang. Ze willen niet per se het verkeer op Telegram reguleren – hoewel dat in een paar showcases zou kunnen gebeuren om westerse altruïsme en eerlijkheid te illustreren – maar ze willen erachter komen wie wat post en waar ze zijn. Er zijn al voldoende media in het westen om percepties van ‘propaganda’ en ‘desinformatie’ aan de kaak te stellen en te verwerpen, en soms is dat zelfs effectiever dan wanneer het publiek ze in de eerste plaats nooit zou horen. Op dezelfde manier waren het westen in het algemeen en Washington in het bijzonder in de greep van een vrijheidsgasme toen de aanstichters van de ‘Arabische Lente’ sociale media gebruikten om rebellie en publieke onrust aan te wakkeren en het stuntelige geploeter van hun autocratische, autoritaire regeringen te slim af te zijn – het is heel anders als het wordt gedaan in naam van vrijheid en democratie en niet hoeft te worden gereguleerd. En dat zou waarschijnlijk geen probleem zijn als westerse regeringen altijd uitsluitend en eerlijk gemotiveerd zouden zijn door de wens dat mensen overal vrij zijn en een representatieve regering hebben. Is dat echt het geval? Schaterlach hier.

De situatie zorgt voor een nogal ironisch raadsel – zouden wetshandhaving en nationale veiligheid niet al het verkeer dat toegankelijk is voor het grote publiek moeten kunnen zien en lezen? In een perfecte wereld wel, en dan heb ik het niet alleen over de inhoud – die beide al kunnen lezen – maar ook over de identiteit en locatie van wie het wanneer heeft gezegd. Maar de wereld waarin we leven is niet alleen imperfect, perfectie is zo ver uit het zicht, het is… ik weet het! Het is zoals Joey Tribiani zei in ‘Friends’, toen hij ontdekte dat zijn kamergenoot verkering had met zijn ex-vriendin: “Je bent zo ver over de lijn, dat je de lijn niet eens kunt zien… de lijn is een stip voor jou!” Precies. Perfecti, dat wil zeggen echt rechtvaardige vrijheid, is voor het westen teruggelopen tot een stip. En het toenemende totalitarisme van westerse regeringen brengt het niet dichterbij – integendeel zelfs.

Telegram ‘modereert geen criminele inhoud’ – laat me niet lachen. Oeps; te laat: Ik dacht aan dat verwerpelijke feest van onfatsoen dat de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs was. Geen evenement is nu compleet zonder de ‘queer’ gemeenschap te ontvangen, laat staan dat ze minder dan 10% van de samenleving uitmaken, ondanks de bezwaren van degenen die het als godslastering beschouwen – wat wordt de volgende ‘rode lijn’ die we overschrijden? Wat is de volgende afwijking die we moeten vieren: mensen die opgewonden raken als ze onder geplast worden? Kom op – je kunt niet zeggen dat dat niet normaal is.

Dat is nog niet eens het grappige, want dat is de uitgesproken mening van de verantwoordelijke – Thomas Jolly – dat Frankrijk een land is dat vrijheid van creatie en artistieke expressie belichaamt.

Oh; je hebt veel rechten in Frankrijk. Inclusief het recht om geen aanbidders te zijn. Impliciet, blijkbaar, is het co-recht om de spot te drijven met aanbidders en hen te schofferen. Je bent vrij om lief te hebben wie je wilt, en deze vrijheid moet gewoon gevierd worden door publieke demonstraties van elke vorm van bizarre affectie en kink. Maar je kunt niet anoniem zijn. Bovendien, als je een publieke mediadienst beheert die anonimiteit toestaat, ben je medeplichtig aan elke misdaad die de anoniemen begaan omdat je de politie niet helpt hen te pakken.

Wat ons terugbrengt naar die perfecte wereld van vrijheid, waarin je de politie kunt bekritiseren, de spot kunt drijven met politieke figuren en je hevige afkeuring kunt uiten over initiatieven die de regering heeft gekozen te steunen zonder jouw toestemming… en je geen zorgen hoeft te maken over wat die mensen zouden doen als ze wisten dat jij het was die zulke gevoelens uitte, wanneer je dat deed en waar je woont. Is dat de wereld waarin we leven? Ik zou zeggen van niet. Misschien heeft Jolly ons de weg naar vrijheid gewezen – je hoeft alleen maar te zeggen “Oh, het was niet mijn bedoeling om subversief te zijn!”, waarom probeert u dat niet, meneer Durov? Als het werkt, vergeet dan niet dat ik eraan gedacht heb. Misschien moet het laatste woord over deze controverse gaan naar de Rooms-Katholieke Kerk: “Vrijheid van meningsuiting, die natuurlijk niet ter discussie staat, vindt haar grens in respect voor anderen.” De kern van de zaak is hier niet dat de Fransen dezelfde hardhandigheid met Telegram proberen die de FSB al probeerde en opgaf, maar dat de Fransen doen alsof het om iets anders gaat dan controle.

De woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, legt haar vinger direct op een kwestie waar niemand over wil praten – de onwettige Oekraïense president Zelensky geeft niet echt om het Oekraïense volk. Oh, hij doet zich voor als een soort superpatriot, misschien gelooft hij het zelf wel – hij is een acteur, en het is allemaal onderdeel van ‘in de rol kruipen’, net als zijn ‘Action Man’ pseudo-fatigue en zijn gevechtslaarzen, alsof hij misschien wordt weggeroepen van een internationale conferentie om zijn troepen de strijd in te leiden. Maar als hij echt iets gaf om de mensen die hij zegt te vertegenwoordigen, dan zou hij voor een deal zijn gegaan toen Rusland in een welwillende bui was. Er zijn hier een aantal subkwesties die de hoofdkwestie ondersteunen, maar allemaal draaien ze niet alleen om het beschermen van informatie omwille van de nationale veiligheid, maar ook om liegen tegen de bevolking om een hopeloos doel te blijven nastreven; in dit geval de strategische nederlaag van de Russische Federatie.

De eerste is het komische gebrek aan evenwicht in de aantallen slachtoffers op het slagveld dat door de Oekraïense regering en haar persdienst wordt uitgezonden en dat – in ieder geval tot voor kort – kritiekloos door de westerse Engelstalige media aan hun publiek wordt doorgegeven. Zoals Simplicius overtuigend beargumenteerde in zijn eigen substack, kunnen deze cijfers gewoon niet eens in de buurt van accuraat zijn, en de Oekraïners geven dat zelf ook toe als je weet hoe je moet lezen. Oekraïense troepen, in het veld en aan het front, klagen dat ze regelmatig vijf keer in de minderheid zijn tijdens gevechten. Hoe is dit mogelijk, terwijl ook bekend is dat de Russische kant geen enkele mobilisatie heeft uitgevoerd sinds de gedeeltelijke mobilisatie in september 2022, ondanks geschreeuw van NAVO-leiders en -pundits dat Rusland zeker een algemene mobilisatie moet afkondigen vanwege de gruwelijke verliezen in de strijd? Afgezien van een administratieve vergissing heel vroeg in het conflict, heeft Rusland geen nieuwe dienstplichtigen ingezet in Oekraïne, omdat het beleid verbiedt om dienstplichtigen buiten Rusland in te zetten; een paar mensen probeerden halfslachtig de reactie op de beroemde Oekraïense ‘Koersk-inval’ aan te voeren als bewijs dat Poetin dienstplichtigen inzette in een gevechtsrol, maar dit is volkomen toegestaan binnen de grenzen van Rusland ter verdediging van het moederland, en waarom zouden ze anders zijn ingelijfd als er nooit een intentie was om ze in te zetten om te vechten?

Degenen die reageerden op de gedeeltelijke mobilisatie twee jaar geleden waren meestal voormalige militairen met veelgevraagde vaardigheden en ervaring, geen groentjes die het ene uiteinde van een geweer niet van het andere kunnen onderscheiden. Sindsdien heeft het Russische leger geen moeite gehad om zijn gelederen aan te vullen met vrijwilligers en de dienst roteert zijn troepen regelmatig uit de frontlinie om uit te rusten terwijl nieuwe formaties hun plaats innemen. Sommige Oekraïense veteranen die nog in leven zijn, hebben meer dan 18 maanden in de frontlinies gelegen zonder aflossing, zoals ze je graag zelf zullen vertellen, omdat er geen aflossing is, en Oekraïne is op zoek naar dwangmaatregelen om strijdvaardige mannen terug te laten sturen die snel naar Europa vertrokken toen ze problemen zagen aankomen, toen de eeuwige president Zelensky nog opschepte over de militaire macht van Oekraïne en openlijk gênante vergelijkingen trok met Churchill. Een van deze dwangmaatregelen is het niet kunnen vernieuwen van een Oekraïens paspoort in het buitenland; degenen van wie het vernieuwd moeten worden, moeten terugkeren naar het land en mogen niet vertrekken, terwijl ze zich moeten registreren bij de dienstplichtcommissie en wachten op hun oproep. Zoals je je kunt voorstellen is dit initiatief niet populair – wat te doen? Ik weet het: we geven hun onwil de schuld van Russische desinformatie! Werkt elke keer. Hier is een handige vuistregel – wanneer de beschuldiging ‘de Oekraïense militaire inlichtingendienst zegt’ bevat, voeg dan mentaal ‘onder leiding van generaal Pinokkio’ in na ‘inlichtingendienst’. Blijkbaar waarschuwen Russen, die zich voordoen als ‘journalisten’ (maar in het geheim van de GRU zijn, zo lijkt het), de Oekraïners dat Oekraïne op winst staat en dat degenen die terugkeren waarschijnlijk in de infanterie aan het front terechtkomen – en weet je wat? Dat is een leugen!

Over de GRU gesproken, de VS doen hun heroïsche best om Russische leugens en smoesjes te weerleggen, zoals zojuist, toen ze ‘superseding indictments’ indienden, wat een andere manier is om te zeggen aanklachten tegen schuldigen die… ah… niet in hechtenis zitten en waarvan de exacte verblijfplaats onbekend is – iets waar de VS regelmatig hard om lacht als Rusland dat doet – tegen vijf GRU-agenten en een burger voor vermeende cyberaanvallen tegen Oekraïne ‘en de rest van de wereld’, dat laatste is slechts window-dressing, omdat alle kritiek gericht is op wat er in Oekraïne zou hebben plaatsgevonden:

Vreemd genoeg oogstte Oekraïnes mobilisatie van zijn eigen burgerlijke ‘IT-leger’, met DDOS-aanvallen als hun ‘cookie-cutter mechanisme’ openlijke bewondering in het westen. Degenen die het moedige Amerikaanse streven naar gerechtigheid toejuichen, zeggen niet waarom Rusland de energie-infrastructuur die het fysiek tot puin heeft geslagen, elektronisch zou willen lamleggen.

Hoe dan ook, we dwalen af van het punt van discussie, namelijk dat Zelensky’s regering voor het electoraat verborgen houdt, voor zover dat mogelijk is, wat de werkelijk afschuwelijke kosten zijn van het voortzetten van de oorlog. Gezien de voorliefde voor projectie – een voorliefde die wordt gedeeld door de westerse media – is het meestal een goed idee om aan te nemen dat de rampen die door Oekraïne aan Rusland worden toegeschreven, in werkelijkheid de situatie in Oekraïne weerspiegelen. Als we die maatstaf gebruiken, schat ik de onherstelbare verliezen (dat wil zeggen doden) van Oekraïne op ongeveer 600.000 en vrijwel zeker meer dan een half miljoen.

Het projecteren van deze slachting op Rusland wordt bereikt door de irritante toeschrijving van ‘vleesaanvallen’ of ‘vleesmarsen’, en dit wordt gedaan door westerse bronnen, zelfs terwijl ze beweren dat de Oekraïense positie onhoudbaar is. Hier is een voorbeeld, uit “Oekraïense verliezen wegen zwaarder dan winst in Koersk, nu Rusland op het punt staat Pokrovsk in te nemen”.

Een ‘vleesaanval’, het kleurrijke moderne label voor frontale aanval, is een techniek die meestal wordt gebruikt in situaties waarin de aanvallende commandant niets heeft in de vorm van pantser- of lucht-grondaanvalsmiddelen, maar een overschot aan vervangbare soldaten die doelbewust tegen een goed gesitueerde vijand worden gestuurd zodat ze overwinnen door pure macht van aantallen, een soort vlezige DDOS cyberaanval waarbij te veel ‘verzoeken’ worden ervaren voor de computer om te reageren; de kanonnen kunnen gewoon niet snel genoeg vuren. Maar de prijs is duizenden doden. En geen enkele moderne strijdkracht gebruikt deze tactiek, zelfs de Oekraïners niet. De zware verliezen die Oekraïne lijdt, doen zich meestal voor wanneer er orders zijn om een doel te verdedigen zonder de mogelijkheid om terug te trekken. Soldaten zijn ‘duur’, in die zin dat het veel kost om ze te trainen en uit te rusten voor moderne oorlogvoering, en er is geen ‘vervangbaar vlees’ meer. Af en toe worden groepen Russische soldaten in het open veld betrapt terwijl ze oprukken en beschoten vanuit een verborgen positie waarvan ze het bestaan niet kenden, met aanzienlijke slachtoffers tot gevolg. Dit is oorlogsvoering – wachten tot ze uit dekking breken en dichtbij komen, en ze dan neerschieten. Dat is geen ‘vleesaanval’ en de sonderende troepenmacht trekt zich snel terug, wat er van over is, om te hergroeperen – ze rukt niet op onder vernietigend vuur en lijdt zinloze verliezen, en niemand heeft een voorbeeld gegeven dat dit ooit is gebeurd. Doorgaan met doordrukken en oprukken ondanks verliezen, gebruik makend van verhulling en gebruik makend van artillerie, pantserwagens en luchtsteun voor grondaanvallen om de verdedigende troepen uit te schakelen, is de manier waarop moderne legers – inclusief Rusland – grondoorlog voeren, en daar is niets ‘frontaal aanvallen’ aan. Alles wat geassocieerd wordt met die uitdrukking, zoals toegepast op dit conflict, is een mediatroop die ontworpen is om de indruk te wekken dat Russische commandanten niets geven om de waardevolle infanterie waar ze feitelijk op vertrouwen om hun doelen te bereiken. Het Russische leger heeft veel zware artillerie, pantserwagens en grondaanval-luchtsteun die het gebruikt, in het geval van een hardnekkige verschanste verdediger, om de shit uit het doel te stampen totdat er geen goede verdedigingsposities meer over zijn. De ‘human wave attack’ is een mythe, wat een mooie Griekse term is voor ‘bullshit’.

De duidelijke wanhoop van de positie van Oekraïne – en de woedende bezorgdheid van de westerse touwtjes-trekkers – dicteren dat telkens als de voorwaartse versnelling begint te haperen en te slippen, er een soort escalatie moet plaatsvinden om het momentum terug te winnen. Zoals ik al eerder heb gezegd, hebben we het hele scala doorlopen van antitankraketten tot gevechtsvliegtuigen, die allemaal een gedurfde versnelling waren op het moment dat ze werden geïntroduceerd. Geen enkele heeft een meetbaar effect gehad op het toebrengen van een strategische nederlaag aan Rusland, of op het meer sociale doel om de economie van het land kapot te maken. Het westen is nog geen micron dichter bij het neerhalen van Poetin en het op de knieën dwingen van Rusland. Klinkt als een goed moment om te introduceren…(tromgeroffel, alsjeblieft)… de BALLISTISCHE RAKET!!!

Ja, Oekraïne denkt er nu over na dat het alle zweterige koppelingen op het slagveld moet overslaan en direct moet overgaan op lukrake moord over lange afstanden met serieus langeafstandsspul; daarom verzoekt Zelensky de VS om hem de ontwerpen te sturen van iets met het bereik en de opbrengst van de Pershing II. En, natuurlijk, het geld om het te bouwen – Oekraïne heeft een tekort aan ontwerpen voor vaste-brandstofmotoren en voor toepassingen op het slagveld volstaat niets anders. Raketten met vloeibare brandstof hebben uren nodig om klaar te zijn voor het afvuren en in die tijd zijn ze kwetsbaar voor een aanval die, als hij slaagt, het grootste deel van de vuurzee op de lanceerplaats zou leggen in plaats van op het doelwit. Kijk maar:

Ik hoef er waarschijnlijk niet op te wijzen dat een ballistische raket van deze grootte en dit gewicht een willekeurig wapen is – de explosieve opbrengst van de Pershing II is tot 80 kiloton van een granaatkop, en terwijl de Circular Error Probability (CEP) slechts 30 meter is – waardoor het vrij nauwkeurig is als het zijn doel nauwkeurig raakt – zou een explosie van die grootte, zelfs als het gericht is op een Russisch vliegveld, veel bijkomende schade en doden veroorzaken. Wat nog veel belangrijker is, is dat zo’n aanval onmiddellijk een vergeldingsaanval – mogelijk nucleair – zou uitlokken, zoals een vernietiging in Oekraïne die zijn weerga niet kent. Toch is het tegenwoordig de mode om te theoretiseren dat Poetin – die bij elke andere gelegenheid wordt afgeschilderd als een psychopaat die niets geeft om mensenlevens – een milquetoast humanist is die nooit zou reageren op zo’n aanval omdat zijn vermeende ‘rode lijnen’ gewoon bluf zijn.

Zelensky spartelt nu rond als een tonijn op het dek, zwaaiend om zich heen in zijn pogingen om de westerse steun binnen te houden, en zijn idiote westerse ‘partners’ met hun eierhoofd blijven mompelend en sputterend in verwarring achter. De gewoonte om te doen alsof je alleen maar steunt en niet meedoet, is onmogelijk vol te houden op het niveau van het geven van raketcapaciteiten aan Oekraïne waarbij er alle reden is om aan te nemen dat Zelensky ze onmiddellijk zou gebruiken tegen grote Russische steden als Moskou en Sint Petersburg. Aanvankelijk werd het westen alleen verondersteld Oekraïne te ‘helpen zichzelf te verdedigen’ door zijn munitie aan te vullen nadat het al zijn munitie had opgeblazen in een poging de Russische opmars af te remmen. Het mogelijk maken van diepe aanvallen – idealiter, in Zelensky’s verbeelding, met ballistische raketten van meer dan 1500 km – is zelfverdediging ver voorbij het breekpunt oprekken. Dat is wat mensen doen die niet tegen verliezen kunnen omdat ze geen ervaring hebben met verliezen.

En dit is de kern van het NAVO-probleem. De NAVO nam al vroeg een extreem standpunt in, gebaseerd op haar myopische perceptie van de Russische militaire inspanning als verward en onhandig, waarbij een onwil om achteloos en grotendeels voor het effect slachtoffers te maken werd verward met het onvermogen om dat te doen. Dienovereenkomstig verklaarde de NAVO dat Rusland niet mocht winnen, en omdat de NAVO dit had verkondigd, zou het niet winnen. Einde discussie. Niet-militaire leeghoofden als Jens Stoltenberg en Josep Borrell kondigden plechtig aan dat de kwestie op het slagveld moest worden beslist, waardoor de mogelijkheid van onderhandelingen werd uitgesloten, en lieve God, de eisen die Rusland destijds stelde om aan zijn eigen veiligheidseisen te voldoen, lijken vandaag de dag goedkoop als ze worden afgezet tegen de verschrikkelijke prijs die Oekraïne heeft betaald. Maar de NAVO, zoals altijd geleid door de Verenigde Staten van Amerika – misschien is ‘gemanaged’ een betere term – blijft maar kletsen over ‘rode lijnen’ en de waarschijnlijkheid dat Poetin ‘bluft’, want elke keer als er weer een denkbeeldige ‘rode lijn’ wordt overschreden, krijgt Oekraïne klappen; het is het slaafje van zijn westerse meesters. Nou, daar slaapt Jens Stoltenberg toch niet ongemakkelijk van? Niemand doet een geloofwaardig dreigement om Josep Borrell of Ursula Von Der Leyen te veranderen in een hoopje afgerukt vlees dat meer lijkt op de resten van de slager dan op een mens…dus ‘rode lijnen’ zijn gewoon bluf!!!

Dat is het soort denken waardoor Oekraïne zal eindigen als een woestenij van afbrokkelende bakstenen torens, nauwelijks zichtbaar door de kolkende rook. En belangrijker nog – misschien wel het enige overgebleven argument dat het westen nog kan bewegen – al het geld dat in de Zelensky Overwinningsparade is gestoken, zal oninbaar zijn, verspild, voor altijd verdwenen. Zelfs terwijl de onverbiddelijke vijand van het westen een economische renaissance doormaakt, als je van ironie houdt. Natuurlijk beweren westerse analisten dat dit niet kan blijven duren – Ruslands overgang naar een oorlogseconomie verhult verborgen en ongeadresseerde zwakheden. En evenzo bla de bla – als Rusland in een fiscale tijgerkuil loopt, hoe komt het dan dat de landen waar de wijze financiële analisten wonen allemaal opgezadeld zitten met verlammende schulden? Zagen ze dit niet aankomen? Schuld/BBP VS – 122%. VK – 97,6%. Frankrijk – 111%. Duitsland, de ontwikkelingsmotor van de Europese Unie – 63,6%.

Rusland – 14,9%. Dit is wat het westen erover zegt: “Dankzij de overgang van Rusland naar een oorlogseconomie groeit het bruto binnenlands product van het land en is het werkloosheidspercentage op een historisch dieptepunt. Maar de toekomst ziet er veel minder rooskleurig uit door een aantal onopgeloste economische zwakheden.”

Als je de toekomst zo duidelijk kunt zien – rooskleurig of niet – wanneer de verhouding van de schuld tot het BBP minder dan 20% is…., waarom sprak je dan niet in je eigen pers toen die van jou de 50% overschreed? Als het niet te grof is om erop te wijzen, de westerse schuld/BBP-ratio’s overschreden de Rubicon onder omstandigheden waarin alle opties om de onbalans onder controle te krijgen open waren, en terwijl de enige serieuze overwegingen winst en privatisering waren. Zag je je eigen ongeadresseerde economische zwakheden niet? Het BBP van Rusland groeit en het werkloosheidscijfer is nog nooit zo laag geweest, terwijl de geconcentreerde boosaardigheid van de westerse alliantie erop gericht is het land te belemmeren, naar beneden te halen en te ruïneren. In dat licht bezien, welke overweging moet worden gegeven aan uw voorspellingen van een mislukking?

Het politieke landschap in het westen is aan het verschuiven en in Europa zijn er in ieder geval rechts-conservatieve kandidaten die hun land willen bevrijden van de Oekraïense albatros en die willen stoppen met geld in een zuiggat te pompen. Oekraïne gaat niet winnen, en elke week dat we proberen het land overeind te houden is weer een week van geld uit het raamin de wind gooien – het trieste is dat het land verwikkeld is in een dodelijk gevecht met een vijand die ooit zijn beste vriend was, en een veel betere partner dan het westen ooit zal zijn, omdat het westen alleen geïnteresseerd is in het gebruik van Oekraïne als een bot instrument om mee te zwaaien tegen Rusland. Als je daaraan twijfelt, kijk dan maar eens hoeveel westerse politici op Vyshyvanka dag met geborduurde shirts aan op hun werk verschijnen nadat de gruwelijke waarheid dat Oekraïne niet gaat winnen onder ogen is gezien en is gepasseerd.

We zullen misschien nooit tevreden zijn met wie onze wereld bestuurt, maar bij God, we kunnen het een stuk beter dan dit.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Zijn zij van plan ons tot onderdanigheid uit te hongeren?

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: