Op Naked Capitalism werpt Yves Smith opnieuw een aanbevelenswaardige blik op de situatie in en rond Palestina:
Na de moord op Saleh al-Arouri, het plaatsvervangend hoofd van de politieke vleugel van Hamas, in Beiroet zal de situatie aan de grens waarschijnlijk escaleren:
Alastair Crooke meldde dat inwoners van Israël in het noorden die geëvacueerd of op een andere manier gevlucht waren, eisten dat ze de Libanese troepen niet meer vanaf de grens konden zien. Ze kregen van de regering te horen dat ze eind januari zouden kunnen terugkeren, wat een hele opgave lijkt (ik vond bevestiging in een gedrukte bron, maar door de toestand van het zoeken kan ik het niet terugvinden). Gezien het feit dat Libanon er nooit mee zou instemmen om effectief grondgebied af te staan om de geestelijke gezondheid van deze nabije Israëlische buren te verbeteren, zou die toezegging een invasie impliceren, en dat is hoe Crooke het leest.
Scott Ritter schijnt soortgelijke eisen te hebben gezien, maar beschreef ze als louter dreigement, dat Israël een invasie niet zou aandurven omdat het vrij zeker zou verliezen. Zoals Ritter al eerder beschreef, verloor Israël zijn laatste twee oorlogen tegen Hamas en Hezbollah, zelfs toen de VS zich bij de oorlog aansloten. Ritter heeft ook beschreven hoeveel beter Hezbollah is geworden sinds 2006, toen het Israël versloeg, terwijl de strijdkrachten van Israël, volgens Ritter, derderangs zijn. En Hezbollah heeft een tunnelnetwerk waardoor dat van Hamas een arm neefje lijkt.
…
Afgezien van het feit dat de succesvolle aanval in Beiroet een echte klap en een morele opkikker voor Israël is, lijkt het er ook op dat het een draai in de goede richting is dat een verbreding van de oorlog in Libanon het gevolg zou zijn van een escalatie door Hezbollah, in tegenstelling tot een initiatief van Israël (dat hoopt op een reactie op een provocatie als dekmantel). Zie bijvoorbeeld de kop van DW: Hezbollah’s wraak voor moord in Beiroet: Leidt het tot oorlog?
Je vraagt je af waarom Israël zich lijkt in te zetten voor een invasie van Libanon. Is dit strikt intern gedreven, dat het politiek onaanvaardbaar is voor Israël om grenssteden in de steek te laten? Dat Israël zich zorgen maakt over de tanende steun van de VS, getuige de druk om de Israëlische campagne in Gaza af te zwakken (althans optisch)? Aljazeera verwoordt één wijdverspreide opvatting, namelijk dat Netanyahu sterk gemotiveerd is om de oorlog op een hoog pitje te houden, hoewel hij waarschijnlijk enkele rabiate bondgenoten heeft:
…
Ja, Netanyahoo heeft een aantal redenen om de oorlog gaande te houden door deze te laten escaleren. Maar het is waarschijnlijk niet omdat hij bang is voor een onderzoek naar hoe het tot de oorlog is gekomen, zoals Aljazeerah impliceert. Zulke onderzoeken kunnen worden vervalst. Maar Netanyahoo heeft een hoger (voor hem) persoonlijk belang, schrijft Bernard.
Een stuk dat twee dagen geleden door de Washington Post werd gepubliceerd, vat de essentie van zijn motivatie:
Binnen het noodoorlogskabinet waarin Netanyahu de macht deelt met onder andere zijn politieke rivaal, voormalig IDF stafchef Benny Gantz, worden steeds meer scheuren zichtbaar. Gantz en minister van Defensie Yoav Gallant hebben geweigerd om samen met Netanyahu op enkele recente nieuwsconferenties te verschijnen. Beiden hebben meer openheid getoond voor de ideeën van Biden voor een naoorlogse regering in Gaza die steunt op een herstelde Palestijnse Autoriteit, een idee dat Netanyahu en de meer extremistische leden van zijn coalitie hebben verworpen.
Gantz, wiens populariteit is gestegen, heeft gezegd dat de politiek en onderzoeken naar de mislukkingen van 7 oktober moeten wachten tot de oorlog afneemt. Nu sommige troepen zich terugtrekken uit Gaza, kijken politieke waarnemers nauwlettend uit naar elk teken dat hij klaar is om een stap te zetten.
Gantz zou nieuwe verkiezingen kunnen uitlokken door vijf leden van de coalitie, van wie velen Netanyahu hebben bekritiseerd, over te halen om mee te doen aan een motie van wantrouwen.
“Zodra Gantz het gevoel heeft dat hij het oorlogskabinet kan verlaten, zou die sneeuwbal gaan rollen,” zei Talshir. “Dat begint meer mogelijk te voelen nu de situatie in Gaza stabiliseert.”
“Natuurlijk,” voegde ze eraan toe, “als we een tweede front met Hezbollah hebben, zou alles weer veranderen.”
Netanyahoo wil aan de macht blijven. Tegen elke prijs. Zodra hij niet meer in functie is, zullen de openbare aanklagers de slapende omkopingszaken tegen hem en zijn vrouw weer opstarten. Beiden zullen waarschijnlijk in de gevangenis belanden. Gezien dat alternatief kan een oorlog in Libanon, zelfs een die Israël waarschijnlijk zal verliezen, een goede optie lijken. Maar het beste geval voor zo’n oorlog zou een belofte van de VS zijn om hem te steunen in die oorlog en om hem te hulp te schieten als het avontuur zo slecht verloopt als het waarschijnlijk zal worden.
Zal Biden zo’n steun beloven? Ik betwijfel het.
Vandaag heeft Hassan Nasralla, secretaris-generaal van Hezbollah, weer een toespraak gehouden.
Hij benadrukte de successen van de campagne die Hezbollah begon op 8 oktober 2023, een dag na de laatste opstand van Hamas tegen Israël, langs de Libanese grens met Palestina.
- Op het meer dan 100 kilometer lange front zijn alle Israëlische militaire bases het doelwit geweest, evenals de Israëlische nederzettingen, met in totaal 670 operaties.
- 48 grensposten waren 495 keer het doelwit, evenals 50 posten achter de grenslijn.
- 17 nederzettingen, waar Israëlische soldaten waren ondergedoken, zijn ook aangevallen.
- Technische bewakingsapparatuur met een kostprijs van meer dan 100 miljoen dollar werd vernietigd.
- Het verzet heeft 90 video’s en foto’s gepubliceerd waarop de vernietiging van Israëlische tanks en andere voertuigen te zien is.
- De Israëlische media zwijgen over de successen van het verzet.
- De acht Israëlische ziekenhuizen die het dichtst bij de grens liggen, hebben ongeveer 2000 gewonde soldaten opgenomen.
- 230-300.000 kolonisten zijn gevlucht uit het noorden van Israël.
- 120.000 Israëlische soldaten moeten in het noorden blijven om de grens te beveiligen.
Nasrallah zei ook dat de verschillende verzetsleden voordelen kunnen bieden aan hun gerespecteerde thuislanden (Libanon, Irak, Jemen).
- Sinds 1948 was het Israël dat Libanese mensen verdreef en veiligheidszones bouwde op Libanees land. Vandaag zijn de kolonisten op de vlucht en bouwt Israël een veiligheidsgordel aan zijn kant van de grens.
- Als de situatie in Libanon escaleert, krijgt Libanon de kans om al het land dat Israël nog steeds bezet houdt, terug te winnen.
- In Irak heeft het verzet nu de kans om de VS er weer uit te schoppen. De VS beweert daar te zijn om ISIS te bestrijden, maar ISIS is een product van de VS.
- In Jemen wint het verzet internationaal applaus en respect voor haar Ansar Islam (Houthi) regering.
- Alle verzetslanden lopen gevaar op Israëlische aanvallen als het verzet in Gaza wordt verslagen. Gaza helpen is dus in het belang van al die landen.
Nasrallah sloot zijn toespraak af met de typische groeten aan de martelaren en hun families.
Alles bij elkaar was Nasrallah in een goede stemming. Hij lijkt te denken dat Israël momenteel wordt afgeschrikt om Libanon aan te vallen.
Maar zelfs als het Libanon zou aanvallen, zou Hezbollah dit aangrijpen om zijn positie te verbeteren.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
ISRAËL CONFLICT DOSSIER
Scott Ritter: Waarom ik niet langer achter Israël sta en dat ook nooit meer zal doen
Het teken zal binnenkort gegeven worden.