Recent onderzoek suggereert dat transplantatiepatiënten niet alleen nieuwe organen erven, maar ook de herinneringen en persoonlijkheidskenmerken van hun donoren.
- Het fenomeen is waargenomen bij verschillende transplantaties, waaronder hart-, nier-, long- en gezichtstransplantaties.
- Ontvangers van een harttransplantatie hebben de meeste kans om deze veranderingen te ervaren.
- Het onderzoek benadrukt het neurale netwerk van het hart en de tweerichtingscommunicatie met de hersenen, wat leidt tot de hypothese van een “cellulair geheugen” in organen dat de overdracht van persoonlijkheidskenmerken en herinneringen zou kunnen vergemakkelijken.
- Voorbeelden hiervan zijn een kind dat bang wordt voor water na een harttransplantatie en een gezondheidsbewuste danser die plotseling zin krijgt in Kentucky Fried Chicken, wat de voorkeuren van de donor weerspiegelt.
- Hoewel sommige onderzoekers de gedragsveranderingen toeschrijven aan de psychologische gevolgen van operaties of medicijnen, hebben de bevindingen tot veel discussie geleid en de noodzaak benadrukt van verder interdisciplinair onderzoek om dit complexe fenomeen te begrijpen.
In een baanbrekende maar verontrustende ontdekking heeft recent onderzoek aangetoond dat ontvangers van orgaantransplantaties mogelijk meer erven dan alleen nieuwe organen – ze kunnen ook de herinneringen en persoonlijkheidskenmerken van hun donoren overnemen, schrijft Kevin Hughes.
Het fenomeen, dat in verschillende transplantatiezaken is gerapporteerd, stelt lang gekoesterde opvattingen over de menselijke identiteit en de aard van het geheugen op de proef. De laatste bevindingen, die in april werden gepubliceerd in Cureus, hebben geleid tot heftige discussies onder onderzoekers en medische professionals.
Volgens het onderzoek hebben patiënten die een harttransplantatie krijgen de meeste kans om deze veranderingen te ervaren, maar ontvangers van nier-, long- en zelfs gezichtstransplantaties hebben ook melding gemaakt van veranderingen in hun emoties, smaak en gedrag.
“Opkomend bewijs suggereert dat harttransplantatie gepaard kan gaan met de overdracht van de persoonlijkheidskenmerken en herinneringen van de donor naar de ontvanger, waardoor conventionele opvattingen over geheugen en identiteit in twijfel worden getrokken,” schreven de onderzoekers in de review uit 2024. “Bovendien ondersteunen het neurale netwerk van het hart en de tweerichtingscommunicatie met de hersenen het concept van een hart-hersenverbinding in geheugen en persoonlijkheid.”
Een schrijnend geval betreft een negenjarige jongen die een hart kreeg van een driejarig meisje dat verdronken was. Na de transplantatie ontwikkelde de jongen een onverklaarbare angst voor water, ondanks het feit dat hij niets wist van de dood van zijn donor.
Op dezelfde manier begon een universiteitsprofessor die een hart had gekregen van een politieagent die tijdens zijn dienst was gedood vreemde gewaarwordingen te ervaren, zoals het zien van lichtflitsen en het voelen van intense hitte in zijn gezicht. Hoewel dit soort voorvallen hoogst ongebruikelijk zijn, hebben experts hypotheses opgesteld over een mogelijk “cellulair geheugen” in organen.
Studie benadrukt verband tussen hart en hersenen
Het onderzoek benadrukt de ingewikkelde verbinding tussen het hart en de hersenen en suggereert dat het neurale netwerk van het hart de overdracht van persoonlijkheidskenmerken en herinneringen via een hart-hersenverbinding zou kunnen vergemakkelijken. De precieze mechanismen achter dit fenomeen blijven echter onduidelijk.
In een ander geval kreeg een gezondheidsbewuste danseres en choreografe plotseling een onbedwingbare drang om Kentucky Fried Chicken te eten, een voorkeur die ze nooit eerder had gehad. Deze gedragsverandering werd weerspiegeld door de ontdekking van niet opgegeten kipnuggets in de jas van de jonge man die orgaandonor was geweest.
Het onderzoek wijst ook op gevallen waarin seksuele oriëntaties en voedselvoorkeuren zijn veranderd. Een homoseksuele man die een hart kreeg van een lesbische kunstenares voelde zich na de transplantatie meer aangetrokken tot vrouwen, terwijl een heteroseksuele vrouw die een hart kreeg van een andere heteroseksuele persoon zich begon af te vragen wat haar seksualiteit was.
Hoewel deze bevindingen intrigerend zijn, waarschuwen experts dat er meer onderzoek nodig is om de complexiteit ervan te begrijpen. Sommige onderzoekers schrijven deze gedragsveranderingen toe aan de psychologische impact van een grote operatie en het herstelproces van het lichaam. Anderen suggereren dat immunosuppressieve medicijnen, die transplantatiepatiënten moeten slikken, hun eetlust kunnen beïnvloeden en hun kijk op eten en levensstijl kunnen veranderen.
De wetenschappelijke gemeenschap blijft verdeeld over de kwestie. Sommige experts geloven dat de gevallen te toevallig zijn om ze toe te schrijven aan orgaantransplantaties, terwijl anderen stellen dat het fenomeen verder onderzoek rechtvaardigt.
Een onderzoek uit 2022, gepubliceerd in Transplantology door onderzoekers van de Universiteit van Colorado, onderzocht een kleine groep ontvangers van orgaantransplantaties, waaronder ontvangers van hart-, lever- en niertransplantaties. Uit het onderzoek bleek dat bijna 90 procent van de deelnemers na de operatie veranderingen ervoeren in hun persoonlijkheid, temperament, emoties en voedselvoorkeuren. Deze veranderingen waren echter niet beperkt tot harttransplantaties, wat suggereert dat dit fenomeen op grotere schaal kan voorkomen dan aanvankelijk werd gedacht.
Aangezien orgaantransplantaties elk jaar talloze levens blijven redden, zijn de implicaties van deze bevindingen veelbelovend voor het verbeteren van de patiëntenzorg en het verdiepen van het begrip van de mens over menselijke identiteit en geheugen. Verder interdisciplinair onderzoek is cruciaal om deze complexiteit te ontrafelen en antwoorden te geven op de vele vragen die dit raadselachtige fenomeen oproept.
Bekijk deze clip die de waarheid over orgaandonatie onthult.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Ja, en ontdekt de wetenschap dat organen herinneringen dragen!
Het Hart wordt in de verre toekomst ons denkorgaan omdat dan het abstracte dode hersendenken is doortrokken met gevoel, en het het dode denken tot een levendige kwaliteit is gebracht.
Dat proces moeten wij zelf volbrengen door een door en door moreel mens te worden die zijn hartgevoelens gebruikt bij het denken.
Onze hersensubstantie is volledig ontwikkeld en op sterven na dood!
Misschien kunnen we zo ook begrijpen waarom AI ons in de hersenen wordt geduwd, zodat we afzien ve hogere ontwikkeling van ons menszijn.
Alleen de hartemensen gaan door naar hogere spirituele werelden.
Fysiek gebeurt daarbij iets groots! Namelijk dat het fysieke hart zijn echte plaats gaat innemen in de borstkas nl precies in het midden ervan. Achter het borstbeen.!
This i s all old news. This has been known for the last 50 years. Smart of F N.
Er dient onderscheid gemaakt te worden tussen aan de ene kant het fysieke hart en aan de andere kant het hart chakra (dat etherisch is) waar de energie van de zonnevlecht naar wordt omgezet bij gevorderde discipelen, en de shift mogelijk gemaakt van persoonlijkheid naar ziel. Daarnaast, zoals Ramana Maharshi zegt is er het spirituele Zelf, dat een paar centimeter aan de rechterkant van de borst zit. In de Bijbel staat: het hart van de dwaas zit aan de linkerkant, het hart van de wijze zit aan de rechterkant.
Daarom kun je de Bijbel op twee manieren lezen, letterlijk of intuïtief, dus hinder je te veel niet aan de definitie. Theoretische kennis zegt ook niet alles.
Euh dat zijn we al. 🤷♀️
Dit is al veel langer bekend, maar werd/ word onder de mat geschoven. Ben benieuwd hoe de wetenschap en morreelridders hiermee gaat omgaan. Toch nog toe geen krimp in de richting van ethisch denken.
….en dan die ene, die na een bloedtransfusie van een zanger kon kwelen als de beste ….lol
Nothing to do with blood. Sorry mate.
Ja dit is al heel lang bekend – maar wat betekend dit .Evidence That Your Mind is NOT Just In Your Brain – Rupert Sheldrake https://www.youtube.com/watch?v=y9pTbMoufp4
zijn ook redelijk wat horror films over, bv van die wat organen van een killer oid hebben ontvangen.
Zolang de onderzoekers zich niet (willen?) realiseren dat we een ziel zijn die tijdelijk in een lichaam verblijven, en dus met elke cel verbonden blijven totdat we weer loskomen van ons lichaam, zullen ze dit nooit kunnen begrijpen. Wat ik hoorde is dat, ik geloof in Japan, mensen die organen afstaan werkelijk bedankt worden, geëerd, door het hele team van artsen. En dat de degene die het orgaan ontvangt dat heel bewust moet doen, in overleg met de ziel van de dan meestal al overleden mens. Dan is er sprake van een bewust loslaten en een bewust accepteren in dankbaarheid. En dan schijnt (!) het wel te kunnen werken.
Maar als organen bv op het slachtveld van een oorlog wreed weggenomen worden voor winst… dan gaat dat vast niet goed.
Ik denk dat het een jaar of 20 geleden is dat ik een artikel heb gelezen over de opslag van alles wat we meemaken en denken. Dit is zo enorm veel informatie dat dat onmogelijk in onze hersenen en cellen zou kunnen worden opgeslagen. De theorie was dan ook dat alles, maar dan ook letterlijk alles, in een andere dimensie wordt opgeslagen. Iedere seconde van alles wat we zien, horen, denken en meemaken wordt opgeslagen, ook al kunnen we het merendeel zelf niet meer naar boven halen of slechts onder hypnose, het is er, opgeslagen in die andere dimensie. Wat we ons herinneren wordt dan ook opgehaald uit die dimensie, iedere keer weer. De schakel tussen die dimensie en wat we aan herinneringen weer terughalen zijn de hersenen die een ¨lijntje¨ hebben naar die dimensie.
Gegevens worden geërfd van je ouders, dat ligt in je DNA opgeslagen. Maar niet alleen je fysieke erfenis (half van het DNA heb je van je moeder en de andere helft van je vader) waardoor je uiterlijk lijkt op je vader en/of moeder, maar ook schijnt het dat je (een deel van) wat je vader of moeder in het verleden heeft meegemaakt ook in jouw DNA meekomt. Je kunt je dus dingen herinneren of ervaren wat je vader of moeder hebben meegemaakt en zelfs van je voorouders omdat dit meegekomen is in het DNA van je vader en je moeder. (Dit is volgens mij ook de reden dat er mensen zijn die geloven in reïncarnatie.)
Verder ben ik zelf van mening dat iedere cel deel uitmaakt van wie we zijn. Daarin ligt ons eigen Ik in besloten. Ik sta er dus niet van te kijken dat bij een orgaantransplantatie een deel van dat Ik van de orgaandonor deel gaat uitmaken van de orgaanontvanger en dat persoonlijkheidskenmerken van de donor deel gaan uitmaken van de ontvanger. Het DNA waar dus ook het verleden van die donor in zit, inclusief het geërfde deel. Omdat het DNA van de donor andere informatie bevat dan het DNA van de ontvanger kan dit een persoonsverandering teweeg brengen.
De vraag is dus ook of het wel gewenst is om orgaantransplantaties uit te voeren. Immers, God heeft het zo gemaakt dat een kind dat geboren wordt, voor de helft bestaat uit DNA van de vader en voor de helft van de moeder. Zo heeft God de mens gemaakt. Wat nu als we in het leven van een mens een andere DNA aan toevoegen? Doen we daarmee de Schepping geen geweld aan, ondanks dat we er levens mee redden? Hetzelfde geldt voor bloeddonoren want bloed is het leven zelf. Wat als we het bloed van een donor vermengen met het bloed van de ontvanger? Ook dan worden eigenschappen van de donor vermengd met de eigenschappen van de ontvanger en kan er een persoonlijkheidsverandering plaatsvinden. Is de ontvanger dan nog wel degene die hij was vanaf de oorsprong van zijn bestaan, dat door de conceptie was bepaald? En hier komt volgens mij de ethiek om de hoek kijken. Wie denken wij dat we zijn om zo´n ingrijpende verandering op een mens te mogen uitvoeren?
Bekvechter december 16, 2024 Bij 19:11
Mooi uitgelegde visie, en fijn om te lezen. Er wordt in het Hinduisme wel gesproken over ‘akasha’, een soort van opslag van alle menselijke ervaringen, in een andere ‘dimensie.’ Ook spelen de gegevens van de voorgaande generaties op een persoon nog lange tijd een rol, kennelijk wel 7 generaties lang. Dus het overnemen van de dna van een vreemde middels een orgaan, zou de voorbestemde configuratie van die persoon dan permanent veranderen, mogelijk zelfs storen. Wat daar de consequenties van zijn voor zowel de overleden donor als ontvanger is niet duidelijk. Afhankelijk uit wat voor processen de transformatie na het sterven bestaat, kan het zijn dat die transformatie niet goed verloopt, en dat een overleden donor niet compleet kan transformeren. In feite vormen die transplantaties een ongewenste manipulatie van wat de natuur gemaakt heeft (of God, wat je het noemen wilt.) Maar transplantaties gaan om geld, uiteindelijk. Meer zo om geld dan om het ‘redden van een leven.’ En er wordt jammer genoeg veel te weinig onderzoek gedaan naar de vragen die u stelt.
Dit is ook mede één van de redenen waarom ik geen donor ben
En waarom ik ook transplantaties bij mezelf afwijs.
Gesjoemel met organen deugt niet.
Er zijn vele “ schijndoden “ die later toch weer tot leven kwamen bekend.
Nee sjoemelen met mensen op het randje van leven of door vind ik verwerpelijk.