De Brusselse elite slaakte een lange zucht van verlichting – Frans rechts was geblokkeerd. De markten haalden zelfgenoegzaam hun schouders op; “alles moet ‘veranderen’ om hetzelfde te blijven.” Het Centrum vindt wel een manier!
Macron had met succes ‘populistisch’ rechts en links geblokkeerd door opdracht te geven een tactische verdedigingslinie van het centrum te graven, waardoor beide politieke polen werden geblokkeerd. En de tactische blokkade was een succes, schrijft Alastair Crooke.
De ‘rechtse’ partij Le Pen won – met 32% van de uitgebrachte stemmen – 125 zetels (slechts 22% van de wetgevende macht). Links veroverde 180 zetels met een aandeel van 26% van de stemmen en Macrons blok Ensemble eiste 159 zetels op met 25% van de stemmen.
Geen enkele partij heeft echter genoeg zetels om te regeren (meestal zijn daar 240 tot 250 zetels voor nodig). Als dit een succes wordt genoemd, dan is het zeker een Pyrrhus succes. De linkse partijen bestaan uit een spectrum van tegenstellingen – van anarchisten tot hedendaagse Leninisten – waarvan de kern van Melenchon nooit zal samenwerken met de Centristen van Macron, noch met de gekrenkte volgelingen van Le Pen.
Historicus Maxime Tandonnet zegt dat het een heroïsche misinterpretatie van de gebeurtenissen is om te denken dat Macron iets anders heeft bereikt dan een fiasco:
“Operatie Jupiter is ontaard in het slechtst mogelijke scenario. Het is een totale impasse.”
Het is onmogelijk om een functionerende regering te vormen uit deze Assembly mêlée. (Macron heeft het ontslag van de verliezende premier geweigerd en hem gevraagd ad interim aan te blijven).
Welnu, zoals Henri Hude, voormalig directeur onderzoek van de militaire academie van Saint-Cyr, opmerkt:
“Niemand kan eraan twijfelen dat er een revolutie aan de gang is in Frankrijk. De uitgaven van de staat en de verzorgingsstaat overstijgen ruimschoots de middelen, die bijna onmogelijk aanzienlijk kunnen worden verhoogd, noch door economische groei, noch door belastingen …
De enige manier voor de staat om de eindjes aan elkaar te knopen is het maken van steeds grotere schulden, die alleen kunnen worden gedragen door zeer lage rentetarieven – maar vooral door de mogelijkheid om oneindig geld uit te geven, ‘uit het niets’ dankzij de bevoorrechte band van de euro met de Duitse [hoge kredietrating voor Bunds met een looptijd van 10 jaar].”
Als deze faciliteiten wegvallen, “schatten financiers dat Frankrijk de salarissen van zijn ambtenaren met ongeveer een derde zou moeten verlagen, of hun aantal verminderen, en de pensioenen van iedereen met een vijfde. Dit is natuurlijk onhaalbaar.”
“Wat in werkelijkheid een begrotings- en handelstekort is, wordt vermomd als schuld en zou dertig jaar geleden zijn weggewerkt door de devaluatie van de nationale munt – maar deze schuldkunstgreep [komt steeds meer ten goede aan de rijken]… terwijl de algemene bevolking maar blijft mopperen, in haar roze droom leeft – en in blinde onwetendheid wordt gehouden over de staat van onze financiën… Dat gezegd hebbende, de heersende klasse is zich terdege bewust van de situatie, maar verkiest er niet over te praten, omdat niemand weet wat te doen.”
Er kan geen twijfel over bestaan dat op het moment van de waarheid, wanneer staten zichzelf failliet verklaren … het Westen tot op het bot zal worden geschokt – en sommigen zullen knallen als champagnekurken. De economie zal gereorganiseerd moeten worden. Misschien zullen we ook een culturele revolutie zien. Het was het falen van de Franse staat – laten we dat niet vergeten – dat de Franse Revolutie uitlokte …
“Maar je kunt je afvragen, waarom kan dit [monetaire spilzucht] niet oneindig doorgaan? Daar gaan we achter komen, maar nu nog niet.
Vandaag, nog voor het faillissement is uitgesproken, het verlies aan vertrouwen in de instellingen: de machteloosheid van de overheid, beroofd van prestige en gezag, en de afkeer van de president – maken het mogelijk om de energie van de schokgolf te voorzien die zou worden ontketend door de onthulling van het fiasco. Een scenario zoals in Griekenland is onwaarschijnlijk in Frankrijk. We kunnen beter op iets anders wedden” (gecontroleerde inflatie en een devaluatie van de euro?).”
Frankrijk is natuurlijk niet alleen. “Het Eurosysteem werd verondersteld de Eurolanden te dwingen om financieel verstandig en ‘deugdzaam’ te zijn. Maar het tegendeel gebeurde.” De solide kredietwaardigheid van Duitsland stelde andere EU-staten in staat om zwaar te ‘leunen’ op een Duitse bevoorrechte rating om zichzelf oneindig in de schulden te steken – door alle overheidsschulden in de EU kunstmatig laag te houden.
Zolang het privilege van de Amerikaanse dollar blijft bestaan, zou dat van de euro moeten blijven bestaan – behalve dan dat de oorlog in Oekraïne in de eerste plaats de Duitse industrie ruïneert. Frankrijk wordt al geconfronteerd met een EU-procedure bij buitensporige tekorten. Dat geldt ook voor andere EU-landen. Duitsland heeft de rem op zijn schuld en moet 40 miljard euro bezuinigen. In het grootste deel van de eurozone wordt bezuinigd.
De Amerikaanse dollar – aan de top van deze liberale schuldenpiramide – brokkelt af, samen met de westerse ‘op regels gebaseerde orde’. De geostrategische ‘platen’ van de wereld – en ook de culturele tijdgeest – zijn aan het verschuiven.
Eenvoudig gezegd is het probleem dat Macron onbedoeld blootlegde onoplosbaar.
“We zouden het opkomende ethos ‘het nieuwe populisme’ kunnen noemen,” schrijft Jeffrey Tucker:
“Het is noch links noch rechts, maar het leent thema’s uit het verleden van beide. Aan het zogenaamde ‘rechts’ ontleent het het vertrouwen dat mensen in hun eigen leven en gemeenschappen beter in staat zijn om verstandige beslissingen te nemen dan te vertrouwen op de autoriteiten aan de top. Het nieuwe populisme ontleent aan het oude links de eis voor vrijheid van meningsuiting, grondrechten en een diep wantrouwen tegenover de macht van bedrijven en overheden.
Het thema van scepticisme tegenover machtige en vastgeroeste elites is het saillante punt. Dit geldt over de hele linie. Het gaat niet alleen over politiek. Het raakt de media, de geneeskunde, de rechtbanken, de academische wereld en elke andere hoogwaardige sector. En dit in elk land. Dit is echt een paradigmaverschuiving. Het lijkt niet tijdelijk maar substantieel; en waarschijnlijk blijvend.
Wat er in vier jaar is gebeurd, heeft een golf van massaal ongeloof [en een gevoel van onwettigheid van de elite] ontketend die zich al tientallen jaren aan het opbouwen was.”
De filosoof Malebranche schreef (1684) in zijn Traité de Morale: “De mens vergeeft alles, behalve minachting”:
“Een elite die faalt in haar taken wordt elitair genoemd; vanaf dat moment lijkt hun activiteit onrechtvaardig en beledigend, maar belangrijker nog, hun bestaan zelf is een belediging. Dit is de bron van haat, van de transformatie van wedijver in jaloezie, en van jaloezie in wraakzucht – en dus van oorlogen.”
Wat moeten we dan doen?
Om de Amerikaanse orde te herstellen en dissidenten het zwijgen op te leggen, werd een NAVO-overwinning noodzakelijk geacht:
“Het grootste risico en de grootste kostenpost voor de NAVO vandaag is het risico van een Russische overwinning in Oekraïne. Dat kunnen we niet toestaan,” zei secretaris-generaal Stoltenberg op de NAVO-jaardag in Washington. “De uitkomst van deze oorlog zal de mondiale veiligheid voor de komende decennia bepalen.”
Een dergelijke uitkomst in Oekraïne – tegen Rusland – zou door sommigen in Washington dan ook worden gezien als misschien wel voldoende om opstandige staten die handelen in dollars tot inkeer te brengen en het westerse primaat over de hele wereld opnieuw te bevestigen.
Lange tijd was het aanvaardbaar en zelfs voordelig om een Amerikaans protectoraat te zijn. Nu niet meer: Amerika ‘beangstigt’ niet langer. Taboes vallen weg. De muiterij tegen het postmoderne Westen is wereldwijd. En het is de mondiale meerderheid duidelijk dat Rusland militair niet verslagen kan worden. Het is de NAVO die verslagen wordt.
Dit is het ‘gat in het midden’ van de onderneming: Biden zal er waarschijnlijk niet lang meer zijn. Iedereen kan dat zien.
Sommige EU-leiders – die thuis gevaarlijk veel politieke steun verliezen omdat hun cordons Sanitaires tegen links en rechts breken – zien oorlog misschien ook als de uitgang voor een EU die een onoplosbaar fiscaal treinwrak nadert.
Omgekeerd maakt oorlog het mogelijk om alle fiscale en constitutionele regels te breken. Politieke leiders veranderen plotseling in opperbevelhebbers.
Het sturen van troepen en het aanbieden van gevechtsvliegtuigen (en raketten met een groter bereik) kan worden geïnterpreteerd als het opzettelijk streven naar een bredere, Europese oorlog. Het feit dat de VS blijkbaar denkt om F-16 bases in Roemenië te gebruiken kan bedoeld zijn als de manier om een oorlog in Europa te veroorzaken en verschillende zinkende Atlantische politieke fortuinen te redden.
Er is daarentegen duidelijk bewijs dat Europeanen (88%) zeggen dat “NAVO-lidstaten moeten aandringen op een onderhandelde regeling in Oekraïne” – waarbij slechts een kleine minderheid van de ondervraagden vindt dat het Westen prioriteit moet geven aan doelen als “het verzwakken van Rusland” of “het herstellen van de grenzen van vóór 2022 in Oekraïne.”
Het Europese publiek blijkt eerder een overweldigende voorkeur te hebben voor doelen als “het vermijden van escalatie” en “het vermijden van een directe oorlog tussen nucleair bewapende mogendheden.”
Wat waarschijnlijker is, lijkt het, is dat opgekropte anti-oorlogsgevoelens in Europa zullen losbarsten – misschien zelfs uiteindelijk leidend tot de afwijzing van de NAVO in zijn geheel. Trump kan dan een open deur intrappen met zijn NAVO-standpunt.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Duitse politicus geeft openlijk toe: De Coronacrisis dient om de natiestaten af te schaffen
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Dus om de eenheid te blijven behouden helpen de lamme, de blinde, de manke, de dove (en ga zo maar door….) elkaar om Rusland te verslaan ten einde hun sprookje te kunnen continueren door gebrek aan een ander economisch systeem.
En na Rusland….
Er gaat nog heel veel bloed vloeien ben ik bang….
Heb ik nog aangeduid 1999/2000…Dat was het begin vd uitvoering… die Grandioos mislukt is… lijkt me toch als Poetin’s Rusland ons gewillig is, is er nog een Horizon…(een verre maar het is er)