Lockdowns codificeerden een wereld van geweld

Tijdens het verkeerd genoemde en vooral belachelijke debat tussen Kamala Harris en Donald Trump, controleerde een moderator de bewering van Trump dat de criminaliteit stijgt. In tegenstelling tot zijn bewering, zei hij dat de FBI rapporteert dat de criminaliteit daalt, een bewering die waarschijnlijk elke kijker als duidelijk verkeerd trof.

Winkeldiefstal was geen manier van leven vóór de lockdowns. De meeste steden waren geen demografische mijnenvelden met gevaar om elke hoek. Er waren geen drogisterijen waar bijna alle producten achter plexiglas zaten. We werden niet gewaarschuwd voor plekken in steden, zelfs in middelgrote steden, waar carjacking een reëel risico was.
Het is overduidelijk dat hoge criminaliteit in de VS endemisch is, met steeds minder respect voor persoon en eigendom. De statistieken van de FBI zijn ongeveer net zoveel waard als de meeste gegevens die tegenwoordig van federale agentschappen komen. Ze zijn er voor propagandadoeleinden, gemanipuleerd om een zo gunstig mogelijk beeld te schetsen om het regime te helpen, schrijft Jeffrey A. Tucker.

Dit geldt zeker voor het Bureau of Labor Statistics en het Commerce Department, die al jaren overduidelijke onzin uitkramen. Professionals in het veld weten het, maar gaan erin mee om redenen van professionele overleving. In werkelijkheid hebben we nooit een echt economisch herstel gehad sinds de lockdowns.

Misdaad stijgt. Geletterdheid is gedaald. Het vertrouwen is ingestort. Samenlevingen zijn ontwricht en blijven ontwricht.

Slechts een paar weken na de officieuze factcheck tijdens het debat hebben we nu nieuwe gegevens van de National Crime Victimization Survey. De Wall Street Journal meldt: “De stedelijke geweldsmisdaad steeg met 40% van 2019 tot 2023. Als we eenvoudige mishandeling buiten beschouwing laten, steeg het aantal geweldsdelicten in steden in die periode met 54%. Van 2022 tot 2023 veranderde de stedelijke geweldscriminaliteit niet statistisch significant, dus deze hogere misdaadcijfers lijken de nieuwe norm te zijn in de steden van Amerika.”

Het rapport isoleert de “post-George Floyd protesten” omdat geen enkele mediabron de lockdowns wil noemen. Het is nog steeds een taboe. We kunnen op de een of andere manier niet zeggen, zelfs nu niet, dat de ergste schendingen van rechten in de geschiedenis van de VS in termen van schaal en diepte een ramp waren, simpelweg omdat dit zeggen de hele media, beide partijen, alle overheidsinstanties, de academische wereld en alle hogere regionen van de sociale en politieke orde impliceert.

Het probleem van politieke verdeeldheid wordt alarmerend ernstig. Het gaat niet meer alleen om concurrerende tuinborden en luide bijeenkomsten. We hebben nu regelmatig te maken met moordaanslagen, plus zelfs een uiterst vreemde verschijning van een premie die door een officiële instantie op het hoofd van een kandidaat is gezet.

Uit enquêtes is gebleken dat 26 miljoen mensen in de VS geloven dat geweld prima is om Trump ervan te weerhouden opnieuw president te worden. Waar hebben mensen dat idee vandaan? Waarschijnlijk van de vele Hollywoodfilms waarin gefantaseerd wordt over het doden van Hitler voordat hij zijn kwaad volbracht, plus het non-stop vergelijken van Trump met Hitler, en zo volgt het een uit het ander.

Vergelijk Trump met Hitler en dat is het resultaat dat je produceert. Net zoals de lockdowns en de reactie op de pandemie uit de Hollywoodproductie van de film Contagion voortkwamen – een perfect voorbeeld van het leven dat kunst imiteert – willen veel activisten vandaag de dag een rol spelen in een levensechte versie van Valkyrie.

Wat is het volgende, de levensechte versie van “Civil War”?

Er is privégeweld, publiek geweld en vele vormen daartussenin, waaronder burgerwachtgeweld. Schendingen van rechten tegen personen en eigendommen zijn de desiderata van onze tijd. Dit komt voort uit de cultuur van onze tijd, die sterk is beïnvloed en zelfs gedefinieerd door de inzet van staatsgeweld in dienst van beleidsdoelen, op een schaal, reikwijdte en diepte die nog nooit eerder is vertoond.

Er waren momenten na 12 maart 2020 en de daaropvolgende twee jaar dat we niet zeker wisten wat wel en niet was toegestaan, wie de bevelen uitvoerde (laat staan waarom) en wat de gevolgen zouden zijn als we ons er niet aan hielden. We lijken onderworpen te zijn geweest aan een reeks dwingende bevelen, maar niemand wist zeker waar ze vandaan kwamen of wat de sancties waren als we ons er niet aan hielden. We werden allemaal geïntroduceerd in de werkelijke werking van het totalitaire krijgsrecht, dat vormen aannam die we op de een of andere manier niet hadden verwacht.

Er is waarschijnlijk geen levende ziel zonder bizar verhaal. Ik werd uit verschillende winkels gegooid wegens het niet naleven van maskers, ook al was het onduidelijk of er mandaten waren. Het hing allemaal van de dag af. Er was een winkel waar de eigenaar de ene dag lacherig deed over maskers en de volgende dag handhaafde, na een dreigement van een boze klant dat hij de politie zou bellen.

Zaken die probeerden weer open te gaan, werden met geweld gesloten. Er werd gedreigd met geweld tegen strandgangers. Kerken kwamen in het geheim bijeen. Huisfeestjes waren extreem riskant. Later betekende het weigeren van de injectie dat je van kantoor werd geweerd, hoewel het opnieuw niet duidelijk was wie precies het bevel uitvoerde en wat de gevolgen zouden zijn als je je er niet aan hield.

Toen CISA – waar niemand iets van wist omdat het pas in 2018 was opgericht – zijn sheet uitstuurde over welke industrieën essentieel waren en welke niet, was het niet precies duidelijk wie de beslissing zou nemen of wat er zou gebeuren als de uitspraak verkeerd was. Waar was de handhavingstak? Soms kwam het tevoorschijn – dreigende bezoeken van inspecteurs of controles door de politie – en andere keren niet zo veel.

Op die dag reed ik terug uit New York City met de Amtrak en plotseling werd ik overweldigd door de mogelijkheid dat de trein zou worden gestopt en alle passagiers in een quarantaine kamp zouden worden gegooid. Ik vroeg een medewerker schaapachtig naar de mogelijkheid. Hij zei: “Het is mogelijk, maar volgens mij onwaarschijnlijk.”

Zo was het jarenlang. Zelfs nu nog zijn de regels onduidelijk en dit geldt vooral als het gaat om meningsuiting. We voelen slechts onze weg in een donkere kamer. We zijn geschokt als een vaccin-kritische post op Facebook blijft staan. Een video op YouTube waarin melding wordt gemaakt van censuur kan blijven staan of worden verwijderd. De meeste andersdenkenden zijn tegenwoordig gedemonetariseerd van YouTube, wat niets anders is dan een poging om onze beste makers financieel te ruïneren.

Censuur is de inzet van geweld in dienst van de staatsmacht en andere instellingen die verbonden zijn met de staatsmacht, met het oog op cultuurplanning. Het wordt uitgeoefend door de oppervlakkige staat, in reactie op de midden staat en namens de diepe staat. Het is een vorm van geweld die de vrije stroom van informatie onderbreekt: de mogelijkheid om te spreken en de mogelijkheid om te leren.

Censuur traint de bevolking om stil en bang te zijn en voortdurend onder druk te staan, en het sorteert mensen op volgzaamheid versus andersdenkenden. Censuur is ontworpen om de publieke opinie te vormen met als doel de stabiliteit van het regime te ondersteunen. Als het eenmaal begint, is er geen grens meer aan.

Ik heb mensen verteld dat Substack, Rumble en X tegen de lente van volgend jaar verboden zouden kunnen zijn en mensen reageren ongelovig. Waarom? Vier jaar geleden werden we opgesloten in onze huizen en buitengesloten uit kerken, en de scholen waar mensen het hele jaar voor betalen werden gesloten door de overheid. Als ze dat kunnen, kunnen ze alles.

Censuur is zo effectief dat het de manier waarop we met elkaar omgaan heeft veranderd, zelfs privé. Het Brownstone Institute heeft net een privé-retraite gehouden voor wetenschappers, fellows en speciale gasten. Een heel speciale gast schreef me dat ze compleet geschokt was door de vrijheid van denken en spreken die in de zaal aanwezig was. Als beweegster in de hoogste kringen was ze vergeten hoe dat was.

Deze censuur valt samen met een vreemde valorisatie van geweld die we vanuit de hele wereld voorgeschoteld krijgen: Oekraïne, het Midden-Oosten, Londen, Parijs en veel Amerikaanse steden. Nog nooit hebben zoveel mensen een videocamera op zak gehad en nog nooit waren er zoveel platforms waarop de resultaten gepost konden worden. Je vraagt je af hoe al deze niet-aflatende presentaties van verwoesting en moord de publieke cultuur beïnvloeden.

Welk doel dienen al deze zachte, harde, openbare en privé-oefeningen van geweld? De levensstandaard daalt, levens worden korter, wanhoop en slechte gezondheid zijn de belangrijkste kenmerken van de bevolking en analfabetisme heeft een hele generatie overspoeld. De beslissing om geweld in te zetten om het microbiële koninkrijk te beheersen pakte niet goed uit. Erger nog, het ontketende geweld als een manier van leven.

“Als plunderen een manier van leven wordt voor een groep mensen in een samenleving,” schreef Frédéric Bastiat, ”dan creëren ze na verloop van tijd voor zichzelf een rechtssysteem dat het toestaat en een morele code die het verheerlijkt.”

Dat is precies waar we nu zijn. Het wordt tijd dat we erover praten en de schuldige aanwijzen. Vrijheid, privacy en eigendom waren al onveilig voor 2020, maar het waren de lockdowns die de doos van Pandora vol kwaad ontketenden. Zo kunnen we niet leven. De enige argumenten die de moeite waard zijn, zijn die welke de oorzaak van het lijden benoemen en een haalbaar pad bieden om terug te keren naar een beschaafd leven.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

WEF-functionaris geeft toe dat ’15-minutensteden’ de mensheid voor altijd in lockdown opsluiten

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: