Instortend imperium: Jemen verbrijzelt voor de zoveelste keer de illusie van Amerikaanse luchtmacht

Sinds 15 maart heeft Washington Jemen herhaaldelijk vanuit de lucht bestookt, talloze onschuldige burgers gedood en verwond en vitale infrastructuur vernietigd.

Op 2 april bijvoorbeeld richtten Amerikaanse straaljagers zich op een stuwmeer in het westen van Jemen, waardoor meer dan 50.000 mensen geen toegang meer hadden tot water, schrijft Kit Klarenberg.

Slechts drie dagen later plaatste de Amerikaanse president Donald Trump vol leedvermaak een afschuwelijke video op sociale media van een stammenbijeenkomst die werd uitgemoord door een Amerikaanse luchtaanval. Hij beweerde ten onrechte dat de individuen “Houthi’s waren die bijeenkwamen voor instructies voor een aanval.”

In een huiveringwekkend toeval werd de bloedstollende clip gepubliceerd op de 15e verjaardag van de vrijgave van “Collateral Murder” door WikiLeaks, een beruchte video die drie jaar eerder was gefilmd van Amerikaanse Apache helikopterpiloten die lukraak schoten op een groep Iraakse burgers en journalisten terwijl ze ziekelijk kakelden om het bloedbad dat ze aanrichtten.

Terwijl die onthulling gelijktijdig internationale verontwaardiging en schandaal veroorzaakte en van WikiLeaks oprichter Julian Assange een internationaal gezochte man maakte, is het openlijk adverteren van gewetenloze oorlogsmisdaden nu blijkbaar een formeel beleid van de Amerikaanse regering.

Amerikaanse functionarissen hebben beloofd dat de hernieuwde vijandelijkheden tegen Jemen “voor onbepaalde tijd” zullen doorgaan, terwijl Trump heeft opgeschept hoe “meedogenloze aanvallen” de Ansarullah verzetsbeweging hebben “gedecimeerd”.

Toch meldde de New York Times op 4 april dat functionarissen van het Pentagon “privé” hebben verteld dat de huidige bombardementen op Jemen “consequent zwaarder zijn dan de aanvallen die door de regering Biden zijn uitgevoerd,” maar dat de inspanningen “slechts beperkt succes hebben geboekt bij het vernietigen van het enorme, grotendeels ondergrondse arsenaal raketten, drones en lanceerinrichtingen van de Houthi’s.”

Jemen’s anti-genocide blokkade van de Rode Zee gaat dus ongehinderd door.

Bovendien “heeft het Pentagon in slechts drie weken voor 200 miljoen dollar aan munitie gebruikt, naast de immense operationele en personeelskosten om twee vliegdekschepen, extra B-2 bommenwerpers en straaljagers, evenals Patriot en THAAD luchtverdediging in te zetten” in West-Azië.

De totale kosten van het militaire avontuur tot nu toe zouden tegen volgende week meer dan “meer dan 1 miljard dollar” kunnen bedragen. Dit betekent niet alleen dat er “aanvullende fondsen” voor de operatie moeten worden gezocht bij het Amerikaanse Congres, maar er zijn ook ernstige zorgen over de beschikbaarheid van munitie:

“Er wordt zoveel precisiemunitie gebruikt, vooral geavanceerde langeafstandsmunitie, dat sommige noodplanners van het Pentagon zich steeds meer zorgen maken over de totale marinevoorraden en de implicaties voor een situatie waarin de Verenigde Staten een poging tot invasie van Taiwan door China zouden moeten afweren.”

De New York Times merkte ook op dat het Witte Huis niet heeft aangegeven “waarom het denkt dat zijn campagne tegen de groep zal slagen,” nadat de langlopende Operation Prosperity Guardian van de regering Biden er op beschamende wijze niet in slaagde de blokkade van de Rode Zee te doorbreken.

Het antwoord is simpel – al drie decennia lang wordt het imperium verteerd door een gevaarlijk zelfmisleidend geloof in het primaat van luchtmacht boven alle andere vormen van oorlogsvoering. Ergo, de Trump-regering gelooft dat als ze de bombardementen op Jemen maar opvoert, Ansarullah zal afbrokkelen.

Aanzienlijk beschadigd

In april 1996 verklaarde de toenmalige stafchef van de USAF, Ronald R Fogleman, stoutmoedig dat er een “nieuwe Amerikaanse manier van oorlogvoeren” aan het ontstaan was.

Terwijl het imperium van oudsher “vertrouwde op grote troepenmachten die massa, concentratie en vuurkracht gebruikten om vijandelijke troepen terug te dringen en te verslaan,” konden nu technologische vooruitgang en “unieke militaire voordelen” – met name op het gebied van luchtmacht – worden gebruikt “om een tegenstander te dwingen onze wil te doen tegen de laagste kosten voor de VS in levens en middelen.”

Op dat moment was het imperium zeer verheugd over het vermeende succes van NAVO-operatie Deliberate Force, een 11-daagse verzadigingsbombardement op Bosnië in augustus/september daarvoor.

Verschillende Amerikaanse functionarissen schreven de campagne gretig toe aan het beëindigen van de drie jaar durende burgeroorlog in de voormalige Joegoslavische republiek door onderhandelingen op gang te brengen. Ze vergaten te vermelden dat het voornaamste militaire nut van de luchtaanvallen was dat de door de VS bewapende, getrainde en gedirigeerde Bosnische en Kroatische proxy-troepen zonder noemenswaardige tegenstand Bosnisch-Servische stellingen onder de voet konden lopen, of dat ze schaamteloos eerdere vredesregelingen saboteerden.

Het verhaal dat oorlogen gewonnen konden worden met alleen luchtmacht en dat de VS en hun bondgenoten moesten investeren in hun militaire machines en deze dienovereenkomstig moesten structureren, drong daarna duidelijk door. De illegale bombardementen op Joegoslavië van maart tot juni 1999 boden het imperium de gelegenheid om deze theorie op de proef te stellen. 78 dagen lang bombardeerde de NAVO meedogenloos de civiele, overheids- en industriële infrastructuur in het hele land, waarbij onnoemelijk veel onschuldige mensen – waaronder kinderen – werden gedood en het dagelijks leven van miljoenen mensen werd ontwricht.

Het vermeende doel van deze aanval was het voorkomen van een vermeende genocide op de Albanese bevolking van Kosovo door Joegoslavische strijdkrachten. Maar zoals een Britse parlementaire commissie in mei 2000 concludeerde, begon Belgrado de provincie pas aan te vallen nadat de bombardementen waren begonnen.

Bovendien was deze inspanning expliciet gericht op het neutraliseren van het door de CIA en MI6 gesteunde Kosovo Bevrijdingsleger, een aan Al Qaeda gelieerde extremistische groep, niet op het aanvallen van Albanese burgers. Ondertussen bepaalde een VN-rechtbank in september 2001 dat de acties van Joegoslavië in Kosovo niet genocidaal van aard of intentie waren.

Op 3 juni 1999 bezweek de Joegoslavische leider Slobodan Milosevic onder Russische druk en stemde ermee in om de troepen van Belgrado terug te trekken uit Kosovo. Terwijl Westerse functionarissen een klinkende overwinning vierden voor de NAVO en de luchtmacht in het algemeen, vertelden de media – in eerste instantie tenminste – een heel ander verhaal.

De LA Times merkte op dat het Joegoslavische leger “nog steeds 80% tot 90% van zijn tanks heeft, 75% van zijn meest geavanceerde grond-lucht raketten en 60% van zijn MIG gevechtsvliegtuigen.” Ondertussen werden de belangrijkste kazernes en munitiedepots helemaal niet beschadigd.

De New York Times berichtte dat in het Kosovo van na de oorlog “de verschroeide karkassen van tanks of andere militaire uitrusting die NAVO functionarissen hadden verwacht aan te treffen, ontbraken.”

Terwijl NAVO en Pentagon apparatsjiks “vasthielden aan hun beweringen dat ze de Joegoslavische strijdkrachten aanzienlijk hadden beschadigd,” gaf de krant toe dat de eenheden van Belgrado die zich terugtrokken uit Kosovo “er eerder opgewekt en uitdagend uitzagen dan verslagen.”

Ze namen honderden tanks, personeelsvoertuigen, artilleriebatterijen, voertuigen en “militaire uitrusting geladen op vrachtwagens” mee, volledig ongedeerd door de bombardementen.

Campagne analyse

Eigentijdse vrijgegeven dossiers van het Britse Ministerie van Defensie onderstrepen duidelijk de catastrofale mislukking van NAVO’s blitzkrieg op Joegoslavië. Toen Milosevic uiteindelijk capituleerde en de ‘vredeshandhavers’ van de NAVO en de VN ongehinderd toegang kregen tot Kosovo, hadden ze moeite om ook maar één “uitgebrande tank” of andere aanwijzingen van voertuig- of materieelverlies op de grond te vinden.

In een “campagne-analyse” van 7 juni stond: “De NAVO deed er veel langer over, vergde veel meer inspanning en beschadigde minder dan we misschien dachten te kunnen bereiken aan het begin van de luchtcampagne.”

Het voegde eraan toe dat de Joegoslavische “doctrine van oorlogsvoering” “grote nadruk legde op verspreiding, het gebruik van camouflage, dummy doelen, verhulling en bunkers” om detectie te voorkomen en “vroege beoordelingen geven aan dat ze deze doctrine zeer succesvol lijken te hebben toegepast.”

Ongunstige weersomstandigheden werden ook routinematig gebruikt als dekmantel voor anti-KLA operaties. De memo noteerde verder “er was geen bewijs… van desintegratie van de Servische strijdkrachten in Kosovo,” met Joegoslavische militaire operaties die gewoon doorgingen totdat Milosevic ermee instemde zich terug te trekken uit de provincie, “en verder.”

Toch bleven deze vernietigende observaties geheim. Tijdens een persconferentie op 11 juni 1999 toonde de Amerikaanse voorzitter van de Joint Chiefs, generaal Henry Shelton, trots een aantal kleurrijke grafieken, waarin hij opschepte over hoe honderden Joegoslavische tanks, personeelsdragers en artilleriestukken door de NAVO waren gedecimeerd, zonder dat de alliantie ook maar één verlies had gemaakt.

Zijn kromme weergave van het bombardement bleef algemeen gangbaar totdat een onderzoek van Newsweek in mei 2000 de wijdverspreide “doofpot” blootlegde waarmee het Pentagon de “ineffectieve” aanval als een doorslaand succes had voorgesteld.

Toen de geallieerde opperbevelhebber van de NAVO, Wesley Clark, die toezicht hield op de bombardementen, hoorde dat het Joegoslavische leger op de grond in Kosovo duidelijk geen schade had opgelopen, stuurde hij een speciaal team van USAF-onderzoekers naar de provincie.

Ze “kamden Kosovo wekenlang uit met helikopters en te voet” en ontdekten slechts 14 vernielde tanks. Van de 744 verliezen van Joegoslavische militaire apparatuur en installaties die door functionarissen van het Pentagon werden opgeëist, werden er slechts 58 bevestigd.

Daarentegen ontdekte de USAF overvloedig bewijs van de vaardigheid van het Joegoslavische leger in misleiding. Ze ontdekten dat een belangrijke brug was beschermd tegen NAVO-bommenwerpers “door 300 meter stroomopwaarts een nepbrug te bouwen van polyethyleen zeilen die over de rivier waren gespannen” – de militaire alliantie “vernietigde” de “nepbrug” vele malen.

Bovendien “werden artilleriestukken nagemaakt van lange zwarte boomstammen die op oude vrachtwagenwielen waren geplakt en werd een lanceerinrichting voor luchtdoelraketten gemaakt van het met metaal beklede papier dat wordt gebruikt om Europese melkpakken te maken”.

Verbijsterd, “hield Clark vol dat de Serviërs hun beschadigde uitrusting hadden verborgen en dat het team niet goed genoeg had gezocht.” Dus werd er een nieuw rapport verzonnen dat de fictie bevestigde dat de NAVO de Joegoslavische strijdkrachten op grote schaal had vernietigd. Newsweek merkte op dat de bevindingen “zo gespeend waren van harde gegevens dat functionarissen van het Pentagon het gekscherend ‘vezelvrij’ noemden”.

Een officieel “After-Action Report to Congress” van het Ministerie van Defensie over de bommencampagne citeerde de cijfers van het rapport, maar benadrukte dat er geen ondersteunend bewijs werd geleverd. Met een griezelige voorkennis concludeerde Newsweek :

“Na de presidentsverkiezingen van november 2000 zal het Pentagon één van zijn vierjaarlijkse herzieningen doornemen om prioriteiten te stellen bij de uitgaven. De luchtmacht zal het leeuwendeel opeisen…Het risico is dat beleidsmakers en politici nog meer verknocht zullen raken aan mythen als ‘chirurgische aanvallen’.”

“De les van Kosovo is dat bombardementen op burgers werken, hoewel het morele bezwaren oproept… Tegen militaire doelen worden bombardementen op grote hoogte overschat. Elke opperbevelhebber die deze harde realiteit niet onder ogen ziet, houdt zichzelf voor de gek.”

Ongelooflijk anders

De “verdraaiing” dat NAVO’s bombardementen op Joegoslavië een militaire triomf waren, heeft sindsdien standgehouden. Het heeft niet alleen gediend als rechtvaardiging voor meerdere daaropvolgende rampzalige Westerse “interventies,” zoals de vernietiging van Libië in 2011, maar de USAF blijft “het leeuwendeel” van de defensie-uitgaven van de VS opeisen.

Volgens de cijfers van 2024 is meer dan een kwart van het totale defensiebudget van Washington – 216,1 miljard dollar – bestemd voor de luchtmacht. Daarnaast wordt 202,6 miljard dollar uitgegeven aan de marine, die gewoonlijk nauw samenwerkt met de USAF.

Hoe groot deze bedragen op papier ook lijken, ze vertalen zich niet in serieuze oorlogsbekwaamheid, zoals Operatie Prosperity Guardian in Jemen duidelijk heeft aangetoond.

In een weinig opgemerkt verslag van juli 2024 van Associated Press over de thuiskomst van Amerikaanse gevechtspiloten na negen maanden falen in het verijdelen van de blokkade van de Rode Zee in Jemen, werd opgemerkt dat de strijd tegen een vijand die in staat was om terug te vechten “in de meest intense zeeslag die de marine sinds de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt” psychologisch zeer ingrijpend was geweest voor alle betrokkenen.

Als gevolg daarvan onderzochten functionarissen van het Pentagon hoe ze duizenden piloten en matrozen moesten behandelen die nadelige gevolgen hadden ondervonden van hun betrokkenheid bij de zware strijd, “inclusief begeleiding en behandeling voor mogelijke posttraumatische stress.”

Een piloot vertelde Associated Press dat “de meesten van ons niet gewend waren om beschoten te worden, gezien de eerdere militaire gevechten van de afgelopen decennia. Hij beschreef de ervaring van de vergeldingsacties van Ansarullah als “ongelooflijk anders” en “traumatiserend,” omdat beschoten worden “iets is waar we niet vaak aan denken.”

Het mag dan een nieuwe ervaring zijn, maar het is er wel een waaraan Washington zich dringend moet aanpassen. Uit een rapport van de RAND Corporation van juli 2024 bleek dat het Amerikaanse leger erbarmelijk slecht uitgerust was om een groot conflict met “gelijkwaardige concurrenten” zoals China lang vol te houden, en dat het te maken had met aanzienlijke bedreigingen van “relatief onontwikkelde actoren” zoals Ansarullah, die “moderne technologie (bijv. drones) hebben weten te bemachtigen en gebruiken voor strategische doeleinden.”

Zoals Axios heeft gemeld, is Pentagon wapenaankoper Bill LaPlante – een ervaren ingenieur en natuurkundige – onder de indruk van Jemen’s gebruik van “steeds geavanceerdere wapens,” waaronder raketten die “dingen kunnen doen die gewoon verbazingwekkend zijn.”

Hij beweert dat de Jemenitische capaciteiten “angstaanjagend worden.” Als de VS zichzelf weer eens heeft uitgeput en er niet in slaagt om het Jemenitische verzet te verpletteren, zouden we nog meer van hun arsenaal in actie kunnen zien – en op zijn beurt weer een historische nederlaag van het imperium, zoals toegebracht in de loop van Operation Prosperity Guardian.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

‘Volkomen ongelooflijk’: Amerikaanse gevechtspiloten zeggen ‘getraumatiseerd’ te zijn door intensiteit van vergeldingsoperaties van Jemen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: