Ik ben een Jood en ik ben GEEN genocidale racist – Waarom blijven Israël “supporters” de wereld vertellen dat ik dat wel ben?

Herinnert u zich nog de seriemoordenaar die zichzelf “Zoon van Sam” noemde en wiens onvoorspelbare moorden New York City zo’n 46 jaar geleden twaalf maanden lang terroriseerden? schrijft Michael Lesher.

Als dat zo is, dan herinnert u zich waarschijnlijk ook de publieke ontzetting die de Joodse wereld overspoelde toen de moordenaar in augustus 1977 werd opgepakt – omdat zijn naam David Berkowitz bleek te zijn.

“Het was een donkere week in New York City” voor Joden, schreef Josh Nathan-Kazis over de arrestatie van Berkowitz in een retrospectief uit 2019. Joden wilden zich zo graag distantiëren van een moordzuchtige maniak dat, toen het bewijs opdook dat Berkowitz als kind was geadopteerd, Forward deze ontdekking op de voorpagina plaatste en juichte dat de moordenaar toch niet echt Joods was. (Helaas voor Forward bleek dat beide biologische ouders van Berkowitz wel degelijk Joods waren).

Ik ben geen fan van dit soort slecht-voor-de-Joden klaagzangen. Maar het is tenminste voorspelbaar. Wie heeft er een moordenaar nodig als landsman?

Daarom ben ik zo verbijsterd over de Joodse beroemdheden die de afgelopen weken niet alleen de massamoord van Israël op de burgers van Gaza hebben omarmd – een slachting die de acht moorden van Berkowitz op een practical joke doet lijken – maar er zelfs op hebben aangedrongen dat alle Joden er net zo over denken.

Waar denken ze dat ze mee bezig zijn? Het is al erg genoeg dat deze Joden hun morele schaamteloosheid aan de wereld willen tonen. Maar moeten ze echt de rest van ons ook nog belasteren?

Actrice en Israël-propagandiste Mayim Bialik is typisch zo’n type. Tijdens een lezing voor een publiek van sociale media op 27 oktober, beweerde mevrouw Bialik aan de wereld uit te leggen “wat uw Joodse vrienden ervaren” wanneer ze demonstranten zien die oproepen om een einde te maken aan de massamoord van Israël in Gaza, of voor de bevrijding van meer dan twee miljoen mensen uit wat de Israëlische socioloog Baruch Kimmerling “het grootste concentratiekamp ter wereld ooit” noemde.

En wat ervoeren ze?

Schaamte dat zulke misdaden werden gepleegd in de naam van een “Joodse” staat? Opluchting dat zoveel van de demonstranten (zoals bijvoorbeeld in Grand Central Station in New York City) zelf Joods waren?

Nee, volgens mevrouw Bialik waren Joden niet geschokt door het bloedbad waarin Israël Gaza verdronk – een slachting die (reeds op 27 oktober) meer dan 6.000 levens had geëist, waarvan bijna de helft kinderen, tegen de tijd dat zij de sociale media opzocht – maar ze waren echt, echt boos over mensen die bezwaar maakten tegen het bloedbad.

Kritiek op de Israëlische wreedheid, benadrukte Bialik, was “een vorm van antisemitisme die springlevend is.”

Niet verrassend, gezien het feit dat de “feiten” die ze rapporteerde rechtstreeks uit de Israëlische propaganda kwamen, was een groot deel van Bialik’s tirade klinkklare onzin. (Niemand op UCLA, bijvoorbeeld, scandeerde “We willen een Joodse genocide.”) Maar op dit moment ben ik meer geïnteresseerd in de logische conclusies die getrokken kunnen worden uit haar opmerkingen over “de Joden.” Als bezwaar maken tegen Israëls misdaden tegen de mensheid “het Joodse volk” beledigt, dan volgt daaruit dat “het Joodse volk” die misdaden goedkeurt.

En dat kan maar één ding betekenen: dat als Bialik gelijk heeft, Joden misdadigers zijn. Allemaal. Alleen maar omdat ze Joden zijn. Eerlijk gezegd, kan er een meer antisemitische bewering zijn dan dat?

En voor het geval iemand haar punt miste, eindigde Bialik haar preek met op te scheppen dat de staat Israël (haar “thuisland”, zoals de in San Diego geboren Bialik het noemde) nu beter past bij het Joodse geweten dan een land waar mensen mogen protesteren tegen genocide.
Wauw. Waarom zouden Joden nog vijanden nodig hebben met vrienden als Bialik?

Om niet achter te blijven – en toen het aantal burgerslachtoffers in Gaza de grens van 10.000 overschreed – verscheen Batya Ungar-Sargon, plaatsvervangend opinieredacteur bij Newsweek, op Fox News om te betreuren dat ze worstelde in een “zee van antisemitische media en onverdraagzaamheid” en dat alle Amerikaanse progressieven “de Joden willen vermoorden.” (Net als Bialik heeft Ungar-Sargon een opmerkelijk succesvolle carrière gehad in een professionele omgeving waarin ze beweert dat iedereen haar haat – maar wie houdt de tel bij?)

Aangemoedigd door haar interviewer, verspilde Ungar-Sargon geen tijd met het onderschrijven van Alan Dershowitz’ bewering dat “liberale Joden” nooit op iemand zullen stemmen die Israëls massamoord in Gaza niet omarmt.

Dus Batya Ungar-Sargon heeft, net als Mayim Bialik, effectief alle Joden beschuldigd – zelfs “liberale Joden” – van het steunen van een openlijk verklaard Israëlisch genocide beleid. Ungar-Sargon is nog zo’n jankerd over fictief “antisemitisme” en spuugt in werkelijkheid het echte werk uit.

Nog gekker in haar onverdraagzaamheid was Allison Josephs, die een orthodox-joodse website genaamd “Jew in the City” beheert. Mevrouw Josephs was uitgenodigd om te spreken over antisemitisme als onderdeel van een panel voor Variety in Los Angeles. Maar de woedeaanval die ze daar veroorzaakte, heeft waarschijnlijk zelfs Hollywood-professionals verbaasd, die waarschijnlijk niet gewend zijn om uitgescholden te worden omdat ze niet genoeg Joodse invloed weerspiegelen.

En dat was nog maar het begin.

“Je hebt studenten op universiteitscampussen die marcheren met Hamas,” spoorde een ademloze mevrouw Josephs hen aan. “Ze staan aan de kant van het onthoofden van baby’s en het verbranden van overlevenden van de Holocaust [sic] en groepsverkrachtingen van vrouwen.” (Vreemd genoeg gaf Josephs de schuld aan de films – want, weet je, te veel Joodse personages zijn “superblank” en welvarend).

Josephs nam het standpunt van de nazi’s over dat Joden een ras zijn – “het zit in ons DNA” – en beweerde verder dat Joden geen “kolonisators” van Palestina kunnen zijn omdat zij “het inheemse volk van het Midden-Oosten” zijn.

Wat moeten normale mensen zich voorstellen wanneer een woedende wingnut die denkt dat anti-oorlog demonstranten de hoofden van baby’s willen afhakken, en etnische zuiveringen verdedigt als een gevolg van “Joods DNA”, zichzelf presenteert als een voorbeeld van “het Joodse volk”? Ik kan je dit vertellen: als haar publiek mevrouw Joseph’s groteske manqué van het Jodendom voor echt aanziet, dan is dat des te erger voor de rest van ons.

Alle drie de vrouwen die ik heb geciteerd beschrijven zichzelf als religieuze Joden. En elk van hen heeft zich in het verleden wel eens druk gemaakt over het publieke imago van haar geloofsgenoten (die ook de mijne zijn).

Toch hebben ze zich alle drie schuldig gemaakt aan venijnig antisemitische opmerkingen – en ik betwijfel of ze zich daar zelfs maar bewust van zijn. Dat is de kracht van propaganda en de behoefte van een schuldig geweten om anderen tot zondebok te maken als het alternatief een ongemakkelijke blik in de spiegel is.
Maar alsjeblieft: laten we de dingen bij hun juiste naam noemen.

Propagandisten als Bialik, Ungar-Sargon en Josephs zijn niet alleen pleitbezorgers van apartheid en genocidaal geweld. Ze zijn een schande voor de dingen waar ze beweren het meest waarde aan te hechten. Door het Jodendom gelijk te stellen aan misdaad, maken ze zich schuldig aan dezelfde onverdraagzaamheid waartegen ze zeggen zich te verzetten.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Rusland geeft Israël een oorvijg: Geeft Iran toegang tot landing op Khmeimim-vliegbasis, Latakia, Syrië

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: