De heropening van de dialoog tussen de VS en Rusland heeft voor onrust gezorgd, vooral in West-Europa, waar velen het zien als een mogelijke herhaling van Jalta – een grootse machtsregeling die over hun hoofden heen plaatsvindt. Veel van het commentaar is overdreven. Toch is het tempo van de wereldwijde veranderingen duidelijk versneld. De woorden en daden van de Amerikaanse president Donald Trump, vicepresident J.D. Vance en andere belangrijke Republikeinse figuren in de afgelopen tien dagen suggereren dat Washington zich niet langer verzet tegen de verschuiving naar een nieuwe wereldorde en deze nu probeert te leiden.
Dit is een bekende Amerikaanse tactiek: wanneer het tij van de geschiedenis keert, surft Amerika liever dan dat het zinkt. De regering-Trump houdt niet vast aan de afbrokkelende unipolaire orde van na de Koude Oorlog, maar geeft het Amerikaanse buitenlandse beleid een nieuwe vorm om het primaat van Amerika in een multipolaire wereld veilig te stellen. Zoals minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio onomwonden zei, is multipolariteit al realiteit. Het doel van Washington is om primus inter pares te zijn – de eerste onder gelijken – in plaats van een afnemende hegemoon, schrijft Dmitry Trenin.
Amerika’s nieuwe mondiale aanpak
Trumps visie voor Noord-Amerika is duidelijk: van Groenland tot Mexico en Panama zal de hele regio stevig verbonden zijn met de VS, als onderdeel van de economische motor of onder de militaire paraplu van de VS. Latijns-Amerika blijft een verlengstuk van deze sfeer, waarbij Washington ervoor zorgt dat machten van buitenaf – China bijvoorbeeld – geen ongepaste invloed krijgen. De geest van de Monroe Doctrine is nog springlevend.
West-Europa is echter een andere zaak. Vanuit Trumps perspectief is het continent als een verwend kind – te lang in de watten gelegd, te afhankelijk van Amerikaanse bescherming. Het nieuwe standpunt van de VS is duidelijk: Europa moet betalen voor wat het wil, zowel op militair als op economisch gebied. Trump en zijn team zien de Europese Unie niet als een grote mogendheid, maar als een zwakke en verdeelde entiteit die zich vastklampt aan illusies van gelijkwaardigheid met de Verenigde Staten.
De NAVO wordt gezien als een instrument dat zijn doel voorbij is geschoten – een instrument dat Washington wel wil gebruiken, maar alleen onder zijn eigen voorwaarden. De VS wil West-Europa als geopolitiek tegenwicht tegen Rusland, maar heeft weinig geduld voor de pretenties van onafhankelijkheid van de EU.
China: de echte tegenstander
Terwijl Europa een bron van irritatie blijft, is China de echte focus van Trump. Zijn regering is vastbesloten om ervoor te zorgen dat Peking Washington nooit voorbijstreeft als dominante wereldmacht. In tegenstelling tot de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog, vormt China een veel grotere economische en technologische uitdaging voor de Amerikaanse suprematie. Trump ziet echter een kans in multipolariteit: in plaats van een wereldwijde Koude Oorlog te voeren, kan Amerika grootmachtbalancering gebruiken om China in toom te houden.
India speelt een centrale rol in deze strategie. Trump heeft al premier Narendra Modi ontvangen, waarmee hij aangaf dat Washington de economische en technologische banden met New Delhi wil aanhalen. Hoewel de betrekkingen tussen India en China enigszins zijn gestabiliseerd sinds de ontmoeting van Modi-Xi vorig jaar op de BRICS-top in Kazan, blijft hun rivaliteit op lange termijn bestaan. De VS willen deze kloof graag koesteren door India te gebruiken als tegenwicht tegen Beijing in de Indo-Pacific regio.
De positie van Rusland in de nieuwe orde
Deze bredere geopolitieke context vormt het kader voor de laatste verschuivingen in de betrekkingen tussen de VS en Rusland. Trump lijkt tot de conclusie te zijn gekomen dat zijn voorgangers – Joe Biden en Barack Obama – cruciale misrekeningen hebben gemaakt die Moskou in de baan van China hebben geduwd. Door de NAVO agressief uit te breiden en Rusland te isoleren door middel van sancties, heeft Washington onbedoeld een Euraziatisch blok versterkt dat nu Iran en Noord-Korea omvat.
Trump heeft het falen van de Oekraïne-strategie van Biden erkend. Het doel om Rusland een “strategische nederlaag” toe te brengen – militair, economisch en politiek – is mislukt. De Russische economie heeft de ongekende Westerse sancties doorstaan, het leger heeft zich aangepast en Moskou blijft een centrale speler op het wereldtoneel.
Nu streeft Trump naar een regeling in Oekraïne die de huidige frontlinies vastzet en tegelijkertijd de last van de steun aan Kiev op Europa afschuift. Zijn regering wil ook de banden van Rusland met Peking, Teheran en Pyongyang verzwakken. Dit is de echte logica achter Trumps toenadering tot Moskou – het gaat minder om het sluiten van vrede met Rusland en meer om het herpositioneren van Amerika voor het lange spel tegen China.
De visie van het Kremlin: geen illusies
Voor het Kremlin is het een positieve ontwikkeling dat Washington nu bereid is om een directe dialoog aan te gaan. De respectvolle toon van Trumps regering staat in schril contrast met de aanpak van Biden, die was gebaseerd op openlijke vijandigheid en maximalistische eisen. Rusland maakt zich echter geen illusies. Hoewel een staakt-het-vuren tussen de VS en Rusland in Oekraïne mogelijk in de maak is, blijft een bredere overeenkomst onwaarschijnlijk.
Trump heeft geen gedetailleerd vredesplan – tenminste, nog niet. Poetin daarentegen heeft wel duidelijke doelstellingen. Zijn voorwaarden voor het beëindigen van de oorlog blijven grotendeels ongewijzigd: erkenning van de territoriale overwinningen van Rusland, veiligheidsgaranties dat Oekraïne niet zal toetreden tot de NAVO en een einde aan de westerse pogingen om Rusland te destabiliseren door middel van sancties en proxy-oorlogsvoering. Deze eisen blijven voor velen binnen de Trump-regering onverteerbaar.
Bovendien lijkt het team van Trump te geloven dat Rusland, verzwakt door oorlog, wanhopig op zoek is naar een deal. Dit is een misrekening. Moskou heeft geen staakt-het-vuren nodig – het heeft een resolutie nodig die veiligheid op lange termijn garandeert. Poetin begrijpt dat de enige garanties waar Rusland op kan vertrouwen, de garanties zijn die het zelf kan bieden.
Nog geen Jalta 2.0
Degenen die hopen op een grootse Jalta 2.0 regeling zullen waarschijnlijk teleurgesteld worden. Er komt geen onmiddellijke vredesconferentie, geen ingrijpende overeenkomsten die de wereldorde in één klap een nieuwe vorm geven. Er is echter wel een nieuwe wereldorde aan het ontstaan.
Deze orde zal gelaagd zijn, met verschillende machtscentra die verschillende rollen spelen. Op wereldniveau zal een vierhoek van Amerika, China, India en Rusland domineren. Daaronder zullen regionale en continentale blokken ontstaan, met belangrijke spelers – West-Europa, Brazilië, Iran en anderen – die strijden om invloed binnen hun respectieve sferen.
De oorlog in Oekraïne, wanneer die ook eindigt, zal een belangrijke mijlpaal zijn in deze overgang. Hetzelfde geldt voor het tweede presidentschap van Trump, dat de verschuiving weg van de unipolaire orde van na de Koude Oorlog waarschijnlijk zal versnellen.
Voor Rusland blijft de prioriteit het veiligstellen van zijn strategische doelen in Oekraïne en daarbuiten. Voor Amerika is het doel zich opnieuw te positioneren als een dominante macht in een multipolaire wereld zonder zijn middelen te overschrijden. Voor West-Europa is de uitdaging overleven – zich aanpassen aan een nieuwe realiteit waarin het niet langer in het centrum van de mondiale besluitvorming staat.
De geschiedenis gaat snel en wie zich niet aanpast, zal achterblijven.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
En voor deelname aan de genoemde vierhoek is voor Europa onder het huidige bewind geen plaats. Daarvoor zal er eerst een gigantische bulldozer door het arrogante communistische Brussel en door de zgn democratische westerse regeringen moeten. Europa heeft tov de vierhoek nauwelijks grondstoffen, dus wat heb je dan als continent te brengen….lege briefjes.
Arm volk, dat onder het wanbeleid van de zgn Europese politieke elite moet lijden. Hun krankzinnige oorlogophitserij , hun arrogantie, hun betweterigheid zijn de doodsteek voor het Europese volk. En bovendien is Europa ( net als usa) gewoon failliet.
Vandaar wellicht hun streven naar een bij voorbaat verloren oorlog met Rusland. Er kleeft nu al onnoemelijk veel bloed aan de handen van de Brusselse bende en aan de westeuropese regeringen. Moet er nog meer bloed aan kleven??
BRICS+, SCO en NDB zullen de toekomst bepalen.
Als de V.S. verstandig is, sluiten ze zich er bij aan.
Idem : landen in West-Europa.
Samenwerking.
Multipolaire wereld.
Onafhankelijke landen.
Ahum…
“De periode na de Koude Oorlog is voorbij en we gaan naar een nieuwe wereldorde en een multipolaire wereld”, zei António Guterres.
Hij benadrukte geopolitieke spanningen, ernstige mensenrechtenschendingen, wantrouwen in openbare instellingen, nieuwe conflicten, terrorisme en de bewapening van opkomende technologieën.
De onveiligheid wordt aangewakkerd door een toenemende dreiging van een kernoorlog en een groeiend scepticisme tegenover multilateralisme, voegde hij eraan toe.
De brief, die bekend staat als De Nieuwe Agenda voor Vrede, “schetst een uitgebreide en ambitieuze reeks aanbevelingen die de onderlinge verbondenheid van veel van deze uitdagingen erkennen”, zei Guterres.
Tweet URL
De brief is opgebouwd rond de kernprincipes van vertrouwen, solidariteit en universaliteit die het fundament vormen van het VN-Handvest en van een stabiele wereld, voegde de VN-chef eraan toe.
https://news.un.org/en/story/2023/07/1138947
….ik steek er mn hand niet voor in in t vuur, dat alles positief evolueert …..vergeet niet dat Tump flink gekant is tegen BRICS en de de-dollarisering die ermee gepaard gaat ….
in Amerika hebben ze net op tijd gezien dat hun militair overwicht niet meer bestaat, hun financiële situatie is ook in Bricks gevaar..dan maar trachten vriendjes te maken met de huidige grootste machtsblokken ter wereld, Rusland en China, het is maar een losse en simpele gedachte hoor..