Een nieuw totalitarisme is onverminderd in opkomst

Velen hebben de laatste tijd beweerd dat de werkelijkheid steeds meer doet denken aan de romans van George Orwell, maar de Franse filosoof en auteur Michel Onfray heeft onlangs de moeite genomen om een heel boek te schrijven waarin hij de zaak grondig uitlegt.

Theorie van de Dictatuur

Op 9 mei verscheen Onfray’s boek Théorie de la Dictatuur (Theorie van de Dictatuur), waarin de auteur zowel ‘1984’ als ‘Animal Farm’ benadrukt als bijzonder geschikte literatuur voor de analyse van dictaturen – niet in de laatste plaats vandaag de dag. Onfray schrijft helemaal aan het begin van het boek dat Orwell in dit opzicht op hetzelfde niveau staat als Machiavelli en Hobbes.

Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie waren totalitaire staten die vandaag de dag geschiedenis zijn, maar vandaag de dag zien we de ongebreidelde opkomst van een nieuw soort totalitarisme, zo beweert Onfray. Een uittreksel uit de inleiding schetst deze evolutie in grote lijnen:

Hoe creëer je vandaag de dag een nieuw soort dictatuur? Er zijn zeven manieren om dit te bereiken:

Vernietig de vrijheid, maak de taal armer, bepaal de waarheid, vernietig de geschiedenis, ontken de natuur, verspreid haat en streef naar een imperium. Al deze fasen bestaan uit bepaalde onderdelen.

Om de vrijheid te vernietigen, moet men zorgen voor een constante bewaking, het persoonlijke leven ruïneren, het privéleven onderdrukken, verplichte feesten vieren, meningen standaardiseren en denkbeeldige misdadigers uithangen.

Om de taal armer te maken, moet men nieuwe woorden gebruiken, dubbele talen gebruiken, woorden vernietigen, de taal meer mondeling maken en de klassiekers verwijderen.

Om de geschiedenis af te schaffen moet men het verleden uitwissen, geschiedenis herschrijven, geschiedenis verzinnen, boeken vernietigen en de literatuur industrialiseren.

Om de natuur te ontkennen, moet men de levenslust vernietigen, seksuele frustratie organiseren, het leven zuiveren en medische voortplanting propageren.

Om haat te verspreiden moet men een vijand creëren, oorlogen beginnen, kritisch denken tot onderwerp van de psychiatrie maken en de man elimineren.

Om een imperium na te streven, moet men de kinderen vormen, de oppositie besturen, regeren met behulp van elites, het denkproces tot slaaf maken en de macht camoufleren.

Als het waar is dat we daar allemaal al zijn, hoe zijn we daar dan terechtgekomen? vraagt ​​Onfray.

Hij wijst op een aantal elementen die daaraan hebben bijgedragen, maar wijst vooral met een beschuldigende vinger naar de EU zoals de Unie zich heeft ontwikkeld als gevolg van het Verdrag van Maastricht in 1992, en spoort de wortel van deze ontwikkeling op tot de opstand van 1968. Deconstructie, nihilisme en andere vijandige elementen van de linkse cultuur namen het over.

In bijna een kwart eeuw werd de Maastricht-staat net zo giftig als de regimes die ooit door de ’68-ers werden gesteund. Deze bleven ongetwijfeld trouw aan hun voorliefde voor politieke vormen die geschikt waren om de bevolking te beheersen. Deze bijzondere politieke vorm werd verkocht met de methoden van reclame en propaganda.

De naties moesten worden vervangen door een perfecte superstaat

Het bestaan van de naties kreeg de schuld van de oorlogen en deze zouden worden vervangen door een volmaakte superstaat waar vrede, harmonie en volledige werkgelegenheid zouden heersen. Dit Europa noemt Onfray een bedrog.

Al meer dan twintig jaar heeft dit Europa alle macht en systeemmedia aan zijn zijde. En in die tijd is ook de criminalisering van het kritisch denken nooit onderbroken: Wie het niet eens is met het project om de nationale soevereiniteit op te heffen ten gunste van een ideaal dat in de loop der tijd een misleiding bleek te zijn, wordt sociaal gezien beschouwd als onwetend, ouderwets, provinciaal, onsuccesvol, slecht en politiek gezien als nationalist, oorlogszuchtig, racist en xenofoob, en vervolgens als homofoob en populist.

Onfray is van mening dat deze trends ook buiten Europa gelden.

Het gevolg is een collectief geconstrueerde werkelijkheid waarin een geweten niet buiten het gegeven kader durft te denken. Onfray’s analyse gaat nog door, maar hier is hij op weg naar iets belangrijks.

Een dergelijke metafysica is uit politiek oogpunt buitengewoon interessant […] Als de realiteit precies is wat het geweten toelaat, dan is het voldoende om het geweten te bewerken om de gewenste realiteit te bereiken.

Wie heeft niet gemerkt dat voor de hand liggende waarheden niet kunnen worden erkend om redenen van politiek geweten?

Het zijn dus slechte tijden voor zowel de rede als de vrijheid. Maar je kunt niet opgeven. Beide kunnen op kleinere schaal worden gecultiveerd, ook al blijft de wereld onopgemerkt, net als in de middeleeuwse kloosters en zoals dat in de totalitaire regimes van de 20e eeuw nog steeds het geval was in de ondergrondse bewegingen.

Wat we nu meemaken is een nieuwe marxistische episode. Het is vermomd als iets anders, maar het regime ligt bij gerecycleerde en gekloonde marxisten.

Vind alle spirituele antilichamen die er zijn.

Educated into imbecility

De globale burgeroorlog en de totale indoctrinatieoorlog