Draken bestaan

Ik heb het grootste deel van mijn lange leven geslapen. Ik was 8 jaar oud toen JFK werd vermoord. Pas toen ik in de 30 was, dacht ik er nog eens over na (nou ja, misschien een “eerste gedachte” een decennium voordat ik er serieus over nadacht). Ik was 9 dagen verwijderd van 14 toen de mens zogenaamd een grote sprong op de maan maakte – ik dacht er geen seconde over na, maar het was echt, natuurlijk.

Ik werd bijna opgeroepen om mee te vechten in de “rechtvaardige” oorlog in Vietnam en maakte talloze wereldgebeurtenissen mee waar ik niet eens van op de hoogte was, schrijft Todd Hayen.

Gebeurtenissen die te maken hadden met valse vlaggen, CIA-manipulatie en God weet wat nog meer. Ik maakte dit alles mee zonder er ook maar iets om te geven – het was allemaal wat me verteld was, niets meer. Het was business as usual. Het meeste, zo niet alles, had geen directe invloed op mij of mijn vermogen om te eten, werken, spelen en mijn leven in relatieve comfort te leven.

Toen Covid kwam, kreeg ik eindelijk de grote schop onder mijn kont en toen ik langzaam volledig wakker werd, realiseerde ik me dat alles wat aan me voorbijging in mijn leven en waarvan ik had aangenomen dat het normaal was, allesbehalve normaal was. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat ik altijd een heel klein beetje wakker ben geweest. Ik krabde vaak aan mijn hoofd en was altijd geïnteresseerd in de alternatieve kijk op dingen.
Maar deze inzichten waren voor mij altijd van ondergeschikt belang.

De grote lijn van het leven was over het algemeen goed, mensen waren te vertrouwen, de overheid was soms gek, maar over het algemeen welwillend en deed erg haar best om fatsoenlijk te zijn. De afschuwelijk lelijke, rare of bedrieglijke dingen waren de anomalieën, niet de norm.

Ik denk dat 9-11 voor mij het dieptepunt was, maar ik had het geloof in het fundament van “juistheid” in de wereld nog niet verloren. Maar de hele zaak viel uit elkaar zodra Covid begon met zijn rampage van valse retoriek en bedrieglijke leugens. Nu is de cirkel rond en is er helemaal niets meer te vertrouwen, het is allemaal slecht, lelijk en kwaadaardig. Het is moeilijk om me ervan te overtuigen dat er ook maar één fatsoenlijk persoon aan de macht is in de wereld.

Waar laat dat mij (ons)? Dat is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik weet wel dat we het vrij goed hebben in het weelderige Westen – het “vrije en dappere” Noord-Amerika. We hebben het al een hele tijd zo en als je niet te kieskeurig bent als je kijkt, kun je een behoorlijk zorgeloos leven leiden, ook al knagen de maden vlak onder de oppervlakte.

Natuurlijk krijg je te maken met de gebruikelijke rotzooi, dat is een gegeven – baanverlies, ziektes, onhandelbare kinderen – maar voor het grootste deel, als je je kaarten goed speelt en de regels volgt, kun je het goed doen. Tenzij je natuurlijk sociaal gemarginaliseerd bent. Maar zelfs dan zijn de dingen veel beter dan vroeger – en zeker beter dan in de meeste andere delen van de wereld.

De sleutel is dus om de donkere kantjes te negeren (zie mijn artikel “It’s All About the Story”), te voldoen aan alles wat de “man” van je vraagt en je zult veilig zijn. Als je door de storm heen bent (wanneer die ook komt) kun je weer terug naar je aangename leven. Plezier, spelletjes, eten, auto’s, spullen – veel spullen. Geluk. Totdat je je natuurlijk realiseert dat je niet echt gelukkig bent. Je weet dat je gelukkig zou moeten zijn, maar dat ben je niet.

Onnodig te zeggen dat het gelukkige leven vluchtig is. Velen van ons weten dat niet, nog niet, maar het zal niet veel langer “oké” blijven. Er zijn draken aan de rand, en wij gaan langzaam richting de rand. Natuurlijk zijn de draken waarvan ons verteld wordt dat ze er zijn (zoals klimaatverandering, overbevolking, brandstoftekorten, meer pandemieën, te veel koeien, etc.) niet de echte draken.

Dat zijn de draken die de agenda aan ons presenteert, en ze presenteren die specifieke draken omdat zij ze hebben gecreëerd en dus een oplossing hebben om ermee om te gaan.

Heel fundamenteel komen alle oplossingen die ze hebben neer op het creëren van een wereld met “minder van ons.”

Zodra we allemaal massaal beginnen af te sterven (al miljoenen doden sinds 2020, en dat komt niet door de ziekte die ze Covid noemen) zullen ze ons vertellen dat er een lichtpuntje is – minder mensen betekent minder draken. We zijn er al van overtuigd dat we een kankergezwel zijn voor de planeet. En dat we echt uitgeroeid zouden moeten worden. Alleen de waardigen zouden mogen leven. Zij die rijk genoeg zijn om de implantaten, de kunstmatige organen en het verlengde leven te krijgen – de rijken zijn de elite, de heersende klasse. De rest van ons zijn nutteloze eters. Ze zullen een paar van ons nog een tijdje houden omdat het waarschijnlijk beter voor ze werkt als ze dat doen. Maar degenen van ons die ze houden, zullen in het beste geval lijfeigenen zijn, in het slechtste geval regelrechte slaven. Maar voor die mensen zal gezorgd worden en ze zullen gelukkig zijn.

Het enige is dat ze niet gelukkig zullen zijn. De elitekrachten achter dit alles hebben hun eigen pil ingeslikt. Ze denken dat alles wat een mens gelukkig maakt materiële rijkdom, voedsel, seks, entertainment, dingen, gezondheid en gebrek aan lijden is. Ze denken niet aan de ziel en wat de ziel nodig heeft om tevreden en vervuld te zijn. Dat komt nooit in hen op. Volgens hen zijn we machines, en zijn we machines die het leven alleen via de zintuigen ervaren. Het idee van een ziel is een mythe (zie het werk van Noah Harari). Als we onze zintuigen tevreden en vervuld houden, doet de rest er niet echt toe. Lees Huxley’s A Brave New World voor meer hierover … briljant inzicht van bijna 100 jaar geleden.

Dus zullen ze ons in Smart Cities plaatsen, ons reizen beperken, onze vrijheden beperken, onze middelen beperken, geen eigendom van zowat alles toestaan en ons overspoelen met “spullen” die we van hen huren. Games, holodecks, drugs, seks (porno – geen seks met echte mensen, want dan verwarren we seks met liefde en dat kunnen we natuurlijk niet hebben) – dit alles zal er in overvloed zijn. “Leef je leven ten volle!” zullen ze zeggen. “Wees gelukkig!” zullen ze zeggen. Maar ze zullen ons contact met andere mensen waar we van houden beperken, ze zullen onze bronnen voor godsdienst beperken, ze zullen onze gemeenschap beperken of vernietigen, ze zullen proberen de natuur te vernietigen. Maar ze zullen denken dat dat er allemaal niet toe doet.

Ik ben er vrij zeker van dat hun plan zal mislukken. Wat denk jij? Wij (of ik zou zeggen velen van ons, zo niet de meesten – afgezien van de meesten van jullie die dit lezen) zullen nog heel lang meespelen. Zoals we nu duidelijk doen. De zintuigen prikkelen werkt altijd een tijdje.

Drugsverslaafden zijn eerst gelukkig, maar daarna verschrompelen ze en sterven ze. Het is onvermijdelijk dat het bevredigen van de materiële zintuigen uiteindelijk averechts werkt. Maar helaas zullen veel mensen lijden voordat het tot hen doordringt dat ze beetgenomen zijn. Dan komen ze erachter. En als ze dat doen, zal Gods grote experiment hervat worden, deze keer met een duidelijker begrip van wat het leven zin geeft.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Hou je #$%@ kop!

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: