Donald Trump vertelt over de dag dat hij bijna zijn leven verloor

“Zoals jullie al weten, kwam de kogel van de moordenaar op een centimeter van het nemen van mijn leven. Veel mensen hebben me gevraagd wat er is gebeurd. ‘Vertel ons alsjeblieft wat er is gebeurd,’ en daarom zal ik jullie precies vertellen wat er is gebeurd, en jullie zullen het nooit een tweede keer van me horen omdat het eigenlijk te pijnlijk is om te vertellen.

Het was een warme, mooie dag aan het begin van de avond in Butler Township in het grote gemenebest Pennsylvania. Er klonk luid muziek en het ging erg goed met de campagne. Ik ging naar het podium en het publiek juichte uitbundig. Iedereen was blij. Ik begon heel sterk, krachtig en blij te spreken omdat ik het had over het geweldige werk dat mijn regering heeft gedaan op het gebied van immigratie aan de zuidelijke grens. We waren er erg trots op.”

Achter me en rechts van me was een groot scherm dat een grafiek liet zien van het aantal grensoverschrijdingen onder mijn leiding. De cijfers waren absoluut verbazingwekkend. Om de grafiek te kunnen zien, begon ik zo, draaide naar rechts en was klaar om een beetje verder te draaien, wat ik gelukkig niet deed. Toen ik een hard suizend geluid hoorde en voelde dat iets me heel, heel hard raakte aan mijn rechteroor, zei ik tegen mezelf, wow, wat was dat? Dat kan alleen maar een kogel zijn. En bewoog mijn rechterhand naar mijn oor en bracht hem naar beneden. Mijn hand zat onder het bloed, gewoon overal bloed.”

Ik wist meteen dat het heel ernstig was dat we werden aangevallen, en liet me in één beweging op de grond vallen. De kogels bleven vliegen terwijl zeer dappere agenten van de Secret Service zich naar het podium haastten. en dat deden ze echt. Ze haastten zich naar het podium. Dit zijn geweldige mensen met grote risico’s, kan ik je vertellen, en ze sprongen bovenop me zodat ik beschermd zou zijn. Er stroomde overal bloed en toch voelde ik me op een bepaalde manier heel veilig omdat ik God aan mijn zijde had.

Ik voelde dat het verbazingwekkende was dat als ik vóór het schot mijn hoofd niet op dat allerlaatste moment had bewogen, de kogel van de moordenaar perfect zijn doel zou hebben geraakt en ik hier vanavond niet zou zijn. We zouden niet samen zijn. Het meest ongelooflijke aspect van wat er op die vreselijke avond in de ondergaande zon plaatsvond, werd eigenlijk in bijna alle gevallen later gezien, zoals je waarschijnlijk weet. En wanneer er ook maar één kogel wordt afgevuurd, slechts één kogel, en we hadden veel kogels die werden afgevuurd, rennen mensenmassa’s naar de uitgangen of slaan op hol, maar niet in dit geval. Het was zeer ongebruikelijk.”

Deze massale menigte van tienduizenden mensen stond erbij en bewoog geen centimeter. Sterker nog, velen van hen gingen dapper, maar automatisch, staan om te kijken waar de sluipschutter zich zou bevinden. Ze wisten meteen dat het een sluipschutter was. En begonnen toen naar hem te wijzen. Dat kun je zien als je naar de groep achter me kijkt. Het was maar een kleine groep vergeleken met wat er vooraan stond. Niemand rende weg. En door niet weg te rennen, werden veel levens gered. Maar dat is niet de reden dat ze niet in beweging kwamen.

De reden is dat ze wisten dat ik in grote problemen zat. Ze zagen het. Ze zagen me neergaan. Ze zagen het bloed en dachten, eigenlijk dachten de meesten, dat ik dood was. Ze wisten dat het een schot in het hoofd was. Ze zagen het bloed. En er is een interessante statistiek. De oren zijn het bloederigste deel. Als er iets met de oren gebeurt, bloeden ze meer dan enig ander lichaamsdeel. of wat voor reden dan ook. De artsen vertelden me dat, waarom is er zoveel bloed? Hij zei, het zijn de oren. Ze bloeden meer. We hebben iets geleerd.

Maar ze deden het gewoon. deden het. Deze beautiful menigte. Ze wilden me niet achterlaten. Ze wisten dat ik in de problemen zat. Ze wilden me niet verlaten. Je kunt de liefde op hun gezichten zien. Ongelooflijke mensen. Het zijn ongelooflijke mensen. Er vlogen kogels over ons heen en toch voelde ik me rustig. Maar nu brachten de agenten van de Secret Service zichzelf in gevaar. Ze bevonden zich op zeer gevaarlijk terrein. Kogels vlogen over hen heen en misten hen op een paar centimeter. En toen stopte het allemaal. De scherpschutter van de Secret Service, van een veel grotere afstand en met maar één kogel, nam het leven van de moordenaar. Schakelde hem uit. Ik hoor hier vanavond niet te zijn. Ik had hier niet moeten zijn. Dank je.

Maar ik ben niets. En ik zal jullie vertellen dat ik hier alleen voor jullie sta door de genade van de almachtige God. Tijdens het kijken van de verslagen van de afgelopen dagen zeiden veel mensen dat het een voorzienig moment was, waarschijnlijk toen ik opstond omringd door de Secret Service. De menigte was in de war omdat ze dachten dat ik dood was. En er was veel, heel veel verdriet. Ik kon dat op hun gezichten zien toen ik naar hen keek. Ze wisten niet dat ik naar hen keek. Ze dachten dat het voorbij was, maar ik kon heh zien. En ik wilde iets doen om hen te laten weten dat ik in orde was. Ik hief mijn rechterarm op, keek naar de duizenden mensen die ademloos stonden te wachten en begon te schreeuwen: ‘Fight. Fight. Fight. Thank you.’

Op dat moment ging mijn gebalde vuist de lucht in. Dat hebben jullie allemaal gezien. Het publiek besefte dat ik in orde was en brulde van trots voor ons land zoals ik nog nooit eerder heb gehoord. Ik heb nog nooit zoiets gehoord. Voor de rest van mijn leven zal ik dankbaar zijn voor de liefde die werd getoond door dat gigantische publiek van patriotten die dapper opstonden op die noodlottige avond in Pennsylvania. Tragisch genoeg eiste de schutter het leven van één van onze mede-Amerikanen, Cory Comperatore. Een ongelooflijk persoon, zegt iedereen. Ongelooflijk en anderen ernstig gewond. Twee andere grote strijders spraken vandaag met hen, David Dutch en James Copenhaver. Twee geweldige mensen.

Ik heb ook met alle drie de families van deze geweldige mensen gesproken. Onze liefde en gebeden zijn bij hen en zullen dat altijd blijven. We zullen ze nooit vergeten. Ze kwamen voor een geweldige rally. Het waren serieuze Trumpsters, dat wil ik jullie vertellen. Het waren serieuze Trumpsters en dat zijn ze nog steeds. Maar Corey, helaas, moeten we het verleden gebruiken. Hij was ongelooflijk. Hij was een zeer gerespecteerde voormalige brandweercommandant, gerespecteerd door iedereen. Hij werd vergezeld door zijn vrouw, Helen, een ongelooflijke vrouw die ik vandaag sprak, kapot, en twee kostbare dochters. Hij verloor onbaatzuchtig zijn leven , door als menselijk schild te dienen om hen te beschermen tegen rondvliegende kogels. Hij ging recht over hen heen en werd geraakt. Wat een fijne man was hij.

Ik wil de brandweer en de familie bedanken voor het opsturen van zijn helm, zijn outfit en dat was gewoon bijzonder. En ze gaan iets heel speciaals doen als ze het krijgen. Maar wij hebben iets gedaan dat niet kan tippen aan wat er is gebeurd. Niet eens in de buurt. Maar ik ben er erg trots op dat ik kan zeggen dat we de afgelopen dagen 6,3 miljoen dollar hebben opgehaald voor de families van David, James en Corey, onder andere door een vriend die net heeft gebeld. Hij stuurde me hier een cheque. Ik heb hem net gekregen. $1 miljoen van Dan Newlin. Dank je, Dan.

En nogmaals, toen ik met de familie sprak, vertelde ik hen, ik zei, nou, ik ga jullie veel geld sturen, maar ik kan het niet compenseren. Ze zeiden allemaal hetzelfde. U hebt gelijk, meneer. We waarderen heel erg wat u doet, maar niets kan de plaats innemen. In het geval van Cory en de andere twee, trouwens, waren ze zeer, zeer ernstig gewond, maar nu gaat het heel goed met ze. Ze zullen er weer zijn. Het gaat heel goed met ze.”

Via Vigilantfox.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

“Ze” zullen alles doen om te winnen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: