Het grootste verhaal in today’s False Flag Weekly News was het artikel van Scott Ritter “Hamas wint Slag om Gaza“. Ritter wijst erop dat het veelgeprezen oorlogsdoel van Israël om Hamas volledig uit te roeien, de groep een gemakkelijke weg naar de overwinning heeft gegeven: alleen overleven is al een overwinning – en een vernederende Israëlische nederlaag, schrijft Kevin Barrett.
Maar Hamas overleeft niet alleen, voegt Ritter eraan toe, het zegeviert ook op het slagveld. Israël kan zonder militair doel 13.000 burgers afslachten en gebouwen tot puin reduceren waar guerrillastrijders goed in gedijen, maar het lijkt er niet op dat het echte gevechten kan winnen. Alle hoge en zelfs middenkaderleden van Hamas zijn nog in leven en vechten, terwijl grote aantallen Israëlische officieren en soldaten door Hamas zijn gedood of gevangen genomen. Het enige echte bewijs dat we hebben gezien van actie op de slagvelden van Gaza bestaat uit ontelbare opzwepende video’s van Hamas-commando’s die Israëlische tanks en andere voertuigen vernietigen, soms door er naartoe te sprinten en explosieve ladingen te plaatsen vanaf “nul afstand”, en ernstige verliezen toebrengen aan Israëlische troepenconcentraties voordat ze weer in hun tunnels verdwijnen. Het was de militaire en politieke nederlaag die Israël dwong om een staakt-het-vuren te accepteren, waartegen het zich had verzet en dat door Hamas werd gesteund.
Scott Ritter, een voormalige aanhanger van Israël, is van kant gewisseld omdat hij heeft gemerkt dat de voortdurende Palestijnse vaardigheden en dapperheid in schril contrast staan met de zionistische leugens en wreedheden. Dus misschien is hij bevooroordeeld. Maar het zijn niet alleen pro-Palestijnse stemmen zoals Ritter die hebben gemerkt dat Israël aan het verliezen is. Een van de meest uitzinnige aanhangers van de zionistische entiteit, voormalig Trump-adviseur John Bolton, zegt: “Hamas heeft zojuist een grote overwinning behaald op Israël.”
Ritter en Bolton maken deel uit van een groeiend koor van nee-zeggers die zijn opgestaan om de conventionele wijsheid dat “Israël niet kan verliezen” aan te vechten. Een recent artikel in al-Jazeera (Arabisch) onderzocht verschillende Amerikaanse deskundigen die het, in verschillende mate, eens zijn met de heersende mening onder West-Aziatische analisten dat Hamas op weg is naar de overwinning. Hieronder staat een snelle, door Google ondersteunde vertaling van het artikel. -KB
Amerikaanse deskundigen aan al-Jazeera: Israël heeft verloren, Hamas heeft gewonnen. Dit is waarom.
Door Mohamed al-Menshawi voor Al-Jazeera
Washington – In veel discussies in de Amerikaanse hoofdstad over de Israëlische aanval op de Gazastrook wordt geconcludeerd dat Israël uiteindelijk zal zegevieren. Deskundigen wedijveren om het feit van zijn overweldigende materiële en militaire superioriteit over de Islamitische Verzetsbeweging (Hamas) in termen van aantallen troepen, bewapende vliegtuigen, raketten, gepantserde voertuigen, tanks en artillerie te bevestigen en te herhalen. Ze kunnen zich geen ander resultaat voorstellen dan een overwinning van Israël, met als enige vraag het tijdsbestek en de kosten.
Daarentegen wijzen steeds meer commentatoren op de mogelijkheid van een overwinning van Hamas en een nederlaag van Israël. Sommigen beweren zelfs dat Hamas al gewonnen heeft…
In een eerder interview met Al Jazeera bevestigde Scott Ritter, voormalig officier van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst, dat de Hamasbeweging meer is geworden dan een organisatie of groep in haar traditionele fysieke vorm: “Hamas is een breder concept geworden van de betekenis van verzet, en we moeten niet vergeten dat het een daad heeft gesteld die alleen eerder was gedaan door het Egyptische leger, dat in staat was om de Israëlische kant te verslaan op het slagveld. Hamas won al op 7 oktober, en dat kan niet worden veranderd… toen Egyptische troepen op 6 oktober 1973 het Suezkanaal overstaken, won Egypte. Daarna lanceerde Israël sterke tegenaanvallen, maar dat veranderde niets aan het feit dat Caïro zegevierde. Hetzelfde geldt vandaag voor Hamas. Het zegevierde op 7 oktober, ondanks de inspanningen van Israël om de beweging te vernietigen.”
Professor Avraham Shama van de Northwestern University gelooft op zijn beurt dat, ongeacht hoe de Gaza-oorlog zich ontvouwt, Israël al verloren heeft en Hamas gewonnen heeft. Shama noemt de honderdduizenden Israëli’s die hun huizen in het noorden en zuiden hebben verlaten en naar relatief veilige schuilplaatsen in het midden van het land zijn verhuisd; de sluiting van veel scholen en universiteiten; en de verslechtering van de economische situatie in het algemeen.
Diepe verliezen op lange termijn
Shama zei: “De Israëli’s leden een ander soort nederlaag, namelijk een gevoel van diep en langdurig verlies. Dit verlies raakte fundamenteel hun psyche en hun gevoel van collectief zelf en welzijn. Je kunt het horen in hun stemmen, hun berichten en hun woordkeus, en je kunt het zien op hun gezichten.”
Hij wees er ook op dat de Israëli’s vóór de Hamas-aanval zelfverzekerd waren, in de overtuiging dat een plotselinge oorlog zoals die van oktober 1973 niet meer zou kunnen gebeuren, en dat als dat zou gebeuren, hun leger het zou verpletteren zodra het was begonnen. Toen kwam de Hamas-aanval (Israëls eerste dergelijke ervaring) in 50 jaar. Het was een diepe schok.
De academicus was van mening dat ondanks “het verlies van meer dan 13.000 Palestijnen, de Hamasbeweging in staat was om met een sterk leger een land binnen te vallen met een bevolking van meer dan 9 miljoen mensen. Ze slaagden erin om de Israëlische psyche te vernietigen en de vernieuwing van de Palestijnse strijd om een onafhankelijke staat op de voorgrond te plaatsen.
Professor Stephen Walt van de Harvard Universiteit zei op zijn beurt: “Zoals verwacht met de beschuldigende vinger naar de andere kant, schilderen Israël en zijn aanhangers Hamas af als niets meer dan een meedogenloze bende van door Iran gesteunde terroristen die opzettelijk burgers aanvielen… Terwijl de Palestijnen en hun aanhangers erkennen dat het aanvallen van burgers verkeerd is, geven ze Israël de schuld voor het opleggen van een apartheidsregime aan de Palestijnen en het onderwerpen van de Palestijnen aan systematisch en onevenredig geweld gedurende vele decennia. Ze wijzen er ook op dat het internationaal recht onderdrukte volkeren toestaat zich te verzetten tegen illegale bezetting, zelfs als de methoden die Hamas kiest ongebruikelijk zijn.”
Walt was van mening dat het meest opvallende kenmerk van deze laatste ronde van gevechten is dat Hamas een bijna complete verrassing bereikte, net zoals Egypte en Syrië 50 jaar geleden deden tijdens de oorlog van oktober 1973, en onverwachte gevechtscapaciteiten toonden. De Al Aqsa-storm veroorzaakte meer schade aan Israël dan enige andere aanval.
Hij voegde eraan toe dat het duidelijk is dat de aanval de Israëlische samenleving heeft geschokt, en dat de voortdurende oorlog ook de grenzen van de macht kan onthullen. “Oorlog is een voortzetting van politiek met andere middelen, en sterke landen winnen soms op het slagveld en verliezen toch politiek. De Verenigde Staten wonnen alle grote veldslagen in Vietnam en Afghanistan. Maar uiteindelijk verloren ze beide oorlogen.”
Volgens Walt zal Hamas Israël nooit kunnen verslaan in een directe krachtmeting. Maar de aanval is een tragische herinnering dat Israël niet onneembaar is en dat het Palestijnse verlangen naar zelfbeschikking niet kan worden genegeerd. Hij vervolgt: “(De Al Aqsa Storm) toont ook aan dat de Abraham Akkoorden en de recente pogingen om de relaties tussen Israël en Saoedi-Arabië te normaliseren geen garantie zijn voor vrede. In feite hebben ze dit laatste conflict waarschijnlijker gemaakt.”
Decennia van strijd
John Alterman, hoofd van de Middle East Unit van het Center for Strategic and International Studies in Washington, gelooft dat de geschiedenis van het Israëlische leger om Amerikaanse fouten te vermijden voorbij is.
Alterman zegt in een rapport dat is gepubliceerd door het centrum: “Het Israëlische leger heeft grotendeels de wispelturige geschiedenis vermeden die de Verenigde Staten militair heeft geteisterd sinds het begin van de Vietnamoorlog. Het Amerikaanse leger beëindigde de gevechten in Libanon, Somalië en Haïti zonder duidelijke overwinningen… Ook de oorlogen na 11 september in Irak, Afghanistan en het Syrisch-Iraakse grensgebied eindigden, ondanks een enorme inzet van middelen, jarenlange gevechten, miljarden dollars en duizenden Amerikaanse doden, in een mislukking om de overwinning veilig te stellen.”
Alterman merkte op dat Hamas’ concept van een militaire overwinning draait om “het bereiken van politieke resultaten op de lange termijn. Hamas verwacht niet de overwinning te behalen in een jaar of vijf, maar door een decennialange strijd te voeren die de Palestijnse solidariteit vergroot en het isolement van Israël vergroot… In dit scenario verzamelt Hamas de belegerde bevolking van Gaza woedend om zich heen en helpt de Palestijnse Autoriteit in elkaar te storten door ervoor te zorgen dat de Palestijnen het zien als een hulpeloze assistent van de Israëlische militaire autoriteit.”
Alterman vervolgt: “Tegelijkertijd nemen de Arabische landen sterk afstand van normalisatie, kiest het Mondiale Zuiden sterk de kant van de Palestijnse kwestie, trekt Europa zich terug uit het negeren van de schendingen van het Israëlische leger en barst er een Amerikaans debat los over Israël, waardoor de tweepartijdige steun die Israël sinds het begin van de jaren zeventig in Washington genoot, wordt vernietigd.”
Hij zei dat Hamas, “in plaats van te vertrouwen op voldoende macht om Tel Aviv te verslaan, in plaats daarvan probeert om de veel grotere macht van Israël te gebruiken om het te verslaan. De macht van Israël stelt het land in staat Palestijnse burgers te doden, Palestijnse infrastructuur te vernietigen en wereldwijde oproepen tot terughoudendheid te trotseren. Al deze dingen bevorderen de doelen van Hamas… de onverwachte successen die de Hamasbeweging op 7 oktober behaalde, zullen toekomstige generaties Palestijnen inspireren die zelfs kleine overwinningen koesteren ondanks onmogelijke moeilijkheden.”
Ze tonen een opmerkelijke standvastigheid,die Palestijnen.
In iedere oorlog vallen er onschuldige slachtoffers.
Op de lange termijn zie ik het somer in voor Israhel als het strax ook niet zo goed gaat met grote broer Joenaaithetsteeds.Als de BRICS-landen Israhel isoleren en boycotten,en joenaaithetsteeds is blut (!!) wat gaat de zionisten dan doen?
Ze hebben zich ZO impopulair gemaakt daar in de regio,dat een vervolgreactie onontkoombaar is.
Arme burgers in het midden-oosten.
David/Hamas…versus Goliath/Israël..met één steen én een katapult.. het mythische verhaal omgekeerd… maar dit keer ècht..je houdt het niet voor mogelijk, en toch 2000 jaar later echt… wonderlijk !!!!😳🇵🇸👍
Geweldige analyse.Mochten Israel en de VS de fout maken Iran aan te vallen zullen Rusland en China niet aan de zijlijn blijven toekijken. De Sjiieten In Libanon, Syrië, Irak + Iran + Yemen gesteund door Egypte + Turkije zullen Gaza + de Westbank militair ontzetten. Vergeet niet dat Saudi-Arabië en Egypte tot de BRICS zijn toegetreden. Turkije (NATO) heeft de ISR ambassadeur al uitgewezen en aangekondigd Gaza met haar marine en leger te willen ontzetten en te beschermen tegen de barbaarse Israelische bombardementen en het uitroeien van de Palestijnse bevolking.
Ik denk NIET dat WW3 om Palestina
nog te vermijden is. Wanneer Israel weer gewoon doorgaat met het bombarderen en beschieten van de inwoners van dit concentratiekamp na het eindigen van het staakt het vuren. Het is letterlijk een concentratiekamp met prikkeldraad en mijnenvelden met Joodse kampbewakers ( IDF). Dit kan alleen maar fout aflopen en eindigen in een hele grote vernietigingsoorlog.
Netanjahu denkt dat bij er zonder kleerscheuren vanaf komt. Hij zal het tegendeel bereiken onder het motto ” wie wind zaait zal storm oogsten”.