De Duitse auto-industrie: het einde van een succesverhaal

Op dinsdag 26 augustus publiceerde het economisch adviesbureau EY een studie die als een emmer koud water niet alleen over de Duitse auto-industrie, maar ook over de hele Duitse economie werd uitgestort. De cijfers spreken voor zich: de sector, ooit het glanzende uithangbord van het Duitse economische wonder, balanceert op de afgrond. De omzet daalt, banen verdwijnen en toeleveranciers vechten om te overleven. Maar geen zorgen, beste kiezers van de CDU/CSU/SPD/Groenen en Linkse Partij, de Duitse politiek en haar niet-gekozen medestrijders in de Europese Commissie in Brussel hebben alles onder controle. Dat beweren ze tenminste, terwijl ze de kar nog dieper in de modder rijden.

Hieronder gaan we in op de belangrijkste redenen voor deze grandioze mislukking van de Duitse “elite” in de politiek, de economie en de media, en op de vraag waarom de bevolking nog steeds rustig toekijkt hoe deze dilettanten niet alleen de banden van de voormalige luxelimo “Duitsland” hebben lekgestoken, maar ook zand in de motor hebben gestrooid, schrijft Rainer Rupp.

Een somber beeld met weinig hoop

De EY-studie maakt deel uit van de huidige “Industriebarometer”. Het schetst een beeld dat zelfs de meest pessimistische doemdenkers sprakeloos maakt. In het tweede kwartaal van 2025 daalde de omzet van de Duitse industrie met 2,1 procent ten opzichte van vorig jaar, het achtste kwartaal op rij met dalende cijfers. De auto-industrie draagt de grootste last: binnen een jaar werden 51.500 banen – bijna zeven procent van de banen – geschrapt, bijna de helft van alle verloren industriële banen in Duitsland. De omzet van de sector kromp in 2024 met vijf procent tot 536 miljard euro en de werkgelegenheid daalde aan het einde van het jaar met 2,4 procent. Vooral de toeleveranciers staan onder druk, omdat de elektromobiliteit niet, zoals goedgelovig maar ten onrechte werd gehoopt, een vlucht heeft genomen, waardoor tientallen miljarden dure investeringen in nieuwe technologieën verloren zijn gegaan, omdat andere landen – met name China – de Duitsers en de rest van de auto-industrie in het Westen al lang hadden ingehaald op het gebied van deze technologieën en de goedkope massaproductie ervan.

Constantin M. Gall, Managing Partner en hoofd van de Mobility-afdeling bij EY, spreekt van een “enorme en uitgebreide crisis”. De zwakke vraag, hoge kosten en de dure coëxistentie van verbrandingsmotoren en elektrische auto’s wegen zwaar op de sector. Volgens Gall staan de toeleveranciers met de rug tegen de muur, omdat de opmars van de elektromobiliteit stagneert en het regelgevingskader onduidelijk blijft. De studie benadrukt dat vooral de export, ooit de ruggengraat van de sector, verzwakt is – met name naar China, waar de omzet met 14 procent is gedaald.

Maar hoewel de cijfers de realiteit genadeloos weergeven, ligt de ware kunst van het falen in de politieke beslissingen die Duitsland en de EU met een mix van ideologische ijver en bureaucratische blindheid in deze ellendige situatie hebben gebracht.

Groene klimaatwaanzin: wanneer ideologie de economie ontmantelt

Laten we beginnen met de kern van het politieke falen: de groene klimaatwaanzin die in Berlijn en Brussel als een dogma wordt vereerd. Met de “Green Deal” en het verbod op verbrandingsmotoren vanaf 2035 heeft de EU zich een doel gesteld dat in een luchtkasteel ligt en dat in zijn ambities de realiteit gewoonweg negeert. Het idee om de auto-industrie te dwingen een volledig elektrische toekomst tegemoet te gaan, klinkt misschien duurzaam in de hippe cafés van Brussel, maar in de productiehallen van Stuttgart en Wolfsburg zorgt het inmiddels voor pure ontzetting. Uit het EY-onderzoek blijkt dat investeringen in elektromobiliteit hoge bedragen opslokken zonder het verhoopte marktsucces op te leveren. In veel EU-landen ligt het marktaandeel van elektrische auto’s onder de tien procent – een duidelijk teken dat de consument niet meespeelt.

Maar waarom zou de politiek aandacht besteden aan de behoeften van de burgers of de haalbaarheid, als je met verbodsmaatregelen punten kunt scoren? Het verbod op verbrandingsmotoren, een meesterwerk van bureaucratische arrogantie, dwingt fabrikanten om hun productieketens om te bouwen, terwijl de infrastructuur voor elektrische auto’s – dat wil zeggen: laadpalen en betaalbare accu’s – een utopie blijft. Het gevolg? Banen in de traditionele autoproductie gaan verloren, terwijl de nieuwe banen in de elektromobiliteit ofwel niet ontstaan, ofwel naar China verhuizen, waar de accu’s worden geproduceerd. Een bravo en een groot “Avanti Dilettanti” voor de stoelzitters in Brussel! Maar het wordt nog erger!

Kunstmatige energieverduurzamingen: afscheid van de rede

Terwijl de Duitse industrie kreunt onder stijgende energieprijzen, hebben onze geniale politici in hun wijsheid besloten af te zien van goedkoop Russisch gas. De opzettelijke boycot van de Russische leverancier – een geopolitiek meesterwerk – heeft de energiekosten de stratosfeer in gekatapulteerd.

De EY-studie benadrukt dat hoge energie- en materiaalprijzen de marges van toeleveranciers opslokken. Wie heeft er nog betaalbare energie nodig als je in plaats daarvan met sancties je morele superioriteit kunt laten zien? De Duitse industrie, met name de energie-intensieve autoproductie, en de daarvan afhankelijke banen en inkomens betalen de prijs voor deze politieke waanzin op weg naar zelfvernietiging.Alsof dat nog niet genoeg is, drijft de verhoging van de CO₂-heffingen en -belastingen de kosten nog verder op. Het idee om bedrijven te straffen voor hun CO₂-uitstoot en tegelijkertijd de productie van elektrische auto’s te eisen, die vanwege het gebrek aan infrastructuur en de hoge kosten nauwelijks worden gekocht, is een schoolvoorbeeld van economisch masochisme.

De EY-studie maakt duidelijk dat de sector onder deze omstandigheden nauwelijks concurrerend kan blijven, vooral als China met goedkope en goede elektrische auto’s op de wereldmarkt aanwezig is.

Andere redenen voor het debacle: de lijst van tekortkomingen

Maar de lijst van politieke misstappen is nog niet ten einde. Hier nog enkele andere pareltjes uit het Duitse en Europese economische beleid:

1. De wereldkampioen bureaucratie is Duitsland en de EU, omdat ze een talent hebben om bedrijven te verstikken met een jungle aan regelgeving. Als een toenemende belemmering voor de productie noemt de EY-studie de complexe belastingregels en zelfs nieuwe rapportageverplichtingen voor duurzaamheid. Waarom zou je innovatie stimuleren als je in plaats daarvan formulieren kunt laten invullen?

Vervolgens hebben we het tekort aan geschoolde arbeidskrachten als gevolg van het falen van het Duitse onderwijsbeleid: de auto-industrie heeft dringend behoefte aan geschoolde arbeidskrachten, met name op gebieden als mechatronica en IT, om de transformatie te realiseren. Maar het Duitse onderwijsbeleid heeft de afgelopen decennia nagelaten een toekomstbestendig onderwijssysteem op te zetten. Uit het Prognos-onderzoek van de Duitse automobielindustrievereniging blijkt dat beroepen met een toenemende relevantie, zoals IT-beheer of mechatronica, nu al te kampen hebben met een tekort aan geschoolde arbeidskrachten. Wie heeft er nog ingenieurs nodig als je in plaats daarvan de veel belangrijkere genderstudies kunt stimuleren?

Dan is er nog het gebrek aan infrastructuurondersteuning. Terwijl de politieke elites en hun media-volgelingen al jarenlang onophoudelijk elektrische auto’s aanprijzen, is de infrastructuur voor oplaadpunten voor elektrische auto’s een lachertje gebleven. De EY-studie wijst erop dat ten minste een deel van de zwakke vraag naar elektrische auto’s te maken heeft met het gebrek aan goede en snelle oplaadpunten. Maar waarom zou je investeren in laadpalen als je in plaats daarvan CO₂-doelstellingen als vooruitgang kunt presenteren?

Een andere, verzwarende reden voor de ramp is de adembenemende onwetendheid en cultureel bepaalde arrogantie die de Duitse en Europese zogenaamde elites hebben getoond ten opzichte van de mondiale concurrentie. Inmiddels is de droom dat de wereld zou moeten genezen dankzij de Duitse e-auto echter voorbij, want China en het Amerikaanse Silicon Valley dringen de markt binnen met nieuwe bedrijfsmodellen en goedkope elektrische auto’s, terwijl Duitsland en de EU zich blijven verliezen in bureaucratische debatten. (Uit het EY-onderzoek blijkt dat Duitse autoconcernen in China een dubbelcijferige omzetdaling hebben moeten incasseren, terwijl Tesla daar met 30 procent is gegroeid. De politieke elite in Duitsland en haar volgelingen lijken te geloven dat mondiale concurrentie kan worden verslagen met morele preken.)

Tot slot hebben we ook nog de subsidiechaos. Dat blijkt uit de manier waarop de Duitse politiek miljarden in elektromobiliteit heeft gepompt, zonder duidelijke ideeën en zonder strategie. Momenteel horen we bijvoorbeeld bijna dagelijks in het nieuws hoe in het kader van de geplande overgang naar e-mobiliteit productiefaciliteiten die al in aanbouw zijn, worden opgegeven. Daardoor gaan de vaak met overdreven haast uitgekeerde subsidies – soms ter waarde van honderden miljoenen euro’s – verloren, zonder dat de verantwoordelijke politici daarvoor ter verantwoording worden geroepen of op zijn minst worden bekritiseerd.

Ondertussen gaat het verder zoals voorheen: stimuleringsprogramma’s komen en gaan en door het ontbreken van een strategie ontstaat er extra onzekerheid, wat de markt verstoort. De EY-studie wijst erop dat het onduidelijke regelgevingskader de bereidheid om te investeren remt. Maar wie heeft er nog behoefte aan planningszekerheid als je met kortetermijnsubsidies stemmen voor de politiek kunt kopen?

Een blik vooruit: in de afgrond

De EY-studie is niet alleen een momentopname, maar een spiegel die de Duitse politiek genadeloos haar fouten voorhoudt. De auto-industrie, de sleutelsector van de Duitse economie, lijdt onder een combinatie van groene ideologische waanzin, kunstmatig dure energie, bureaucratische overregulering en een ignorante houding ten opzichte van de wereldwijde concurrentie. Terwijl de sector vecht om te overleven, lijkt de politiek in Berlijn en Brussel nog steeds in een parallelle wereld te leven, waarin deugdsignalering de wetten van de economie buiten werking stellen.

De Prognos-studie van de VDA schat dat er tegen 2035 nog eens 186.000 banen in de sector verloren kunnen gaan. Maar in plaats van de koers uit te zetten voor een concurrerende toekomst, lijkt de politiek in Berlijn en Brussel te blijven inzetten op ideologie en symbolische politiek.

Wat zou het alternatief zijn? Misschien een beleid dat inzet op betaalbare en betrouwbare energie, wat vroeger werd gegarandeerd door de leveringen uit Rusland, die opzettelijk door de Duitse regering zijn stopgezet. En door de infrastructuur uit te breiden, de bureaucratie af te bouwen en onderwijs te stimuleren – maar dat zou veel te verstandig zijn. In plaats daarvan kunnen we ons verheugen op verdere verhogingen van de CO₂-belasting, verboden op verbrandingsmotoren en morele lessen, terwijl China en de VS de markten veroveren. De Duitse auto-industrie, ooit de motor van de economie, wordt een monument voor politiek falen.De zelfbenoemde politieke elites zijn er in hun onwetende arrogantie in geslaagd om een van de sterkste industrieën ter wereld te ruïneren. Nu blijft alleen nog de vraag wie de brokstukken opruimt – en wie daarvoor betaalt. Dat zal de gemiddelde consument zijn – want gezien de 9 miljard euro per jaar die minister van Financiën Klingbeil onlangs in Kiev heeft beloofd voor de voortzetting van de proxyoorlog in Oekraïne, kan dit alles alleen worden gefinancierd door forse bezuinigingen op de sociale uitkeringen, waar de regering-Merz ons al op voorbereidt.

Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Van industrieland naar armenhuis: banenverlies in Duitsland

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: