De dood van Oekraïne

President Trump heeft aangekondigd dat hij de doelstellingen van Oekraïne om terug te keren naar de grenzen met Rusland van 1991 steunt. Hij denkt dat hij Oekraïne helpt. Het enige wat hij heeft gedaan, is de vernietiging van een natie verzekeren.

Met één opzienbarende post op social media maakte president Donald Trump een einde gemaakt aan alle schijn van bemiddeling tussen Rusland en Oekraïne. Tijdens zijn campagne voor de presidentsverkiezingen van 2024 benadrukte Trump herhaaldelijk dat het zijn doel was om het conflict “binnen 24 uur” na zijn beëdiging te beëindigen. Hoewel dit tijdschema onhaalbaar bleek, bleef Trump zich inzetten voor het bereiken van een duurzame vrede, ook al kon hij geen strategie formuleren over hoe dit precies zou worden bereikt, schrijft Scott Ritter.

Trump is vanaf het begin van zijn presidentschap slecht geadviseerd door een groep buitenlandse en nationale veiligheidsfunctionarissen die, op enkele uitzonderingen na, door en door russofoben zijn. Van zijn minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, tot zijn nationale veiligheidsadviseur (aanvankelijk Mike Waltz en, na diens ontslag in mei, Marco Rubio, die twee petten op heeft à la Henry Kissinger), tot zijn minister van Defensie, Pete Hegseth, tot zijn CIA-directeur, John Ratcliffe, en tot zijn minister van Financiën, Scott Bessant, heeft Trump zich omringd met mensen die hun hele volwassen leven een hekel hebben gehad aan Rusland en zijn leiders.

Voor zover Trump toegang heeft tot adviseurs die goede betrekkingen met Rusland zouden kunnen bepleiten, wijst hij hun advies af (zoals het geval is met Tulsi Gabbard, zijn directeur Nationale Inlichtingen), of maakt hij hun advies ongeldig door een Russofobe tegenhanger in te schakelen (zoals het geval is met zijn speciale gezant voor Rusland, Steve Witkoff, wiens inzichten worden tenietgedaan door de anti-Russische standpunten van Keith Kellogg).

De basisinstincten van Trump, die niet alleen neigen naar het beëindigen van het conflict in Oekraïne, maar ook naar het normaliseren van de betrekkingen met Rusland, ondervinden aanzienlijke tegenstand van zijn naaste medewerkers, terwijl er vanuit andere hoeken weinig of geen tegenstand komt. Wat de zaak nog erger maakt, is het feit dat de Europese bondgenoten van Amerika bijna unaniem voorstander zijn van een beleid dat erop gericht is Oekraïne in een strijd te houden die bedoeld is om Rusland strategisch te verslaan. Als gevolg daarvan lijdt het zogenaamde Ruslandbeleid van de regering-Trump onder ernstige beinvloeding, aangezien Trump van alle kanten onder druk wordt gezet om Rusland en zijn leider, president Vladimir Poetin, de rug toe te keren.

In augustus leek het erop dat de instincten van de president de overhand hadden gekregen, toen Trump Poetin in Alaska ontmoette. Deze ontmoeting resulteerde erin dat Trump zich grotendeels aansloot bij het Russische standpunt om het conflict te beëindigen, wat zou betekenen dat Oekraïne zou moeten instemmen met territoriale concessies en beperkingen van zijn militaire omvang en politieke soevereiniteit.

Amper een maand later lijkt president Trump een complete ommezwaai van 180 graden te hebben gemaakt met betrekking tot de kwestie van territoriale concessies. “Na de militaire en economische situatie van Oekraïne en Rusland te hebben leren kennen en volledig te hebben begrepen”, schreef Trump op zijn Truth Social-account, “en na te hebben gezien welke economische problemen dit voor Rusland veroorzaakt, denk ik dat Oekraïne, met de steun van de Europese Unie, in staat is om te vechten en heel Oekraïne in zijn oorspronkelijke vorm terug te winnen. Met tijd, geduld en de financiële steun van Europa en in het bijzonder de NAVO is het herstel van de oorspronkelijke grenzen van waaruit deze oorlog begon, zeker een optie.”

Trump veranderde vervolgens van koers wat betreft zijn prognose over het verloop van het conflict. In mei erkende Trump nog dat de Russische president Poetin niet op zoek was naar een uitweg uit het conflict in Oekraïne, omdat Rusland ervan overtuigd was dat het de oorlog aan het winnen was. Deze perceptie bleef bestaan tot aan de top in Alaska. Maar de Oekraïense beweringen over een succesvolle tegenaanval ten noorden van Pokrovsk en de voortdurende Oekraïense drone-aanvallen op Russische energiedoelen hielpen Trump om zijn analyse te wijzigen. “Rusland”, merkte Trump op, “voert al drieënhalf jaar een doelloze oorlog die een echte militaire macht in minder dan een week had moeten winnen. Dit onderscheidt Rusland niet. In feite zorgt het ervoor dat ze eruitzien als een ‘papieren tijger’.”

Trump ging vervolgens verder met het karakteriseren van zijn perceptie van een verzwakt Rusland dat nu kwetsbaar is voor een aangemoedigd Oekraïne. “Wanneer de mensen die in Moskou en alle grote steden, dorpen en districten in heel Rusland wonen, ontdekken wat er werkelijk aan de hand is met deze oorlog,” schreef Trump, “het feit dat het voor hen bijna onmogelijk is om benzine te krijgen door de lange rijen die worden gevormd, en alle andere dingen die plaatsvinden in hun oorlogseconomie, waar het grootste deel van hun geld wordt besteed aan de strijd tegen Oekraïne, dat een grote veerkracht heeft en alleen maar beter wordt, zou Oekraïne in staat zijn om hun land in zijn oorspronkelijke vorm terug te nemen en, wie weet, misschien zelfs verder gaan dan dat!”

Laten we even buiten beschouwing laten dat Trump letterlijk groen licht heeft gegeven voor acties die, indien uitgevoerd, zeer zeker zouden leiden tot een nucleaire oorlog. Feit is dat iemand Trump ervan heeft overtuigd dat Rusland militair en economisch kwetsbaar is. “Poetin en Rusland verkeren in GROTE economische moeilijkheden”, verklaarde Trump, “en dit is het moment voor Oekraïne om in actie te komen.”

Trump sloot af met “het beste te wensen voor beide landen” en te verklaren dat de VS “wapens zal blijven leveren aan de NAVO, zodat de NAVO ermee kan doen wat ze wil.”

Deze post van Trump maakt een einde aan elk idee dat hij zich blijft inzetten voor het oplossen van het Russisch-Oekraïense conflict. Niemand had verbaasd moeten zijn over deze stap – Trump heeft altijd gezegd dat hij zich uit het conflict zou terugtrekken als hij er niet in zou slagen beide partijen te interesseren voor een vredesakkoord. Dat is niet gelukt, en dit is het resultaat.

Op het eerste gezicht lijkt de post van Trump anti-Russisch en pro-Oekraïens. Maar achter deze publieke houding gaat de simpele waarheid schuil dat Trump Oekraïne grotendeels aan zijn onvermijdelijke lot overlaat. Hoewel Trump het narratief van Zelensky over de slagkracht van Oekraïne en de economische zwakte van Rusland heeft omarmd, heeft hij geen betekenisvolle actie ondernomen om het voordeel van Oekraïne te vergroten.

Trump zal het beleid van zijn regering met betrekking tot wapenverkoop aan Oekraïne niet wijzigen, maar blijft een formule volgen waarbij Europa wapens van de Verenigde Staten koopt en deze vervolgens aan Oekraïne doorgeeft. Er is geen verandering in de prioritering van de productie, die scheef is in het voordeel van het aanvullen van de uitgeputte Amerikaanse voorraden. Het resultaat is dat de wapens die Oekraïne zo hard nodig zegt te hebben, pas in 2027 in significante hoeveelheden naar Oekraïne zullen worden geleverd.

Trump heeft ook elke beslissende stap van de VS met betrekking tot sancties tegen Rusland gekoppeld aan soortgelijke stappen van Europa, waaronder het stopzetten van alle aankopen van Russische olie en gas en het opleggen van sancties aan India en China als straf voor hun voortdurende aankopen van Russische energie. Het probleem is dat Europa niet aan deze voorwaarden kan voldoen, wat betekent dat het beleid van de VS met betrekking tot sancties tegen Rusland grotendeels ongewijzigd zal blijven.

De realiteit is dat, afgezien van de hoogoplopende retoriek van Trump, er geen fundamentele verandering is in de Amerikaanse benadering van Rusland en het conflict in Oekraïne. En alleen omdat Trump beweert dat het Oekraïense leger superieur is aan dat van Rusland en dat de Russische economie zwak is, maakt dat het nog niet waar.

Rusland blijft een strategisch voordeel behouden ten opzichte van Oekraïne op alle vlakken die worden gebruikt om succes in een conflict te meten: militair, economisch en politiek.

Erger nog, de woorden van Trump maken het bereiken van een onderhandelde oplossing vrijwel onmogelijk. Als gevolg daarvan zal Europa financiële en militaire steun blijven verlenen aan Oekraïne, waardoor een conflict dat al enige tijd verloren is, wordt verlengd.

Maar deze verlenging zal ten koste gaan van Oekraïne. Rusland beheerst het algoritme van uitputtingsoorlogvoering en Oekraïne zal mankracht en materieel blijven verliezen in een tempo dat zijn vermogen om beide te vervangen ver overstijgt. Rusland zal ook doorgaan met het vernietigen van cruciale industriële en energie-infrastructuur, waardoor Oekraïne voor zijn voortbestaan nog meer afhankelijk wordt van Europese vrijgevigheid. De combinatie van militaire en economische spanningen zal op zijn beurt druk uitoefenen op de politieke levensvatbaarheid van de regering-Zelensky. Uiteindelijk zal de gecombineerde druk van deze drie instortende pijlers leiden tot het uiteenvallen van Oekraïne als bestuurbaar gebied.

Kortom, Oekraïne zal niet langer bestaan als soevereine staat.

De prijs van deze nederlaag zal ondraaglijk zijn voor Oekraïne. Men kan gemakkelijk verwachten dat het aantal doden onder Oekraïense soldaten zal verdubbelen ten opzichte van de 1,7 miljoen doden en vermisten die tot nu toe zijn gevallen. Oekraïne zal ook nog meer grondgebied verliezen, waaronder Odessa, Mikolayev, Kharkov en misschien ook Dnepropetrovsk en Sumy. Men kan ook verwachten dat er nog meer grondgebied verloren zal gaan als Polen, Hongarije en Roemenië de rest opdelen, waardoor alleen een kleine rompstaat rond Kiev overblijft die bekend zou staan als Oekraïne. Het concept van onafhankelijkheid en soevereiniteit is eveneens ter discussie gesteld: wat er ook van Oekraïne overblijft, het zal voor altijd onder controle van Rusland staan. De droom van lidmaatschap van de Europese Unie zal worden vervangen door de status van Oekraïne als juniorpartner van de Union State.

Dit is wat Donald Trump heeft bereikt met zijn berichten op social media en zijn daaropvolgende optredens in de media. Hij denkt dat hij zich voordoet als een sterke man. Maar de werkelijkheid is heel anders: door de hoop van Oekraïne te wekken en tegelijkertijd te vernietigen, heeft Donald Trump zichzelf blootgesteld als intellectueel beperkt en moreel minderwaardig. Pas te laat zullen Oekraïne en zijn Europese bondgenoten beseffen dat ze zijn bedrogen. Tegen die tijd zal de dubbelhartigheid van Donald Trump voor iedereen duidelijk zijn – behalve natuurlijk voor de miljoenen Oekraïners die hierdoor het leven zullen laten.

Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Een rompstaat

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: